Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Φενέρ, τσεκ. Μιλάνο τσεκ. Βαλένθια τσεκ. Προσθέστε και την εντός έδρας νίκη με τον Ερυθρό Αστέρα και ο Ολυμπιακός μετά το κακό διάστημα των δέκα ημερών που έφερε και δύο σερί ήττες από Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό, έκανε το 4/4, παραμένει πρώτος στη βαθμολογία με ρεκόρ 8-2 (4-1 μακριά από το ΣΕΦ!) και αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πως είναι από τις ομάδες με το πιο ισχυρό μέταλλο στην Ευρωλίγκα!
Θέλετε και απόδειξη; Απλά διαβάστε την έρευνα του Στέλιου Τορομανίδη για την τρομερή μεταμόρφωση του Ολυμπιακού και της… αποτελεσματικότητάς του μακριά από την Ελλάδα, μετά την μαγική σκόνη που έβαλε στο DNA του το ιστορικό… σωτήριον έτος 2012!
Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΦ ΑΠΟ ΤΟ 2012 ΚΑΙ ΜΕΤΑ
Το πως αντιδράει μια ομάδα μετά από κρίση ή απλά άσχημα αποτελέσματα και εμφανίσεις και η διάρκεια που έχει σε διαδρομές μακράς διάρκειας όπως είναι πλέον η κανονική περίοδος της Ευρωλίγκα, είναι τα πιο ασφαλή δείγματα για να καταλάβει κάποιος την προσωπικότητα και το πνευματικό προφίλ που κουβαλάει ένας οργανισμός.
Ο Ολυμπιακός για μια ακόμα φορά δείχνει εμφατικά πως είναι εδώ. Με απουσίες, με προβλήματα, με αγωνιστικές αδυναμίες, με αρκετές ομάδες να διαθέτουν καλύτερα και πιο ταλαντούχα ρόστερ.
Με όλα αυτά μαζί, ήταν όλα τα τελευταία χρόνια και παραμένει μια ομάδα που κανείς δεν τολμάει να υποτιμήσει. Δύο σερί σεζόν οι GM του θεσμού έχουν ανακηρύξει τον Ολυμπιακό την πιο δυσκολοκατάβλητη ομάδα της λίγκας. Κάτι ξέρουν!
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΣΤΗ ΝΙΚΗ ΜΕ ΤΗ ΒΑΛΕΝΘΙΑ
Νίκη και επιβολή με το δικό του στιλ
Στη Βαλένθια που προερχόταν από 5 σερί ήττες και “καιγόταν” για το αποτέλεσμα έχοντας κι αυτή για τα δικά της δεδομένα και μέτρα σημαντικές απουσίες, ο Ολυμπιακός νίκησε απόλυτα δίκαια, με τον δικό του τρόπο.
Με το στιλ που πρεσβεύει η φιλοσοφία του προπονητή του, Γιάννη Σφαιρόπουλου.
Από την αρχή ως το τέλος είχε τον απόλυτο έλεγχο του ρυθμού και το προβάδισμα στο σκορ. Όπως φάνηκε μέσα στο ματς, η τακτική προσέγγιση στην άμυνα ήταν να μην αφήσει η ομάδα τους γηπεδούχους να τρέξουν, ούτε καν να εκδηλώσουν τρανζίσιον επιθέσεις με την άμυνα σε κατάσταση ανισορροπίας.
Από εκεί και πέρα, το τεχνικό τιμ είχε επιλέξει να μην δώσει βοήθειες ούτε στον Γκριν, ούτε στον Πλάις, να επενδύσει στην ένας εναντίον ενός άμυνα και με αυτό τον τρόπο να μην βρουν χώρο και χρόνο οι υπόλοιποι υποστηρικτικοί παίκτες της Βαλένθια και κυρίως τα φόργουόρντ της να κάνουν ζημιές.
Μπίνγκο. Ο Γκριν (26 πόντους) και ο Πλάις (14 πόντους) έβαλαν 40 από τους 64 πόντους, αλλά εκ των πραγμάτων δεν γινόταν να νικήσουν οι δυο τους τον Ολυμπιακό. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν οι ερυθρόλευκοι είχαν μια τραγική σε ποσοστά, επιλογές και αποφάσεις επιθετική βραδιά.
