Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Νίκος Ζήσης είναι ο σύγχρονος θρύλος της Χ.Α.Ν.Θ. Η φανέλα με το νούμερο “6” που φορούσε τα χρόνια που αγωνίστηκε στην ομάδα, η οποία έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα, κοσμεί το κλειστό της γήπεδο. Ο Θεσσαλονικιός παίκτης όμως θα βιώσει την υπέρτατη τιμή που μπορεί να γίνει σε έναν αθλητή, όταν θα αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Οι ιθύνοντες της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων Θεσσαλονίκης του έχουν ανακοινώσει την απόφαση τους να πάρει το πανέμορφο κλειστό γήπεδο το όνομα του, όταν θα κρεμάσει τα παπούτσια του.
Μιλώντας στο athlenda.com, ο Ζήσης που είναι μέλος της πλατφόρμας, δεν έκρυψε τη χαρά και τη συγκίνηση του γι’ αυτή την τεράστια τιμή που θα του γίνει, την οποία δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε στα πιο τρελά του όνειρα, όπως επεσήμανε. Ο 34χρονος παίκτης που κατέκτησε φέτος με την Μπάμπεργκ το ένατο πρωτάθλημα της σπουδαίας καριέρας και όγδοο μακριά από την Ελλάδα (σ.σ. πανηγύρισε κι ένα με την ΑΕΚ), αναφέρθηκε στη δύσκολη σεζόν που ολοκληρώθηκε, στους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση να επεκτείνει μέσα στη σεζόν τη συνεργασία του με τη γερμανική ομάδα, στη μεγάλη του αγάπη την Εθνική ομάδα αλλά και σε άλλα θέματα.
Ο Ζήσης έμεινε έκπληκτος όταν έμαθε την απόφαση των ιθυνόντων της Χ.Α.Ν.Θ., να δώσουν στο κλειστό γήπεδο το όνομα του, χαρακτηρίζοντας μεγάλη τιμή αλλά και ένα όνειρο για εκείνον αυτή την κίνηση.
“Το έμαθα πρόσφατα και ειλικρινά δεν έχω λόγια. Πολλές φορές ακούς ανθρώπους να λένε δεν μπορώ να περιγράψω τι αισθάνομαι. Αυτό ισχύει και για μένα. Τι να πω; Όταν το πληροφορήθηκα με εξέπληξε. Δεν περίμενα ποτέ κάτι τέτοιο. Με τους ανθρώπους της ΧΑΝΘ έχω πολύ συχνή επαφή. Έρχομαι πολλές φορές τα καλοκαίρια γιατί έχουμε ένα πανέμορφο κλειστό εδώ και ένα πανέμορφο μουσείο όπου υπάρχει όλη η ζωντανή ιστορία του ελληνικού μπάσκετ εδώ και 100 χρόνια. Παλιά εδώ υπήρχε ένα ανοικτό τσιμεντένιο γήπεδο. Εγώ εδώ μεγάλωσα, έμαθα μπάσκετ, εδώ μάτωσα τα γόνατα μου. Εδώ ένιωσα τι σημαίνει να είσαι αθλητής μπάσκετ. Αυτή η τιμή είναι κάτι εκπληκτικό για μένα. Με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο κι όταν έρθει αυτή η στιγμή θα είναι πολύ δύσκολη και θα είναι μια συγκινητική μέρα για μένα. Σαν αθλητής ούτε στο πιο τρελό μου όνειρο δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάτι τέτοιο…”
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε λόγω και του “μαραθωνίου” της Ευρωλίγκα, η Μπάμπεργκ κατάφερε να διατηρήσει τα κεκτημένα και να στεφθεί πρωταθλήτρια Γερμανίας για τρίτη συνεχόμενη σεζόν και έβδομη τα τελευταία οκτώ χρόνια. Η αγωνιστική περίοδος που ολοκληρώθηκε πάντως σηματοδοτεί το τέλος εποχής για τη γερμανική ομάδα καθώς παίκτες που υπήρξαν μέλη του βασικού κορμού δεν θα παραμείνουν στη Βαμβέργη.
“Ήταν μια ακόμη μεγάλη χρονιά για μας παρότι ήταν πολύ δύσκολη, όπως για πολλές ομάδες εξαιτίας του νέου συστήματος διεξαγωγής της διοργάνωσης. Είχαμε πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση μας. Είδαμε πολύ μεγάλες ομάδες όπως τον Ολυμπιακό και τη Ρεάλ Μαδρίτης να χάνουν το πρωτάθλημα, έχοντας ‘αδειάσει’ στο τέλος της χρονιάς. Εμείς είχαμε πολλές ατυχίες στην Ευρωλίγκα, στο πρώτο κομμάτι της χρονιάς, κάτι που μας έριξε την ψυχολογία και από τα Χριστούγεννα λέγαμε πότε θα τελειώσει η σεζόν γιατί δεν ήταν εύκολο να το διαχειριστούμε. Παρ’ όλα αυτά κατορθώσαμε να κρατήσουμε τα κεκτημένα γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι όλοι θέλουν να νικήσουν μια ομάδα που κερδίζει και κατακτά κάθε χρόνο τίτλο ή τίτλους. Βλέπαμε και την Ουλμ να περνά ένας, δυο, τρεις μήνες και να παραμένει αήττητη, διαθέτοντας και μια πολύ δυνατή έδρα. Η σεζόν όμως ήταν μεγάλη. Εμείς παρουσιαστήκαμε έτοιμοι και υγιείς στα πλέι οφ και πιστεύω ότι αυτή η ομάδα που είχαμε γιατί δεν θα την έχουμε ξανά με αυτή τη σύνθεση, είχε έναν κορμό έξι-επτά παικτών που όταν ήταν όλοι υγιείς κι έπαιζαν μαζί δεν υπήρχε ομάδα που να μπορούσε να μας κοντράρει στη Γερμανία. Πήραμε και το Κύπελλο στο Βερολίνο κόντρα στη Μπάγερν, σε έναν δύσκολο τελικό που κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Ήταν μια πολύ πετυχημένη χρονιά για μας και το τέλος μιας εποχής γιατί οι πέντε από τους έξι-επτά βασικούς παίκτες της ομάδας θα φύγουν”.
Με το ελκυστικό μπάσκετ που έπαιξε στην Ευρωλίγκα και το ανταγωνιστικό της πρόσωπο, η Μπάμπεργκ αποτέλεσε θέμα συζήτησης σε όλη την Ευρώπη, καταφέρνοντας να κερδίσει τον σεβασμό όλων, όπως υπογράμμισε ο Νίκος Ζήσης, ο οποίος ευχήθηκε τα καλύτερα στους μέχρι πρότινος συμπαίκτες που θα αναζητήσουν κάτι καλύτερο στην καριέρα τους.
“Πιστεύω ότι το ρεκόρ των 10 νικών και των 20 ηττών μας αδικεί. Κερδίσαμε τον σεβασμό αυτά τα δυο χρόνια που παίξαμε στην Ευρωλίγκα. Έχω φίλους στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό, αλλά και σε άλλες μεγάλες ομάδες της Ευρωλίγκα, στις οποίες έχω αγωνιστεί, όπως η Φενερμπαχτσέ που την κατέκτησε. Καταλαβαίνεις όταν κάποιος το λέει για να σου το πει κι όταν κάποιος το εννοεί. Εμείς κερδίσαμε τον σεβασμό όλων γιατί σαν ομάδα δεν έχουμε παράδοση στη διοργάνωση. Κι αυτό είναι πολύ τιμητικό και για τον προπονητή, τον Αντρέα (σ.σ. Τρινκιέρι), διότι είναι δημιούργημα του αυτή η ομάδα, η οποία πριν τρία χρόνια δεν ήταν καν στο ΤΟΡ 16.
