Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Χθες βράδυ στο –για ακόμα μια φορά- ένθερμο ΣΕΦ, ο περσινός φιναλίστ δεν αντιμετώπιζε μόνο το άκρως επικίνδυνο σύνολο του Άλεξ Μουμπρού, αλλά μαζί και μια σειρά προκλήσεων με ιδιαίτερο σημειολογικό ενδιαφέρον. Το κόκκινο οχυρό, βλέπετε, είχε “πέσει” ήδη τρεις φορές φέτος από ισάριθμες επισκέψεις ισπανικών ομάδων (Μπαρτσελόνα, Μπασκόνια, Ρεάλ Μαδρίτης) και η Βαλένθια, που φιλοδοξούσε να ολοκληρώσει το αρνητικό αυτό “καρέ”, ερχόταν στον Πειραιά με ιδιαίτερα ευχάριστες αναμνήσεις από τις προηγούμενες δύο επισκέψεις της. Τόσο πέρυσι με εκείνο το αναπάντεχο come back στο τέλος, όσο και τον Δεκέμβρη του 2020.
Γενικά, η ιστορία του συγκεκριμένου ζευγαριού είναι γραμμένη κυρίως με…αποδράσεις. Οι πέντε -και πλέον έξι- τελευταίες αναμετρήσεις μεταξύ των δύο ομάδων βρήκαν τους φιλοξενούμενους να πανηγυρίζουν, ενώ αξίζει να αναφερθεί ως παράδοξο και το γεγονός ότι ενώ η “Taronja” δεν έχει κερδίσει ποτέ τους Πειραιώτες στο “Fondeta” (0-7), μετράει ήδη τέσσερα διπλά στο Φάληρο σε σύνολο οκτώ αναμετρήσεων!
Βέβαια, μόλις η μπάλα υψωθεί στον αέρα, όλα τα στοιχεία του παρελθόντος επιστρέφουν στο χρονοντούλαπό τους και τον μόνο λόγο έχουν οι παρόντες. ‘Η… μπορεί και όχι, καθώς όσο κι αν ο Ολυμπιακός ήταν υποψιασμένος, η Βαλένθια κατάφερε να τον σοκάρει εκ νέου. Κι αυτή τη φορά το έκανε με τρόπο πολύ πιο επίπονο για τους γηπεδούχους, αφού τους υποχρέωσε σε μια από τις πιο φτωχές επιθετικές επιδόσεις του στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και -σύμφωνα με τον Γιώργο Μπαρτζώκα- στη χειρότερη εμφάνιση της τριετίας. Μια εμφάνιση, που όσο ακραία κι αν μοιάζει, ήρθε σχετικά φυσιολογικά βάσει της τακτικής και των “όπλων” που είχε διαθέσιμα η κάθε ομάδα, αλλά και των …αυτογκόλ που έβαλε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Οι δύο κορυφαίες άμυνες της διοργάνωσης στήθηκαν η μία απέναντι στην άλλη και αναμφίβολα επιβεβαίωσαν τη φήμη τους. Από τη στιγμή, δε, που αμφότερες στερούνταν τον πρώτο τους σκόρερ (Πίτερς – Οτζελέγιε), ήταν αναμενόμενο τα καλάθια να μπαίνουν με το σταγονόμετρο. Εξαίρεση, το ιδιαίτερα παραγωγικό 2ο δεκάλεπτο της Βαλένθια, το οποίο τελικά αποδείχθηκε και το πλέον καθοριστικό για την τελική έκβαση του αποτελέσματος. Κατά τα άλλα, μιλάμε για ένα παιχνίδι χωρίς ρυθμό, γεμάτο λάθη και κακά ποσοστά εκατέρωθεν, με την Βαλένθια, πάντως, να λειτουργεί λίγο πιο ορθόδοξα, διατηρώντας έτσι ένα προβάδισμα κοντά στους 10 πόντους, που δεδομένης της συχνότητας με την οποία σκόραραν οι δύο ομάδες, φαινόταν…βουνό.
Όσο για τους “ερυθρόλευκους”; Εγκλωβίστηκαν στη στείρα κατοχής μπάλας που κατέληγε συνήθως σε εκτέλεση βεβιασμένη είτε από την πίεση του χρόνου, είτε από την πίεση του σκορ. Μην έχοντας σταθερή απειλή από την περιφέρεια (ελλείψει Πίτερς) και εναλλακτικό σχέδιο να επιτεθούν (ελλείψει 2ου pg), αναλώθηκαν σε μια προβλέψιμη στατικότητα, χωρίς σωστές αποστάσεις και κίνηση μακριά από την μπάλα. Ουσιαστικά, πέρα από πέντε λεπτά στην πρώτη περίοδο, όταν το 0-5 έγινε 12-5 (αλλά όχι 20-5 όπως θα έπρεπε εξαιτίας σωρείας ευκαιριών για εύκολους πόντους από πλευράς Πειραιωτών), στα υπόλοιπα 35′ η Βαλένθια είχε στριμώξει τον Ολυμπιακό στα σχοινιά και δεν τον άφηνε να πάρει ανάσα. Προστάτεψε εξαιρετικά το ζωγραφιστό της και τον άφησε να σουτάρει από μακριά, ξέροντας ότι αν περιόριζε τον Κάνααν δεν είχε να ανησυχεί πραγματικά από σουτ κανενός άλλου.
