Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ακόμα ο Αμερικάνος γκαρντ αναφέρθηκε στους στόχους του με τους “ερυθρόλευκους”, ενώ τόνισε ότι δεν το σκέφτηκε δεύτερη στιγμή όταν του ήρθε η πρόταση από τον Ολυμπιακό.
Διαβάστε τι δήλωσε:
Αρχικά: “Γεννήθηκα στο Τολέντο Οχάιο. Άρχισα να παίζω μπάσκετ λόγω του μεγαλύτερου αδελφού μου και της μεγαλύτερης αδελφής μου. Έπαιζαν μπάσκετ και εγώ μεγάλωσα παρακολουθώντας τους. Πιο συγκεκριμένα έχω έναν αδελφό και δύο αδελφές. Εγώ είμαι το μωρό της οικογενείας. Θυμάμαι πως στο δημοτικό στις εκθέσεις με θέμα ‘τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;’ πάντα έγραφα παίκτης του ΝΒΑ! Από τότε το είχα στο μυαλό μου και δούλεψα πάνω σε αυτό. Ευτυχώς ήμουν αρκετά τυχερός για να πετύχω τον στόχο μου”.
Η μη επιλογή του στο ντραφτ του ΝΒΑ τον ανάγκασε να αλλάξει δρομολόγιο, όχι, όμως και προορισμό. “Δεν είχα επιλεγεί στο ντραφτ και παρότι απογοητεύτηκα τότε αρκετά, ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου να εγκαταλείψω το όνειρό μου. Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή που με ανάγκασε να ακολουθήσω έναν διαφορετικό δρόμο. Χρειάστηκε να δουλέψω ακόμη πιο σκληρά για να φτάσω στο ΝΒΑ και αυτό το έκανε ακόμη πιο ξεχωριστό. Επίσης το ό,τι χρειάστηκε να δουλέψω τόσο σκληρά μου έκανε καλό γιατί βελτιώθηκε πολύ το παιχνίδι μου. Ένιωσα καλά όταν έπαιξα σε υψηλό επίπεδο και ένιωσα ακόμη καλύτερα όταν έπαιξα στο υψηλότερο”.
Για να εκπληρώσει το όνειρό του έπρεπε να περάσει πρώτα από το Ισραήλ και έπειτα από την Γερμανία. Ο πρώτος σταθμός δε, κάθε άλλο παρά ιδανικός ακούγεται στα αφτιά κάποιου Αμερικανού λόγω των κοινωνικοπολιτικών καταστάσεων… “Η αλήθεια είναι πως πριν πάω στο Ισραήλ ήμουν λίγο νευρικός λόγω των όσων έβλεπα στις ειδήσεις. Αλλά διαπίστωσα πως είναι μια όμορφη χώρα, οι άνθρωποι είναι πολύ φιλικοί και δεν ένιωσα ούτε μία στιγμή πως κινδύνευα όσο ήμουν εκεί. Ήταν ένας καλός πρώτος χρόνος. Μετά πήγα στην Γερμανία και το 2012 πέτυχα στον στόχο μου. Όταν κατάφερα να παίξω στο ΝΒΑ ήταν πραγματικά κάτι το απίστευτο. Θυμάμαι στους πρώτους αγώνες, ένας εκ των οποίων ήταν με τους Μαϊάμι Χιτ που είχαν τους ΛεΜπρον Τζέιμς, Ντουέιν Γουέιντ, Κρις Μπος, ήμουν στο παρκέ και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Έλεγα στον εαυτό μου ‘είμαι πραγματικά εδώ! Αυτό είναι!”. Βέβαια όλα αυτά δεν τα εκλαμβάνω ποτέ ως δεδομένα. Το ταξίδι μέχρι να φτάσω εκεί ήταν πραγματικά ξεχωριστό”.
Ως ένα ακόμη ξεχωριστό ταξίδι αντιμετώπισε και την πρόταση του Ολυμπιακού, για αυτό και απάντησε άμεσα θετικά κλείνοντας -στην παρούσα φάση- την πόρτα του ΝΒΑ. “Μετά την πρόταση του Ολυμπιακού θα μπορούσα να περιμένω λίγο περισσότερο για να εξετάσω τις προοπτικές μου στο ΝΒΑ, όμως, δεν ήθελα να το κάνω. Απάντησα θετικά γιατί οι άνθρωποι της ομάδας με έκαναν να αισθανθώ όμορφα. Και επίσης, σκέφτηκα πως ναι θα πάω εκεί, θα ζήσω σε μια όμορφη πόλη όπως είναι η Αθήνα και θα μπορέσω να πανηγυρίσω επιτυχίες με τον Ολυμπιακό. Μέχρι στιγμής όλα έχουν πάει πολύ καλά. Ήταν ένας σπουδαίος μήνας και ανυπομονώ να ξεκινήσει η σεζόν. Στόχος μου είναι να κερδίσουμε όσους περισσότερους τίτλους γίνεται αν όχι όλους. Το Κύπελλο, το Πρωτάθλημα και φυσικά την Ευρωλίγκα. Αλλά όλα αυτά δεν πρέπει να τα σκεφτόμαστε τώρα. Αυτό που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι το πως θα γινόμαστε καλύτεροι μέρα με την μέρα και η δουλειά μας θα μας φέρει εκεί που θέλουμε και αξίζουμε”.
Ο Ολυμπιακός ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του, αλλά το ίδιο ισχύει και για την χώρα μας. “Λατρεύω τον καιρό, λατρεύω τα ωραία εστιατόρια και σίγουρα λατρεύω την μπουγάτσα! Δεν είμαι εδώ τόσο πολύ καιρό για να ανακαλύψω κάτι αρνητικό. Όλα μου φαίνονται ωραία! Είμαι εδώ με την οικογένειά μου. Την γυναίκα μου, τα τρία μας παιδιά, Αλάνα, Κόουλ και Έιβα και τον σκύλο μας. Είμαστε όλο το… πλήρωμα εδώ και άπαντες απολαμβάνουν την διαμονή τους στην Ελλάδα. Έχουμε ένα πολύ όμορφο σπίτι και όλα είναι υπέροχα”.
Η ομάδα αναζητά την χημεία της στο παρκέ, αλλά το ίδιο ισχύει και για τους παίκτες σε προσωπικό επίπεδο… “Προς το παρόν και όπως συνήθως συμβαίνει το πρώτο χρονικό διάστημα, οι ξένοι παίκτες νιώθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Αλλά τώρα που επέστρεψαν και οι διεθνείς, αρχίζουμε να γνωριζόμαστε και να δενόμαστε… Όσον αφορά στον πιο αστείο συμπαίκτη μου, θα έλεγα πως είναι ο Χόλις. Και αυτό γιατί είναι η πρώτη του χρονιά στην Ευρώπη και όλη την ώρα αναρωτιέται: “Γιατί αυτό το κάνουν έτσι; γιατί το άλλο αλλιώς;’. Έχει συνέχεια κάποια απορία και είναι πολύ αστείο”.