Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Κι ο Ολυμπιακός, που δεν είναι ούτε προκάτ, ούτε συσκευασία μιας χρήσης, αλλά κάστρο χτισμένο με πέτρες ασήκωτες, ανήκει στην περιορισμένη “λέσχη” των πραγματικά ισχυρών. Εκείνων, που είτε πετυχαίνουν τους στόχους τους, είτε όχι, δεν χάνουν ποτέ το ανάστημα και την αξιοπρέπεια τους. Που δεν υποκύπτουν μπροστά στις αντιξοότητες κι ακόμα και στη λιγότερο καλή εκδοχή τους προκαλούν αίσθηση φόβου στους αντιπάλους τους.
Ο περίπλοκος και συχνά δυσνόητος ερυθρόλευκος μηχανισμός, λοιπόν, βρήκε για άλλη μια φορά το μονοπάτι προς το ξέφωτο. Εκεί που όλοι έβλεπαν τον κίνδυνο, ου μη και την καταστροφή, εκείνος είδε μια χρυσή ευκαιρία να κάνει το κομμάτι του. Υπενθυμίζοντας σε όλους ότι η εμπιστοσύνη είναι το λιπαντικό που κάνει τους οργανισμούς να δουλεύουν. Της διοίκησης προς τον προπονητή και αντίστροφα, του προπονητή προς τους παίκτες και αντίστροφα, του κάθε παίκτη για τον διπλανό του. Η εμπιστοσύνη που οδηγεί τον Πίτερς στη σεζόν της καριέρας του, τον Κάνααν στο επόμενο επίπεδο, και το… “μετά αυτά ρε κόουτς, πάμε να κερδίσουμε το ματς τώρα” του Παπανικολάου, σε δυνατό κόλλημα χεριών κι όχι σε παρεξήγηση, όπως πανεύκολα θα μπορούσε με τους σφυγμούς στα ύψη.
Το παιχνίδι με τον ήδη πιο νοικοκυρεμένο και πνευματικά δυνατό στα χέρια του Γιάννη Σφαιρόπουλου, Ερυθρό Αστέρα, δεν ήταν απλή υπόθεση, όμως εξελίχθηκε στην πιο γεμάτη, στην πιο γνήσια εμφάνιση του Ολυμπιακού από το ξεκίνημα της σεζόν. Μια πεντάδα παικτών άφησε την ψυχή και την σφραγίδα της στο παρκέ, την ώρα που οι εφεδρείες έδωσαν τη μικρή χρονικά, αλλά ιδιαιτέρως σημαντική βοήθειά τους. Ο Παπανικολάου, έπαιξε με πρόβλημα στην μέση, μα αντί η καταπόνηση να τον καταβάλει όσο περνούσε η ώρα, εκείνος ανέβαζε στροφές και στο τέλος πέτυχε και τους πόντους που κλείδωσαν το αποτέλεσμα. Ο Φαλ ντύθηκε σούπερ-ήρωας σε μια συγκινητική εμφάνιση που ξεκινούσε από την κυριαρχία του κάτω από τα καλάθια κι έφτανε στην εκπληκτική για το ύψος του άμυνα στις αλλαγές. Πίτερς και Κάνααν μετουσίωναν εναλλάξ τη σπουδαία κυκλοφορία της μπάλας που εν πολλοίς προήλθε από τη διαύγεια του Ουόκαπ, ο Λαρεντζάκης έδωσε ένα πολύτιμο διάστημα και ο Λούντζης στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Όχι, ο Ολυμπιακός δεν έλυσε όλα του τα προβλήματα με τις δύο συνεχόμενες νίκες, όμως παρά τους νέους τραυματισμούς που προέκυψαν, έμεινε συνεπής στο χρονοδιάγραμμα του. Κράτησε κάθε λογής αμφιβολία έξω από την πόρτα του, επικεντρώθηκε στους μικρούς στόχους που είχε θέσει και κατάφερε να εκπλήξει ευχάριστα με τη γενική εικόνα του. Το επιθετικό του παιχνίδι άρχισε πλέον να προσεγγίζει για σημαντικά διαστήματα τα περσινά επίπεδα, οι ασίστ του αυξήθηκαν κατακόρυφα (21 με Μακάμπι, 26 με Ερυθρό Αστέρα), και τα ποσοστά ευστοχίας έδειξαν βελτίωση.
Η επικείμενη επιστροφή του ΜακΚίσικ αποτελεί ακόμα ένα ευχάριστο νέο, όμως η αλήθεια είναι ότι με μοναδικό PG τον Τεξανό (συν τον Λούντζη), δεν “βγαίνει” εύκολα ο επόμενος μήνας. Προς απογοήτευση, πάντως, όσων ονειρεύονται παίκτες με στάτους ικανό να μεταλλάξει τη φιλοσοφία της ομάδας, ο στόχος του Ολυμπιακού είναι να βρει ένα παιδί με αξία και προοπτική, που θα μπορέσει να ενταχθεί γρήγορα στο ήδη υπάρχον πλαίσιο (άρα ιδανικά με ευρωπαϊκή εμπειρία) κι όχι να παραστήσει τον… μαθητευόμενο μάγο. Έναν παίκτη που δεν θα έρθει να “αμφισβητήσει” τους υπάρχοντες, αλλά να στηρίξει την προσπάθειά τους.
Κι ανεξάρτητα από τη δεδομένη ανάγκη για ένα έξτρα χέρι βοήθειας, είναι κρίμα για κάποιους να υποτιμούν αυτό που έχουν και να υπερτιμούν αυτό που δεν έχουν, πιστεύοντας ότι το… κλειδί του παραδείσου το κρατάει κάποιος πρίγκιπας εκεί έξω. Διότι όταν μια μια ομάδα που έφτασε σε δύο σερί Φάιναλ Φορ, ψάχνει τη σωτηρία της στην αγορά Νοέμβρη μήνα, τότε σημαίνει ότι τα έχει κάνει όλα λάθος. Μα, οι ομάδες που τα κάνουν όλα λάθος, συνήθως δεν φτάνουν σε δύο σερί Φάιναλ Φορ…
Διαβάστε ακόμη: