Η ιστορία της εβδομάδας: Κράμερ Vs Κράμερ (χωρίς διαζύγιο)

2017-11-17T10:48:09+00:00 2017-11-17T10:49:35+00:00.

Aris Barkas

17/Nov/17 10:48

Eurohoops.net

Η ζωή πολλές φορές δημιουργεί τις πιο περίεργες, όμορφες και δυνατές ιστορίες! Αυτό συμβαίνει με την προπονητική και πάνω από όλα την ανθρώπινη σχέση μεταξύ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και του Δημήτρη Ιτούδη που το βράδυ της Παρασκευής στη Megasport Αρένα της Μόσχας θα βρεθούν αντίπαλοι ξανά!

Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net

Θα είναι η έβδομη φορά τους στο πλαίσιο της Ευρωλίγκας. Μέχρι στιγμής το ρεκόρ τους στα μεταξύ τους παιχνίδια είναι 3-3 με πιο αξιοσημείωτο τον τελικό στο Βερολίνο το 2016, τότε που η ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη κατέκτησε τον τίτλο.

Ένα χρόνο αργότερα, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς οδήγησε την Φενέρμπαχτσε στη Κωνσταντινούπολη, στο πρώτο τρόπαιο Ευρωλίγκας της ιστορίας της και πρώτο για το Τουρκικό μπάσκετ συνολικά…

Μια δυνατή σχέση ζωής, που έγινε συγγένεια!

Οι δυο τους γνωρίστηκαν σε ένα τουρνουά στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας το 1993. Χρειάστηκε να περάσουν κάποια χρόνια, προκειμένου να τα φέρει έτσι η μοίρα ώστε να δουλέψουν μαζί. Μια συνεργασία που έμελλε να γράψει ιστορία. Το καλοκαίρι του 1999 ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ανέλαβε τον Παναθηναϊκό και επέλεξε ως συνεργάτη του τον Δημήτρη Ιτούδη.

Μάλιστα, όπως έχει αποκαλύψει ο Έλληνας προπονητης, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς συμβούλεψε τον “Ζοτς” να τον πάρει δίπλα του!

Οι βασικοί λόγοι που ο Ομπράντοβιτς εμπιστεύτηκε τον Ιτούδη σε μια θέση μεγάλης ευθύνης και εμπιστοσύνης όταν ξεκινούσε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό ήταν δύο. Ο πρώτος, πως σε ηλικία 29 ετών, ο Ιτούδης είχε ήδη προλάβει να συλλέξει πολλές εμπειρίες, κουοτσάροντας ομάδες ως άμεσος συνεργάτης ή και head coach.

Ο δεύτερος, πως λόγω των σπουδών του στην πρώην Ενωμένη Γιουγκοσλαβία (η πρώτη δουλειά στην επαγγελματική του καριέρα ήταν στο Ζάγκρεμπ, αρχικά ως προπονητής της ομάδας U18 και έπειτα για τρία χρόνια ως ασίσταντ στην αντρική ομάδα της KK Zagreb) είναι γνώστης της γλώσσας και έτσι υπήρχε η δυνατότητα η επικοινωνία τους να είναι άμεση στη μητρική γλώσσα του Ομπράντοβιτς.

Έτσι ξεκίνησε μια συνεργασία που έγραψε ιστορία. Από την σεζόν 1999-2000 ως το 2011-12 πανηγύρισαν παρέα 23 τίτλους. Πέντε κύπελλα Ευρωλίγκας, 11 πρωταθλήματα και 7 κύπελλα Ελλάδας. Μέσα από τις αμέτρητες ώρες που περνούσαν μαζί, τις κοινές εμπειρίες, τις πολλές επιτυχίες, κάποιες στενοχώριες, ανέπτυξαν μια πολύ δυνατή σχέση και εκτός παρκέ.

Έγιναν κουμπάροι, ο Ομπράντοβιτς βάφτισε την κόρη του Δημήτρη Ιτούδη, Αλεξάνδρα και η μακροχρόνια επαγγελματική πετυχημένη σχέση, ουσιαστικά τους έκανε οικογένεια!

Διαφωνίες, αλληλοσεβασμός, εμπιστοσύνη και… Alter Ego!

Όσοι έχουν ζήσει από κοντά τον τρόπο που λειτουργούσαν οι δυο τους στον Παναθηναϊκό, υποστηρίζουν πως η σχέση τους και ο τρόπος που συνεργαζόντουσαν ήταν μοναδικός και συνέβαλε στο να διαφοροποιηθεί η έννοια assistant coach και να καθιερωθεί πλέον ο όρος: άμεσος συνεργάτης. Όχι στον Παναθηναϊκό, αλλά συνολικά στο τοπ επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο ένας επηρέαζε και εξέλισσε τον άλλο, συζητούσαν για τα πάντα και ήταν πολλές οι φορές που διαφωνούσαν. Όσοι δεν γνώριζαν τις ισορροπίες και τα χούγια της σχέσης τους και τους έβλεπαν να μιλούν σε έντονο ύφος, είτε στις προπονήσεις, είτε και μέσα στους αγώνες, νόμιζαν πως είναι θέμα χρόνου να τσακωθούν.

