Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Το όνομα Σαρούνας Γιασικεβίτσιους πάντα θα προκαλεί χαρά και αγάπη στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Ο λόγος είναι απλός και δεν εξαντλείται στους τίτλους που πανηγύρισε με την πράσινη φανέλα στα τέσσερα χρόνια που την φόρεσε και την τίμησε.
Είναι το πάθος του, το μπρίο του, οι καταστάσεις που ζούσε πάντα στα όρια και ήθελε πάντα να βγαίνει νικητής, όπως οι “πράσινοι” που πάντοτε έχουν στόχο την κορυφή.
Ο Λιθουανός προπονητής πλέον, ως παίκτης μεγαλούργησε και μερικά από τα πλέον παραγωγικά χρόνια της καριέρας του τα πέρασε φορώντας τη φανέλα με το Νο19 στο ΟΑΚΑ, την οποία πλέον με έναν… σατανικό τρόπο “κληροδότησε” στον Λούκας Λεκαβίτσιους, που γαλουχήθηκε στα χέρια του και το καλοκαίρι ήρθε στον Παναθηναϊκό.
Ο Σάρας για άλλη μια φορά βρίσκεται στον δρόμο των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης, με την αναμέτρηση στο Κάουνας να ξυπνά μνήμες από την θητεία του Γιασικεβίτσιους στο ΟΑΚΑ, από το 2007 ως το 2010 και από το 2011 ως το 2012, με το Eurohoops να ξετυλίγει το κουβάρι της σχέσης ζωής όπως εξελίχθηκε με το τριφύλλι!
Νικητής κόντρα στον Παναθηναϊκό
Αρχικά ο Λιθουανός είχε συστηθεί ως αντίπαλος των “πράσινων”, με Μπαρτσελόνα και Μακάμπι. Με την “ομάδα του λαού” μέτρησε 3/3 κόντρα στον Παναθηναϊκό και μεταξύ αυτών ήταν ο ημιτελικός του Final Four της Μόσχας το 2005 (91-82), φράζοντας τον δρόμο για τον τελικό, όπου αυτός πανηγύρισε το τρίτο σερί τρόπαιο!
Ωστόσο, έχει μείνει στην ιστορία η απίστευτη παράστασή του στο κλειστό του Σπόρτιγκ (22/1/2004), όταν είχε μετρήσει 30 πόντους (7/10 τρίποντα) στην επιβλητική εμφάνιση και νίκη της Μακάμπι (84-91), με τον κόσμο να τον χειροκροτεί στο φινάλε για όσα απίθανα είχε κάνει στο παρκέ!
Οι επόμενες αναμετρήσεις του ως αντίπαλος του Παναθηναϊκού ήταν μετά τις δύο “πράσινες” θητείες του, τη σεζόν 2012/2013 ως παίκτης της Μπάρτσα, στη σειρά των πλέι οφ, όπου οι Καταλανοί είχαν προκριθεί διά πυρός και σιδήρου στο Final Four του Λονδίνου με 3-2 νίκες, με τον Σάρας να συνεισφέρει κι αυτός στην πρόκριση.
Η αγάπη που άρχισε από ένα… πεταμένο κασκόλ
Σε εκείνη τη σειρά είχε γνωρίσει αποθέωση στο ΟΑΚΑ, η οποία του θύμισε την αποθέωση που γνώρισε από την πρώτη στιγμή που είχε πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα για να υπογράψει στον Παναθηναϊκό το 2007.
Εκείνο τον Σεπτέμβριο ο κόσμος είχε ετοιμάσει μοναδική αποθέωση στο “Ελ. Βενιζέλος” και δέθηκε μια για πάντα με την εξέδρα, που τη λάτρεψε και τον λάτρεψε. Το “πράσινο έθνος” όπως του άρεσε να αποκαλεί τον κόσμο της ομάδας, τον έχει παντοτινά ψηλά για την παρουσία του με το τριφύλλι.
Την τριετία 2007-2010, η κοινή τους πορεία συνοδεύτηκε από πολλούς τίτλους (νταμπλ το 2008, τριπλ-κράουν το 2009, πρωτάθλημα το 2010), ωστόσο η… σπίθα είχε δοθεί πριν υπογράψει στον Παναθηναϊκό. Ο λόγος ήταν η σκηνή και η φωτογραφία που έχει μείνει στην ιστορία, με τον Λιθουανό να πετά κάτω το κασκόλ του Ολυμπιακού, όταν οπαδός προσπάθησε να του το… φορέσει, κατά την άφιξη με την εθνική του ομάδα για το “Ακρόπολις”, με τις φήμες να οργιάζουν πως θα άφηνε το ΝΒΑ για τον Ολυμπιακό.
Τα ρεπορτάζ και τα… πρωτοσέλιδα τότε τον είχαν σίγουρο για το λιμάνι, όμως αυτός τότε προτίμησε να μείνει στο ΝΒΑ, όμως κατά τη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ έγινε το απαραίτητο “ψηστήρι” από τον Παναθηναϊκό και τον Μάνο Παπαδόπουλο στην Ισπανία και το μεγάλο deal έγινε, ώστε ο Γιασικεβίτσιους να επιστρέψει στην Ευρώπη για τους “πράσινους” με ένα μυθικό συμβόλαιο, που ξεπερνούσε τα 3,5 εκατ. ευρώ ετησίως!
