Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Πόσοι περίμεναν αυτό που συνέβη στο ΣΕΦ; Σίγουρα, λίγοι! Η Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια έχει δικούς της κανόνες και ο πιο βασικός είναι πως δεν κερδίζει κανείς κανέναν, αν δεν παίξει, δεν παλέψει, δεν μοχθήσει, δεν βάλει σουτ, δεν χρησιμοποιήσει το μυαλό του.
Ο Ολυμπιακός δεν έχασε απλά, έγινε πανεύκολη λεία στα χέρια της αποκλεισμένης Μπαρτσελόνα που τον βρήκε μπόσικο και δεν τον λυπήθηκε! Αντίθετα, τον “χτυπούσε αλύπητα” ως το τέλος και τον έστειλε πίσω στο σπίτι με πολύ… Homework και πολλή τροφή για σκέψη!
Κι, όμως, το μόνο που πληγώνει αυτή η ήττα και ο τρόπος της, είναι το πρεστίζ του Ολυμπιακού. Πάμε να αναλύσουμε τι είδαμε, πως έφτασε η Μπαρτσελόνα σε αυτό το πολύ εντυπωσιακό σκορ, στο τι πρέπει να κρατήσουμε, να θυμόμαστε και να μην ξεχάσουμε από αυτή την εμπειρία.
Κι εμείς και ο κόσμος, αλλά πάνω από όλα ο Ολυμπιακός…
Κριτική παικτών: Από τα “άδεια βράδια” σχεδόν όλοι στα… σκοτάδια!
Χαλαρός στην άμυνα, “εύθραυστος” στο ποστ
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ορεξάτος τα πρώτα 2-3 λεπτά της αναμέτρησης, αλλά η διάθεση αφορούσε περισσότερο την επίθεση και όχι την άμυνα. Στην επίθεση η ομάδα λειτουργούσε αρκετά καλά με τον Βασίλη Σπανούλη να είναι για μια ακόμα φορά ο απόλυτος… πόλος δημιουργίας, όμως, στην άμυνα και συγκεκριμένα στην άμυνα στο ποστ, υπήρχε μεγάλο πρόβλημα.
Ο Άντε Τόμιτς που απόντος και του Σεραφέν έχει βρει ρυθμό τον τελευταίο καιρό, έβαλε 11 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο, ο Μοερμάν άλλους 7 και έτσι φυσιολογικά η ομάδα του Πέσιτς έκλεισε μπροστά με σκορ 17-22 τη πρώτη περίοδο.
Η άμυνα του Ολυμπιακού είχε επιτρέψει σε δύο παίκτες να σκοράρουν 18 πόντους, είχε αφήσει τη Μπάρτσα να μαζέψει 4 επιθετικά από το 4ο λεπτό και να σουτάρει με ποσοστό 75% (9/12) από το δίποντο.
Χρειαζόταν πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση και αποφασιστικότητα στην άμυνα και στις μάχες των κατοχών. Γιατί ναι μεν η Μπάρτσα ήταν αδιάφορη βαθμολογικά και με απουσίες, αλλά δεν παύει να είναι μια ομάδα με ταλέντο, που αν της δώσεις το δικαίωμα, θα σε “σκοτώσει”.
Ο Ολυμπιακός έχει παγιώσει εδώ και καιρό την άμυνα αλλαγών, έχουμε πει πολλάκις πως το πιο… κρίσιμο κομμάτι είναι τα μις – ματς που αυτή “γεννάει” στο ποστ και εκεί μετράει ένας συνδυασμός πραγμάτων. Το πόσο δυνατά και έξυπνα βάζει το κορμί του ο αμυντικός που μειονεκτεί, το πόσο γρήγορα έρχεται η βοήθεια, αλλά και το πόσο καλά και γρήγορα κυκλοφορεί τη μπάλα ο αντίπαλος.
Οι ερυθρόλευκοι δεν έπρεπε να αλλάξουν την τακτική τους. Απλά, χρειαζόταν να αυξήσουν την ένταση, την ταχύτητα και να βάζουν χέρια και πόδια πιο δυναμικά στη “φωτιά” και στα ριμπάουντ, για να αλλάξουν τον ρυθμό.
Χρειαζόταν διαφορετική… προσέγγιση
Με τους Μπόμπι Μπράουν, Στρέλνιεκς, Ρόμπερτς, Τιλί και Μακλίν στο δεύτερο δεκάλεπτο, είδαμε για μια ακόμα φορά σχήμα με 3 κοντούς, αφού ο Τόμπσον “πέταξε στα σκουπίδια” την ευκαιρία που πήρε από τον Γιάννη Σφαιρόπουλο.
Αυτό το σχήμα δεν βρήκε αμέσως ρυθμό, αλλά με 1-2 καλές άμυνες και τον Μακλίν να κάνει αυτό που ξέρει καλά (να… χορεύει τους αντίπαλους ψηλούς στα πόδια, ξεκινώντας από καταστάσεις απομόνωσης από έξω προς τα μέσα), φάνηκε πως μπορεί να δουλέψει καλά και αποτελεσματικά.
Ο Ολυμπιακός μείωσε στου 2 πόντους (25-27), αλλά η Μπαρτσελόνα είχε απαντήσεις. Από μακριά με τον Ρίμπας και από κοντά με τον Οριόλα σε τρανζίσιον κατάσταση, πήγε στο +7 (25-32) και… εξώθησε τον Σφαιρόπουλο σε τάιμ – άουτ.