Μια απλά συμπαθητική επίδοση στην επίθεση, έφτανε όπως αποδείχτηκε, με τους κόκκινους να κατεβάζουν κατά 13 πόντους το μέσο όρο παραγωγικότητας (77 πόντοι) του αντιπάλου τους στην επίθεση.
Πάντα κάτι… δίνεις, το Reunion με Γκριν!
Το μοναδικό σημείο στο οποίο είχε πρόβλημα αμυντικά η ομάδα ήταν το πικ εν ρολ του Βίβες με τον Πλάις, αλλά κι αυτό πιστεύω πως ήταν απόρροια και επιλογή, με βάση την αμυντική προσέγγιση που ανάλυσα. Ο Ολυμπιακός δεν έστελνε βοήθειες στις αμυντικές περιστροφές για να κόψουν τον δρόμο του Γερμανού προς το καλάθι και αυτό στοίχισε 14 πόντους, αλλά συνετέλεσε στο να ελέγξει η άμυνα όλα τα… υπόλοιπα.
Σε ότι αφορά τον Έρικ Γκριν, η έκβαση του αγώνα, η πορεία του Ολυμπιακού ως τώρα στη λίγκα και η εκτόξευση του Αμερικανού σε νούμερα και προσωπικές επιδόσεις φέτος, αποδεικνύουν περίτρανα την προσέγγιση που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΓΚΡΙΝ: Μια σωστή απόφαση για όλες τις πλευρές
Επίσης, φάνηκε πως ο Έρικ, όποτε αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό ως αντίπαλος στην Ευρωλίγκα, ακόμα και πριν παίξει στην ομάδα, έχει ισχυρό κίνητρο και παραγωγικές βραδιές.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΤΟΥ ΚΑΡΙΕΡΑ!
Πιστός στον εαυτό του ο Σφαιρόπουλος
Όταν μια ομάδα αντιδράει όπως ο Ολυμπιακός μετά τις πρόσφατες… κακοτοπιές, ο προπονητής είναι δεδομένο πως έχει μεγάλο μερίδιο… ευθύνης στην επιτυχία. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος βρήκε για μια ακόμα φορά τον τρόπο να εκμαιεύσει από την ομάδα και από τον κάθε παίκτη ξεχωριστά αυτό που πρέπει, διοχετεύει στους παίκτες του με τη μορφή της… συνήθειας όσα πολύ βασικά πράγματα και στοιχεία θέλει να βλέπει μέσα στο παρκέ και η δουλειά γίνεται σωστά!
Η άμυνα συνεχίζει να είναι το σήμα κατατεθέν. Στην επίθεση μετά από 10 παιχνίδια χωρίς τον ηγέτη και τον πιο προικισμένο επιθετικά παίκτη, ο Ολυμπιακός διαθέτει ένα ισχυρό όπλο.
Πολυφωνία και ομαδικότητα. Δεν διαθέτει σκόρερ – πρώτα βιολιά, αλλά έχει πολλούς παίκτες που μπορούν να συνεισφέρουν στην επίθεση τουτέστιν στην δημιουργία και την εκτέλεση κι αυτό καθιστά πιο δύσκολο το έργο της αντίπαλης άμυνας που δεν μπορεί να εστιάσει κάπου… συγκεκριμένα.
Στο κουαρτέτο νικών που ακολούθησαν τις δύο ήττες, ο Ολυμπιακός έχει ανεβάσει την παραγωγικότητά του, σουτάρει καλύτερα από το τρίποντο και χωρίς να κάνει κάτι εντυπωσιακό στην επίθεση, σκοράρει κάθε φορά όσο χρειάζεται για να κερδίσει.
Ακόμα και η αντίδραση με τα 17 επιθετικά ριμπάουντ μετά την ήττα σε αυτό τον τομέα στο Μιλάνο, δείχνει πολλά για το πως δουλεύει ο Σφαιρόπουλος και οι συνεργάτες του.
Μέσα σε μια εβδομάδα, η ομάδα μετέτρεψε την αδυναμία σε… ικανότητα κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο πράγμα στο μπάσκετ.
Πολλοί αναρωτιούνται και τους καταλαβαίνω κάποιες φορές, γιατί τέτοια επιμονή στο να ποστάρει ο Ολυμπιακός τους Double Pap του. Ο Σφαιρόπουλος συνεχίζει να επιμένει. Ξέρετε γιατί; Χωρίς τον Σπανούλη, η δημιουργία από πικ εν ρολ δεν γίνεται να έχει διάρκεια και αποτελεσματικότητα σε τοπ επίπεδο.
