Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Πολύς ντόρος γίνεται και πολλές συζητήσεις πλατειάζουν ως προς τη μετακίνηση ενός Ευρωλιγκάτου (συνήθως Ευρωπαίου) στην αντίπερα όχθη του ωκεανού ώστε να παίξει μπάσκετ στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, το NBA. Για τις δυσκολίες και τα εμπόδια ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Το ζόρικο μονοπάτι του Σάσα Βεζένκοφ, ο ανήφορος των πρώτων μηνών του Βασίλιε Μίτσιτς και άλλων πολλών κατά στο παρελθόν. Αναλύσεις επί αναλύσεων για τις αιτίες και τους λόγους όπου ένα… πάντρεμα που έμοιαζε να έχει αρκετές πιθανότητες επιτυχίας, καταλήγει μερικές φορές σε μαρτύριο.
Η αντίστροφη όμως διαδρομή γιατί θεωρείται πιο ασφαλής; Τα παραδείγματα των “γάμων” όπου γι’ αλλού ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν, πολλά.
Στους τόσους και τόσους Αμερικανούς (και ήταν πολλοί το περασμένο καλοκαίρι) ή Αμερικανοθρεμμένους που πέρασαν τον Ατλαντικό για να παίξουν μπάσκετ και να καταπλήξουν τη “γηραιά ήπειρο”, λίγοι είναι εκείνοι που δικαίωσαν, πολλώ δε μάλλον εξέπληξαν. Ένας από αυτούς που αποδεικνύεται (περίπου) ό,τι αναμενόταν, είναι ο Κέντρικ Ναν του Παναθηναϊκού.
Ένας ταλαντούχος κόμπο γκαρντ με έντονη τη “φονική” αίσθηση. Ένας παίκτης που μπορεί να βάλει τη μπάλα μέσα στη στεφάνη με όποιο τρόπο θέλει. Σίγουρα δεν έχει – όπως και κανένας άλλωστε – το… αλάθητο του Πάπα, όμως δεν χωρά αμφιβολία, κάτι που αποτυπώνεται δηλαδή και στην κατάταξη, πως η έλευση του “φρέσκου” στην ευρωπαϊκή ήπειρο Κέντρικ Ναν, έχει αλλάξει επίπεδο τον Παναθηναϊκό.
Το κοντέρ συνεχίζει να σβήνει και να γράφει διαρκώς μεγαλύτερα νούμερα για έναν παίκτη που δεν χαμπαριάζει κανέ-Ναν (14.8 π., 2.4 ριμπ., 3 ασίστ αλλά και 3.1 λάθη ανά ματς).
Με αφορμή λοιπόν τον επικίνδυνο για κάθε άμυνα γκαρντ του “τριφυλλιού”, το Eurohoops ξεχώρισε τις 5+1 περιπτώσεις παικταράδων που “κέρδισαν” την Ευρώπη και έλαμψαν με το… καλημέρα.
Μπομπ ΜάκΑντου
Πότε: 1986-87
Πόσους: 21.8 πόντους
Ο άνθρωπος που άνοιξε τις πύλες του… παραδείσου της Ευρώπης για μερικούς ακόμα σταρ του NBA. Ήρθε ως ένα μεγάλο κεφάλαιο στα μέρη μας και πιο συγκεκριμένα στη γειτονική Ιταλία και ως τέτοιο εξελίχθηκε για την Τρέισερ (νυν ευρέως γνωστή ως Αρμάνι) Μιλάνο.
Κατέφθασε ως ρούκι της χρονιάς το 1973 στο NBA, πέντε φορές All-Star και δις πρωταθλητής με τους Λέικερς για να καθίσει και στον ευρωπαϊκό θρόνο (1987, 1988) και μάλιστα με το… καλημέρα.