Συμμετείχε στην Ευρωλίγκα αλλά δεν μπορούσε να πετύχει νίκη”, είπε και πρόσθεσε: “Παίκτες καλούς μπορείς να βρεις αλλά το θέμα είναι η ‘χημεία’ που είχαμε και κυρίως η ‘χημεία’ εκτός γηπέδου γιατί ήμασταν ένα αγαπημένο γκρουπ παικτών. Δεν ξέρεις τι μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον. Γεροί να είμαστε. Είμαι ευγνώμων για τις στιγμές που έζησα με αυτά τα παιδιά. Παιδιά σαν τον Ουαναμέικερ που θεωρείται ένα από τα καλύτερα γκαρντ στην Ευρωλίγκα αλλά και οι Μέλι, Στρέλνιεκς, Μίλερ, και Τάις που αναμένεται να αποχωρήσουν συν τον Κοζέρ που μπορεί κι αυτός να φύγει, είναι παίκτες που αναμένεται να πάνε σε ομάδες που θα έχουν υψηλούς στόχους. Είναι στην πιο γόνιμη μπασκετική ηλικία, 26-27 ετών και τους εύχομαι να πάρουν την Ευρωλίγκα που τους λείπει”.
Ο τρόπος που τον προσέγγισαν οι άνθρωποι της Μπάμπεργκ τον έπεισε για πρώτη φορά να ανανεώσει τη συνεργασία του με μια ομάδα μεσούσης της σεζόν κι εξήγησε τους λόγους για τους οποίους το έκανε.
“Δεν θα το κρύψω. Δεν ήθελα να ανανεώσω μέσα στη χρονιά. Ήθελα να περιμένω να τελειώσει η σεζόν, να δω τι θέλω να κάνω και μετά να δούμε τι θα γίνει. Οι άνθρωποι ήρθαν με τον τρόπο τους και εμπράκτως μου παρουσίασαν αυτό που θέλουν από μένα για την επόμενη διετία. Θυμάμαι ήταν Ιανουάριος-Φεβρουάριος. Δεν μπορούσα να πω όχι. Αισθάνομαι πολύ καλά εκεί και με την παρουσία του Αντρέα Τρινκιέρι παρότι είναι ένας δύσκολος προπονητής, με την έννοια ότι είναι τόσο απαιτητικός και τόσο λάτρης της λεπτομέρειας. Πάντα είναι δύσκολο να έχεις καθημερινή τριβή με ανθρώπους τέτοιου χαρακτήρα. Θεωρώ ότι, χωρίς να θέλω να ευλογήσω τα γένια κανενός, είναι ο άνθρωπος που δημιούργησε όλο αυτό το οικοδόμημα στην Μπάμπεργκ. Η διοίκηση δεν είναι τόσο μπασκετική. Αυτός ο άνθρωπος ήρθε με ένα όραμα και με τη βοήθεια της διοίκησης δημιούργησε αυτή την ομάδα. Είμαι πλέον σε μια φάση της καριέρας μου που τα έχω δει όλα και όταν υπάρχουν άνθρωποι που σε σέβονται και σου δείχνουν την εκτίμηση τους με αυτόν τον τρόπο, πιστεύω ότι θα ήσουν αχάριστος αν δεν καταλάβεις την πραγματικότητα. Ήταν ό,τι καλύτερο για μένα να μείνω στη Γερμανία”.
Σε προηγμένα μπασκετικά πρωταθλήματα της Ευρώπης όπως το ισπανικό, το ιταλικό συντελέστηκαν σημαντικές αλλαγές και σημειώθηκαν εκπλήξεις με ομάδες που δεν τις υπολόγιζαν, να ανατρέπουν τα προγνωστικά και να κατακτούν ή να διεκδικούν τίτλους. Ο πολύπειρος γκαρντ απέδωσε τις αλλαγές αυτές στο νέο σύστημα διεξαγωγής της Ευρωλίγκα.
