Του Βαγγέλη Πάτα/ info@eurohoops.net
Η Φενέρμπαχτσε δεν τα κατάφερε ούτε στο Τελ Αβίβ και γνώρισε την τρίτη συνεχόμενη ήττα της στην Ευρωλίγκα, πράγμα σπάνιο για ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Δεν είναι, όμως, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί (σ.σ. είχε γίνει μεταξύ άλλων τις σεζόν 2005-06 και 2006-07), ενώ είχε βιώσει παρόμοια κατάσταση και την πρώτη του χρονιά ως προπονητής της τουρκικής ομάδας και μάλιστα εις διπλούν στο τοπ-16!
Ωστόσο αυτό το 0-3, δεν είναι καν το χειρότερο σερί του Ζοτς στην κορυφαία διοργάνωση στην Ευρώπη, καθώς ο πολυνίκης Σέρβος τεχνικός, έχει γευτεί πως είναι να χάνεις και… τέσσερα συνεχόμενα ματς.
Συγκεκριμένα, ήταν τη σεζόν 2009-10 όταν βρισκόταν ακόμα στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού Superfoods, στην οποία εισήλθε, μάλιστα, έχοντας κατακτήσει την Ετρωλίγκα στο final fout του Βερολίνου και ουσιαστικά υπερασπιζόταν τον τίτλο του. Στο Top 16, λοιπόν, εκείνης της αγωνιστικής περιόδου, οι “πράσινοι” είχαν ξεκινήσει με 0-4! Καθώς είχαν ηττηθεί κατά σειρά από Παρτιζάν, Μαρούσι και Μπαρτσελόνα (δις), πριν ολοκληρώσουν τον όμιλο με 2-4, χωρίς όμως να καταφέρουν να προκριθούν.
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν ακόμα δύο σεζόν όπου είχε χάσει δύο τριάδες αγώνων. Συγκεκριμένα, την περίοδο 2003-04 είχε ηττηθεί από Μακάμπι Τελ Αβίβ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Σιένα στη regular season κι από τις Σιένα, Μπαρτσελόνα και Μπενετόν στο Top 16.
Τη συγκεκριμένη αρνητική εμπειρία (βλ. να χάσει δύο φορές στη σεζόν τριάδα αγώνων) την έζησε κι ως προπονητής της Φενέρμπαχτσε. Ήταν στο Top-10 της αγωνιστικής περιόδου 2013-14 όταν ηττήθηκε τις πρώτες αγωνιστικές από Ολυμπιακό, Μπαρτσελόνα και Μάλαγα και λίγο πριν το φινάλε όπου έχασε κατά σειρά από Παναθηναϊκό, Αρμάνι Μιλάνο και Λαμποράλ Κούτσα κι ως εκ τούτου η ομάδα του δεν μπόρεσε να δώσει το “παρών” στα πλέι οφς εκείνης της σεζόν.
Κλείνοντας, αν κάποιος παρατηρήσει προσεκτικά τις παραπάνω χρονολογίες θα διαπιστώσει ότι υπήρξε μια χρονιά, αυτή του 2007, που παρότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, όντας στον πάγκο του Παναθηναϊκού, έκανε τρεις σερί ήττες, κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο της Ευρωλίγκας στο final 4, που φιλοξενήθηκε, στο (τότε) “σπίτι” του, την Αθήνα.