Ο Μπομπ ΜάκΑντου έκανε το πρωτόγνωρο για την εποχή ταξίδι στην Ευρώπη και έμελλε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας της ομάδας από τη Λομβαρδία, οδηγώντας τη δύο φορές στην κορυφή της ηπείρου. Ήταν μάλιστα MVP του Final Four του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών (πρόγονος της Ευρωλίγκας) το 1988 στη Γάνδη, αποκλείοντας σχεδόν μόνος του (39 πόντους) στον ημιτελικό τον Άρη του Γκάλη (87-82).
Τις τρεις χρονιές που έπαιξε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, μέτρησε 25.8 πόντους κατά μέσο όσο ενώ την “παρθενική” του περίοδο, είχε 21.8 ανά ματς. Ο πρώτος παίκτης που κατέκτησε τον τίτλο της Ευρωλίγκας μετά από εκείνον του NBA (ακολούθησε ο Τζος Πάουελ).
Έντι Τζόνσον
Πότε: 1994-95
Πόσους: 21.9 πόντους
Ο άνθρωπος που εκτελούσε πιο γρήγορα κι από τον… ίσκιο του. Ο Έντι Τζόνσον, το “πιστόλι” του Ολυμπιακού, αν και έμεινε μονάχα μια χρονιά στα του οίκου μας, λατρεύτηκε (και μνημονεύεται ακόμα) παθολογικά από τους φίλους των Πειραιωτών ενώ και ο ίδιος δείχνει με κάθε αφορμή πως δεν τους ξεχνά παρότι κοντεύουν να περάσουν 30 χρόνια απ’ όταν πρωτοπάτησε το πόδι του στην Ελλάδα. Αυτό συνέβη – δυστυχώς για το άθλημα – για περιορισμένες παραστάσεις.
Ένας σκόρερ ολκής στα χέρια του Γιάννη Ιωαννίδη, τον οποίο αποχαιρέτησε και εκείνος από πλευράς του με το δικό του τρόπο το περασμένο Φθινόπωρο. Ένας παλαίμαχος που εκθειάζει όπου σταθεί και όπου βρεθεί τον Ολυμπιακό και τους μήνες που πέρασε στο Λιμάνι.
“Η πιο απίστευτη χρονιά” του λίγο έλειψε να ολοκληρωθεί και με έναν ευρωπαϊκό τίτλο στο δεύτερο χαμένο championship point των “ερυθρόλευκων” το 1995 στη Σαραγόσα. Ο “Lucky Luke” ήταν ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής της πορείας του Ολυμπιακού μέχρι τον τελικό κόντρα στη Ρεάλ καθώς σε 18 παρουσίες, μέτρησε 21.9 πόντους, 4.6 ριμπ., 1.8 ασίστ και 0.7 κλεψίματα σε 35′ συμμετοχής. Αλησμόνητη για τους φίλους της ομάδας η εμφάνισή του στον ημιτελικό με αντίπαλο τον “αιώνιο” Παναθηναϊκό (27π. (4), 10 ριμπ.).
Ντομινίκ Ουίλκινς
Πότε: 1995-96
Πόσους: 20.1 πόντους, 7.4 ριμπ.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσοι “αστέρες” κι αν πάρουν την απόφαση για διανύσουν τον ωκεανό κουβαλώντας τα ταλέντα τους στην Ευρώπη, η έλευση του Ντομινίκ Ουίλκινς στον Παναθηναϊκό του Παύλου Γιαννακόπουλου θα αποτελεί εσαεί μία από τις μεγαλύτερες αν όχι τη μεγαλύτερη μεταγραφή στην ιστορία της μπασκετικής Ευρώπης.