“Είμαι σίγουρος πως έχει να κάνει με το νέο format της Ευρωλίγκα. Είδαμε τον Ολυμπιακό, μια ομάδα που έπαιξε τόσο καλά και σταθερά για πολλούς μήνες μέσα στη σεζόν, είδαμε στο τέλος να έχει ‘αδειάσει’. Θεωρώ ότι το νέο σύστημα της Ευρωλίγκα είναι πάρα πολύ δύσκολο. Είναι δεδομένο ότι τη νέα χρονιά τα πράγματα θα είναι καλύτερα για τις ομάδες γιατί υπάρχει η εμπειρία. Φέτος ήταν κάτι που έγινε πρώτη φορά. Είδαμε ότι η Βαλένθια πανηγύρισε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της. Το έκανα μάλιστα και tweet γιατί είναι πολύ όμορφο για τον αθλητισμό να βλέπεις ομάδες που δεν έχουν κατακτήσει ποτέ πρωτάθλημα να το πετυχαίνουν σε μια τόσο ανταγωνιστική λίγκα. Έπαιξα πέντε χρόνια στην Ιταλία και βλέπουμε να είναι στον τελικό ομάδες σαν το Τρέντο και τη Βενέτσια που δεν έχουν κερδίσει πρωτάθλημα εδώ και πολλές δεκαετίες. Είναι πολύ ωραίο. Ποιος ξέρει; Μπορεί και στην Ελλάδα μετά από αρκετά χρόνια να υπάρξει ένας άλλος πρωταθλητής πλην Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού. Θα είναι ό,τι καλύτερο για το άθλημα”.
Κληθείς να σχολιάσει το αποτέλεσμα των ελληνικών τελικών με την επιστροφή του Παναθηναϊκού στην κορυφή ο Ζήσης σημείωσε:
“Όταν ξεκίνησαν οι τελικοί, κανείς δεν περίμενε να κερδίσει τη σειρά ο Παναθηναϊκός. Ο Ολυμπιακός είχε το πλεονέκτημα έδρας, είναι πολύ πιο ‘ψημένος’ σαν γκρουπ παικτών, σαν ομάδα, σε τέτοιου είδους αγώνες. Ο Ολυμπιακός, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είχε μια μεγάλη ατυχία με τον Σπανούλη, ο οποίος ήταν δυο μέρες στο νοσοκομείο με ενδοφλέβια αντιβίωση και είναι δεδομένο ότι σε μια σειρά όταν έχεις μια τόσο σοβαρή αρρώστια, σε ‘ρίχνει’ και ο παίκτης Σπανούλης επηρεάζει τρομερά τον τρόπο λειτουργίας του Ολυμπιακού. Θεωρώ ότι έλειψε και η δημιουργία του αλλά και η ενέργεια του και η ικανότητα του να κρίνει τα παιχνίδια. Θα πρέπει όμως να δώσουμε credit και στον Παναθηναϊκό. Στον τέταρτο και στον πέμπτο αγώνα έδειξαν ότι είχαν παραπάνω ενέργεια από τον αντίπαλο. Είχαν σίγουρα μεγάλο κίνητρο γιατί είχαν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα τρία χρόνια. Παρακολούθησα τους τέσσερις πρώτους τελικούς, τον πέμπτο δεν τον είδα. Πληροφορήθηκα όμως ότι νίκησαν δίκαια με όλα αυτά που ακολούθησαν σε εξωαγωνιστικό επίπεδο. Ας μείνουμε όμως στα καθαρά αγωνιστικά. Ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι είχε κάτι παραπάνω για να κερδίσει αυτή τη σειρά και πήρε κάτι που ήθελε και το κυνηγούσε τόσο πολύ”.
