Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.netΣτο τώρα, ο Ολυμπιακός δεν... βλεπόταν. Πρέπει, όμως, να προσπαθούμε να βλέπουμε τα πράγματα καθαρά και να είμαστε δίκαιοι. Ο προβληματικός εκτός έδρας στην Ευρωλίγκα Παναθηναϊκός, νίκησε εύκολα στο ΣΕΦ, για τέταρτη(!) φορά μέσα στο 2017! Η εποχή που λέγαμε πως ο κόουτς Σφαιρόπουλος έχει δημιουργήσει παράδοση απέναντι στον Παναθηναϊκό, έχει περάσει. Τουλάχιστον προς το παρόν. Αυτή είναι η αλήθεια. Οι ισορροπίες, πάλι έχουν αλλάξει, ιδίως στο ψυχολογικό κομμάτι στα μεταξύ τους παιχνίδια. Προσωπικά, αν και κατανοώ απόλυτα την σημασία ενός αγώνα απέναντι στον Παναθηναϊκό και μάλιστα μετά από διαδοχικές εντός έδρας ήττες, σε αυτό το σημείο της σεζόν έχω να πω πως δεν με ενοχλεί η ήττα. Γιατί, ξέρω πως δεν σημαίνει και πολλά. Με προβληματίζει, όμως, για να μην πω με σοκάρει, η αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού. Συγγνώμη ρε παιδιά, αυτό το πράγμα δεν ήταν μπάσκετ. Κάτι άλλο ήταν. Τι συνέβη στον παιχνίδι
Στο πρώτο ημίχρονο είδαμε πολλά από τα πράγματα και τις καταστάσεις που πολλές φορές παρατηρούμε στα ματς του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό στον Πειραιά. Οι κόκκινοι ήταν διστακτικοί, νευρικοί, εκνευριστικά στατικοί στην επίθεσή τους και δεν είχαν καθαρό μυαλό.
Ο Ολυμπιακός έβαλε το πρώτο καλάθι της αναμέτρησης και ο Παναθηναϊκός απάντησε γρήγορα με ένα σερί 11-0. Σε αυτό το διάστημα ο Καλάθης δημιούργησε ρήγματα και έδωσε ρυθμό και ευκαιρίες για καλές επιλογές στην ομάδα του, ενώ ο Λοτζέσκι ευστόχησε στα πρώτα τρία σουτ που πήρε.
Οι κόκκινοι αντέδρασαν με το δίδυμο Μάντζαρη – Στρέλνιεκς να περνάει στο παρκέ. Ο Έλληνας γκαρντ έδωσε μια σχετική ηρεμία που έλειπε, έβαλε ένα μακρινό σουτ και παράλληλα ο Λετονός σκόραρε 9 πόντους σε 10 λεπτά συμμετοχής στο πρώτο ημίχρονο. Έτσι, οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν με 17-16 στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου.
Ποιο ήταν το μεγάλο πρόβλημα, παρότι το παιχνίδι είχε έρθει στα ίσια; Είναι από τις ελάχιστες φορές που κανείς εκ των Μιλουτίνοφ και Πρίντεζη δεν μπόρεσαν να σκοράρουν από το ποστ και να ανοίξουν την άμυνα του Παναθηναϊκού που ήταν πολύ διαβασμένη. Ποιο στοιχείο βοηθούσε την ομάδα του Πασκουάλ να στήνει πετυχημένες παγίδες και να κλείνει τους χώρους στους δύο ψηλούς του Ολυμπιακού;
Το γεγονός ότι οι ερυθρόλευκοι είχαν ελάχιστη για να μη πω μηδαμινή απειλή και δημιουργία από την περιφέρεια. Όταν τα γκαρντ σου δεν μπουκάρουν, δεν παίζουν κάθετο μπάσκετ, δεν χαλάνε την ισορροπία της αντίπαλης άμυνας, τότε πάντα τα πράγματα γίνονται πιο εύκολο για την αντίπαλη άμυνα, που δεν χαλάει την τακτική και τις αποστάσεις της.
Ο Παναθηναϊκός με ένα σερί 7-0 και με τον Ολυμπιακό να μην σκοράρει για τα πρώτα 4 λεπτά του δεύτερου δεκαλέπτου, πέρασε ξανά μπροστά με 17-25. Από εκεί και πέρα ο Παπαπέτρου προσπάθησε να πάρει πρωτοβουλίες, ο Μακλίν να… μπερδέψει κάπως την άμυνα του αντιπάλου με την παρουσία του και συνολικά ο Ολυμπιακός προσπαθούσε από την άμυνα να καλύψει τα κακώς κείμενα και τις αδυναμίες της επίθεσης.
