Του Mιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Φέτος, το έργο παίζεται κάπως… ανάποδα, αφού ήδη Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια έχουν πάρει ετεροχρονισμένες ρεβάνς από τους Πειραιώτες, αλώνοντας αμφότερες το ΣΕΦ σ’ αυτές τις πρώτες στροφές της διοργάνωσης. Κι αν η ήττα από τους Καταλανούς είναι από εκείνες που όσο κι αν δεν τις περιμένεις, δεν μπορείς ποτέ να τις θεωρήσεις εκτός προγράμματος, η χθεσινή συνιστά σοβαρό στραβοπάτημα.
Όχι ότι στην κατάσταση που βρίσκεται ο Ολυμπιακός επιτρέπεται να θεωρήσει ως δεδομένη οποιαδήποτε νίκη εκ των προτέρων, αλλά όπως και να το κάνουμε, το κατά γενική ομολογία προβληματικό κι ελλιπές σύνολο του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, προσφερόταν για μια βραδιά χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις.
Τελικά, ο Μαυροβούνιος προπονητής κατάφερε να φύγει νικητής από τον Πειραιά -όπως και τον Νοέμβρη του 2020 κατά την διάρκεια της τρίτης του θητείας στον πάγκο των Βάσκων- χάρις σ’ ένα ασύλληπτο επιμέρους σκορ της ομάδας του από το 9′ έως το 19′, αλλά κι ένα σουτ-μαχαιριά του Μακιντάιρ στο φινάλε του αγώνα. Πετυχαίνοντας έτσι, το 2Χ2 στην Ευρωλίγκα από την ημέρα που ανέλαβε κι αφήνοντας τους “ερυθρόλευκους” με το επίπονο συναίσθημα της δεύτερης συνεχόμενης ήττας στην τελευταία κατοχή.
Πριν από μια εβδομάδα στην Πόλη, ο Ολυμπιακός βρέθηκε από νωρίς με την πλάτη στον τοίχο, αφού βίωσε ένα εφιαλτικό πρώτο δεκάλεπτο, όμως αυτή τη φορά η πρώτη πράξη του ματς ήταν εντελώς διαφορετική. Οι παίκτες του Μπαρτζώκα εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την λανθασμένη αμυντική προσέγγιση της Μπασκόνια (έβγαζε ψηλά με χετζ αουτ τον αργοκίνητο Κότσαρ) κυκλοφορούσαν γρήγορα την μπάλα και με βασική πηγή δημιουργίας τον ανενόχλητο Φαλ έβγαζε το ένα ελεύθερο τρίποντο μετά το άλλο. Με τους Κάνααν και Πίτερς κύριους εκφραστές της επίθεσή του, ο Ολυμπιακός προηγήθηκε γρήγορα 13-2 και 20-9 κι ο δρόμος του έμοιαζε στρωμένος με ροδοπέταλα.
Το σκούρα για τους γηπεδούχους ξεκίνησαν όταν ο Ιβάνοβιτς πέρασε στο παιχνίδι τον Μονέκε και παράλληλα διόρθωσε την τακτική του στην άμυνα, κρατώντας τον ψηλό μέσα στο ζωγραφιστό. Από την μία πλευρά του παρκέ, η μπάλα άρχισε να μένει περισσότερο στα χέρια του Γκος, η επίδραση του Φαλ να μειώνεται (τελείωσε το ημίχρονο με 2π. σε μόλις μία προσπάθεια) και ο Ολυμπιακός εγκλωβίστηκε στην επίθεση. Από την άλλη, ήταν ευδιάκριτο το έλλειμμα ενέργειας στην ερυθρόλευκη άμυνα, όπως και η αδυναμία να ματσαριστεί ο δυναμικός Νιγηριανός φόργουορντ που δημιουργούσε διαρκώς ρήγματα. Η Μπασκόνια πήρε τον έλεγχο του ρυθμού, έτρεξε, σούταρε και με ένα κρεσέντο που σπάνια έχουμε δει από φιλοξενούμενη ομάδα στο ΣΕΦ, χάθηκε στον ορίζοντα.
Μέσα στον καταιγισμό του σοκαριστικού 6-34, οι Βάσκοι έκαναν άθελα τους ένα… στρατηγικό “λάθος”. Σύμφωνα με τη θεωρία του Σουν Τζου στην “Τέχνη του Πόλεμου”, όσο κι αν υπερτερείς σε μια μάχη πρέπει πάντα να αφήνεις στον αντίπαλό σου μια μικρή διέξοδο διαφυγής ώστε να πιστεύει ότι μπορεί να γλιτώσει. Αν τον αποκλείσεις εντελώς, όπως έκανε για 10 αγωνιστικά λεπτά η Μπασκόνια στον Ολυμπιακό, τότε του προσφέρεις το “όπλο της απελπισίας”. Τον εξωθείς δηλαδή σε έναν ηρωικό, υπερβατικό άρα και επικίνδυνο τρόπο πολέμου, αφού πλέον νιώθει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει.
