Του Νίκου Μαστρογιαννόπουλου/ info@eurohoops.net
Ο Λουίτζι Λαμόνικα είναι αδιαμφισβήτητα μία μορφή στον χώρο της διαιτησίας. Ένα πρόσωπο που σίγουρα πολλοί θυμούνται με τον τρόπο που σφύριζε το κάθε παιχνίδι στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
Ο ίδιος ξεκίνησε την διαιτητική του καριέρα πίσω στο 1980 και η πρώτη του επαφή με την κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση έγινε το 2002, ενώ κατάφερε να ξεπεράσει τα 1000 παιχνίδια σε Ευρώπη, παγκόσμια πρωταθλήματα αλλά και Ολυμπιακούς Αγώνες.
Πλέον στα 58 του έχει αφήσει πίσω του την αγαπημένη του… σφυρίχτρα (αφού πριν από δύο χρόνια ανακοίνωσε την απόσυρσή του) έχοντας πιάσει το ηλικιακό όριο.
Ο Λαμόνικα μίλησε στην εκπομπή του Κάιλ Χάινς “A Quarter with Kyle Hines” για την καριέρα του, τα δύσκολα παιχνίδια, την Αθήνα αλλά και τις πιο σκληρές έδρες που έχει διαιτητεύσει ποτέ.
“Σηκωνόμουν νωρίς το πρωί πριν από κάθε αγώνα που είχα να σφυρίξω και πήγαινα για τζόκινγκ. Λάτρευα αυτή τη συνήθεια. Είχα ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα να ταξιδεύω πολύ και να γυρίσω όλη την Ευρώπη και να βλέπω άλλες χώρες. Ήταν πολύ όμορφο να σηκώνομαι πριν τα παιχνίδια και να τρέχω γύρω από μέρη της Μαδρίτης ή της Βαρκελώνης. Λιγότερο το ευχαριστιόμουν στην Μόσχα εξαιτίας του κρύου που είχε. Μου άρεσε πολύ επίσης να τρέχω γύρω από την Ακρόπολη στην Αθήνα όταν είχα παιχνίδι εκεί. Σε αυτά τα 20 λεπτά που έτρεχα προσπαθούσα να ηρεμήσω για να επικεντρωθώ μετά στον αγώνα που είχα να διαιτητεύσω”, δήλωσε αρχικά.
Και συνέχισε μιλώντας για τις πιο δύσκολες έδρες που έχει σφυρίξει ποτέ: “Μία απ’ τις καλύτερες έδρες ήταν στο Τελ Αβίβ, η Χάλα Πιονίρ, όπως και στο Κάουνας. Αλλά η ατμόσφαιρα στην Χάλα Πιονίρ ήταν κάτι το απίθανο… Η ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ επίσης. Όταν ήταν γεμάτο το γήπεδο για εμένα και τους συνεργάτες μου ήταν δύσκολο να διαιτητεύσουμε”.
Τέλος αναφέρθηκε στο ποιος παίκτης από την Ευρωλίγκα θα ήθελε να είναι: “Θα ήθελα να είμαι σαν τον Κάιλ Χάινς, επειδή κέρδισες τέσσερις Ευρωλίγκες“.
Δείτε τι είπε ο Λουίτζι Λαμόνικα