Τελικά το ημίχρονο έκλεισε με την ομάδα του Πασκουάλ στο +5 (30-35). Ο Πρίντεζης και ο Μιλουτίνοφ είχαν μαζί στα πρώτα 20 λεπτά 3 πόντους με 1/11 σουτ! Μοιραία ο Ολυμπιακός είχε μόλις 6/19 δίποντα , τα ίδια τρίποντα με τον ΠΑΟ (4/12) και λίγο καλύτερη… σχέση στην ισορροπία ασίστ – λαθών, κάτι που φαινόταν πάντως περισσότερο στο στατιστικό, παρά μέσα στο γήπεδο. Ο Παναθηναϊκός είχε τον έλεγχο του ντέρμπι, μένοντας προσηλωμένος στο αμυντικό του πλάνο και χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερα καλά ή…. εύστοχα στην επίθεση.
Τα ίδια και τα… ίδια
Στο ξεκίνημα της επανάληψης δεν άλλαξαν πολλά. Ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να τρέξει, δεν μπορούσε να δημιουργήσει, ούτε καν να έχει σωστές αποστάσεις σε καταστάσεις μισού γηπέδου στην επίθεση και από την άλλη πλευρά ο Παναθηναϊκός έπαιρνε αυτό που του έδινε ο αντίπαλός του.
Κάποιους πόντους από τρανζίσιον, μετά από λάθη και κάποια λίγα ανοιχτά σουτ, προϊόν της “προκλητικής” αμυντικής αντιμετώπισης στην τακτική των κόκκινων. Εντάξει, εννοείται πως είναι σωστό το Under στα σκριν απέναντι στον Καλάθη, αλλά με τον Γκιστ το παράκανε ο Ολυμπιακός. Όταν εκτελούσε για 3, ο πλησιέστερος παίκτης του Σφαιρόπουλου μπορεί να ήταν και στα… τέσσερα μέτρα απόσταση!
Δηλαδή, ποιους παίκτες έχει ο Παναθηναϊκός κοντά στο καλάθι, που αναγκάζουν μια ομάδα να φλοτάρει σύσσωμη μέσα και να μην ενοχλεί έστω… τυπικά, τα σουτ των αντιπάλων με τους οποίους έχει επιλέξει να ρισκάρει; Τα 3/4 τρίποντα του Γκιστ σε ένα παιχνίδι με τόσο χαμηλή ποιότητα και σκορ, έκαναν σοβαρή ζημιά.
Με αυτά και με αυτά οι πράσινοι προηγήθηκαν με 30-38 και την λύση, τον όποιο… επιθετικό “σφυγμό” και την ελπίδα ήρθε να τη δώσει πάλι ο Γιάνις Στρέλνιεκς. Ο Λετονός με δύο τρίποντα έφερε την ομάδα του σε απόσταση αναπνοής (38-40) αλλά ο ρυθμός εξακολουθούσε να βολεύει την ομάδα του Πασκουάλ.
Δεν υπήρχε ουδείς από τα γκαρντ του Ολυμπιακού να αλλάξει τον ρυθμό, να “τρέξει” την ομάδα του, να την σπρώξει σε ένα διαφορετικό μοτίβο και να μεταφέρει το μομέντουμ στην πλευρά των γηπεδούχων.
Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που έχει διαφανεί καθαρά στα τελευταία παιχνίδια και ελπίζω να μην είναι μόνιμο, αλλά παροδικό.
Ο Στρέλνιεκς το έκανε μια φορά διασχίζοντας όλο το γήπεδο σε τρανζίσιον κατάσταση, έβαλε γκολ – φάουλ και έφερε τον Ολυμπιακό στα ίσια (44-44) δύο λεπτά πριν το τέλος της τρίτης περιόδου.
Με μια βολή του Αγραβάνη και ένα καλάθι του Μακλίν οι κόκκινοι πήγαν για πρώτη φορά στο ντέρμπι στο +3 (47-44), αλλά ο Παναθηναϊκός έκλεισε το τρίτο δεκάλεπτο με εντυπωσιακό φόλοου κάρφωμα από Γκάμπριελ και ένα τρίποντο με… ταμπλό από τον Ρίβερς. Τουτέστιν, πήρε αμέσως πίσω το προβάδισμα και μπήκε στην καθοριστική περίοδο μπροστά με 47-49.
