Του Νίκου Μαστρογιαννόπουλου/ info@eurohoops.net
Οι Λούκα Μπάνκι, Πάμπλο Λάσο και Σέρτζιο Σκαριόλο μίλησαν για το καλεντάρι της Ευρωλίγκα, τον όγκο των παιχνιδιών σε μικρό χρονικό διάστημα αλλά και τα προβλήματα που πιθανόν δημιουργούνται στις ομάδες και τους παίκτες.
Λίγο μετά το φινάλε του αγώνα της Βίρτους με τη Νάπολι, ο κόουτς Λούκα Μπάνκι μίλησε για το σκληρό πρόγραμμα των αγώνων κι εξέφρασε τους σοβαρούς του προβληματισμούς ενόψει της απαιτητικής συνέχειας των διοργανώσεων.
Μεγάλωσα με κριτήρια που σχετίζονταν με την προετοιμασία, την αποκατάσταση, την ξεκούραση και τη διαχείριση της φυσικής κατάστασης με βάση τις περιόδους αγωνιστικής αιχμής. Αυτό το πρόγραμμα αγώνων “σκοτώνει” το παιχνίδι και θέτει σε κίνδυνο την υγεία των παικτών. Όπως συνέβη πριν με τον Μίκυ, ο οποίος υπέφερε από αρκετά σημαντικούς τραυματισμούς. Δεν μπορούμε να σηκώνουμε τους παίκτες και να τους πετάμε στο γήπεδο.
Πρέπει να επιστρέψουν σε έναν ρυθμό που μόνο η προπόνηση μπορεί να προσφέρει για να ανακτήσει ο αθλητής την αυτοπεποίθησή του. Μερικές φορές νομίζω ότι ζητάμε πάρα πολλά, ξεκινώντας από το πρόγραμμα αγώνων που ακολουθούν. Όλο αυτό γίνεται ολοένα και περισσότερο αφορμή για προβληματισμό, δεν ξέρω πόση προθυμία υπάρχει να ακουστεί αυτός ο προβληματισμός, αλλά η ασφάλεια και η υγεία των παικτών πρέπει να μπουν σε προτεραιότητα“, δήλωσε χαρακτηριστικά ο τεχνικός της Βίρτους.
Ο Μάικ Τζέιμς πάντως δεν θα μπορούσε ν’ αφήσει αυτά τα λόγια ασχολίαστα…
Πήρε το κινητό και μέσα απ’ τον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter τόνισε πως παρά την συμπάθεια που τρέφει στον τεχνικό της Βίρτους, διαφωνεί σχετικά με τα όσα ανέφερε για το πρόγραμμα της Ευρωλίγκας.
“Αγαπώ τον κόουτς Μπάνκι, αλλά πρέπει να διαφωνήσω. Προετοιμάζεις το σώμα σου στην offseason και το ενισχύεις κατά τη διάρκεια της σεζόν για να βγάλεις τη σεζόν. Δουλεύεις και το σώμα σου θα ανταποκριθεί. Προφανώς υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις για αυτό, αλλά είναι λιγότερες. Οι παίκτες πρέπει να βάλουν δουλειά”.
Λάσο: “Υπάρχουν παίκτες που παίζουν 100 ματς τη σεζόν, αυτό είναι ανόητο, δεν βοηθά το μπάσκετ”
“Δεν είμαι καλός στην πρόβλεψη του μέλλοντος, αλλά είναι προφανές ότι πρέπει να προστατεύσουμε τους παίκτες μας. Τι σημαίνει αυτό; Δεν μπορούμε να τους έχουμε να παίζουν 100 παιχνίδια ή περισσότερα το χρόνο. Έχω παίκτες τώρα, αλλά και όταν ήμουν στη Ρεάλ Μαδρίτης, που αγωνίζονται σε σχεδόν 100 ματς τη σεζόν. Αυτό είναι ανόητο και δεν βοηθάει το μπάσκετ. Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να σκοτώσουμε τους βασικούς μας. Σίγουρα πρέπει να διαχειριστούμε το επιχειρησιακό σκέλος και είμαι ο πρώτος που έχω πολύ ξεκάθαρη ματιά σε αυτό. Αν πρέπει να πάμε να παίξουμε στο Ντουμπάι και να κάνουμε κάτι διαφορετικά, θα το κάνουμε και σίγουρα θα το υπερασπιστώ. Θα συνεχίσω όμως να υπερασπίζομαι ότι πρέπει να προστατεύσουμε τους βασικούς μας.
Εάν ένας παίκτης παίξει 100 ή περισσότερα παιχνίδια, θα τραυματιστεί καθώς θα θέλει να αποδώσει στο μέγιστο. Ξέρω ότι υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που δεν είναι εύκολο να λυθούν, αλλά θα ήθελα πολύ να πάρω κάποιες απαντήσεις. Είναι σαφές ότι το μέλλον πρέπει να έχει τη Fiba και όλους εμάς να συνεργαζόμαστε πραγματικά δίπλα-δίπλα, και με τα εγχώρια πρωταθλήματα. Πρέπει να υπάρχει χώρος για όλους. Είναι ο μόνος τρόπος να μεγαλώσει το μπάσκετ.
