Της Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Αμερικάνος γκαρντ αφιέρωσε λίγο χρόνο για να περιγράψει μέσα από το “myhoopjourney.com” τα πρώτα του βήματα, το όνειρο του ΝΒΑ, τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του του, τους τραυματισμούς που τον κράτησαν εκτός και την επιστροφή του στους αγωνιστικούς χώρους και την Ελλάδα.
“Η κατάσταση όταν ήμουν παιδί ήταν δύσκολη. Θυμάμαι πως έπρεπε να πολεμήσω για να βρω θέση στο παρκέ γιατί όλοι οι φίλοι μου ήταν καλύτεροι από εμένα. Αλλά ήξερα πως ο μοναδικός τρόπος για να τα καταφέρω ήταν μέσα από την άμυνα που μου χάριζε λεπτά συμμετοχής. Ήμουν ο νεότερος της παρέας και αυτό με έκανε πιο δυνατό και με βοήθησε να αγαπήσω το μπάσκετ περισσότερο.
Είχα ως όνειρο να αγωνιστώ μια μέρα στο ΝΒΑ αλλά έπρεπε να πάρω την απόφαση να φύγω για την άλλη άκρη του Ατλαντικού επειδή η οικογένεια είναι πάνω από όλα. Έπρεπε να τους φροντίσω. Παρά το γεγονός πως δεν περνάει μέρα που να μην σκεφτώ πως θα τα καταφέρω στο κορυφαίο επίπεδο. Πιστεύω πως είναι το όνειρο κάθε μπασκετμπολίστα να βρεθεί μια μέρα στο ΝΒΑ.
Για να είμαι ειλικρινής όμως σήμερα νιώθω περισσότερο Ευρωπαίος παρά Αμερικάνος. Μία από τις σημαντικότερες στιγμές μου ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό το 2011 και φυσικά η πρόκριση στους “8” της Ευρωλίγκα με την Εφές. Εξίσου σημαντικό ήταν και η πρόκριση στα προημιτελικά με το Μαρούσι.
Όταν βρέθηκα εκτός αγωνιστικών χώρων εξαιτίας του σοβαρού τραυματισμού μου περνούσα την περισσότερη ώρα με την κόρη μου. Μου είχε λείψει ο χρόνος μαζί της όταν αγωνιζόμουν μακριά επομένως αφιέρωσα στιγμές μαζί της. Στη συνέχεια, βοήθησα την ανιψιά μου στην προπόνηση παρά το γεγονός πως αγωνίζεται στο high school.
Νιώθω όμορφα που πλέον έχω επιστρέψει, κάνω αυτό που αγαπάω και έχει “καθαρίσει” το κεφάλι μου. Κάποιες φορές πέρυσι ένιωθα πως δεν ήμουν τόσο συγκεντρωμένος όσο τα προηγούμενα χρόνια με αποτέλεσμα να απογοητεύσω τους προπονητές και τους συμπαίκτες μου. Όσο βρισκόμουν εκτός είχα χρόνο να το σκεφτώ αυτό. Επομένως το μόνο που προσπαθώ είναι να δίνω τα πάντα στο παιχνίδι που άλλαξε τη ζωή μου σε τόσους τρόπους.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που με έμαθε να είμαι επαγγελματίας και με βοήθησε να καταλάβω πως να γίνω ένας καλός μπασκετμπολίστας στην Ευρώπη. Είναι όμορφο να συναντάω τόσα άτομα τα οποία είχα χάσει εδώ και χρόνια. Προπονητές, πρώην συμπαίκτες και νέα παιδιά που πλέον μεγάλωσαν και τα πάνε περίφημα στην καριέρα τους.”