Ετσι, η… τρέλα στην υποδοχή του φάνταζε ως φυσική εξέλιξη, με τον ίδιο να λέει πως “εκείνη τη μέρα γνώρισα την ελληνική τρέλα. Ηταν απίστευτο” και αναπολώντας εκείνα τα χρόνια να συμπληρώνει ότι “δεν μετάνιωσα ποτέ την επιλογή να πάω στον Παναθηναϊκό”. Η μεταγραφή του στους κατόχους του τριπλ-κράουν τότε δεν ήταν τυχαία, με την παρουσία του Ομπράντοβιτς να παίζει ασφαλώς το ρόλο της γιατί “πάντα θες να δουλεύεις με έξυπνους ανθρώπους. Είναι μακράν ο καλύτερος προπονητής που είχα”.
Η θητεία στο ΟΑΚΑ ήταν άκρως πετυχημένη, με τίτλους όπως αναφέραμε και αποκορύφωμα τη δεύτερη σεζόν του (2008/2009), όπου ήταν μέλος της κατά τεκμήριο κορυφαίας ομάδας στην ιστορία του Παναθηναϊκού και εκ των κορυφαίων στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ο ημιτελικός στο Final Four του Βερολίνου κόντρα στον Ολυμπιακό (84-82) την 1η Μαΐου 2009 είχε φαρδιά-πλατιά τη δική του υπογραφή, αφού ήταν ο καλύτερος των θριαμβευτών, ανοίγοντας τον δρόμο για άλλο ένα ευρωπαϊκό, το πέμπτο για τον σύλλογο και το τέταρτο για την προσωπική του χρυσή συλλογή και μάλιστα με τρίτη διαφορετική ομάδα!
Οι τραυματισμοί ωστόσο δεν τον άφησαν να αποδώσει τα αναμενόμενα την τρίτη σεζόν (2009/2010), με σκόρπιες συμμετοχές, αλλά με καθοριστική συμμετοχή στους τελικούς και την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Η δεύτερη θητεία και η άρνηση της… διαδοχής
Το καλοκαίρι του 2010 η αναβλητικότητα φέρνει το “διαζύγιο”, με τον Σάρας να αγωνίζεται την επόμενη σεζόν σε Λιέτουβος και Φενέρ, πριν επιστρέψει για το δεύτερο “πράσινο” πιάτο της καριέρας του (2011/2012).
Η παρουσία του σε εκείνη την ομάδα ήταν καθοριστική, όπου ήταν συμπαίκτης μεταξύ άλλων δύο παικτών που πλέον θα βρει απέναντί του (Καλάθης, Βουγιούκας). Υπό τις οδηγίες του Ομπράντοβιτς έφτασαν στο Final Four της Πόλης, στην τελευταία ως σήμερα “πράσινη” συμμετοχή και για μικρές λεπτομέρειες και σφυρίγματα των διαιτητών στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ δεν δόθηκε η δυνατότητα πρόκρισης στον τελικό και υπεράσπισης του τίτλου.
Στο τέλος της σεζόν το πρωτάθλημα χάθηκε με 3-2 νίκες από τον Ολυμπιακό, τελικοί που αποτέλεσαν κύκνειο άσμα της μεγάλης ομάδας του Ζοτς, με το κύμα της μεγάλης φυγής το καλοκαίρι του 2012.
Ο Γιασικεβίτσιους είχε πρόταση να παραμείνει από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, όμως όχι ως παίκτης, αλλά ως… προπονητής, αφού του προτάθηκε να διαδεχθεί τον Ομπράντοβιτς, από τον οποίο οι επιρροές, ήταν πολλές από την συνύπαρξή τους, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα και τώρα στην Ζαλγκίρις.
Εκείνος όμως ένιωθε ότι ακόμα είχε κάτι να δώσει φορώντας τη φανέλα και αποχώρησε για να επιστρέψει στην Μπαρτσελόνα.
“Η αγαπημένη μου ομάδα”
Με τα “αν” δεν γράφεται ιστορία, αλλά ουδείς ξέρεις πως θα είχε κυλήσει το πράγμα αν είχε πει “ναι” το 2012 για να αναλάβει το βαρύ φορτίο της επόμενης μέρας χωρίς Ζοτς.
Η ουσία είναι πως συνέχισε στη Βαρκελώνη και στην Ζαλγκίρις, όπου κρέμασε τη φανέλα του το 2014, για να μπει στο τεχνικό επιτελείο και από τον Ιανουάριο του 2016 να πάρει τα ηνία του πάγκου.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά, πετυχαίνει όλο και περισσότερα και καταπλήσσει, όντας στην αγαπημένη του Ζαλγκίρις, που είναι η αγαπημένη του ομάδα, αλλά με τον Παναθηναϊκό να έχει επίσης περίοπτη θέση: “Το να παίξω στον Παναθηναϊκό ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Είναι η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μου, μετά την Ζαλγκίρις”.
Ακόμα και τώρα οι “πράσινοι” είναι στην καρδιά του. Θυμηθείτε το ποστάρισμα στο instagram το βράδυ του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό με το “Let’s go PAO” και θα καταλάβετε.
Οπως και να έχει, οι δεσμοί του με την Ελλάδα είναι άρρηκτοι, όχι μόνο λόγω Παναθηναϊκού, αλλά και λόγω οικογένειας, αφού είναι παντρεμένος με την Αννα Δούκα, την οποία γνώρισε όσο έπαιζε στα μέρη μας.
O Γιασικεβίτσιους στον Παναθηναϊκό
ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
