Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Τι βραδιά ήταν κι αυτή. Ο αγώνας με την Φενέρ όπως είχε εξελιχθεί η κατάσταση ήταν ο πιο οριακός για τον Ολυμπιακό ως τώρα στην φετινή ευρωπαϊκή του πορεία και αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να κερδίσει η ομάδα περισσότερα πράγματα σε 40 λεπτά μπάσκετ.
Νίκησε την Φενέρ με χαρακτηριστική ευκολία, ντούμπλαρε τις νίκες του απέναντι στους πρωταθλητές Ευρώπης, κάτι που δεν αποκλείεται στο τέλος της διαδρομής να αποδειχτεί πολύ σημαντικό, αν προκύψουν ισοβαθμίες στη βαθμολογία.
Σημαντικοί παίκτες που έψαχναν μια πραγματικά καλή εμφάνιση και κυρίως να “ξεμπουκώσουν” στο επιθετικό κομμάτι το έκαναν και με το… παραπάνω.
Ανέβηκε η ψυχολογία και ο κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο φρόντισε να επιβραβεύσει πολλά εκλεκτά μέλη των ερυθρολεύκων με συνθήματα. Έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης και ώθηση σε προπονητή και παίκτες.
Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν αυτή τη βραδιά και όσα έγιναν εντός και εκτός παρκέ. Αυτή η νίκη και η εμφάνιση μπορούν να τον βοηθήσουν για να σηκωθεί ξανά όρθιος. Δεν πρέπει, όμως, το +25 απέναντι σε μια τοπ ομάδα ούτε να τον καθησυχάσει, ούτε να τον αποπροσανατολίσει.
Αφενός, γιατί οι κόκκινοι παραμένουν η ίδια ομάδα με τα ίδια αγωνιστικά προβλήματα και αδυναμίες που τους έφεραν σε δεινή θέση όλο το τελευταίο διάστημα και αφετέρου, επειδή με τέτοια ρέντα στο τρίποντο, ίσως… κερδίζεις και τους Golden State Warriors για μια βραδιά!
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ: Άνοιξε πρώτος πυρ ο αρχηγός, πήρε… φωτιά ο Ολυμπιακός!
Εξωπραγματικό ποσοστό, είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας
Ο Ολυμπιακός ήθελε περισσότερο το παιχνίδι από την Φενέρ, είχε περισσότερο πάθος, μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και συγκέντρωση, έπαιξε καλύτερη άμυνα και ήταν πιο αποτελεσματικός σε πολλά μικρά και αφανή πράγματα που διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο.
Η εικόνα, όμως, της αναμέτρησης, η καθολική επικράτηση και η μεγάλη διαφορά οφείλονται πάνω και πρώτα από όλα στην εξωπραγματική επίδοση έξω από τα 6μ.75.
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΥΝΟΛΙΚΑ!
Το 76% από το τρίποντο μπορεί να είναι μόνο η εξαίρεση και όχι ο κανόνας, όχι για τον Ολυμπιακό που έτσι κι αλλιώς δεν έχει τα… τρελά ποσοστά από το τρίποντο, αλλά ακόμα και για ομάδες που διαθέτουν πολύ καλύτερους σουτέρ και έχουν σταθερά πολύ καλύτερα ποσοστά από αυτά του Ολυμπιακού.
Απλά σκεφτείτε πως η ομάδα έγραψε την καλύτερη επίδοση της ιστορίας της σε αυτό τον τομέα και την 4η καλύτερη στην ιστορία του θεσμού. Δεν είχε υψηλότερο ποσοστό στα τρίποντα μόνο σε σχέση με τα δίποντα, αλλά ακόμα και συγκριτικά με τις… βολές!
Αυτό τα λέει όλα.
Το 13/17 τρίποντα είναι κάτι πολύ σπάνιο για οποιαδήποτε ομάδα στην Ευρωλίγκα και κάνει το 9/20 (40%) που είχε η Φενέρ και είναι μια χαρά για εκτός έδρας αγώνα, να μοιάζει πολύ φτωχό.
