Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Στην καλή τους μέρα όλοι μπορούν να κερδίσουν, στην καλή μέρα του αντιπάλου, λίγοι. Αυτοί οι λίγοι που ουσιαστικά δεν τζογάρουν ποτέ, γιατί στηρίζονται στην κατανόηση του παιχνιδιού κι όχι στο φύλλο που θα τραβήξουν, έχουν τις πιο σοβαρές πιθανότητες να “σηκώσουν” τελικά το τραπέζι.
Βλέποντας κανείς τον Ολυμπιακό να αγωνίζεται, είναι σίγουρο ότι θα βρει ψεγάδια στο παιχνίδι του, αδυναμίες και στοιχεία που μπορεί να βελτιώσει. Θα βρει κακά διαστήματα, τακτικές και επιλογές που δεν δουλεύουν, ενέργειες των παικτών του που δεν ανταποκρίνονται στην αξία τους ή τις απαιτήσεις της περίστασης, ατυχείς εμπνεύσεις του προπονητή και γενικότερα εικόνες που απέχουν από τον ιδεατό τρόπο που η ομάδα του Πειραιά επιδιώκει να παίξει.
Όποιος θέλει μπορεί να σταθεί εκεί. Να ανακαλύπτει κάθε μέρα είναι καινούργιο λόγο για να προβληματιστεί και να αμφιβάλλει, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι μετά από 19 αγωνιστικές οι “ερυθρόλευκοι” οδηγούν την κούρσα μαζί με την Μονακό (την οποία έχουν κερδίσει στο Πριγκιπάτο) ή ότι αντιπαρέρχονται επιδόσεις όπως το χθεσινό 68% ευστοχίας της Ζαλγκίρις στο πρώτο ημίχρονο. Είναι βέβαιο ότι δεν θα μείνει ποτέ χωρίς αντικείμενο, αφού επί της ουσίας προσδοκά σε κάτι ανεφάρμοστο. Η regular season στην Ευρωλίγκας είναι μια μακρά, επίπονη διαδικασία που προσφέρει… γροθιές κι αποζητά ανθεκτικότητα και ο Ολυμπιακός, βδομάδα με την βδομάδα, δείχνει όλο και πιο άφθαρτος.
Χθες στο Κάουνας, τα χτυπήματα του Φρανσίσκο και του Ουόκερ τον ζάλισαν για τα καλά, αλλά σηκώθηκε, συνήλθε και σταδιακά άρχισε να ανταποδίδει, μέχρι που έφερε την κατάσταση στα μέτρα του. Ως γνωστόν, άλλωστε, η διαφορά εκείνου που ονειρεύεται με εκείνον που πραγματοποιεί εντοπίζεται πάντα στο φινάλε, ποτέ στην αρχή. Οι δυο γκαρντ των γηπεδούχων σκόραραν τους 31 από τους 52 πόντους της ομάδα τους στο πρώτο ημίχρονο, αλλά πρόσθεσαν μόλις… δύο στην επανάληψη. Την ίδια ώρα το δίδυμο Βεζένκοφ – Φουρνιέ των 11 πόντων στο πρώτο μέρος, έγραψε άλλους 27 στο δεύτερο, που συνδυαστικά (δηλαδή σε άμυνα και επίθεση) ήταν κι ένα από τα καλύτερα φετινά των Πειραιωτών, με 52 πόντους ενεργητικό και 33 παθητικό, σε μια από τις πιο δύσκολες έδρες της λίγκας. Ειδικά στην τέταρτη περίοδο, έδειξαν με τον πλέον επιβλητικό τρόπο ποιος είναι το αφεντικό…
Η αιχμαλωσία του Φρανσίσκο (αλλά και του Ουόκερ) δεν προέκυψε μόνο από την αυξημένη ένταση της ερυθρόλευκης άμυνας, αλλά κι από μια διαφοροποίηση στην αντιμετώπιση του μετά την ανάπαυλα. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέλεξε να παίξει hedge out με το “4” πάνω στον Γάλλο, ώστε να φεύγει γρήγορα η μπάλα από τα χέρια του, το πλάνο εκτελέστηκε άψογα κι ο Σάσα Βεζένκοφ που έμεινε στο παρκέ για ολόκληρο το δεύτερο 20λεπτο, πρόσθεσε εκ νέου πολλά αμυντικά credits στην έτσι κι αλλιώς καταπληκτική του εμφάνιση. Χωρίς την εκτελεστική δεινότητα του βραχύσωμου γκαρντ, η Ζαλγκίρις εγκλωβίστηκε επιθετικά (ολοκλήρωσε το ματς με 19 λάθη) κι αν δεν της έδινε συνεχόμενες ανάσες ο Ντάνστον στις αρχές της τρίτης περιόδου, το σκηνικό θα είχε ανατραπεί νωρίτερα.
