Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις νίκες, κάτι αναμενόμενο, από την στιγμή που αντιμετώπιζε το Μιλάνο στο σπίτι του και η ουσία της βραδιάς της Παρασκευής είναι πως έπιασε ξανά κορυφή, παρέα με την ΤΣΣΚΑ και μπήκε με το δεξί τόσο στο 2018, όσο και στον δεύτερο γύρο της κανονικής διάρκειας.
Ειλικρινά, ήταν τόσο κακή στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα η συμπεριφορά της Αρμάνι στο παρκέ, που αδυνατώ να θεωρήσω το συγκεκριμένο ματς και όσα είδα στο παρκέ, σοβαρό δείγμα για να κρίνω την ομαδική απόδοση του Ολυμπιακού. Παράδειγμα προς αποφυγή έχει γίνει πια το Μιλάνο μετά από τόσες αποτυχημένες πολυέξοδες προσπάθειες να φτιάξει μια πραγματική ΟΜΑΔΑ και όχι σκορποχώρια με παίκτες, προπονητές και παράγοντες που ελάχιστοι είναι στην… “ίδια σελίδα” με τον άλλο.
Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ΜΑΖΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΤΣΣΚΑ, 3ος ο ΠΑΟ, τριπλή ισοβαθμία στην 4η θέση!
Πιστεύω πως αυτό που συνέβη στο τελευταίο δεκάλεπτο και το επί μέρους σκορ 17-27, που έδωσε ένα μικρό… ενδιαφέρον στα τελευταία λεπτά είναι προϊόν όχι μόνο της χαλάρωσης των κόκκινων, αλλά και των ασυνήθιστων σχημάτων που δοκίμασε ο Σφαιρόπουλος – και καλά έκανε, δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο ισοβαθμίας με αυτό τον αντίπαλο) αλλά και του γεγονότος πως με βάση το χρόνο και το σκορ, ήταν σχεδόν αδύνατο να πετύχουν οι Ιταλοί ένα ολοκληρωτικό come back.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ: Ο ΠΟΛΥΠΡΑΓΜΩΝ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΝΤΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΚΟΡ
Αν θέλετε να πάμε και λίγο πιο… βαθιά στα άδυτα των αποδυτηρίων και στο πως λειτουργεί ο Ολυμπιακός, μια χαρά ευκαιρία δημιουργήθηκε, ώστε να έχει κάτι να γκρινιάξει ο Σφαιρόπουλος στους παίκτες του και να το χρησιμοποιήσει για να τους κρατήσει σε αγωνιστική εγρήγορση!
Έπαιξε τόσο ατομικό μπάσκετ το Μιλάνο, ήταν τόσο ευάλωτο στην άμυνα, τόσο… πίσω σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την τακτική εκτός από το ένας εναντίον ενός παιχνίδι, που δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να μπούμε στη λογική της ομαδικής ανάλυσης, στο πως λειτούργησε η ομάδα, στο τι έκανε καλά και τι όχι.
Η ιστορία του αγώνα είναι πως ο Ολυμπιακός λειτούργησε ως όφειλε απέναντι σε ένα ρόστερ με ποιότητα που υστερεί δραματικά σε ομαδική λειτουργία, συνοχή, σε χημεία και ρόλους, άνοιξε το ροτέισον, χρησιμοποίησε όλους τους παίκτες, μοίρασε τους χρόνους και απλά στο τέλος χαλάρωσε, χωρίς να του στοιχίσει.
Είναι και λογικό ως ένα σημείο όταν δεν έχεις πιεστεί καθόλου και στο χαλαρό έχεις διψήφιες διαφορές, όταν ο αγώνας τελειώνει και έχεις στο παρκέ σχήματα χωρίς συνοχή και αυτοματισμούς, να υποστείς ένα σερί από ένα γκρουπ παικτών που ενδιαφέρονται να ανεβάσουν τα ατομικά τους νούμερα, άσχετα με το αν η ομάδα έχει ήδη… χάσει.
Ειλικρινά, είναι να απορεί κανείς τι συμβαίνει στο Μιλάνο και αυτός ο οργανισμός όσο καλούς παίκτες κι αν μαζεύει, είναι σαν να τους… τραβάει προς τα κάτω. Το σίγουρο είναι πως δεν σέβονται πολύ τον κανόνα “το μπάσκετ παίζεται με μια μπάλα” και δεν έχουν μπει ποτέ στη διαδικασία να δώσουν μεγάλη έμφαση στο πως κουμπώνουν οι παίκτες μεταξύ τους με βάση τα αγωνιστικά τους χαρακτηριστικά τους και τους χαρακτήρες τους. Τους διαλέγουν με κριτήριο τα νούμερά τους και το ατομικό τους ταλέντο, λες και παίζουν κανά παιχνιδάκι στο στιλ… Basket Manager στο Play Station.
Τα παράπλευρα κέρδη, πέρα από το αποτέλεσμα
Πάμε, λοιπόν, να δούμε κάποια πραγματάκια που σίγουρα κρατάει και κερδίζει ο Ολυμπιακός, πέρα από το συγκεκριμένο παιχνίδι.