Αν αφήσουμε εκτός εξίσωσης τον Κάιλ Γούιλτζερ που σούταρε με 1/4, όλος ο υπόλοιπος Ολυμπιακός εκτέλεσε 13 τρίποντα και έχασε μόνο ένα! Ένα άστοχο του Βαγγέλη Μάντζαρη.
Ο Σπανούλης είχε 3/3, ο Στρέλνιεκς 4/4, ο Πρίντεζης 2/2, ο Μακλίν και ο Ρόμπερτς από 1/1. Πέρα από τη πλάκα με τέτοιο ποσοστό δεν γινόταν να χάσει από καμία ομάδα ο Ολυμπιακός.
Η ομάδα έβαλε 34 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο, από 26 και 24 στα δεκάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου και η μοναδική παραφωνία ήταν η δεύτερη περίοδος.
Εκεί που το επί μέρους σκορ ήταν 11-18. Το ευτράπελο της υπόθεσης; Η ομάδα δεν έβαλε ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΙΠΟΝΤΟ σε όλο το δεύτερο δεκάλεπτο! Ούτε ένα.
Για την ακρίβεια μετά από ένα λει απ του Παπανικολάου στο 8′ της αναμέτρησης, το επόμενο δίποντο ήρθε στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, από ένα πεταχτάρι του Γιώργου Πρίντεζη.
Αν μας έλεγαν πως με αντίπαλο την Φενέρ ο Ολυμπιακός έμεινε 13 λεπτά χωρίς να βάλει δίποντο, πόσοι θα πιστεύαμε ότι θα κέρδιζε με 25 πόντους διαφορά και ακόμα περισσότερο θα σκόραρε 95 πόντους;
Η Φενέρ δεν μπορούσε, δεν γινόταν να αντιδράσει. Η άμυνα του Ολυμπιακού “κλείδωσε” παίκτες – κλειδιά όπως ο Ουαναμέικερ, ο Ντατόμε, ο Μέλι, ο Γκούντουριτς και έμεινε ο Μπόμπι Ντίξον να σώσει τα προσχήματα με 24 πόντους και 6/11 τρίποντα.
Έχοντας ολοκληρωμένη εικόνα της Φενέρ, αυτό που είδα είναι πως μετά το σούπερ ξεκίνημα του Ολυμπιακού – και – στο δεύτερο ημίχρονο, πρώτος από όλους ο Ομπράντοβιτς κατάλαβε πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να φύγει νικητής από το ΣΕΦ.
Οπότε φρόντισε στη συνέχεια να κάνει ένα περίεργο ροτέσιον, να στείλει… μηνύματα με αποδέκτες κάποιους παίκτες του, να δώσει χρόνο σε κάποιους άλλους για να δει αν και πόσο μπορεί να τους υπολογίζει.
Δεν πέταξε λευκή πετσέτα, ούτε άφησε το ματς επίτηδες. Ήξερε πως δεν γυρίζει και φρόντισε να ασχοληθεί με άλλα πράγματα που αφορούν τα εσωτερικά της ομάδας του και το μέλλον.
Τα μπασκετικά στοιχεία που πρέπει να κρατήσει
Η δική μου προσέγγιση για αυτή την τρομερά αποδοτική σε όλα τα επίπεδα βραδιά για τον Ολυμπιακό είναι πως ξεκάθαρα νίκησε δίκαια και πανεύκολα, αλλά τα στοιχεία που οφείλει να κρατήσει και να… επεκτείνει δεν αφορούν τόσο το +25, που είναι κυρίως απόρροια της απίστευτης επίδοσης από το τρίποντο.
Σε αυτό, απλά αποδείχτηκε πως ο Ολυμπιακός διαθέτει παίκτες που μπορούν να σουτάρουν καλά, αρκεί να έχουν ρυθμό, αυτοπεποίθηση και φυσικά να βρίσκονται και σε καλή μέρα.
Ποια είναι τα μπασκετικά στοιχεία που μπορούν να διατηρηθούν και σε πιο… γήινα βράδια;
Α) Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να κινείται πιο γρήγορα στην επίθεση από την στιγμή που εξασφάλιζε το αμυντικό ριμπάουντ. Ήταν φανερό μέσα από το γήπεδο. Είτε η μπάλα μετά το ριμπάουντ πήγαινε με γρήγορη πρώτη πάσα σε γκαρντ, είτε αναλάμβανε να κατεβάσει τη μπάλα φόργουορντ (Παπανικολάου) ήταν ξεκάθαρο πως όλοι είχαν στο νου τους να κινηθούν πιο γρήγορα. Καλύτερη ταχύτητα και πιο συχνή κίνηση μακριά από τη μπάλα είχε ο Ολυμπιακός και σε καταστάσεις μισού γηπέδου. Αυτά τα στοιχεία είναι σημαντικό να δουλευτούν πολύ στη συνέχεια και να αποδειχτεί ο αγώνας με την Φενέρ ένα καλό σημείο αφετηρίας. Γιατί, όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές από αυτό το Blog σε αυτά τα καταλυτικής σημασίας κομμάτια του παιχνιδιού, ο Ολυμπιακός υστερεί.
Β) Η άμυνα. Οι κόκκινοι από την αρχή του αγώνα ήταν πολύ πιο επιθετικοί, σε σχέση με προηγούμενες φορές. Πίεσαν περισσότερο πάνω στη μπάλα, ήταν πολύ επίμονοι στις μάχες για τις τοποθετήσεις – που είναι τεράστιο κλειδί στην άμυνα με αλλαγές στα σκριν – και πέρα από προσήλωση και συγκέντρωση, έβγαλαν περισσότερη ενέργεια και μεγαλύτερο… εγωισμό στο ένας εναντίον ενός. Όταν η ατομική άμυνα όλων είναι καλύτερη, τότε εννοείται πως ανεβαίνει συνολικά επίπεδο η άμυνα και είναι πιο βατό να επιτευχθούν οι στόχοι της τακτικής. Το γεγονός ότι η ομάδα δεν διαθέτει αθλητικά γκαρντ και αθλητικό πεντάρι να λειτουργεί ως rim protector δεν αλλάζει. Απλά, όπως είδαμε και αρκετές φορές πριν την μεγάλη “κοιλιά” του Ολυμπιακού, όταν όλοι είναι αποφασισμένοι και δίνουν το 100% σε ενέργεια και αυτοσυγκέντρωση, τότε η άμυνα μπορεί να είναι συνολικά πιο αποτελεσματική.
Γ) Το ξέσπασμα του Στρέλνιεκς! Ο Λετονός υπέστη σε προσωπικό επίπεδο καθίζηση στην απόδοσή του αντίστοιχη με εκείνη όλης της ομάδας, το τεχνικό τιμ του είχε μειώσει τον χρόνο βλέποντας πως σωματικά είναι “στα κόκκινα” και στο ματς με την Φενέρ ο Γιάνις έδειξε να συνέρχεται για τα καλά. Έδωσε τρομερή ποιότητα, παραγωγικότητα και αποτελεσματικότητα στην ομάδα του. Εξέθεσε όσους υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί να παίξει μαζί με τον Σπανούλη στα γκαρντ και πιστεύω πως ο Στρέλνιεκς θα ήταν ακόμα καλύτερος και πιο σταθερός αν η περιφέρεια του Ολυμπιακού είχε ένα αθλητικό γκαρντ – δυναμίτη, που θα τον απελευθέρωνε και θα του έδινε εξτρά χώρους.
Θα έρθουν κι άλλα άσχημα βράδια, αλλά…
Θα έρθουν κι άλλες ήττες, κι άλλες μέτριες ή άσχημες εμφανίσεις. Ο Ολυμπιακός για μια βραδιά σούταρε σαν τους Golden State Warriors. Αυτό το πιθανότερο είναι να μην συμβεί ξανά σε τέτοιο βαθμό.
Το πλεονέκτημα έδρας στην Ευρωλίγκα είναι τεράστια δουλειά, η ομάδα έχει 9 μάχες μπροστά της για να προσπαθήσει να το κατακτήσει κι αυτό που χρειάζεται είναι να παλεύει με όλες τις δυνάμεις της κάθε φορά.