Απόλυτη κυριαρχία Παναθηναϊκού, κατέρρευσε ο Ολυμπιακός
Πριν καλά – καλά μπούμε στο τελευταίο δεκάλεπτο, φάνηκε ξεκάθαρα πως ο Παναθηναϊκός που είχε εικόνα νικητή και μεγαλύτερης σιγουριάς σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, θα κάνει ένα ακόμα διπλό στο ΣΕΦ.
Από το 47-44 την μεγαλύτερη διαφορά που έφτιαξε ο Ολυμπιακός στο ματς, ακολούθησε ένα σερί 2-12 με τον Παναθηναϊκό να πηγαίνει στο 49-56. Η τελευταία στιγμή που οι κόκκινοι εμφάνισαν σημάδια μπασκετικής… ζωής, ήταν ένα γκολ – φάουλ του Παπαπέτρου που διαμόρφωσε το 54-58. Πέντε συνεχόμενοι πόντοι του Λεκαβίτσιους έγραψαν το 54-63 και στο 36′, τέσσερα λεπτά πριν το τέλος όλα είχαν τελειώσει.
Με τους πράσινους να εκτοξεύονται στο +12 (54-66) και τον Ολυμπιακό να είναι δια γυμνού οφθαλμού “κλινικά νεκρός” μπασκετικά. Ένα ξέσπασμα του Λεκαβίτσιους και λίγα και απλά πράγματα που έκανε ο Παναθηναϊκός στην επίθεση έφταναν και περίσσευαν για να κριθεί η υπόθεση νίκη πριν καν μπούμε στα ύστατα λεπτά του ντέρμπι.
Η εικόνα είναι αμείλικτη
Υπάρχουν κάποια αντικειμενικά πράγματα που δεν γίνεται να μην ειπωθούν. Στην τελική αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να καταγράφουμε, χωρίς να αφορίζουμε ή να μηδενίζουμε όταν κάτι δεν πάει καλά.
Η εμφάνιση του Ολυμπιακού ήταν τραγική. Αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να ειπωθεί. Κανείς δεν ξέρει πως θα εξελιχθεί η σεζόν και ποτέ τρεις σερί κακές εμφανίσεις τον Νοέμβρη δεν μπορούν να προδικάσουν το αποτέλεσμα μιας τόσο μεγάλης σεζόν.
Όσοι ασχολούμαστε ξέρουμε πως με την κανονική διάρκεια των 30 αγωνιστικών, ο δρόμος είναι μακρύς και οι ομάδες που θα έχουν μομέντουμ και υγεία την άνοιξη, θα είναι οι πιο ικανές να πάνε ως το τέλος.
Εδώ, μιλάμε για το τώρα. Και η εικόνα σε αυτό το ματς ήταν αμείλικτη. Ο Ολυμπιακός έχει πολύ μεγάλο επιθετικό πρόβλημα, είναι πάλι απογοητευτικά προβλέψιμος και “αιμορραγεί” δημιουργικά και εκτελεστικά στη περιφέρεια. Ε, αυτό συνδυάστηκε με ένα κακό βράδυ για τους δύο πιο σημαντικούς παίκτες στη φροντ λάιν, τον Πρίντεζη και τον Μιλουτίνοφ και το αποτέλεσμα το είδαμε όλοι.
* Ο Παναθηναϊκός, που δεν είχε νίκη εκτός έδρας στην Ευρωλίγκα, που έπαιξε μέτρια, που δεν είχε παίκτες – κλειδιά σε καλή μέρα, νίκησε εύκολα και καθαρά τον Ολυμπιακό μέσα στο σπίτι του. Για μια ακόμα φορά, για να ακριβολογούμε.
* Ο Ολυμπιακός έχασε ξανά από τον Παναθηναϊκό που πήρε 5 πόντους από τον Σίνγκλετον, 2 από τον Παππά που τόσο καιρό τον κρατούσε στην επίθεση και με τον Καλάθη να έχει μόλις 6 πόντους και 2 ασίστ! Αν κάποιος έβλεπε αυτά τα νούμερα, θα έλεγε πως σίγουρα οι κόκκινοι νίκησαν εύκολα. Κι, όμως, έχασαν εύκολα στο τέλος χωρίς να απειλήσουν ουσιαστικά τον αντίπαλό τους.
* Ο Ολυμπιακός έχασε από μια ομάδα που είχε 7 ασίστ, 12 λάθη και πήρε μόλις 5 πόντους από ελεύθερες βολές.
* Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από μια ομάδα που μέσα στη ρακέτα είχε 6 εύστοχα σουτ και το όχι δα και εκτυφλωτικό 36% στα τρίποντα. Βέβαια, οι ηττημένοι ήταν ακόμα χειρότεροι με 26% έξω από τα 6μ.75.
