Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Στην Ευρωλίγκα η γεύση της ήττας είναι πικρή, αλλά και γνώριμη. Περνώντας τα χρόνια και κατανοώντας το βαθμό δυσκολίας της διοργάνωσης έχουν όλοι, λίγο πολύ, εξημερωθεί με την έντονη παρουσία της, την καταπίνουν πιο εύκολα και πάνε παρακάτω. Υπό αυτή την έννοια, αν για κάτι στεναχωρήθηκαν οι φίλοι του Ολυμπιακού, που κατέκλυσαν χθες βράδυ το ΣΕΦ, δεν ήταν τόσο το αρνητικό αποτέλεσμα, όσο το γεγονός ότι η ομάδα τους δεν μπόρεσε να αποδώσει το μπάσκετ που έχουν συνηθίσει να βλέπουν από εκείνη. Ότι δεν ήταν θεαματική, παραγωγική, δεν είχε σβελτάδα και δεν τους χάρισε απλόχερα όμορφες φάσεις.
Από την άλλη, είναι βέβαιο ότι αναγνώρισαν την μαχητικότητα και την θέληση των παικτών του Γιώργου Μπαρτζώκα, οι οποίοι έβαλαν στην άκρη τα μαζεμένα προβλήματα που τους έχουν κάνει τη ζωή τους δύσκολη και πάλεψαν στα ίσα την πιο γεμάτη και πιο φρέσκια Μπαρτσελόνα. Η οποία βάσει της συνολικής εικόνας του αγώνα, άξιζε φυσικά τη νίκη. Ήταν μπροστά σκορ στα 32 από τα 40 λεπτά, είχε περισσότερους πρωταγωνιστές, καλύτερα ποσοστά και όσες φορές δέχτηκε πίεση από τους γηπεδούχους βρήκε το καθαρό μυαλό και τα μεγάλα σουτ που χρειάζονταν για να αντιδράσει. Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, δεν ισχύει ότι ο Ολυμπιακός έχασε “δικό του παιχνίδι”, όπως ευρέως λέγεται, επειδή κατάφερε να ελέγξει την κατάσταση για ένα τετράλεπτο στην τελευταία περίοδο και να πάρει ένα προβάδισμα με υπόσταση (+7), το οποίο, πάντως, απώλεσε πάραυτα.
Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, το μοναδικό διάστημα που το παιχνίδι κύλησε πιο κοντά στον επιθυμητό ρυθμό των “ερυθρόλευκων” ήταν το διάστημα από το 14ο έως το 24ο λεπτό, όταν και το -15 (20-35) μετατράπηκε σε +2 (44-42). Εκεί, στο τελευταίο κομμάτι του πρώτου ημιχρόνου και στο πρώτο του δεύτερου, ο Ολυμπιακός είχε ένταση και διάρκεια στην άμυνα, σωστές επιλογές στην επίθεση και γενικότερα πατούσε πιο αποφασιστικά στο παρκέ. Όταν, βέβαια, χρειάζεται να “κάψεις” το περισσότερο καύσιμο από το ήδη ελλιπές ρεζερβουάρ σου, για να επιστρέψεις από ένα σημαντικό μειονέκτημα που προέκυψε αρκετά νωρίς στο παιχνίδι, τότε δεν είναι καθόλου απίθανο να “μείνεις” πριν τον τερματισμό. Κάτι που τελικά συνέβη…
Απέναντι στην Εφές οι Καταλανοί είχαν 76% στο δίποντο (το καλύτερο ποσοστό της πρεμιέρας στην Euroleague), όμως με αντιπάλους τους Φαλ και Μιλουτίνοφ θα ήταν αδύνατον να προσεγγίσουν τέτοια νούμερα κοντά στο καλάθι, γι’ αυτό άλλωστε επιχείρησαν σχεδόν τις μισές προσπάθειες για δύο (23 έναντι 42). Αντίθετα, είδαν το περιφερειακό τους σουτ να βελτιώνεται κατακόρυφα σε σχέση με το πρώτο ματς και να εξελίσσεται στον ακρογωνιαίο λίθο της επίθεσης και κατ’ επέκταση της απόδραση τους από το Φάληρο.
Από τα 6/20 του Παλάου την περασμένη Πέμπτη, στα 15/26 τους ΣΕΦ (7/10 στο πρώτο ημίχρονο) το λες και… η μέρα με τη νύχτα, όμως το κάθε παιχνίδι σου δίνει και διαφορετικές επιλογές. Και παρότι η Μπάρτσα χτύπησε αρχικά στο ζωγραφιστό με Βέσελι και ΝταΣίλβα, άρχισε να αντί λαμβάνεται ότι όσο ο Ολυμπιακός έκλεινε προς τα μέσα μην επιτρέποντας τη σύνδεση με τους ψηλούς, τόσο προκύπταν καλύτερες προϋποθέσεις από μακριά. Ο Κάλινιτς έβαλε τα δύο πρώτα, ο Αμπρίνες πήρε την σκυτάλη και μετέτρεψε σε ασίστ όλες τις πάσες του Γιοκουμπάιτις κι ο Λαπροβίτολα αποδείχτηκε ασταμάτητος. Μόνο η παρουσία του Ουίλι Ερνανγκόμεθ έκανε τα πράγματα λίγο πιο εύκολα για τον Ολυμπιακό, όμως ο Γκριμάου αντιλήφθηκε πόσο κακός ήταν και τον απέσυρε στο τελευταίο επτάλεπτο.