Τα τσιμέντα στο αεροδρόμιο του Ελληνικού… έτριζαν, κόντεψαν να πέσουν. Ο εννιά φορές All Star στο NBA, για χάρη του οποίου οι Ατλάντα Χοκς έχουν αποσύρει το Νο21 και πρώτος σκόρερ της αμερικανικής λίγκας (1985-86) με 30.3 πόντους, έπρεπε να έρθει στα μέρη μας και να φορέσει το “τριφύλλι” του Παναθηναϊκού (είχε προηγηθεί και αυτό των Σέλτικς) για να πανηγυρίσει τον πρώτο του συλλογικό τίτλο σε ηλικία 36 ετών στον τόπο που γεννήθηκε, στο Παρίσι. Εκεί που ράφτηκε το πρώτο αστέρι των “πρασίνων”.
Ο άνθρωπος highlight με τα… ελατήρια στα πόδια, ο MVP του Final Four της γαλλικής πρωτεύουσας. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος έδωσε “γη και ύδωρ” για να τον ντύσει στα “πράσινα” και οι φίλοι του Παναθηναϊκού μπορούν με περηφάνεια να κοκορεύονται μέχρι τα βαθιά τους γεράματα πως κάποτε αυτός ο παικταράς φόρεσε τη φανέλα του συλλόγου που υποστηρίζουν και οδήγησε το κλαμπ στην κατάκτηση του πρώτου Ευρωπαϊκού.
Καθοριστικός στον τρίτο προημιτελικό με την Τρεβίζο για πρόκριση στο Final Four (26π., 7 ριμπ.), ασταμάτητος στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ (35π., 8 ριμπ.), “διπλός” στον τελικό με τη Μπαρτσελόνα (16π., 10 ριμπ.). Ονειρεμένη χρονιά στην Ευρωλίγκα με 20.1 πόντους, 7.4 ριμπάουντ και 1.8 τελικές πάσες σε 33′ συμμετοχής στα 17 παιχνίδια που έπαιξε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Σέιν Λάρκιν
Πότε: 2016-17
Πόσους: 13.1 πόντους, 5.7 ασίστ
Αρκετοί οι υποψήφιοι της πιο πρόσφατης ιστορίας που θα μπορούσαν να “γεμίσουν” δυνητικά την 5άδα. Μνηστήρες όπως ο Άντονι Ράντολφ που πρωτοσυστήθηκε στην Ευρώπη με την Λοκομοτίβ Κούμπαν του Γιώργου Μπαρτζώκα την περίοδο 2015-16, έφτασε μέχρι το Final Four του Βερολίνου και είχε 14.5 πόντους, 6 ριμπάουντ και 1.3 κλεψίματα κατά μέσο όρο ή και ο Κουίνσι Μίλερ. Τον θυμάστε;
Χώρο και χρόνο δεν βρήκε ποτέ στο NBA, πλανιόταν μεταξύ G-League και… θαυμαστού κόσμου πριν αποφασίσει να δοκιμάσει την τύχη του στην Ευρώπη για λογαριασμό του Ερυθρού Αστέρα που αγωνιζόταν στην Ευρωλίγκα. Και ενώ τα πήγε περίφημα για πρώτη χρονιά την περίοδο 2015-16 με 13.1 πόντους και 5.4 ριμπάουντ, σταδιακά εξαφανίστηκε (πλέον αγωνίζεται στην Ιαπωνία).
Λόγω διάρκειας στο χρόνο και συνέπειας, στο νήμα κέρδισε με το “σπαθί” του τη θέση αυτή ο Σέιν Λάρκιν. Ο ηγέτης της Εφές έκανε την εμφάνισή του στα μέρη μας το 2016-17 με τη φανέλα της Μπασκόνια, άρτι αφιχθείς από τους Μπρούκλιν Νετς.
Η γεμάτη (13.1 π., 2.7 ριμπ., 5.7 ασίστ) για πρώτη του φορά στην Ευρωλίγκα σεζόν του, του έδωσαν μία δεύτερη ευκαιρία για το NBA (Σέλτικς) πριν καταλάβει πως η (πρωταγωνιστική) του θέση, βρίσκεται στη “γηραιά” ήπειρο.