Ο Βεζένκοφ ήταν παντού, αλλά δεν ήταν μόνος του. Ουόκαπ, Παπανικολάου και ΜακΚίσικ αποτέλεσαν μεγάλα στηρίγματα, βάζοντας πλάτη όταν τίποτα δεν λειτουργούσε καλά. Ο Τεξανός είχε μια πληθωρική παρουσία, δίνοντας ανά πάσα στιγμή ακριβώς ότι χρειαζόταν η ομάδα του, ο Σακ ήταν και πάλι ο κρυφός άσος που κρατούσε στο μανίκι ο coach Β, ο αρχηγός έκανε την βρώμικη δουλειά, συνδράμοντας επιπλέον 6 ριμπάουντ και 4 ασίστ, ενώ κι ο Εβάν Φουρνιέ συνδέθηκε με το καλάθι την κατάλληλη στιγμή.
Όσο κι αν δεν φαίνεται στη στατιστική, πάντως, κλειδί για το σπουδαίο διπλό ήταν και ο Ουίλιαμς – Γκος, ένας παίκτης που όταν είναι καλά ο Ολυμπιακός πολύ σπάνια χάνει. Μιλουτίνοφ και Φαλ κέρδισαν κι έχασαν μάχες (η Ζαλγκίρις μάζεψε 12 επιθετικά ριμπάουντ), ενώ τα πρώτα του λεπτά στην Ευρωλίγκα πήρε και ο Νέιθαν Μενσά. Σε δύο περιπτώσεις που ανέβηκε ψηλά να μαρκάρει οδήγησε σε λάθη τους Φρανσίσκο και σε άλλες είδε την μπάλα να καταλήγει στο καλάθι, παρότι είχε μαρκάρει ασφυκτικά τα σουτ.
Κάποιες νίκες δεν συνοδεύονται από τρελό ενθουσιασμό, αλλά όταν τα περιθώρια αρχίσουν να στενεύουν αυτές είναι που θα κάνουν τη διαφορά. Σε επικίνδυνες έδρες που δεν είναι καθόλου δύσκολο να στραβοπατήσεις. Μετά το Μιλάνο, λοιπόν, οι Πειραιώτες πέρασαν και από το Κάουνας, φτάνοντας στην πέμπτη εκτός έδρας επιτυχία τους και ομορφαίνοντας τις γιορτές των φίλων τους.
Ασφαλώς και δεν έχουν προσεγγίσει το αγωνιστικό τους ταβάνι, η καλή αμυντική τους λειτουργία χρειάζεται μεγαλύτερη διάρκεια, ενώ η απόδοση αρκετων παικτών δεν έχει φτάσει ακόμα στα επίπεδα σταθερότητας που απαιτεί η διοργάνωση.
Κερδίζουν, όμως. Κι από τη στιγμή που το καταφέρνουν, ακόμα κι όταν υποφέρουν βγαίνουν διπλά ευνοημένοι, αφού και το μάθημά τους παίρνουν και … δίδακτρα δεν πληρώνουν. Ο χαρακτήρας τους σφυρηλατείται, τα κενά τους εντοπίζονται και η επόμενη μέρα τους βρίσκει με καλή ψυχολογία και σε mood χαμηλών τόνων. Μακριά από επικίνδυνες τάσεις υπεροψίας, αλλά κι από το βραχνά της εσωστρέφειας.
Διαβάστε ακόμα
Μπαρτζώκας για Έβανς: “Σ’ ένα μήνα ελπίζουμε να προπονείται κανονικά με την ομάδα”
Ουόκαπ μετά το season-high: “Ήταν ήρεμος ο Μπαρτζώκας στο ημίχρονο και μας είπε…” (video)