* Ο Ολυμπιακός δεν σκόραρε σε κανένα δεκάλεπτο περισσότερους από 17 πόντους.
* Ο Παναθηναϊκός έφαγε 98 πόντους στη Βαρκελώνη, 81 στη Μόσχα από την ΤΣΣΚΑ, 85 από την Μπασκόνια. Με ευκολία, αυτή είναι η αλήθεια, κράτησε τον Ολυμπιακό στους 62 πόντους και αυτούς με το ζόρι. Ό,τι και να λέμε, δεν μπορούμε να μην κοιτάμε κατάματα την αλήθεια.
* Ο Ολυμπιακός έπαιξε, όπως και στη Βαρκελώνη όχι απλά κακό, αλλά αποκρουστικό ως θέαμα, ρυθμό και ποιότητα μπάσκετ. Κι αν για την εμφάνιση απέναντι στη Μπαρτσελόνα μπορεί κανείς να πει πως έτυχε να είναι η βραδιά των λαθών, για αυτή την εμφάνιση δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία, εξήγηση ή άλλοθι.
* Ακόμα και στην άμυνα κατά την ταπεινή μου άποψη, οι αδυναμίες ήταν πολλές με πιο χαρακτηριστική σε αυτό το ματς τον ανεξήγητο λόγο που όλοι μαζί σαν βουβάλια που κυνηγούν το θήραμά τους έκλειναν υπερβολικά πολύ μέσα στη ρακέτα, με συνέπεια να κυκλοφορεί τη μπάλα ο Παναθηναϊκός με απλές πάσες και να δημιουργείται πανικός στην άμυνα και αδυναμία στο να βγουν οι περιστροφές.
Ας μη το κουράζουμε πολύ. Λέω ξανά πως η εικόνα ήταν αμείλικτη, αποκρουστική και δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Όλοι είδαμε το ματς, όλοι… πονέσαμε. Πόνεσαν τα μάτια, πόνεσε το μυαλό, αλλά δεν είναι το τέλος εδώ.
Ευτυχώς, υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά και οι έξυπνοι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη τους – αν όχι από τα λάθη των άλλων – προχωρούν με αυτογνωσία, αποφασιστικότητα, αλλαγές αν χρειαστεί και στο τέλος φτάνουν εκεί που αξίζουν.
Συγχαρητήρια στον Παναθηναϊκό για την νίκη του, στήριξη στον οργανισμό του Ολυμπιακού που έχει πετύχει τόσα πράγματα τα τελευταία χρόνια, αλλά πάνω από όλα σεβασμός στην παντοδύναμη αλήθεια.
Και η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός σε ένα ματς που όφειλε να πάρει για πολλούς και ευνόητους λόγους, ήταν αποκαρδιωτικά κατώτερος των περιστάσεων μπασκετικά, είχε “πνευματικό τρέμουλο” και σε απλή λαϊκή γλώσσα: Δεν βλεπόταν.
ΥΓ1. Ο Βασίλης Σπανούλης νιώθει καλύτερα και είναι θέμα χρόνου να μπει στις προπονήσεις. Έμεινε, όμως, έξω αρκετό καιρό. Ο Βασίλης είναι παίκτης προπόνησης και ρυθμού, οπότε απαιτούνται μέρες να προπονηθεί, να πατήσει γερά στα πόδια του, να βρει ρυθμό. Το μόνο που προκαλεί στενοχώρια είναι πως είχε κάνει απίστευτη δουλειά σε ατομικό επίπεδο τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη. Το καλό είναι πως αν όλα πάνε όπως πρέπει από εδώ και πέρα, μπορεί να είναι “φρέσκος” και γεμάτος… κίνητρα, όταν κρίνονται όλα. Την άνοιξη.
ΥΓ2. Ο Πρίντεζης προφανώς περνάει ντεφορμάρισμα. Είναι ξεκάθαρο. Δεν έχει καλά τελειώματα, δυνατά πατήματα, δεν είναι αυτές τις μέρες ο παίκτης που κάνει την διαφορά και όλοι απολαμβάνουμε. Δεν μπορεί, θα τον βρει τον εαυτό του, θα έρθουν και τα… ευνοϊκά φεγγάρια. Αρκεί να προπονείται όπως πρέπει και να παίζει όπως πρέπει, κάτι που μέχρι τώρα συμβαίνει, αλλά δεν… βγαίνει στο παρκέ.
