Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Κάτι που τελικά έκανε, δίχως να σταθεί στις απουσίες, την κακή βραδιά των βασικών του σκόρερ και την ακόμα χειρότερη των διαιτητών, αλλά αναδεικνύοντας τις σπουδαίες αμυντικές του δυνατότητες και το βάθος που πλέον διαθέτει.
Με τον Ίγκνας Μπραζντέικις να αποτελεί το μεγάλο του στήριγμα στο ξεκίνημα, τον Φίλιπ Πετρούσεφ να έρχεται από τον πάγκο κι όχι απλώς να μαζεύει τα ασυμμάζευτα του Σίκμα, ο οποίος εκτέθηκε σε συνεχόμενες φάσεις από τον Ελίας Χάρις, αλλά να εξελίσσεται σε σημαντικό παράγοντα της νίκης, τον Ουίλιαμς-Γκος που ήταν και πάλι εκεί ουσιαστικός κι αθόρυβος και τον εξαιρετικό Γιαννούλη Λαρεντζάκη να κάνει επίδειξη ψυχραιμίας στο τέλος με αποκορύφωμα το… τούνελ στον Ιμπάκα. Αλλά πάνω απ’ όλα μ’ ένα φίλο που – παραφράζοντας το λαϊκό άσμα- ήρθε χθες απ’ τα παλιά, με αστείρευτες δυνάμεις φορτωμένος…
Ο Τόμας Ουόκαπ, βγαλμένος από τις ένδοξες μέρες της περσινής μαγικής του σεζόν, πήρε από το χέρι τον Ολυμπιακό στην τρίτη περίοδο και τον έβαλε στο σωστό δρόμο, κάνοντας κυριολεκτικά τα πάντα. Σκόραρε από μακριά, σκόραρε από κοντά, συνεργάστηκε άψογα με τον Πετρούσεφ, έβγαλε άμυνες και το κυριότερο, ήταν αλάνθαστος. Στο τελευταίο “Αιώνιο Podcast” είχαμε αναφερθεί στην τεράστια επίδραση που έχει ο Τεξανός στη συνολική απόδοση και εν τέλει στην αποτελεσματικότητα των “ερυθρόλευκων” και πόσο θα μπορούσε η σταδιακή επιστροφή του στα καλά παιχνίδια να τους αλλάξει επίπεδο.
Όπως έχει ομολογήσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας -αναλαμβάνοντας μάλιστα και τη σχετική ευθύνη- η ένταξη στον σημερινό Ολυμπιακό είναι μια και χρονοβόρα δύσκολη διαδικασία για κάθε νέο πρόσωπο κι ένας 24χρονος Λιθουανός με μόλις μία σεζόν εμπειρίας στην Ευρώπη δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Από τη στιγμή που αποκτήθηκε, ο Ίγκνας Μπραζντέικις μας έκανε να αμφιβάλλουμε αν όσα βλέπαμε από εκείνον σε Ζαλγκίρις και Παγκόσμιο ήταν πραγματικότητα ή αποκύημα της φαντασίας μας. Στα δύο τελευταία παιχνίδια, όμως, ξέροντας ίσως ότι η συνδρομή του ήταν απαραίτητη, άρχισε να θυμάται ποιος είναι. Επιπλέον, η συνύπαρξή του με τον Ράιτ και όχι με κάποιον εκ των Φαλ-Μιλουτίνοφ στην πεντάδα, του δημιούργησε περισσότερους χώρους κοντά στο καλάθι, εκεί που ειδικά απέναντι σε γκαρντ μπορεί να αποκτήσει σοβαρό πλεονέκτημα.
Φαίνεται ακόμα στις κινήσεις και στα τελειώματα του ότι δεν παίζει 100% απελευθερωμένα, ίσως ότι σκέφτεται πολύ όταν έχει την μπάλα, όμως πλέον η σχέση του με τον Ολυμπιακό έχει προχωρήσει. Δείχνει περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και κατά συνέπεια την απολαμβάνει και σε μεγαλύτερο βαθμό από τον προπονητή του. Φτάσαμε, μάλιστα, στο σημείο η απουσία του από το παρκέ να γίνει ιδιαιτέρως αισθητή, όταν στα τελευταίο πεντάλεπτο ο Μακίσικ αντιμετώπιζε σημαντικές δυσκολίες, κυρίως απέναντι στον Λούτσιτς και η Μπάγερν επέστρεφε σε απόσταση ενός σουτ.