Την πιο ουσιαστική δήλωση την έκανε ο Πρίντεζης.
Στα λόγια του βρίσκεται η ουσία. Συμβόλαιο με τις νίκες δεν έχει καμία ομάδα. Το πρόβλημα είναι πως τώρα τελευταία ο Ολυμπιακός έχανε με τρόπο που δεν τον αντιπροσωπεύει, τουλάχιστον με όσα ξέρουμε, έχουμε δει και έχουμε ζήσει από τους ερυθρόλευκους στην Ευρώπη όλα τα τελευταία χρόνια.
Έχασε ματς με κάτω τα χέρια, χωρίς καμία αντίδραση, χωρίς πάθος και μυαλό. Έχασε… άδειος, χωρίς να μπορεί να σκεφτεί πως έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, αλλά δεν τα κατάφερε.
Το τσιπ της… ενέργειας φάνηκε από το ΟΑΚΑ πως αρχίζει να γυρνάει και επιβεβαιώθηκε στο ματς με την Φενέρ.
Αν ο Ολυμπιακός νομίζει πως έλυσε τα προβλήματά του, επειδή σμπαράλιασε την Φενέρ, γρήγορα θα… πέσει πάλι κάτω.
Ας θυμηθεί πως νίκησε με 30 πόντους την Μακάμπι και αμέσως μετά ήρθαν σφαλιάρες που πόνεσαν και εμφανίσεις που απογοήτευσαν.
Ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που έπρεπε για ένα βράδυ και με το παραπάνω.
Αυτή η νίκη δεν πρέπει να βάλει κάτω από το χαλάκι κανένα απολύτως πρόβλημα. Πρέπει απλά να την διαχειριστούν στο λιμάνι ως μια ώθηση να δουλέψουν με περισσότερο χρόνο και ηρεμία στοχευμένα πάνω στις αδυναμίες τους.
Τέλος, αυτό το βράδυ ήταν ένα μάθημα και για τον κόσμο. Τουλάχιστον την μερίδα του κόσμου που μπορεί να καταλάβει και δεν είναι απλά οπαδοί της νίκης και τίποτε άλλο.
Στον αθλητισμό παίζουν και οι άλλοι, υπάρχουν οι κακές βραδιές και εκείνες που… μπαίνουν όλα.
Όπως έχω γράψει τόσες και τόσες φορές, αυτή η ομάδα έχει κερδίσει τον σεβασμό από όλη τη μπασκετική Ευρώπη με τεράστιο κόπο και με καθημερινό αγώνα πολλών ετών.
Μπορεί να χάνει. Αλλά ΟΦΕΙΛΕΙ να μάχεται και να τα δίνει ΟΛΑ κάθε φορά.
Γιατί, έτσι μας έχει μάθει, γιατί με αυτό τον τρόπο μέσα σε δέκα χρόνια γιγαντώθηκε και έγινε Signature ομάδα και φανέλα για όλο το κόσμο ανά την Ευρώπη που παρακολουθεί την Ευρωλίγκα.
Όταν τους βλέπεις με τέτοια ενέργεια και αποφασιστικότητα, μπορείς να συγχωρήσεις πολλές αδυναμίες και να… συμφιλιωθείς μαζί τους.
Προσωπικά, επειδή έχω αφιερώσει μεγάλο κομμάτι της ζωής μου στο μπάσκετ όχι για το αποτέλεσμα, αλλά επειδή λατρεύω να το βλέπω και να το απολαμβάνω, αυτό που εύχομαι και θα ζητούσα αν υπήρχε μπασκετικός Αη – Βασίλης, είναι να ευχαριστιέμαι πιο σταθερά, πιο συχνά το μπάσκετ που αποδίδει η ομάδα.
Αυτό σημαίνει καλύτερη επίθεση και κυρίως πιο ΓΡΗΓΟΡΗ (όχι βιαστική) και πολυδιάστατη επίθεση σε ΟΛΕΣ τις εκφάνσεις της και τους τρόπους που παίζεται!
Όχι για ένα ματς το μήνα και μετά πάλι τα… ίδια. Αυτό δεν φτάνει.
