Πασκουάλ vs. Ομπράντοβιτς, σημειώσατε… (videos)

Tου Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net

Σχεδόν δέκα. Τόσα χρόνια τίθενται αντιμέτωποι. Με τόσο βαθμολογούνται κάθε φορά κι οι μάχες των ομάδων τους, είτε ο ένας είναι στη Μπαρτσελόνα (2008-16) ή στον Παναθηναϊκό (2016-σήμερα) είτε ο άλλος στον Παναθηναϊκό (1999-2012) ή στη Φενέρμπαχτσε (2013-σήμερα). Τόσες και περισσότερες είναι κι οι νίκες του ενός επί του άλλου; Ποιος απ’ τους Τσάβι Πασκουάλ και Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι ο ένας και ποιος άλλος; Η απάντηση… προσεχώς.

Πασκουάλ vs. Ομπράντοβιτς

Η πρώτη τους συνάντηση χρονολογείται στις 30/10/08 και με τον Παναθηναϊκό να κυριαρχεί απολύτως στην Ευρώπη εκείνα τα χρόνια ούτε ο ίδιος ο Τσάβι Πασκουάλ δε θα περίμενε τέτοιο… ντεμπούτο με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον απέναντι πάγκο. Κι όμως, το +24 (90-66) υπέρ της Μπαρτσελόνα στο Palau Blaugrana είχε σημαδέψει την πρώτη απ’ τις πολλές τους συναντήσεις και παραμένει μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη μεταξύ τους διαφορά. Παραδόξως η μεγαλύτερη για τον “Ζοτς” είναι απ’ την τελευταία τους στην Ulker Sports Arena και φτάνει μέχρι τους 21 πόντους (84-63 στις 19/1/17).

Με λίγο ή πολύ μικρότερη διαφορά για τον έναν ή τον άλλο, έχουν βρεθεί σε απέναντι πάγκους 17 φορές.

Οι 9 εξ αυτών αφορούν τα παιχνίδια Μπαρτσελόνα-Παναθηναϊκός με σκορ 6-3, οι επόμενες 6 τα Μπαρτσελόνα-Φενέρμπαχτσε με σκορ 4-2 κι οι τελευταίες 2 τα Παναθηναϊκός-Φενέρμπαχτσε με σκορ 1-1.

Με λίγα λόγια… Τσάβι Πασκουάλ-Ζέλικο Ομπράντοβιτς 11-6.

Think outside of the box (and one)

Απ’ όλες αυτές ξεχωρίζουν οι τέσσερις διαδοχικές στα playoffs του 2011. Η Μπαρτσελόνα του Τσάβι Πασκουάλ τότε ακόμα είχε το πλεονέκτημα έδρας και στόχευσε στην πρόκριση στο Final Four της πόλης της, έστω στο Palau Sant Jordi, την ώρα που Παναθηναϊκός σκεφτόταν πώς θα μπορούσε να κάνει την υπέρβαση τηρουμένων των αναλογιών. Η έμπνευση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς με την άμυνα “box and one”, τους τέσσερις σε ζώνη και τον Νικ Καλάθη ν’ ακολουθεί παντού τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, μνημονεύεται ακόμα.

Ο “Λα Μπόμπα” προφανώς κι είχε τον τρόπο να ξεφύγει ορισμένες φορές (13+19+9+7), αλλά όχι πάντα. Με τα υπόλοιπα γκαρντ είτε να μη μπορούν να ξεφύγουν απ’ τη δική τους άμυνα είτε να μη μπορούν ν’ απειλήσουν απ’ την περιφέρεια (6/22τρίπ. στο Game 4 ), το 1-0 έγινε 1-1, 1-2 και 1-3, πριν γίνει κι έκτο αστέρι. Γιατί αλλιώς να δίνεις, όπως είχε πως επίτηδες είχε κάνει τότε ο Τσάβι Πασκουάλ, το σουτ στον Δημήτρη Διαμαντίδη (26+17+18+11) κι αλλιώς να το δίνεις στον Ρίκι Ρούμπιο (4+6+16+3).

Όχι πως οι Διαμαντίδης & Καλάθης ήταν οι μοναδικοί πρωταγωνιστές…

Με την πρώτη απόπειρα στο Palau Blaugrana να ‘χει πάει… τσάμπα χαμένη (83-82) με κάτι σαν σουτ (τρίποντο) απελπισίας διά χειρός Δημήτρη Διαμαντίδη, ο Ρομέιν Σάτο (18π.) ήταν μπροστάρης στην ολική επαναφορά μέχρι το break (71-75), σ’ ένα παιχνίδι απ’ το οποίο πολλοί θα πλήρωναν ακόμη και σήμερα για ένα πλάνο αμέσως μετά απ’ το κάρφωμα του Μάικ Μπατίστ στην εκπνοή.

Η συνέχεια ήταν ανάλογη στο ΟΑΚΑ, με τους Σάτο (πάλι) και Φώτση να ευστοχούν σε μεγάλα τρίποντα στα τελευταία λεπτά και τον αρχηγό Δημήτρη Διαμαντίδη (και) σε κρίσιμες βολές στα τελευταία δευτερόλεπτα για το 1-2, ενώ το μέγεθος του θριάμβου είχε αποτυπωθεί πλήρως στο πώς είχε ολοκληρωθεί στο Game 4: Με τον “Μήτσο” με 2 φάουλ απ’ το 3′ και τον Ντρου Νίκολας να ‘χει γυρίσει τον αριστερό αστράγαλο και να ‘ναι off απ’ το 7′.