Η νοοτροπία ότι αν σε “εξοντώσω” θα είμαι καλύτερα, δεν είναι η σωστή. Πιστεύω ακράδαντα ότι αν σε κάνω να μεγαλώσεις και να αναπτυχθείς θα γίνω κι εγώ καλύτερος, αλλά πολλές φορές πιστεύουμε ότι πρέπει να καταστρέψουμε τον άλλον για να μεγαλώσουμε. Πρέπει να πάμε χέρι-χέρι…
Στην Ευρώπη, υπάρχουν πολλά κεφάλαια, και πρέπει να τα προστατεύσουμε, πρέπει να προστατεύσουμε τους οπαδούς και τους παίκτες που είναι οι κύριοι πρωταγωνιστές. Αυτό είναι που θα κάνει το μέλλον μας πιο λαμπρό, και αυτό θέλω“.
Σκαριόλο: “Η σεζόν δημιουργεί κινδύνους υπερφόρτωσης και τραυματισμών”
“Πάντα άφηνα έναν έμπειρο παίκτη μου ελεύθερο να αποφασίσει (αν θα παίξει με την Εθνική), γιατί ξέρω ότι ειδικά οι παίκτες της Ευρωλίγκας έχουν στους ώμους τους μία εξαιρετικά βαριά σεζόν, πολλές προπονήσεις, ταξίδια, παιχνίδια… Οπότε δεν θα ένιωθα άσχημα αν μου ζητούσαν ένα διάλειμμα, ή μια εβδομάδα άδεια. Τώρα που η Ευρωλίγκα δεν παίζεται κατά τη διάρκεια του παραθύρου, υπάρχει λίγο πιο μεγάλη δυνατότητα για τους παίκτες της Ευρωλίγκας να συμμετάσχουν. Θα χαρώ να τους καλωσορίσω αν έρθουν μαζί μας, αλλά εκεί που τους θέλω είναι το καλοκαίρι, στο Προολυπιακό τουρνουά.
Σίγουρα έχουμε πρόβλημα (με το πρόγραμμα της Ευρωλίγκας)… Χρειαζόμαστε καλύτερο συντονισμό μεταξύ των αγώνων, τα ταξίδια, τα logistics… Έχουμε να κάνουμε μια μεγάλη, πολύ μεγάλη βελτίωση, ακόμα κι αν παίζουμε τόσα πολλά παιχνίδια, τα οποία, ειλικρινά, δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσουν, γιατί προσπαθούμε να αντιγράψουμε το ΝΒΑ, αλλά το ΝΒΑ είναι τελείως διαφορετικό… Στύβουμε, πραγματικά, όλο το ζουμί από τους παίκτες, βασικά σε κάθε παιχνίδι. Μακροπρόθεσμα, αυτό είναι κατά που αφήνει ερωτηματικά. Στη συνέχεια, έχουμε και τις Εθνικές Ομάδες και φυσικά τις εγχώριες διοργανώσεις… Αυτή τη στιγμή, ειλικρινά, οι παίκτες, ειδικά οι βασικοί παίκτες που πρέπει να παίξουν 25+ λεπτά στην Ευρωλίγκα, η σεζόν δημιουργεί έναν πολύ υψηλό κίνδυνο υπερφόρτωσης και τραυματισμών.
(Σχετικά με τις άδειες στην Ευρωλίγκα) είναι λίγο σφιχτά τα πράγματα αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν περισσότερες ομάδες ή περισσότερες πόλεις που θα μπορούσαν να προσθέσουν αξία στη διοργάνωση. Θα υπάρξουν ομάδες που πιθανότατα θα είναι εκτός αυτής, αν και αξίζουν να βρίσκονται σε αυτή. Σίγουρα, θα αυξηθεί ο αριθμός. Ελπίζω όμως ότι θα αλλάξει και το φορμάτ γιατί ειλικρινά δεν βλέπω 24 ομάδες να παίζουν 46 παιχνίδια… Αυτή τη στιγμή, σίγουρα κάποιος θα απογοητευτεί. Αυτό είναι αρνητικό αποτέλεσμα”.
Όσο για την ανάπτυξη των νέων παικτών: “Κάνω μια ερώτηση στον εαυτό μου. Τι κάνουμε ως ευρωπαϊκό μπάσκετ για να αναπτύξουμε το ταλέντο; Ποιους όρους, κανόνες, ακόμη και προστατευτικά μέτρα παίρνουμε για να εκμεταλλευτούμε πλήρως το ταλέντο μας; Τόσοι πολλοί σύλλογοι και τόσοι πολλοί προπονητές, εργάζονται σκληρά για να παράγουν παίκτες. Και όταν έρθει η στιγμή δεν είμαστε αρκετά καλοί για να ολοκληρώσουμε την ανάπτυξή τους ή να προστατέψουμε τους συλλόγους μας, να αποτρέψουμε τη “ληστεία” τους. Όταν τηλεφωνώ στη FIBA και λέω τι συνέβη με αυτά τα κολέγια που δεν στέλνουν τους παίκτες μας στις Εθνικές ομάδες, αυτούς που εμείς αναπτύξαμε, για τις διοργανώσεις U18 και U20. Ποια όπλα έχουμε να πούμε: “Όχι, πρέπει να έρθουν” προκειμένου να διατηρήσουν τη διασύνδεση τους με τις Εθνικές ομάδες, με το σύστημα μπάσκετ της χώρας τους. Η FIBA μου λέει, δυστυχώς, δεν έχουμε όπλα αυτή τη στιγμή. Αυτό είναι ένα θέμα. Και αυτό δεν είναι FIBA ή Euroleague, αυτό είναι ένα ευρωπαϊκό ή ακόμα και παγκόσμιο ζήτημα για το μπάσκετ”.