Όταν δεν μπορείς να επιβληθείς με δημιουργία από έξω προς τα μέσα, πρέπει να δοκιμάσεις και το αντίθετο! Ο Πρίντεζης βλέπει όλη την Ευρωλίγκα να τον παίζει με βοήθειες και να του ρίχνει πολύ “μπασκετικό ξύλο”.
Έχεις, δύο παιδιά, τον Κώστα και τον Ιωάννη, που συνήθως υπερέχουν υψομετρικά των αντιπάλων τους. Ε, ο Σφαιρόπουλος τους πηγαίνει συνέχεια στο ποστ. Στη Βαλένθια, αυτή η προσέγγιση που είναι μόνιμη απαίτηση του κόουτς όσο λείπει ο Σπανούλης, έφερε τις 8 από τις 17 ασίστ του Ολυμπιακού συνολικά και ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τα 8/17 τρίποντα!
Πολλές φορές έχω καταγράψει επιθετικές αδυναμίες της ομάδας, κυρίως σε ότι αφορά το καθαρόαιμο τρανζίσιον στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά και την ταχύτητα του Ολυμπιακού στο 5 εναντίον 5 και συνεχίζω να πιστεύω ότι χωράει πολλή βελτίωση σε αυτούς τους τομείς.
Εδώ, όμως, πρέπει να δώσουμε έμφαση πως η συμμετοχή του προπονητή στην πορεία του Ολυμπιακού και στο πόσο σκληρή και αποτελεσματική ομάδα είναι, φέρει την υπογραφή του Γιάννη Σφαιρόπουλου!
Μένει πιστός στον εαυτό του και τις αρχές του, προσπαθεί να βελτιώσει πράγματα στα οποία ξέρει πως υπάρχουν αδυναμίες και του αξίζουν αναγνώριση και επιτυχία.
Στρέλνιεκς: Μπασκετική λατρεία!
Πως τον βλέπετε τον Λετονό; Ο τύπος ήταν καθοριστικός στο Τελ – Αβίβ στα τελευταία δευτερόλεπτα, στο Μιλάνο, στον ημιτελικό με τον Άρη που οι κόκκινοι τα βρήκαν σκούρα, τώρα στη Βαλένθια, σε μια μέτρια βραδιά εκτελεστικά για τα δεδομένα του!
Δεν φτάνει η θαυμαστή ισορροπία και ποιότητα που διαθέτει σε δημιουργία και εκτέλεση, δεν φτάνει που παρότι πολλοί δεν το καταλαβαίνουν πως παίζει μια χαρά περιφερειακή άμυνα, δεν φτάνει που είναι τρομερά αποτελεσματικός με “οικονομία” στα σουτ, ο άνθρωπος είναι και από τους πιο χαρισματικούς Closer στην Ευρωλίγκα!
Μήπως δεν θυμόμαστε πως έχασε ο Ολυμπιακός στο Μπάμπεργκ την μοναδική σεζόν που αποκλείστηκε από τα πλέι οφ τα τελευταία 12 χρόνια;
Όταν το Eurohoops αποκάλυψε τη συμφωνία του με το σύλλογο, είχε γράψει με σιγουριά πως είναι παίκτης που θα τον αγαπήσει πολύ ο κόσμος και πρέπει να μείνει για πολλά χρόνια στο λιμάνι.
Πιστεύω πως ήδη νιώθετε το πρώτο και συμφωνείτε με το δεύτερο!
Παπανικολάου: Ανήκει εδώ
Για τον Παπανικολάου δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Καθόμουν και παρατηρούσα τους ξερόλες των social που τον έκριναν με βάση την εικόνα που είχε όταν επέστρεψε. Μετά από δύο διαδοχικούς τραυματισμούς, ο ένας σοβαρός και σχεδόν χωρίς ένα χρόνο με μπάσκετ και επίσημα παιχνίδια στα πόδια του.
Ήταν και θα παραμείνει από τα πιο χρήσιμα φόργουορντ της Ευρώπης για ομάδες που θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό, μπορεί να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο, βρίσκεται στη καλύτερη ηλικία, αγαπάει πολύ την ομάδα, είναι πολυεργαλείο από τα λίγα στο παρκέ και “ευλογία” στα αποδυτήρια.
H ΑΡΧΟΝΤΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ “ΠΑΠ” ΣΤΗ ΒΑΛΕΝΘΙΑ
Μην πολυλογώ, πρέπει να μείνει στον Ολυμπιακό για πολλά χρόνια ακόμα.
Όπως και ο Παπαπέτρου. Που ακόμα δυσκολεύεται να ξεδιπλώσει όλο το πακέτο που έχει ως παίκτης στο παρκέ, αλλά έχει την καριέρα μπροστά του. Είναι στα 23 του, διανύει την πέμπτη σεζόν του στην Ευρωλίγκα, έχει ήδη παίξει σε δύο τελικούς, έχει πάρει τίτλους με την ομάδα και μόνο προς τα… πάνω μπορεί να πάει.
ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ: Μοναδική περίπτωση…
Ο Γιώργος σε μια βραδιά που ήταν άστοχος έκανε ρεκόρ στα ριμπάουντ, έγραψε το έκτο νταμπλ – νταμπλ της καριέρας του και τα τελευταία δύο χρόνια είναι ο παίκτης που τρώει το περισσότερο “μπασκετικό ξύλο” στο παρκέ.
Όπως και να το δει κανείς, μοναδική περίπτωση! Κάποια στιγμή, το έχω υποσχεθεί και σε αναγνώστη, θα γράψω ένα άρθρο αφιερωμένο στον άνθρωπο και παίκτη Πρίντεζη, προσπαθώντας να μοιραστώ με το κόσμο πράγματα, χωρίς να εκμεταλλευτώ ή να καπηλευτώ παραστάσεις και εμπειρίες που έχουν προκύψει από την φιλία μας και όχι από την δημοσιογραφική μου ιδιότητα.
Ρόμπερτς: Από την Φενέρ και μετά 10/14 τρίποντα!
Έχουμε συνειδητοποιήσει με τι ποσοστό σουτάρει ο Ρόμπερτς μετά από εκείνη τη βραδιά στη Πόλη απέναντι στη Φενέρ, που γύρισε τον διακόπτη; Μέχρι τότε, είχε 1/10.
Από τότε και μετά ο τύπος έχει 10/14 τρίποντα, σε μια σειρά τεσσάρων αγώνων, που οι τρεις είναι εκτός έδρας! ΟΚ, ακόμα δεν έχει δείξει κάτι ιδιαίτερο δημιουργικά (το μέσο όρο του είναι 2 ασίστ για 2 λάθη) αλλά το ότι κατάφερε από το 10% στο τρίποντο, να εκτοξευτεί στο 45.8% εν μέσω δύσκολων αγώνων ΚΑΙ χωρίς τον Σπανούλη, κάτι λέει, έτσι;
Όταν με το καλό επιστρέψει ο αρχηγός και πατήσει κάποια στιγμή γερά στα πόδια του, ίσως και το κομμάτι της δημιουργίας να είναι πιο εύκολη υπόθεση για τον Αμερικανό…
ΧΕΡΙ ΑΛΦΑΔΙ ΟΙ ΡΟΜΠΕΡΤΣ ΚΑΙ ΓΚΡΙΝ
Τολιόπουλος: Θρασύτατος ο νεαρός!
Τι είναι αυτό το πράγμα με τον Τολιόπουλο, όποτε πατάει παρκέ, ανεξαρτήτως γηπέδου, αντιπάλου και σκορ να… στάζει το πρώτο σουτ που επιχειρεί; Να το κάνει κάποιος μπαρουτοκαπνισμένος βετεράνος, λογικό, αλλά ένα παιδί στην ηλικία του χωρίς εμπειρίες και πολλές παραστάσεις στο τοπ επίπεδο;
Μπράβο του! Τα δύο εύστοχα σουτ στη Βαλένθια, είχαν ακόμα μεγαλύτερη αξία γιατί ήρθαν σε στιγμή που η επίθεση του Ολυμπιακού τα έχει ανάγκη. Το μόνο που κάνει μπαμ πως δεν λείπει από τον μικρό είναι το θράσος και το τσαγανό.
Τρίπλα έχει, σουτ έχει, πάσα έχει. Θέλει να δυναμώσει, να δουλέψει πάρα, πάρα πολύ με το κορμί του σε δύναμη και έκρηξη και θα δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον για εκείνον.
