Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Ήταν Φλεβάρης του 2018 όταν ο 33χρονος μόλις ξανθομάλης “δεινόσαυρος” Τιάγκο Σπλίτερ γνωστοποίησε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.
Άλλοι σε εκείνοι την ηλικία βρίσκονται στο πικ της καριέρας τους αναζητώντας το τελευταίο ακριβό συμβόλαιο της καριέρας τους (εξαιρείται από τη συνθήκη ο “βασιλιάς” ΛεΜπρόν που χρόνια δεν μετρά). Για τον Σπλίτερ όμως που προσφάτως φιλοξενήθηκε και στο EurohooPod, η ώρα του αποχαιρετισμού ήρθε μια ώρα αρχύτερα.
Οι τραυματισμοί του χτύπησαν στην πόρτα και από τότε στέκονταν εκεί στη γωνία να καραδοκούν σε κάθε προσπάθειά του να επιστρέψει στην πρότερη κατάσταση.
Τι κι αν είχε μπροστά του τρία ή τέσσερα σίγουρα ακόμα χρονάκια στα παρκέ του NBA πιθανότατα; Το ύπουλο το ισχίο του έβγαλε την… πίστη και τον ανάγκασε να πει “αντίο”.
Μπήκε στο χειρουργείο για να το παλέψει, να τα βάλει με τον μπελά. Μάταια όμως.
“Σταματάω. Είναι μία απόφαση που πήρα πριν λίγους μήνες, δεν είναι κάτι που θέλω, αλλά ο τραυματισμός στον γοφό ήταν μεγαλύτερος μπελάς απ’ όσο πιστεύαμε. Είναι δύσκολη στιγμή, διότι σταματάω κάτι που κάνω όλη μου την ζωή. Είμαι σε ένα γήπεδο μπάσκετ, από τότε που με θυμάμαι. Μίλησα με την οικογένειά μου, την γυναίκα μου, όλους και ειλικρινά ήρθε η ώρα να κρεμάσω τα παπούτσια μου” είπε ο Βραζιλιάνος βετεράνος σέντερ βάζοντας μία τελεία σε μία σπουδαία καριέρα. Είχε να παίξει όμως ουσιαστικά μπάσκετ δυο χρόνια (36 παιχνίδια με 16′ συμμετοχής με την Ατλάντα το 2015-16).
Το αγωνιστικό του “φευγιό” μπορεί να το είπε βιαστικά όμως το όνομά του και το ανάστημά του πρόλαβε να το συνδέσει με αρκετές όμορφες στιγμές.
Ο Τιάγκο Σπλίτερ έγινε το 2014 ο πρώτος Βραζιλιάνος με “δαχτυλίδι” του NBA. Στη μπασκετούπολη του Σαν Αντόνιο, πανηγύρισαν τον 5ο τους τίτλο στο “μαγικό κόσμο” κάνοντας περίπατο στη σειρά των τελικών κόντρα στους Χιτ (4-1) με ηγέτη τον 38χρονο τότε Ντάνκαν και MVP τον Λέοναρντ. Όλα αυτά πριν ξεκινήσει η… κατρακύλα των “σπιρουνιών”.
Θέση και μάλιστα σημαντική σε εκείνο το πρωτάθλημα είχε και ο Τιάγκο Σπλίτερ. Με 59 παιχνίδια και 21,5 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα, ο Βραζιλιάνος των 8,2 πόντων, 4,8 ριμπ. και 1,5 ασίστ έβαλε και εκείνος το “λιθαράκι” του.
“Παιδί” του Σαν Αντόνιο ο Σπλίτερ ο οποίος είχε επιλεγεί στο Νο28 του fraft pick το 2007 και φόρεσε τη φανέλα της ομάδας που τον διάλεξε για 5 συνολικά σεζόν.
Πριν κάνει το άλμα για την αλλη πλευρά της όχθης του ωκεανού βέβαια και “γράψει” 355 παιχνίδια συνολικά εκεί, ο 39χρονος πλεόν Σπλίτερ γεννημένος στο Τζόινβιλ της Βραζιλίας (1/1/1985), προετοιμάστηκε στη Βιτόρια.
Με την νυν Μπασκόνια και τότε Ταού Κεράμικα (και για μια χρονιά 2009-10 πριν ανοίξει τα φτερά του Κάχα Λαμποράλ) ο Τιάγκο Σπλίτερ έμαθε τα μυστικά του αθλήματος δίπλα στους καλύτερους, ζώντας 10 χρόνια εκεί (2000-10). Εκεί μεγάλωσε, εκεί έγινε άντρας.
Υπό τις οδηγίες του Ντούσκο Ιβάνοβιτς, του Μπόζινραρ Μαλίκοβιτς, και του Νέβεν Σπάχια και στο πλάι ονομάτων… μύθων στη Χώρα των Βάσκων, ο Τιάγκο Σπλίτερ κυριάρχησε στους αιθέρες της Ευρώπης.
Δις πρωταθλητής Ισπανίας (2008, 2010), τρεις Κυπελλούχος (2004, 2006 και 2009), τετράκις κάτοχος ισπανικού Super Cup (2005-08), MVP της ACB (2010) αλλά και μέλος της καλύτερης πεντάδας της Ευρωλίγκας (2008) και της δεύτερης καλύτερης πεντάδας τα δύο επόμενα χρόνια (2009, 2010).
– All-EuroLeague First Team (2008)
– 2 x All EuroLeague Second Team (2009,2010)Congratulations on a great career @tiagosplitter 💪 pic.twitter.com/pQeuFwVq6U
— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) February 20, 2018
Ένας σέντερ με “πλαστικές” κινήσεις, “ακρογωνιαίος λίθος” εκείνης της Ταού Κεράμικα που πολλοί ουδέτεροι θαύμαζαν την πρώτη δεκαετία της νέας χιλιετίας.
Στο πλάι των Λουίς Σκόλα, Πάμπλο Πριχιόνι, Σέρχι Βιδάλ, Ιγκόρ Ρακόσεβιτς, Μίρζα Τελέτοβιτς και πολλών άλλων, μπορεί να μην κατόρθωσε να ανέβει στην κορυφή της “γηραιάς ηπείρου”, παρόλα αυτά έπαιξε το δικό του ρόλο με τους 10,5 πόντους του και τα 4,8 ριμπάουντ του σε εκείνη την “μπάντα” από τη Βιτόρια που χόρευε συχνά πυκνά… τανγκό, συμμετέχοντας σε 4 συνολικά Final Four της Ευρωλίγκας.
Η ιστορία του Τιάγκο Σπλίτερ με τη “σπυριάρα” δε διήρκησε όσο του άρμοζε, σε αγωνιστικό επίπεδο μιας και συνεχίζει την καριέρα του ως προπονητής και βρισκόμενος πλέον στο τιμ του Ίμε Ουντόκα στους Ρόκετς.
Ωστόσο, έχει αφήσει σε δύο πόλεις το στίγμα του. Αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο.
Διαβάστε επίσης: