Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ο 29χρονος Αμερικανός πριν έρθει στην Ευρώπη για να παίξει μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πίτσμπεργκ, όπου βίωσε τη σκληρή και εγκληματική πλευρά, με πυροβολισμούς και απώλεια αγαπημένων προσώπων…
Οπως είπε μεταξύ άλλων στην ιστοσελίδα της Ευρωλίγκας “τo να μεγαλώνεις στο Πίτσμπεργκ είναι δύσκολο. Είναι πολύ εύκολο να μπλέξεις σε διάφορα και η καριέρα σου μπορεί να τελειώσει σε λίγες μόλις ώρες αν μπλέξεις με τη λάθος παρέα, βρεθείς σε λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή. Πρέπει να προσαρμόζεσαι”.
Και εξιστόρησε πώς είχε χάσει έναν καλό του φίλο: “Φεύγαμε από ένα πάρτι στην άλλη πλευρά της πόλης και ο φίλος μου είχε έναν λεκτικό καυγά με έναν άλλον τύπο για την κοπέλα του. Όταν φεύγαμε, τα πράγματα χειροτέρεψαν. Βγήκαν όπλα κι εμείς αρχίσαμε να τρέχουμε. Ξαφνικά, είδα τον φίλο μου πεσμένο. Δεν κατάλαβα τι έγινε όμως. Νόμιζα ότι έπεσε για να αποφύγει τους πυροβολισμούς. Όταν οι πυροβολισμοί σταμάτησαν, έτρεξα δίπλα του. Τον είχαν πυροβολήσει στο κεφάλι. Πήγε στο νοσοκομείο, αλλά ήταν νεκρός. Τον έχω κάνει τατουάζ. Ήταν ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Θα μπορούσα να ήμουν εγώ στη θέση του, καθώς τρέχαμε δίπλα-δίπλα”.
Αυτή όμως δεν ήταν η πρώτη φορά που του συνέβη κάτι τέτοιο… “Έχασα πολλούς φίλους μου στα εφηβικά χρόνια. Μία από τις κοπέλες μου είχε πεθάνει από πυροβολισμό. Το όνομά της ήταν Σέιβον. Κι αυτό έγινε στην άλλη πλευρά της πόλης. Περπατούσε με φίλους της και κάποιοι πήγαν κοντά τους κι άρχισαν να πυροβολούν. Την πυροβόλησαν στο στομάχι και πέθανε”.
Η δυσκολότερη στιγμή της ζωής του; “Οταν ο πατέρας μου πέθανε. Ήταν μάλλον η δυσκολότερη στιγμή της ζωής μου. Ήμασταν τόσο κοντά. Η απώλειά του με έκανε να τα χάσω για λίγο καιρό. Δεν ήθελα καν να παίξω ξανά μπάσκετ”.
Πώς πείστηκε να συνεχίσει; “Η μητέρα μου. Μου είπε ότι δεν θα το ήθελε ο πατέρας μου να τα παρατήσω. Θα ήθελε να γυρίσω και να παίξω. Ετσι την επόμενη χρονιά πήγα κι έπαιξα. Αλλαξα τον αριθμό μου σε 50, επειδή θα γινόταν 50 ετών”.
Μετά την επιστροφή, αποφοίτησε από το Αϊόβα κι έγινε ο πρώτος από την οικογένειά του που το κάνει: “Ηταν μια περήφανη στιγμή για μένα και την οικογένειά μου. Ο πατέρας μου θα ήταν πολύ περήφανος και χαρούμενος. Ηθελα να το κάνω γι’ αυτόν”.