Σπανούλης: Όταν λένε πως δεν μπορεί, τότε να τον φοβάσαι
Γιατρός δεν είμαι και δεν μπορώ να ξέρω γιατί εξελίχθηκε έτσι το πρόβλημά του, ούτε τι θα γίνει στο μέλλον. Κάποια πράγματα, όμως, τα γνωρίζω.
Πρώτον, ο Βασίλης για πρώτη φορά όσα χρόνια τον ξέρω, έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν πρέπει να βιαστεί και να ρισκάρει το παραμικρό. Αυτό στα δικά μου μάτια είναι καλό, όχι κακό.
Δεύτερον, στα μέσα Σεπτέμβρη ήταν σε εκπληκτική κατάσταση, μετά την δουλειά που είχε κάνει σε ατομικό επίπεδο από τις αρχές Αυγούστου και μετά. Όσοι τον είδαν στα τότε φιλικά, είτε στις προπονήσεις, το ξέρουν.
Τρίτον, δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος στη γη που να ενοχλείται και να στεναχωριέται περισσότερο από τον ίδιο, όταν δεν μπορεί να παίξει μπάσκετ.
Τέταρτον, τον χρόνο δεν μπορεί να τον νικήσει κανείς. Αυτό είναι 100% δεδομένο. Ο Σπανούλης είναι αποφασισμένος όταν σταματήσει, να το κάνει με τον τρόπο που του αρμόζει και είναι διατεθειμένος να κάνει ό,τι χρειαστεί με όποιο κόστος, για να το καταφέρει.
Πέμπτον και τελευταίο. Όταν ο Βασίλης βάζει κάτι στο μυαλό του και μάλιστα σε μια περίοδο που πολλοί λένε δεν μπορεί, έχει τελειώσει, δεν θα ξαναπαίξει και όλα τα συναφή, τότε είναι που πρέπει να τον… φοβάσαι!
Γεννήθηκε για να πετυχαίνει πράγματα που δεν εξηγούνται με την λογική. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το έχει γράψει η ιστορία.
ΥΓ1. Αυτή η ομάδα, αυτός ο οργανισμός, ο Ολυμπιακός αλλά και οι πρόεδροι Αγγελόπουλοι προσωπικά, δικαιούνται μια καλύτερη μπασκετική έδρα. Αν αυτό δεν μπορεί με τίποτα να γίνει πραγματικότητα στο ΣΕΦ, πρέπει να γίνει κάπου αλλού.
ΥΓ2. Ζούμε σε μια εποχή που για ένα καλό νέο που ακούς, θα μάθεις άλλα πέντε πολύ άσχημα που θα σου ραγίσουν την καρδιά και θα σου επηρεάσουν την ψυχολογία και την καθημερινότητα. Αδίστακτοι φόνοι με απίθανες αφορμές ή χωρίς καν αφορμές, φυσικές καταστροφές, ανείπωτες ανθρώπινες τραγωδίες.
ΥΓ3. Η αξία της ανθρώπινης ζωής φαίνεται να βρίσκεται σε… limit down, ανθρωποειδή ξεσπούν με σοκαριστικό τρόπο σε συνανθρώπους τους, συγγενείς τους, παιδιά τους, σε ανυπεράσπιστα ζώα και το χειρότερο από όλα;
ΥΓ4. Τα βλέπουμε, τα ακούμε και τα ζούμε όλα αυτά και μετά από λίγο, νιώθουμε πως μοναδική επιλογή είναι να στρέψουμε ξανά το βλέμμα στον δικό μας πραγματικό ή ψεύτικο μικρόκοσμο. Είναι η εποχή που η απάθεια και ο συμβιβασμός θεριεύουν και εξελίσσονται σε κύριο χαρακτηριστικό ακόμα και των πιο καλόψυχων ανθρώπων. Η ανθρώπινη επαφή έχει χάσει τον “πόλεμο” από την αποξένωση, η επικοινωνία της πραγματικής ζωής έχει μετακομίσει στα smartphones, η όποια προσωπική ή συνολική “επανάσταση” περιορίζεται σε… στάτους στα σάιτ κοινωνικής δικτύωσης;
ΥΓ5. Πως θα είναι η ζωή μας σε δέκα χρόνια; Η νοοτροπία μας και οι αντιστάσεις μας απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας; Αν όλα αυτά κατρακυλήσουν τόσο, όσο όλοι βιώσαμε την τελευταία δεκαετία, τι να πω, καλή μας τύχη.