Όχι! Αυτός ήταν ο τρόπος που είχαν επιλέξει να επικοινωνούν με την θέληση του ίδιου του Ομπράντοβιτς, γιατί θεωρούσαν πως μέσα από την ανταλλαγή διαφορετικών απόψεων και την αμφισβήτηση, κατέληγαν σε νέες ιδέες που βοηθούσαν την ομάδα τους να αναβαθμίζει συνεχώς το μπάσκετ που παίζει.

Είναι χαρακτηριστικό της εμπιστοσύνης που υπήρχε, πως όλα τα τελευταία κοινά τους χρόνια στον Παναθηναϊκό, ο Ιτούδης ήταν εκείνος που ουσιαστικά “έτρεχε” τις προπονήσεις και ο Ομπράντοβιτς, όποτε το έκρινε απαραίτητο, έκανε τις δικές του παρεμβάσεις χρησιμοποιώντας το κλασικό του σφύριγμα, κάτι που το βλέπουμε συχνά και μέσα στους αγώνες!

Άνθρωποι που έχουν ζήσει από κοντά και τους δύο και τους γνωρίζουν πολύ καλά, όπως ο νυν άμεσος συνεργάτης του Ιτούδη στην ΤΣΣΚΑ, Ανδρέας Πιστιόλης, πιστοποιούν πως οι επιρροές του ενός στον άλλο είναι πολύ έντονες και πως έχουν πάρα πολλά κοινά χαρακτηριστικά στον τρόπο που προσεγγίζουν το μπάσκετ, που προπονούν, που κοουτσάρουν, που διαχειρίζονται τους παίκτες.

Κάθε φορά που συναντιούνται, η μάχη είναι… διπλή!

Δεν είναι απόλυτα λογικό; Ολοι επηρεάζονται από τα βιώματά τους και εδώ μιλάμε για δύο ανθρώπους που για 13 χρόνια περνούσαν την κάθε μέρα μαζί και μοιραζόντουσαν τα πάντα, με κοινούς στόχους!

Τι έχει αλλάξει; Όταν βρίσκονται μέσα στο γήπεδο, είναι πια αντίπαλοι και μόνο ένας μπορεί να κερδίσει! Ο καθένας μάχεται για τον σύλλογο που εκπροσωπεί, για τον δικό του στόχο και για τον εαυτό του. Η ΤΣΣΚΑ και η Φενέρμπαχτσε είναι υπερδυνάμεις της Ευρωλίγκας που κάθε σεζόν στοχεύουν στην κατάκτηση του τίτλου. Θέλετε απόδειξη; Τα δύο τελευταία τρόπαια έχουν καταλήξει στα χέρια των δύο κουμπάρων και παλιών συνοδοιπόρων.

Να είστε σίγουροι, πως είναι θέμα χρόνου να συναντηθούν ξανά σε φάιναλ φορ, σε αναμετρήσεις που κρίνουν τα πάντα και διαχωρίζουν τον απλά πετυχημένο από αυτόν που γράφει ιστορία, από εκείνον που παίρνει την κούπα και όλη την δόξα!

Ο ένας γνωρίζει τη φιλοσοφία του άλλου, τις σκέψεις του, τις αντιδράσεις του, τις πιο τρελές εμπνεύσεις, τις αδυναμίες. Γνωρίζουν ο ένας για τον άλλο ακόμα και την τελευταία… λεπτομέρεια που έχουν στο μυαλό τους. Σύμφωνα, άλλωστε, με την φιλοσοφία και των δύο, η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά στο σύγχρονο μπάσκετ της υπερπληροφόρησης και του εξελιγμένου σκάουτινγκ σε όλα τα επίπεδα.

Ε, αυτό είναι και το μαγικό στην περίπτωσή τους. Ο ένας, ο “άρχοντας των δαχτυλιδιών” είναι ο μοναδικός προπονητής στην ιστορία με 9 τρόπαια, τα οποία έχει κατακτήσει με 5 διαφορετικές ομάδες.

Ο άλλος μπορεί να έχει πάρει ένα ως Head Coach, αλλά ουσιαστικά έχει βιώσει αυτή την υπέροχη γεύση 6 φορές ως Alter Ego και βασικός συντελεστής! Μιλάμε φυσικά για τα 5 από τα 9 κύπελλα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που κατακτήθηκαν στον Παναθηναϊκό.

Κάθε φορά που θα βρίσκονται αντίπαλοι, όπως θα συμβεί το βράδυ της Παρασκευής στη Μόσχα, θα γεννιέται μπροστά στα μάτια μας μια μάχη στην προπονητική σκακιέρα που θα θυμίζει πολύ το περίφημο “Κράμερ Vs Κράμερ”.

Μόνο που εδώ δεν υπάρχει κανένα διαζύγιο. Υπάρχουν δύο προπονητές που μεγαλούργησαν μαζί και τώρα είναι απέναντι. Γνωρίζουν τον αντίπαλό τους τόσο καλά όσο τον… εαυτό τους και θέλουν πολύ να τον νικήσουν! Για αυτό η μάχη που δίνουν όταν συναντιούνται είναι διπλή! Κάθε φορά που θα τελειώνει και τα φώτα θα σβήνουν, θα κυριαρχεί το… οικογενειακό συναίσθημα.

Έστω και αν λίγο πριν έχει υπάρξει μάχη, ένταση, ακόμα και διαφωνίες! Αυτές οι εμπειρίες, άλλωστε τους έδεσαν και τους έκαναν οικογένεια στην καθημερινότητά τους στα 13 χρόνια που ζούσαν δίπλα – δίπλα.

×