Αυτή η Εθνική ομάδα έχει, σύμφωνα με τον πρώην αρχηγό της, όλα τα στοιχεία για να διακριθεί στο επερχόμενο Ευρωμπάσκετ. “Καταρχήν ελπίζω σύντομα να έχουμε προπονητή. Δεν ξέρω ακριβώς τι γίνεται και ποιες ζυμώσεις είναι σε εξέλιξη. Εγώ βλέπω το αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπάρχει προπονητής για να υπάρχει μια προετοιμασία στο μυαλό του σε ότι αφορά το πλάνο της ομάδας. Είναι όμως πολύ σημαντικό ότι ακούω πως τα περισσότερα παιδιά θέλουν να δώσουν το ‘παρών’ στο Ευρωμπάσκετ. Επιστρέφουν παιδιά που είχαν τραυματισμούς πέρυσι όπως οι Πρίντεζης, Σλούκας και Παπανικολάου. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μας κάνει όλους περήφανους σαν μπασκετικό λαό με την αγωνιστική του έκρηξη. Είναι κάτι το εξωπραγματικό να συγκαταλέγεται στους 10 καλύτερους παίκτες του ΝΒΑ. Πάνω απ’ όλα όμως είναι ένα παιδί κι ένας χαρακτήρας που καταλαβαίνει πως είναι κάτι άλλο το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Χρειάζεται τη βοήθεια όλων.
Η γενιά του ’90 είναι έτοιμη να ηγηθεί αυτής της ομάδας. Ο Σλούκας, ο Μάντζαρης, ο Παπανικολάου, ο Παππάς. Είναι πλέον πολύ έμπειροι και όπως έχω πει σε μερικούς απ’ αυτούς, είναι η σειρά τους να κάνουν τη μεγάλη επιτυχία που όλοι θέλουμε. Υπάρχουν ακόμη ο Γιάννης Μπουρούσης και ο Γιώργος Πρίντεζης από τους παλιούς, δεν ξέρω αν θα είναι ο Περπέρογλου. Έχουμε όμως τα πάντα για να πρωταγωνιστήσουμε. Έχουμε πει πολλές φορές πως είναι και θέμα συγκυριών, είναι και θέμα της στιγμής. Θέλω να πιστεύω ότι στα χιαστί της Τουρκίας που είναι δεδομένο ότι θα προκριθούμε, θα είμαστε έτοιμοι και να κάνουμε αυτό που θέλουμε σαν Έλληνες γιατί μας αξίζει πλέον σαν χώρα να επιστρέψουμε στις επιτυχίες. Πιστεύω πως το ρόστερ που θα δημιουργηθεί είναι εξαιρετικό”.
Από τις 25 μέχρι τις 29 Ιουνίου ο 34χρονος παίκτης θα διοργανώσει καμπ μπάσκετ στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου «The Westin Resort Costa Navarino» με σκοπό να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του στα μικρά παιδιά και να επιστρέψει κάποια πράγματα στο μπάσκετ από το οποίο έχει κερδίσει πολλά. Προς το παρόν πάντως δεν έχει αποφασίσει αν θα γίνει προπονητής ή αν θα ασχοληθεί με κάτι άλλο όταν θα βάλει τέλος στη σπουδαία καριέρα του. “Δεν είμαι σίγουρος ακόμη τι θέλω να κάνω όταν τελειώσω την καριέρα μου. Ξέρω ότι το τέλος είναι κοντά αλλά ξέρω ότι έχω κάποια καλά χρόνια μπροστά μου. Το σημαντικό είναι να έχουμε υγεία. Όσο μεγαλώνεις, ωριμάζεις και είναι πιο εύκολο να αποδώσεις αν ξέρεις τι σου γίνεται. Σ’ αυτό παίζουν ρόλο και οι συνθήκες που υπάρχουν στη Μπάμπεργκ. Στο μέλλον θα δούμε. Ένα είναι σίγουρο: τα τελευταία καλοκαίρια κι ειδικά πέρυσι και φέτος που έχω περισσότερο χρόνο, θέλω να επιστρέψω πράγματα στα παιδιά. Ήμουν στη θέση τους πριν πολλά χρόνια. Θυμάμαι σαν τώρα να αισθάνομαι απίστευτη χαρά όταν έβλεπα τα ινδάλματα μου. Να έρχονται και να μου μιλούν για μπάσκετ και να προσπαθώ να μάθω απ’ αυτούς. Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω, να δώσω κι εγώ από την άλλη πλευρά πίσω σε αυτά τα παιδιά”.