Η καταπόνηση των βασικών
Η καταπόνηση σημαντικών παικτών από το ξεκίνημα της σεζόν αρχίζει και αφήνει τα σημάδια της στο παρκέ κι όσο ο Ολυμπιακός δεν δύναται να περιορίσει τη χρήση τους, το πρόβλημα θα παραμένει. Το ρόστερ του δεν αντέχει πολλές ταυτόχρονες απουσίες, καθώς έχει δομηθεί κατά τέτοιον τρόπο, ώστε όσοι αποτελούν μέρος του ροτέισον να έχουν σημαντικό ρόλο και χρόνο. Όταν, λοιπόν, από τα φιλικά κιόλας παιχνίδια λείπουν σταθερά τρεις και τέσσερις παίκτες, είναι λογικό η επιβάρυνση των υπολοίπων να λειτουργεί συσσωρευτικά. Ουσιαστικά κόντρα στην Μπαρτσελόνα οι “ερυθρόλευκοι” πλήρωσαν το τίμημα της Θεσσαλονίκης, αλλά και του ντέρμπι που προηγήθηκε.
Ο Τόμας Ουόκαπ δεν είναι παίκτης των πέντε λαθών, ούτε εκείνος που θα θολώσει καταφεύγοντας σε υπερβολική ντρίμπλα και συνεχόμενες τραβηγμένες εκτελέσεις σε κρίσιμα σημεία ενός παιχνιδιού. Είναι φανερό ότι σε κάποιες περιπτώσεις του λείπει η διαύγεια και το σώμα του δεν “ακούει”. Χθες η Μπαρτσελόνα τον υποχρέωσε να πάρει όλες τις επιθέσεις στα τελευταία λεπτά, παρότι ήταν εκείνος που με προσωπικές φάσεις είχε χαρίσει στον Ολυμπιακό το μεγαλύτερο προβάδισμά του στο ματς.
Η διάρκεια λύγισε τον Αμερικανό που παίζει στα κόκκινα από… πέρυσι. Κάτι αναλογο ισχύει και με τους Παπανικολάου και Μιλουτίνοφ, οι οποίοι επίσης προέρχονται από γεμάτο καλοκαίρι και σε αυτό το πρώτο κομμάτι της σεζόν έχουν κληθεί να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος, ελλείψει έξτρα λύσεων.
Η συνέχεια δεν αποτελεί σύμμαχο των “ερυθρόλευκων” στην προσπάθειά τους να αποκαταστήσουν τους τραυματίες και να δώσουν ανάσες στους υπερ-ενεργούς, όμως το καλεντάρι είναι αυτό που είναι.
Ακουλουθούν διαδοχικοί αγώνες για το πρωτάθλημα και την Euroloeague, με “διαβολοβδομάδα” πολύ υψηλής έντασης κόντρα σε Αρμάνι (εκτός) και Παρτιζάν (εντός). Τη δεδομένη στιγμή το μεγάλο στοίχημα είναι να αντέξουν αυτοί που παίζουν μέχρι να επιστρέψουν εκείνοι που λείπουν. Έστω στην πλειοψηφία τους, γιατί για τον ΜακΚίσικ δεν φαίνεται άμεσα φως στον ορίζοντα. Η εκτίμηση της απουσίας του κάνει λόγο για 3-4 εβδομάδες απουσίας και αν αναλογιστούμε ότι από την έναρξη της προετοιμασίας βρίσκεται σε ένα διαρκές “μέσα-έξω”, οπωσδήποτε θα χρειαστεί κι ένα διάστημα για να μπορέσει να βρεθεί σε αγωνιστικό ρυθμό.
Το ευχάριστο νέο έχει να κάνει με τον Ίγκνας Μπραζντέικις, ο οποίος έστω και στη διακριτική πρώτη του εμφάνιση έδειξε κάποια από τα στοιχεία που περιμέναμε να δούμε. Κάθετος και δυναμικός παίκτης, που θα επιτεθεί ανά πάσα στιγμή (ειδικά στο close out), με ευχέρεια είτε να τελειώσει τις φάσεις είτε να βρει σωστές πάσες. Η είσοδος του νέου “ερυθρόλευκου” αποκτήματος στο ροτέισον, συνιστά βαθιά ανάσα καθώς διαθέτει το versatility να προσφέρει σε τουλάχιστον δύο θέσεις. Με τον Γκος και τον Μπραζντέικις ο Ολυμπιακός γίνεται αυτομάτως άλλη ομάδα όσον αφορά το βάθος και τις επιλογές του, αφού το 2nd unit αναβαθμίζεται πλήρως και μπορεί ουσιαστικά να μοιραστεί το χρόνο με το 1st.
Η επιτυχημένη πορεία της τελευταίας διετίας βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη διατήρηση της υγείας και της φρεσκάδα του ρόστερ. Φέτος η σεζόν γέμισε με εμπόδια από τα πρώτα της μέτρα, αλλά όπως είπε και ο συγγραφέας “τα εμπόδια κάνουν κάποιους ανθρώπους να σπάνε και άλλους να σπάνε ρεκόρ”…