Γενικά, το σύνολο του Λάσο ήταν ανά πάσα στιγμή έτοιμο να τιμωρήσει κάθε αδυναμία ή ολιγωρία των φιλοξενούμενων, όμως κυρίως λόγω Ουόκαπ, ο οποίος κράτησε το τιμόνι γερά και με ασφάλεια, δεν υπήρξαν πολλές τέτοιες. Πετρούσεφ και Ράιτ πάλεψαν απέναντι στον Ιμπάκα, αλλά αμφότεροι νικήθηκαν στις περισσότερες περιπτώσεις από τον θηριώδη πρώην ΝΒΑer. O Σέρβος ψηλός, πάντως, πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα την άμυνα των Βαυαρών, αφού ως αποδέκτης της δημιουργίας του Ουόκαπ έδωσε πολύτιμες λύσεις.
O Φρανσίσκο, τον οποίο είχαμε ονοματίσει ως τον παίκτη-κλειδί για τη γερμανική ομάδα, αφού διαθέτει εντυπωσιακά ένστικτα στο σκοράρισμα, πήρε μπροστά προς το τέλος, πέτυχε 15 πόντους στην 4η περίοδο, αλλά οι “ερυθρόλευκοι” είχαν φέρει το παιχνίδι εκεί που ήθελαν και δεν είχαν σκοπό να το αφήσουν να τους γλιστρήσει. Τα μηδέν λάθη στο δεύτερο ημίχρονο ενός τόσο κλειστού και σκληρού ματς, αποτυπώνουν και την σοβαρότητα με την οποία το προσέγγισαν. Γενικότερα το 17-5 που κατέγραψαν στο συσχετισμό ασίστ-λαθών, δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες αναφορικά στα επίπεδα συγκέντρωσής τους.
Ίσως γι’ αυτό ο Γιώργος Μπαρτζώκας χαρακτήρισε τη νίκη ως μια από τις σημαντικότερες έως τώρα, ενώ απευθυνόμενος προς τους παίκτες του στα αποδυτήρια μίλησε για το “turning point of the season”. Προφανώς, δεν ήταν το μέγεθος του αντιπάλου που τον οδήγησε σε στομφώδη σχόλια, αλλά ο επαγγελματισμός και η πνευματική διαύγεια που εξέπεμψε η ομάδα του σε ένα “must win” εκτός έδρας παιχνίδι. Αυτός ο.. ελίτ κυνισμός που εκπέμπει ο Ολυμπιακός οταν αρχίζει να λειτουργεί αρμονικά και τον κάνει να μοιάζει ανθεκτικός και ιδιαίτερα δυσκολοκατάβλητος. Που δεν τον εμποδίζει να κερδίζει ακόμα κι όταν ο κατά γενική ομολογία κορυφαίος παίκτης του μένει στα ρηχά και ο καλύτερος περιφερειακός του σκόρερ άποντος.
Στα δέκα τελευταία παιχνίδια ο Ολυμπιακός μετράει επτά νίκες και τρεις ήττες, όλες επί ισπανικού εδάφους. Γενικά, οι ομάδες της Ιβηρικής ευθύνονται για τα 7 από τα 11 χαμένα του ματς στην φετινή regular season και την ερχόμενη Πέμπτη στη Βαλένθια, το συναπάντημα μαζί τους κλείνει. Η αναμέτρηση κόντρα στην ομάδα του Μουμπρού, που πέρασε σαν σίφουνας από το Βερολίνο και έχει μπροστά της ένα ιδιαίτερα δύσκολο πρόγραμμα ως τον τερματισμό, σκεπάζεται από ένα νέο μεγάλο “πρέπει”. Σε ένα γήπεδο, από το οποίο οι “ερυθρόλευκοι” δεν έχουν φύγει ποτέ λυπημένοι, δεν καλούνται απλώς, αλλά υποχρεούνται να βρουν ένα ακόμα στήριγμα που θα τους κρατήσει σε τροχιά πρώτης εξάδας. “Si o si”, που λένε κι οι Ισπανοί όταν κάτι είναι αδιαπραγμάτευτο…