Το πόσο εξόφθαλμα έδωσαν οι φιλοξενούμενοι το σουτ στον Ολυμπιακό φάνηκε στο τέλος του παιχνιδιού, όταν ξαφνικά οι παίκτες του άρχισαν να ευστοχούν και σχεδόν από το πουθενά επέστρεψαν στη διεκδίκηση της νίκης. Βέβαια, εκεί μίλησε το ατομικό ταλέντο παικτών όπως ο Κρις Τζόουνς και ο Στέφαν Γιόβιτς που μέσα σε ασφυκτικές καταστάσεις βρήκαν τρόπο να δημιουργήσουν ρήγματα και να προσφέρουν οξυγόνο στο προβάδισμα της ομάδας τους. Το τρίποντο του Κλαβέρ έπειτα από καταπληκτική δημιουργία του Σέρβου στο 50-55 αποτέλεσε και το τελειωτικό χτύπημα.
Με ρεκόρ 7-7 και ήδη τέσσερις εντός έδρας ήττες από την …ισπανική υποχώρηση, ο Ολυμπιακός γνωρίζει ότι πρέπει να πατήσει το γκάζι, καθώς τον περιμένει μια δύσκολη συνέχεια κι ένας ιδιαίτερα φορτωμένος δεύτερος γύρος. Γνωρίζει επίσης, ότι πέρα από το χθεσινό ματς και τις απουσίες, που άλλωστε ταλαιπωρούν όλες τις ομάδες, δεν έχει αποδώσει καλά μέχρι τώρα, όπως και ότι αντιμετώπισε κάποια δομικά θέματα τα οποία έσπευσε να διορθώσει βγαίνοντας στην αγορά. Πλέον, πρέπει να… κλειστεί στο καβούκι του και να γίνει η συμπαγής ομάδα που οραματίστηκε ο προπονητής του. Ανακατανέμοντας τους ρόλους και παίρνοντας αναγκαίες αποφάσεις, σχετικά με το πού μπορεί να στηριχθεί και πού όχι. Είναι, σχεδόν βέβαιο ότι το επόμενο διάστημα θα παρουσιάσει βελτίωση, αλλά αβέβαιο το αν αυτή η βελτίωση θα είναι αρκετή.
Η απουσία ενός παίκτη με έντονη προσωπικότητα και ικανότητα όχι μόνο να πάρει την ευθύνη, αλλά και να την αφαιρέσει από τις πλάτες των υπόλοιπων είναι φανερή, αλλά αποτελεί τη μία όψη του νομίσματος. Η άλλη λέει όταν ένα σύνολο που ξέρει να παίζει και να διατηρεί το ρυθμό του στο ίδιο επίπεδο ανεξαρτήτως σχημάτων και προσώπων είναι ακόμα πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Οι “ερυθρόλευκοι” διαθέτουν θεωρητικά τα υλικά για να πετύχουν κάτι τέτοιο αλλά δεν τα έχουν μετατρέψει ακόμα σε μείγμα. Ήταν δεδομένο και αναμενόμενο ότι ο νέος τραυματισμός του Γκος σε συνδυασμό με το μη δικαίωμα συμμετοχής του Μήτρου-Λονγκ θα προκαλέσει σημαντικά προβλήματα. Σε όσα ματς ο Γκος ήταν έστω άνω του μετρίου, ο Ολυμπιακός κέρδισε.
Επιπλέον, τα επιθετικά ένστικτα του ομογενή γκαρντ, όσο κι αν δεν τον έχουμε δει ακόμα να φοράει τα ερυθρόλευκα, μπορούν να προσφέρουν πολύ πιο σοβαρές λύσεις από εκείνες που φανταζόμαστε. Τέλος ο ανέτοιμος από την απραξία Πετρούσεφ, διαθέτει τουλάχιστον την φρεσκάδα ώστε να αναζωογονήσει τα λεπτά που παίρνει ο άχρωμος, άοσμος και δυσκίνητος Σίκμα που καμία σχέση δεν έχει με τον παίκτη που απολαμβάναμε τόσα χρόνια στην Euroleague, καθώς άλλο Άλμπα και άλλο Ολυμπιακός.
“Οι δύο πιο δυνατοί πολεμιστές είναι ο χρόνος και η υπομονή” μας λέει ο Λέων Τολστόι και ο Ολυμπιακός, θέλοντας και μη, οφείλει να εναποθέσει τις ελπίδες και τις φιλοδοξίες του για τη φετινή σεζόν στα χέρια τους. Δεν είναι πια νωρίς, αλλά σε καμία περίπτωση και τόσο αργά, ώστε να επιτρέψει στην απογοήτευση να τον καταβάλει. Όσο δύσκολα κι αν κλείσει η χρονιά, θα του έχουν μείνει χαρτιά να παίξει.
Διαβάστε επίσης:
- Ολυμπιακός – Βαλένθια 56-63: Το οδυνηρό δάγκωμα της νυχτερίδας
- Ολυμπιακός: Κίνδυνος τιμωρίας του ΣΕΦ μετά από ρατσιστική-υβριστική επίθεση σε διαιτητή
Photo Credit Eurokinissi