Οι “ερυθρόλευκοι” επέστρεψαν στον παρκέ του ΣΕΦ, αποφασισμένοι να τα παίξουν όλα για όλα και κυρίως να βάλουν με ένταση το σώμα τους στην άμυνα και επιτέλους να επιδιώξουν τις επαφές.
Κάνααν και
Πίτερς πήραν τα όπλα τους, η μπάλα άρχισε να ακουμπάει περισσότερο στον Φαλ και η διαφορά να μειώνεται. Στο τέταρτο δεκάλεπτο πια, η άμυνα τους άγγιζε τα στάνταρ τους, η Μπασκόνια έμεινε για πάνω από τρία λεπτά χωρίς σκορ και κατοχή με κατοχή το παιχνίδι γύρισε ολοσχερώς. Το πρώτο προσπέρασμα ήρθε από το μεγάλο τρίποντο του Πίτερς και το δεύτερο από τις βολές του Λαρεντζάκη, όμως η διαρκής υπερπροσπάθεια έχει και το τίμημά της.
Έχοντας ήδη φτάσει στα όριά τους, Κάνααν και Φαλ υπέπεσαν σε συνεχόμενα λάθη, που αν είχαν αποφευχθεί, η μοίρα του ματς δεν θα κρινόταν στο τελευταίο σουτ. Η έλλειψη διαύγειας εκείνων που τράβηξαν το περισσότερο κουπί, σε συνδυασμό με το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Ουόκαπ (αγωνίστηκε μόλις 16 λεπτά) και την αρνητική απόδοση του Γκος, στέρησαν από τον Ολυμπιακό κάτι παραπάνω που θα του εξασφάλιζε τη νίκη. Το ότι την άγγιξαν ακόμα και κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες, λέει πολλα για την αξία και το χαρακτήρα τους, αλλά όσο παραμένουν τόσο λίγοι αριθμητικά, είναι δύσκολο να καταφέρουν κάτι.
Για ένα ακόμα ματς οι Πειραιώτες στηρίχθηκαν σε 6-7 παίκτες εκ των οποίων μόλις οι τρεις συνδύασαν ανθεκτικότητα με καλή εμφάνιση. Την ίδια ώρα, σε αγωνιστικό επίπεδο στερούνται όχι έναν και δύο, αλλά ουσιαστικά πέντε παίκτες: Τους Μιλουτίνοφ, ΜακΚίσικ και Σίκμα που είναι τραυματίες, τον Μπραζντέικις που είναι ακόμα ανέτοιμος να αναλάβει σημαντικό ρόλο και φυσικά τον Ουόκαπ, η εικόνα του οποίου του κοστίζει περισσότερο από ό,τι οι άλλοι τέσσερις μαζί.
Σε μια σεζόν που την προλόγισε το Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Ολυμπιακός των επτά διεθνών πασχίζει να σηκώσει κεφάλι από τα προβλήματα, αλλά εξακολουθεί να φαίνεται άδειος, ποσοτικά, πνευματικά και ποιοτικά. Δυσκολεύεται να βρει λύσεις στην επίθεση και διάρκεια στην άμυνα, ενώ οι υγιείς παίκτες του επιβαρύνονται περισσότερο από το κανονικό. Δεν είναι το τέλος του κόσμου, αλλά οπωσδήποτε πρόκειται για μια ζόρικη κατάσταση που δεν μπορεί να ξεπεραστεί από την μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται υπομονή γερό στομάχι και πιθανότατα και κάποιες αποφάσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε μόλις στο δεύτερο μήνα της σεζόν, ελάχιστες ομάδες δείχνουν σταθερότητα κι εφόσον υπάρχουν αντανακλαστικά, πολλά μπορούν βελτιωθούν.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας διευκρίνισε ότι κοιτάζει την αγορά μόνο για κάτι εξαιρετικό, αφού δεν είναι διατεθειμένος να φέρει τα πάνω κάτω στο ρόστερ, τουλάχιστον πριν να αποκτήσει πλήρη εικόνα για τις δυνατότητές του. Αν μη τι άλλο έχει κερδίσει το δικαίωμα να εμπιστεύεται την κρίση και το ένστικτό του. Μέχρι τώρα τον έχουν βγάλει ασπροπρόσωπο, ας περιμένουμε να δούμε πού θα τον οδηγήσουν κι αυτήν τη φορά…
Διαβάστε επίσης:
Δείτε τα τελευταία νέα
