Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Αυτή η φάση-σταθμός για τον Ολυμπιακό ήταν το αποκορύφωμα της “τρελής” ανατροπής από το -19 κόντρα στη πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ!
Η ομάδα του αείμνηστου Ντούσαν Ίβκοβιτς και του αρχηγού Βασίλη Σπανούλη σήκωσε το τρόπαιο της Ευρωλίγκας έπειτα από 15 χρόνια με τον ίδιο προπονητή, πραγματοποιώντας μία απίθανη πορεία μέσα στη σεζόν 2011-12, όπου στην αρχή όλα έδειχναν… σκοτεινά. Άντε γκρίζα.
Η απόφαση των αδελφών Αγγελόπουλων να ρίξουν το μπάτζετ το καλοκαίρι του 2011 (κι ενώ παραλίγο να αποχωρήσουν οι ίδιοι), κρατώντας ουσιαστικά μόνο τον “Kill Bill” με μεγάλο συμβόλαιο και να επενδύσουν σε … αμούστακους Έλληνες παίκτες, δικαιώθηκε προϊόντος του χρόνου κι αφού έγιναν οι απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις των Αμερικανών τον χειμώνα.
Υποθέτουμε πως οι περισσότεροι γνωρίζετε αυτές τις πτυχές της ιστορίας:
- Δεν είναι άγνωστο πως τότε καταξιώθηκαν στο χώρο, οι Κώστας Σλούκας και Κώστας Παπανικολάου.
- Ότι εκείνη τη σεζόν πρακτικά ξεκίνησε ο μύθος του Γιώργου Πρίντεζη στην Ευρωλίγκα, αλλά και του Κάιλ Χάινς.
- Όπως φυσικά και ότι ο ήδη καταξιωμένος και τροπαιούχος με τον Παναθηναϊκό, Βασίλης Σπανούλης, έγινε ο αρχηγός των… αρχηγών στην ιστορία του Ολυμπιακού.
Το Eurohoops θα θυμηθεί με τη βοήθεια της μνήμης του… υπογράφοντος μερικές ιστορίες- γνωστές ή ίσως άγνωστες (στους πολλούς)- που συνόδεψαν την πορεία του Ολυμπιακού ως την 13η Μαΐου του 2012 στο “Σινάν Ερντέμ” της Κωνσταντινούπολης ως και το περίφημο καλάθι του “Πρι”.
Αυτό…
Ο … αόρατος Τζόι Ντόρσεϊ και τα εις βάρος του γέλια στη Βιτόρια
Ο Τζόι Ντόρσεϊ είχε ξεκινήσει τη σεζόν στο ρόστερ της Κάχα Λαμποράλ – Μπασκόνια τώρα- και παρότι προερχόταν από 61 ματς στο ΝΒΑ, δεν έπαιζε σχεδόν… καθόλου με τον “περίεργο”, Ντούσκο Ιβάνοβιτς.
Η Κάχα φιλοξένησε τον Ολυμπιακό στην Ιραντιέρ Αρένα τότε καθώς γίνονταν κάποια έργα στη “Φερνάντο Μπουέσα Αρένα” και στο ζέσταμα βλέπαμε τον Ντόρσεϊ από απόσταση το πολύ πέντε μέτρων, να αστοχεί ακόμα και σε λέι απ. Οι απαιτητικοί Βάσκοι … γελούσαν μαζί του και στο παιχνίδι τον είδαμε τρία λεπτά όλα κι όλα στη νίκη με 81-79 της ομάδας τους.
Ίσως έτσι να εξηγούταν ο λόγος που ο “Κοτσίδας” δεν τον χρησιμοποιούσε.
Μερικές εβδομάδες αργότερα η Μπασκόνια αποφάσισε να “αδειάσει” τον Ντόρσεϊ και σχεδόν αμέσως ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έδωσε εντολή να αποκτηθεί αντί του Ματ Χάουαρντ (τον θυμάστε ίσως από το κολέγιο Μπάτλερ, συμπαίκτη του Γκόρντον Χέιγουορντ και του Σέλβιν Μακ) που ο Ολυμπιακός είχε αποκτήσει αρχικά ελλείψει χρημάτων. Τρία ματς είχε παίξει ο τύπος, χωρίς ριμπάουντ, χωρίς τίποτα πέρα από δύο εύστοχες βολές.
Κατώτερος του Χάουαρντ- ίσως του χειρότερου ξένου στην ιστορία του Ολυμπιακού- δεν θα μπορούσε να είναι ο Ντόρσεϊ. Όσο κι αν ήταν … αόρατος ως τότε.
Αόρατος; Τελικά ο Ολυμπιακός απέκτησε τον παίκτη που άλλαξε 100% την αμυντική συμπεριφορά των “ερυθρολεύκων” και εξελίχθηκε σε έναν υπολογίσιμο σέντερ που χάρη στην ομάδα του έβγαλε χρήματα και παρά την αλλόκοτη συμπεριφορά του (έφυγε την επόμενη σεζόν μετά λίγες αγωνιστικές), έγραψε τη δική του ιστορία.
Η προφητεία του Λάζου Παπαδόπουλου
Toν Ματ Χάουαρντ μπορεί να μην τον θυμάστε (ή τον Κέιλιν Λούκας που ξεκίνησε τη σεζόν μέχρι ο Έισι Λο να μείνει απλήρωτος από την Παρτιζάν και να τα…βροντήξει αλλάζοντας το DNA του Ολυμπιακού δίπλα στον Βασίλη Σπανούλη), αλλά τον Λάζο Παπαδόπουλο σίγουρα θα τον έχετε στο μυαλό σας από εκείνο το ρόστερ.
Έπαιξε και 13 ματς, ειδικά στην αρχή, αφού ήταν ουσιαστικά ο back up σέντερ του Κάιλ Χάινς.
Ο άρχοντας του low post της δεκαετίας του 2000 και πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική Ελλάδας, δεν ήταν ο ίδιος παίκτης φυσικά- αν και όχι πολύ μεγάλος (32) τότε- αλλά προσπάθησε και βοήθησε τον Ολυμπιακό.
Από το ίδιο ματς στη Βιτόρια, θυμόμαστε μία ανεπανάληπτη ατάκα του: “Ο Ολυμπιακός θα φτάσει πολύ ψηλά φέτος”, είχε πει και μείναμε… παγωτό.
Μην μας κακολογείτε. Τότε ο Ολυμπιακός δεν… έστριβε και δεν φαινόταν πως κάτι θα άλλαζε και μας φάνηκε εντελώς τρελή η δήλωση του διεθνούς Έλληνα σέντερ. Ο Λάζος εννοούσε κάθε λέξη του παρότι η ομάδα του κινδύνευε να μείνει εκτός ακόμα και από το Τοπ16!
Δεν ήταν προφήτης ο Παπαδόπουλος. Κάτι έβλεπε στα νέα παιδιά, στον Σπανούλη, στον Πρίντεζη και στη συνέχεια δικαιώθηκε με τον καλύτερο τρόπο κατακτώντας τη δεύτερη Ευρωλίγκα του μετά αυτή με τον Παναθηναϊκό στην Μπολόνια.