Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Τι να πεις και τι να γράψεις τώρα… Σίγουρα, ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται σε διάστημα μιας εβδομάδας, δεν γίνεται να είναι συμπτωματικό.
Μόνο που στη Μόσχα ο Ολυμπιακός δεν πέταξε “λευκή πετσέτα” μετά το 15′ όπως συνέβη στη Βιτόρια. Εμφανίστηκε στο γήπεδο για 2-3 λεπτά, προηγήθηκε με 3-5 και αυτό ήταν.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΑΙΚΤΩΝ: ΠΟΝΕΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΠΟΥ – ΔΕΝ – ΕΠΑΙΞΕ
Τέλος!
Με σοκαριστική ευκολία, η Χίμκι έτρεξε ένα σερί 18-0 μέσα σε 4 λεπτά, προηγήθηκε με 21-5 και όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, το ματς είχε ήδη κριθεί πριν καν τελειώσει το πρώτο δεκάλεπτο.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη, η παταγώδης αποτυχία του Ολυμπιακού. Δεν είναι ότι έχασε. Δεν είναι καν πως διασύρθηκε σε ένα παιχνίδι που χρειαζόταν την νίκη.
Είναι πως για 37 λεπτά περιφερόταν στο παρκέ σαν ένα μπασκετικό φάντασμα… ανίκανο να παρουσιάσει στο παρκέ την οποιαδήποτε, έστω μικρή αντίδραση.
Το βλέπεις αυτό και αναρωτιέσαι. Μήπως έχει χαθεί η ταυτότητα αυτής της ομάδας που θαυμάζαμε, μας “έφτιαχνε” και μας έκανε να πιστεύουμε πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο;
Αυτό πονάει περισσότερο από όλα. Πως αυτός ο Ολυμπιακός μοιάζει να χάνει μέρα με τη μέρα κάποια πολύ ισχυρά στοιχεία του DNA που έχτισε βήμα – βήμα την τελευταία δεκαετία και τον έκανε μια από τις πιο συναρπαστικές ομάδες.
Στη Βαρκελώνη, στη Βιτόρια, στη Μόσχα, οφείλω να το παραδεχτώ, έβλεπα τον Ολυμπιακό να… ταλαιπωρεί τα μάτια μας πηγαίνοντας πάνω – κάτω στο παρκέ και δεν πίστευα πως έχει κάποιο τρόπο να ανατρέψει την κατάσταση.
Αυτό είναι πραγματικά σπάνιο και μια μεγάλη ανατροπή από μόνη της. Γιατί, μέχρι πρότινος πάντα είχα ελπίδα, πάντα πίστευα. Η ίδια η ομάδα, με έχει μάθει να πιστεύω και να την έχω ικανή ακόμα και για την πιο τρελή ανατροπή.
Πως ξαφνικά φτάσαμε στο σημείο όχι απλά να φαίνεται πως ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να ανατρέπει καταστάσεις, αλλά να μην είναι ικανός έστω να δείξει κάποια ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ;
Καμία, μα καμία αντίδραση.
Δεκαπέντε λεπτά μπάσκετ στη χώρα των Βάσκων και με το… ζόρι. Τρία λεπτά μπάσκετ στη Μόσχα και άλλα 37 μπασκετικής θλίψης και κατάρρευσης.
Η διαφορά πέρασε τους 20 πόντους στο 14′, τους 25 λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου και στο ξεκίνημα του τελευταίου δεκαλέπτου ξεπέρασε και τους 30…
Ο Ολυμπιακός τι ήταν στο παρκέ; Απλά, παρατηρητής! Απαθής παρατηρητής.