ΥΓ3. Για τον Χόλις Τόμπσον ήταν η πρώτη πραγματικά “άφαντη” βραδιά. Για τον Ρόμπερτς όχι. Η εικόνα του Αμερικανού που ήρθε για οργανωτής, “εγκέφαλος” και εκτελεστής, είναι σοκαριστικά κακή. Τι να πω, ειλικρινά δεν ξέρω. Πιστεύω πως ο Ολυμπιακός θα του δώσει πίστωση χρόνου και περιμένω να δω όσα καλά ακούω από τους συμπαίκτες του για εκείνον μέσα στο γήπεδο. Με τέτοιο Ρόμπερτς, όχι ικανό να δημιουργήσει, αλλά ανίκανο απλά να σου δημιουργήσει την ασφάλεια ότι μπορεί να… προστατεύσει τη μπάλα με επιτυχία, δεν βγαίνει η χρονιά. Περιμένουμε να συνέλθει.
ΥΓ4. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος φυσικά και έχει μεγάλο μερίδιο σε αυτό το χάλι που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες. Όπως του αναλογεί και μεγάλο μέρος της επιτυχίας, στις καλές βραδιές και στις σταθερές πορείες του Ολυμπιακού στην Ευρώπη – με εξαίρεση το 2016 – και στα πρωταθλήματα. Έχει πει δημόσια πως θέλει να δει τον Ολυμπιακό να παίζει επιτέλους ΠΙΟ γρήγορο, όμορφο, σύγχρονο και αποτελεσματικό μπάσκετ.
Είναι σωστός προσανατολισμός. Αυτό που είδαμε – και – στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, είναι ακριβώς το αντίθετο. Κακό, προβλέψιμο, αναχρονιστικό, “άσχημο” μπάσκετ. Δεν μπορούν οι παίκτες να υποστηρίξουν το μπάσκετ που επιδιώξει να παίξει; Δεν μπορεί ο ίδιος να το διδάξει και να βοηθήσει την ομάδα του να το βγάλει στο γήπεδο σε διάρκεια; Μόνο ο χρόνος μπορεί να απαντήσει σε αυτό.
ΥΓ5. Ο Ολυμπιακός έχει χάσει τέσσερις φορές μέσα στο 2017 από τον Παναθηναϊκό. Ναι, 4. Στο νοκ – άουτ του κυπέλλου πέρυσι, στον πέμπτο τελικό, στο ματς πρωταθλήματος και τώρα στην Ευρωλίγκα. Η πρώτη φορά στην ιστορία που οι πράσινοι νικούν τους κόκκινους εκτός έδρας στην Ευρώπη. Και πότε συμβαίνει αυτό; Την εποχή που ο Παναθηναϊκός έχει χάσει την ταυτότητά του και την μεγάλη του δύναμη μακριά από το ΟΑΚΑ και έχει ως πληγή τις εμφανίσεις του εκτός έδρας. Πως γίνεται αυτό ρε παιδιά; Είναι πνευματικό το θέμα; Είναι το ματσάρισμα Σφαιρόπουλου – Πασκουάλ; Η (μπασκετική) επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
ΥΓ6. Κακά τα ψέματα, όταν χάνεις τόσες φορές μέσα στην έδρα σου από τον μεγάλο σου αντίπαλο και μάλιστα την εποχή που εκείνος από τις μεγάλες ομάδες ΜΟΝΟ εσένα κερδίζει ξανά και ξανά μακριά από το δικό του σπίτι, δημιουργείται πρόβλημα. Τριγμοί, εσωτερικοί, αλλά και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, απώλεια εμπιστοσύνης, γκρίνια, ανασφάλεια και όλες αυτές οι ψυχολογικές παθογένειες.
ΥΓ7. Είναι απόλυτο λογικό να υπάρχει και στενοχώρια και δυσφορία και απορίες. Όλη η σεζόν είναι μπροστά. Ας καθίσουν όλοι μαζί κάτω και ας αποφασίσουν πως θα πορευτούν από εδώ και πέρα, με ανάλυση του τι έχει συμβεί τις τελευταίες μέρες και ενώ στο ξεκίνημα ο Ολυμπιακός απέδιδε συμπαθητικό μπάσκετ, τις τελευταίες μέρες δεν βλέπεται. Ειλικρινά, βλέποντας το ματς μέσα από το γήπεδο την λυπήθηκα την ομάδα. Το πόσο ανήμπορη ήταν, απέναντι σε ένα Παναθηναϊκό απλά μέτριο. Σπάνια έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα. Κανένας θυμός, μόνο θλίψη και “άδειασμα” για το θέαμα. Αυτή είναι η κατάσταση απόψε. Αύριο, είναι μια καινούρια μέρα και η ζωή συνεχίζεται.
Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