Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Γόνος αθλητικής οικογένειας, με κλίση – και μάλιστα εμφανή – προς την επαγγελματική ενασχόληση της μητέρας του. Το σπορ του πατέρα του τον τρόμαζε, έστω κι αν ο πρόγονός του είχε φτάσει ψηλά. Τόσο που έμαθε και τι εστί Ολυμπιακοί Αγώνες από πρώτο χέρι.
Όπου υπάρχει καπνός – κατά συντριπτική πλειοψηφία – υπάρχει και φωτιά. Όπερ και απεδείχθη για μία ακόμα φορά στην περίπτωση του Κίναν Έβανς και του Ολυμπιακού. Ο βραχύσωμος και θρασύς αγωνιστικά 28χρονος πόιντ γκαρντ αποτελεί το τρίτο “ερυθρόλευκο χτύπημα” κατά την διάρκεια της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου.
Ένα “όπλο” στη φαρέτρα του Γιώργου Μπαρτζώκα, το οποίο υπό… υγιείς συνθήκες, θα έχαιρε τεράστιου γκελ και απήχησης στον κόσμο της ομάδας. Το “χέρι του στη φωτιά” όμως για το μέλλον ενός χαρισματικού μεν ταλαιπωρημένου δε από συνεχείς σοβαρούς τραυματισμούς παίκτη, δεν θα έβαζε σχεδόν κανείς. Σχεδόν, διότι οι Πειραιώτες έχουν μεγάλη πίστη στο πρότζεκτ Κίναν Έβανς. Τόσο μεγάλη σε βαθμό που υπογράφουν μαζί του και ενώ ακόμα χρειάζεται 4-6 μήνες αποθεραπείας του “θρυμματισμένου” επιγονατιδικού του τένοντα, συμβόλαιο συνεργασίας τριετούς διάρκειας, με τον όρο του 1+2 γιατί δεν είναι και “κοινωφελές ίδρυμα”.
Το Eurohoops γράφει για την “πονεμένη ιστορία” του Κίναν Έβανς που στα καλά του δύναται να “διαλύσει” οποιαδήποτε άμυνα.
Ο τρόμος των αλμάτων
Στον Έβανς, από παιδί, άρεσαν οι δοκιμασίες. Οι προκλήσεις τον εξίταραν, ήθελε να ανακαλύπτει μόνος του τι του αρέσει και τι απαρνείται. Δεν του άρεσαν τα πάντα, σε ποιον αρέσουν άλλωστε; Απλώς εκείνος δεν λάτρεψε ποτέ την συγκατάβαση ούτε πορεύθηκε με εκείνη.
Τεξανός, όπως ο Ουόκαπ, γεννημένος και μεγαλωμένος εκεί ξεκίνησε την περιήγησή του στα σπορ από το ράγκμπι. Δεν τον κέρδισε. Το γύρισε στα αγωνίσματα του στίβου μπας και βρει την κλίση του.
“Δοκίμασα μερικά αγωνίσματα όπως τα 100 μέτρα μία φορά και τα εμπόδια άλλη μία, ωστόσο δεν τα ένιωσα δικά μου. Δοκίμασα και το άλμα εις μήκος για διασκέδαση όταν κάποιος έλειπε και ο προπονητής μου ζήτησε να τον αναπληρώσω. Δοκίμασα και το άλμα επί κοντώ. Αυτό ήταν ένα από τα πιο τρομακτικά πράγματα. Το άφησα” είχε πει κάποτε για τις απόπειρές του.
Εν τω μεταξύ στα 4 του χρόνια, ο πατέρας του, Κένι, εκπροσώπησε τις ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ στο άλμα εις ύψος, ενώ η μητέρα του, Σαντέλ, ασχολούνταν επαγγελματικά με το μπάσκετ.
“Μπορεί να μην θυμάμαι πολλά, αλλά όταν η μητέρα μου έπαιζε στην τότε ομάδα της, καθόμουν δίπλα στον πάγκο με τη βοηθό προπονήτρια που με πρόσεχε όσο μπορούσε και την παρακολουθούσα. Μάλιστα σε κάθε ημίχρονο έτρεχα από πίσω της ακόμη και στα αποδυτήρια”. Μέσα στην άγνοιά του λοιπόν, κόλλησε κάπως έτσι και το μικρόβιο.