-
Κανένας παίκτης δεν αγωνίστηκε πάνω από 27 λεπτά και ουδείς κάτω από 7! Αν δεν είχε το σφίξιμο στο δικέφαλο ο Στρέλνιεκς, σίγουρα θα αγωνιζόταν περισσότερο.
-
Επέστρεψαν τρεις παίκτες από τραυματισμός, οι Πρίντεζης, Μάντζαρης και Μιλουτίνοφ. Για τον Ολυμπιακό… πολύ σημαντικό. Τα ξέρετε!
-
Ο Κάιλ Γουίλτζερ έκανε ρεκόρ πόντων στην Ευρωλίγκα και έδειξε πως αν προσαρμοστεί ολοκληρωτικά και νιώσει άνετα, πράγματι, είναι… μανούλα στο να δίνει Instant Score.
-
Ο Τολιόπουλος πήρε 15 λεπτά κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, για ένα παλικαράκι που δείχνει να έχει τσαγανό, μπασκετικό θράσος και ταλέντο. Πρέπει να δουλέψει πολύ με το κορμί του και για μένα, το σενάριο του παίκτη που πρέπει να ακολουθήσει είναι ο Κώστας Σλούκας. Γιατί κι αυτός ήταν ένα scoring guard όταν ξεκίνησε, με μεγάλες αδυναμίες στο αθλητικό κομμάτι. Δουλεύει πάρα πολύ τόσα χρόνια και πλέον έχει βελτιώσει εξαιρετικά την αθλητικότητά του, έχει αλλάξει επίπεδο στο δημιουργικό κομμάτι, είναι πια καθαρός άσος και επίσης σιγά – σιγά βάζει πιο σταθερά το ντράιβ στο παιχνίδι του, έχοντας πια όλους τους τρόπους απειλής. Σε αυτό το δρόμο πρέπει να… περπατήσει και ο Τολιόπουλος κι αν το κάνει, μόνο κερδισμένος θα βγει.
-
Ο Μάντζαρης έχει ανάγκη καλές εμφανίσεις, ρυθμό και ψυχολογία. Έπαιξε περισσότερο από όλους, συμμετείχε σε πολλούς τομείς και ίσως αυτή η βραδιά να είναι η απαρχή για να πάρει τα πάνω του. Δεν θα χρειαστεί αν όλα πάνε καλά να παίζει 30 λεπτα όπως παλιά. Το να είναι, όμως, αποτελεσματικός με ποιοτικές εμφανίσεις όσο παίζει, θα είναι μεγάλη υπόθεση και για τον Ολυμπιακό και για τον ίδιο.
-
Για τον Παπανικολάου χαίρομαι, ειλικρινά. Δεν χρειάζεται να είσαι πανεπιστήμονας του μπάσκετ, που λέει και ο Ντούντα, για να καταλάβεις πως δεν πρέπει να κρίνεις ένα παίκτη που ουσιαστικά είχε να παίξει μπάσκετ ένα χρόνο. Αυτή ήταν η πραγματικότητα με τον Κώστα, όταν επέστρεψε από το ΝΒΑ και η Μπαρτσελόνα τον άφησε δίκην… τζέντλεμαν στον Ολυμπιακό. Ο καιρός πέρασε. Δούλεψε, έπαιξε, βρήκε ρυθμό, βρήκε ξανά την δεύτερη οικογένειά του και πλέον είναι σταθερά ένας από τους πιο πολυδιάστατους φόργουορντ στην Ευρώπη. Κι ένα παιδί που αισθάνεται απόλυτα ταυτισμένο με τον σύλλογο και την φανέλα.
Δεν είναι και λίγα τα κέρδη σε μια αναμέτρηση που σήμανε την επιστροφή του Ολυμπιακού στη κορυφή. Ακολουθεί το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Πυλαία, κι εκεί μπορεί να ανοίξει το ροτέσιον κατά τη γνώμη μου, ανεξάρτητα έκβασης του αγώνα και η δύσκολη αποστολή στη Βιτόρια, απέναντι στη Μπασκόνια που “καίγεται” να μείνει κοντά στην οκτάδα και τις θέσεις που οδηγούν στα Playoffs.
ΥΓ1. Οι Αγγελόπουλοι αποδεικνύεται πως σε πολλά θέματα είναι… διαφορετικοί. Πέρα από την μεγάλη τους αγάπη για την ομάδα και όσα λάθη μπορεί να έχουν κάνει. Λάθη κάνουμε όλοι μας. Εχουν μεγάλο και ατόφιο όραμα για τον Ολυμπιακό. Αν όλα πάνε καλά, θα αποδειχτεί περίτρανα σε βάθος χρόνου και θα είμαστε εδώ να αναλύσουμε το γιατί.
ΥΓ2. 2018. Πως περνάνε τα χρόνια ε; Υγεία και δύναμη εύχομαι σε όλους για τον καθημερινό αγώνα σε όλα τα επίπεδα. Είναι μεγάλη μαγκιά να προσπαθούμε με τις νυν συνθήκες όχι απλά να υπάρχουμε, αλλά να ζούμε δυνατά και αληθινά. Να΄στε καλά!
ΥΓ3. Χρόνια πολλά και καλά Βασίλη! Ευχαριστώ-ουμε… Ξέρω πολύ καλά πως έχεις φυλάξει κι άλλα για μετά…