Είναι κάτι που δεν το γράφω μόνο εδώ και 2 χρόνια συστηματικά, το λέω πρόσωπο με πρόσωπο σε όποιον τύχει να ανοίξω κουβέντα μέσα από την ομάδα.
Είτε μιλάμε για μέλος του τεχνικό τιμ, είτε για παίκτες, είτε ακόμα και για τους ίδιους τους προέδρους.
Όταν πιστεύεις κάτι, οφείλεις να το μοιράζεσαι – και – δημόσια αν είσαι δημοσιογράφος και η γνώμη σου δεν γίνεται ποτέ να αλλάζει, ανάλογα με το ποιον έχεις απέναντί σου.
ΥΓ1. Ο Ρόμπερτς συνεχίζει να είναι παραφωνία. Μπήκε στο δεύτερο δεκάλεπτο και… κόλλησαν τα πάντα όλα. Η ανεπάρκειά του στο κομμάτι της διαχείρισης των επιθέσεων και της δημιουργίας προκαλεί έκπληξη, ειλικρινά. Ξέραμε ότι δεν είναι χαρισματικός Floor Manager, αλλά όχι κι έτσι ρε φίλε.
ΥΓ2. Ο Τόμπσον από την άλλη, αν υπήρχε βραβείο πιο αφηρημένου παίκτη, θα είχε στο τσεπάκι. Είναι που είναι από μόνος του ο μπαγάσας έτσι, τον έχει “τρελάνει” και ο ρόλος του και μοιάζει σαν ψάρι που το έχουν βγάλει από τη γυάλα και το έχουν πετάξει στο πάτωμα. Όλα δείχνουν πως αν γίνει μεταγραφή, αυτός θα την… πληρώσει.
ΥΓ3. Αν μιλάμε για φάιναλ φορ, την πραγμάτωση του ονείρου ενός ακόμα τελικού, αυτή την φορά σε… κόκκινο φόντο και για πρωτάθλημα στην Ελλάδα με μειονέκτημα έδρας, η άποψή μου είναι πια κατασταλλαγμένη. Ο Ολυμπιακός για να ανεβάσει το ταβάνι του στην επίθεση και να έχει Plan B, όταν το βασικό πλάνο δεν λειτουργεί, ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ από ένα περιφερειακό με αθλητικές ικανότητες και ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ στην επίθεση. Στο μπάσκετ όλα γίνονται. Αλλά αν θέλει να κυνηγήσει την τύχη της η ομάδα και να αυξήσει τις πιθανότητες να γράψει ιστορία φέτος, πρέπει να αποκτηθεί ένας τέτοιος παίκτης. Βέβαια, αυτό από πλευράς χημείας θα έβγαινε πανεύκολα με τον Ρόμπερτς και όχι με τον Τόμπσον εκτός.
ΥΓ4. Κάποια στιγμή πρέπει να συνέλθει και ο Μιλουτίνοφ…
ΥΓ5. Το χουνέρι που έκανε ο Ομπράντοβιτς στον Σλούκα (τυχαία;) μέσα στο ΣΕΦ, δεν το έχει ζήσει από κανέναν προπονητή του στον Ολυμπιακό, όσα – δικαιολογημένα – παράπονα κι αν είχε ο Κώστας πριν φύγει. Το καλοκαίρι ήθελε να γυρίσει, αλλά στην ΚΑΕ έκριναν πως τα νυν οικονομικά δεδομένα δεν γινόταν. Ποτέ μην λες ποτέ.
ΥΓ6. Όταν ανακοινωθεί η απόφαση του ανεξάρτητου αθλητικού δικαστή της Ευρωλίγκα για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, η σχέση του Παναθηναϊκού με την λίγκα θα ζήσει ακόμα μεγαλύτερους τριγμούς.
ΥΓ7. Παππού, παππού τα βάζεις που και που. Το θέμα είναι να μην σταματήσει ο αφορισμός και ο μηδενισμός. Γιατί (και) από εκεί ο “θεότρελος” βρίσκει τρόπο να κάνει τον θυμό κίνητρο και αυτό το χρειάζεται σε μια ακόμα προσπάθειά του, για να καταλύσει την λογική.