Του Mιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Η εικόνα του Ολυμπιακού στην Πόλη πέρασε απ’ όλο το φάσμα των χρωμάτων με τα οποία μπορεί να “ντυθεί” η παρουσία μιας ομάδας στο παρκέ: Από το πλέον σκοτεινό, μέχρι το πιο φλογερό. Οι “ερυθρόλευκοι” εμφανίστηκαν με δύο εκ διαμέτρου αντίθετα πρόσωπα απέναντι στη Φενέρ, τόσο επιμελώς μοιρασμένα που τελικά δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά αν άξιζαν ή όχι τη νίκη. Το σίγουρο είναι ότι ο μη καταλογισμός του διπλού φάουλ στον Γκος στην τελευταία κατοχή, αλλά και μερικές ακόμα κρίσιμες διαιτητικές αποφάσεις (επιθετικό σε Πίτερς, τρεις βολές σε Ουίλμπεκιν) στα τελευταία λεπτά, δεν μας επέτρεψαν να αποφανθούμε με ασφάλεια.
Θα ισχυριστεί κάποιος (και θα έχει δίκιο) ότι η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα δεν προηγήθηκε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Στην αντίπερα όχθη, βέβαια, το επιμέρους σκορ μετά από το πρώτο δεκάλεπτο ήταν 63-50 υπέρ της, άρα το οριακό φινάλε στο οποίο οδηγήθηκε το ματς μάλλον αποτυπώνει την πραγματικότητα. Από την μία πλευρά οι γηπεδούχοι με το καταιγιστικό τους ξεκίνημα που εκτίναξε γρήγορα τη διαφορά μέχρι και το +16 και από την άλλη οι φιλοξενούμενοι που μετά από το ισχυρό σοκ άρχισαν σταδιακά όχι απλά να συνέρχονται, αλλά και να παίρνουν τον έλεγχο της αναμέτρησης για ολόκληρο σχεδόν το δεύτερο ημίχρονο. Επαναφέροντας για λίγο στη μνήμη όλων το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένοι.
ΤΟ ΚΑΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΣΚΑΣΜΕΝΟΣ ΟΥΟΚΑΠ
Σ’ αυτό, λοιπόν, το… ποτ πουρί απ’ όλες τις φετινές εκδοχές του, ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε όσους προβληματίζονται και διέψευσε όσους ισοπεδώνουν.
Εμφανίστηκε στο γήπεδο με…υπόταση, καταγράφοντας το χειρότερο αμυντικό του δεκάλεπτο. Με απάθεια θεατή, επέτρεψε 29 πόντους στη Φενέρ (τους 19 στα πρώτα τεσσερισήμισι λεπτά), εκ των οποίων οι 14 προήλθαν από τον Πιερ με πανομοιότυπα ελεύθερα τρίποντα και οι υπόλοιποι από προσφορές του …καταστήματος. Είτε λόγω του τραγικά αργού αμυντικού τρανζίσιον, είτε των λαθών που μετατράπηκαν σε αιφνιδιασμούς.
Κατά το ίδιο διάστημα η επίθεση ήταν και πάλι δυσλειτουργική, στατική και προβλέψιμη. Οι “ερυθρόλευκοι” σπαταλούσαν το χρόνο των κατοχών τους ανούσια και ακίνδυνα, οδηγούμενοι τελικά σε “σκοτωμένα” σουτ, ενώ όσες φορές επιχείρησαν να παίξουν γρήγορα έπεφταν σε παγίδες. Η τουρκική ομάδα παράταξε μία 5άδα με μέγεθος κι επιχείρησε με επιτυχία να εμποδίσει το ερυθρόλευκο passing game, έχοντας ως πρώτη προτεραιότητα την προστασία της ρακέτας της και κατ’ επέκταση του ριμπάουντ. Παράλληλα, άνοιξε το γήπεδο χρησιμοποιώντας τέσσερις παίκτες που σουτάρουν από μακριά εκθέτοντας τις αργές περιστροφές των αντιπάλων τους.
Κοινός παρονομαστής του τόσο αρνητικού πρώτου διαστήματος και στις δύο πλευρές του παρκέ, ήταν το δίχως άλλο ο Τόμας Ουόκαπ. Ο Τεξανός ακρογωνιαίος λίθος του Ολυμπιακού, συνεχίζει να παίζει αρκετά κάτω από τα στάνταρ του και σε ορισμένες περιπτώσεις μοιάζει αγνώριστος.
Χθες, ξεκίνησε το παιχνίδι, με λάθος πάσα και δύο πολύ άσχημα εκτελεσμένα τρίποντα, ενώ στην άμυνα επέτρεπε στους αντιπάλους του (κυρίως στον Γκούντουριτς) να τον περνούν με χαρακτηριστική άνεση, γεγονός αδιανόητο για τα ανασταλτικά του χαρίσματα. Να φανταστεί κανείς ότι αντικαταστάθηκε λίγο μετά το πρώτο 5λεπτο, σε μια κίνηση που συμβαίνει σπανιότητα όταν δεν υφίσταται πρόβλημα με φάουλ.
Στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια, ο Ουόκαπ μετράει 1/19 τρίποντα, ενώ μόνο απέναντι σε Φενέρ και Παναθηναϊκό είχε συνολικά 9 λάθη για 8 ασίστ και 1/13 σουτ. Πέρα από τη στατιστική, όμως, είναι ηλίου φαεινότερο ότι αγωνίζεται χωρίς την ενέργεια που τον κάνει να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα στο παρκέ. Η κάμψη που περνάει είναι απόλυτα δικαιολογημένη με βάση την υπερχρήση του χειμώνα – καλοκαίρι και είναι πολύ κομβικό για τον Ολυμπιακό να μπορέσει να τον διαχειριστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να του δώσει τον απαραίτητο χρόνο να επανέλθει. Εγχείρημα καθόλου εύκολο, καθώς οι υποχρεώσεις τρέχουν και το 3-3 δεν προσφέρει ιδιαίτερη άνεση.
Πριν από δύο εβδομάδες ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε τονίσει ότι ο Ουόκαπ πρέπει να παίζει 20 λεπτά με βάση τις εξετάσεις του, αντ’ αυτού, όμως, μετράει 31 λεπτά μ.ο. στην Euroelague και 27 στο ελληνικό πρωτάθλημα. Κάτι η διαρκής απουσία του ΜακΚίσικ, κάτι ο πρόσφατος τραυματισμός του Γκος, κάτι το γεγονός ότι ο Λούντζης δεν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, δεν έχουν επιτρέψει στον 30χρονο άσο να πάρει τις ανάσες που χρειάζεται, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η απόδοσή του. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, η προσθήκη κάποιου παίκτη το επόμενο διάστημα να κριθεί αναγκαία όχι μόνο για λόγους αγωνιστικούς, αλλά και για λόγους βιωσιμότητας.
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ
Προερχόμενοι από μια επίπονη ήττα στο ντέρμπι του ΣΕΦ κι από ένα πρώτο μέρος στην Πόλη που δεν άφηνε περιθώρια αισιοδοξίας, θα περίμενε κανείς ότι οι Πειραιώτες, απλώς, θα αποδέχονταν τη μοίρα τους στο δεύτερο μισό και θα βυθίζονταν ακόμα περισσότερο στην εσωστρέφεια. Αυτό είχε κάνει, άλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων τους στα σόσιαλ μίντια, με εκατοντάδες αναρτήσεις που μαρτυρούσαν παντελή έλλειψη ελπίδας, τόσο για την κατάληξη της αναμέτρησης, όσο και ολόκληρης της σεζόν. Κι ας βρισκόμαστε μόλις και με τα βίας στην ολοκλήρωση του πρώτου μήνα δράσης μιας μακράς και απρόβλεπτης σεζόν.
Τελικά, από τα αποδυτήρια της “Ulker Arena” δεν επέστρεψαν παίκτες ανήμποροι και καταρρακωμένοι, αλλά μέλη μια μεγάλης ομάδας, με εγωισμό και μπασκετικό επίπεδο ικανό να ανταπεξέλθει στις πιο δύσκολες συνθήκες. Με εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον κι όλοι μαζί στο πλάνο που ξέρουν να υπηρετούν. Ήταν μόλις επτά αυτή τη φορά κι όμως άγγιξαν την απόλυτη υπέρβαση, προκαλώντας σιωπή στους 11.000 Τούρκους φιλάθλους.
Στο τέλος δεν έμελλε να χαμογελάσουν οι ίδιοι, παρ’ όλα αυτά δεν επέτρεψαν και σε κανέναν να γελάσει μαζί τους. Αποχώρησαν χαμένοι, θυμωμένοι, αλλά ζωντανοί κι αυτό δεν ήταν μικρό πράγμα τη δεδομένη στιγμή.
Ο Ολυμπιακός της επανάληψης δεν έκανε τίποτα εξεζητημένο, απλά βρήκε αποθέματα κι ανέβασε ταχύτητα. Πίεσε στην άμυνα, άρπαξε τις διεκδικούμενες μπάλες και εκτέλεσε τις επιθέσεις του με ένταση. Οι εννιά ασίστ για επτά λάθη στο πρώτο 20λεπτο, έγιναν 13 για μόλις τέσσερα στο δεύτερο. Ο Φαλ ήταν σπουδαίος ως πυλώνας δημιουργίας, ο Πίτερς με τον Κάνααν εκμεταλλεύτηκαν το χώρο και έπαιξαν καταπληκτικά χωρίς την μπάλα. Ο Κώστας Παπανικολάου βγήκε μπροστά με ωριμότητα και αντοχή στην ευθύνη, ενώ ο Γκος και ο ηρωικός Μιλουτίνοφ κράτησαν τη φλόγα αναμμένη ως το τέλος.
Τρία λεπτά πριν το φινάλε ο Παπαγιάννης ντύθηκε Μήτογλου με δύο τρίποντα και 8 συνεχόμενους πόντους συνολικά, όμως αυτήν τη φορά κανείς δεν τα παράτησε. Χρειάστηκαν δύο μεγάλα σουτ κι ένα …τσάλεντζ που διόρθωσε μια ακόμα λανθασμένη απόφαση, δίνοντας μοναδική ευκαιρία στον Ολυμπιακό για ένα τελευταίο χτύπημα. Τελικά, το… δέχτηκε ο αγκώνας του Γκος από τον Μάνταρ και η ιστορία έγραψε Φενέρ.
Ό,τι και να λέμε, το αποτέλεσμα κρίθηκε από σοβαρό λάθος και κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε την μία κουβέντα από την άλλη. Όπως δεν είναι σωστό για τους “ερυθρόλευκους” να κρύψουν όσα τους προβληματίζουν πίσω από την αδικία της τελευταίας κατοχής, έτσι και δεν δικαιούται κανείς να τους υποτιμά επειδή δεν είναι ευχαριστημένος με το ρόστερ ή με το μπάσκετ που παίζουν.