Το σχήμα με Μπόμπι και Vspan… παρέα στη περιφέρεια που θα “φορεθεί” πολύ στην άμυνα, έκανε την εμφάνισή του στο παρκέ με τον Μάντζαρη ως τρίτο στα γκαρντ και τους Πρίντεζη – Μιλουτίνοφ να συγκροτούν τη φροντ λάιν, με στόχο ένα καλό φινις στο πρώτο ημίχρονο.
Με αυτό το σχήμα ο Ολυμπιακός μείωσε στους 2 πόντους (36-38), έχασε ευκαιρίες για να περάσει μπροστά και εν τέλη με επί μέρος σκορ 21-18 στη 2η περίοδο, πήγε στα αποδυτήρια με -2 στη πλάτη του (38-40).
Το κακό νέο ήταν πως η Μπαρτσελόνα συνέχιζε να προηγείται. Τα καλά πως οι κόκκινοι κατέφεραν να ελέγξουν κάπως τη κατάσταση κάτω από τα δύο καλάθια, πήραν εκείνοι με τη σειρά τους επιθετικά ριμπάουντ και ανάγκασαν τον αντίπαλο να σουτάρει με 4/11 δίποντα σε αυτό το διάστημα. Τι χρειαζόταν για τη συνέχεια;
Να ανέβει κι άλλο η ένταση στην άμυνα, να παγιωθεί μια υπεροχή στο ζωγραφιστό και να αρχίσει η ομάδα να βάζει και κάποια περιφερειακά σουτ. Το πρώτο ημίχρονο ολοκληρώθηκε με τον Ολυμπιακό να έχει 2/13 τρίποντα και τουλάχιστον 6-7 από αυτά τα άστοχα, ήταν σωστά σουτ με καλές προϋποθέσεις. Απλά, δεν μπήκαν.
Αστοχία και “κόλλημα” με τα τρίποντα
Ο Ολυμπιακός με το “καλημέρα” στο δεύτερο ημίχρονο έβγαλε 2-3 εντελώς ελεύθερα σουτ, αλλά όλα πήγαν στο σίδερο. Ο Ερτέλ βρήκε δύο προσωπικές φάσεις, ο Τόμιτς τελείωσε μια φάση κοντά στο καλάθι, η Μπάρτσα πήγε πάλι στο +7 και έτσι οι κόκκινοι έπρεπε να ξεκινήσουν ξανά από την… αρχή.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο; Με το σκορ στο 41-48, στο 24′ αμφότερες οι ομάδες είχαν 3/17 τρίποντα! Τι έδειχνε αυτό; Ναι μεν η αστοχία από την περιφέρεια ήταν πρόβλημα, αλλά το ακόμα… μεγαλύτερο θέμα ήταν πως η Μπαρτσελόνα υπερτερούσε σε στοιχεία που συνήθως ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλύτερους από τους Καταλανούς.
Βιασύνη, θολούρα και … μίνι – κατάρρευση!
Η Μπαρτσελόνα έπαιζε με το… μυαλό του Ολυμπιακού, του έδινε προκλητικά το τρίποντο και οι ερυθρόλευκοι συνέχιζαν σε μότο “βαράτε βιολιτζήδες” χωρίς να βάζουν πολλή σκέψη στο παιχνίδι τους. Ναι μεν τα τρίποντα ήταν ελεύθερα αλλά δεν έμπαιναν και ο Ολυμπιακός δεν είχε την υπομονή να “διαβάσει” περισσότερο, να πάει τη μπάλα μέσα, να βρει κάποιο σκορ κοντά στο καλάθι, να κυκλοφορήσει περισσότερο τη μπάλα.
Η χαλαρή Μπάρτσα τον τιμώρησε υποδειγματικά! Τα τρίποντα πολλές φορές φέρνουν και ανισορροπία στο αμυντικό τρανζίσιον, η Μπαρτσελόνα μετά από κάθε άστοχο τρίποντο, σκόραρε με τον Ερτέλ να βρίσκει ρυθμό και ξαφνικά η διαφορά πήγε στο +16 (41-57) με τον Ολυμπιακό αισίως να έχει φτάσει τα 3/21 τρίποντα και να έχει εκτελεσει 8 στα πρώτα 5,5 λεπτά της τρίτης περιόδου!
Δεν είχε διάρκεια
Ο Ολυμπιακός μείωσε σε 50-59, αλλά εκεί μετά από χαμένες ευκαιρίες για σκορ ΔΕΝ χρησιμοποίησε τα φάουλ που είχε να δώσει – μόλις ένα ομαδικό) και τιμωρήθηκε ξανά από τη Μπάρτσα, που βρήκε λύσεις στα μις – ματς, πριν η άμυνα προλάβει να πάρει τις σωστές θέσεις και να λειτουργήσει με βάση την τακτική και τις κατευθύνσεις της.
Το 52-63 στο τέλος της τρίτης περιόδου, ήταν… βαριά κληρονομιά και ο Ολυμπιακός έπρεπε να κάνει πάρα πολλά στο τελευταίο και καθοριστικό δεκάλεπτο για να ανατρέψει την κατάσταση και να αποτρέψει μια εκτός προγράμματος ήττα.
Του έδωσε και… κατάλαβε!
Τελικά αυτό που έκαναν οι γηπεδούχοι ήταν να παραδοθούν άνευ όρων! Η Μπαρτσελόνα έβαλε τα δύο πρώτα μακρινά σουτ της περιόδου, πήρε συνεχόμενα επιθετικά ριμπάουντ, πήγε την διαφορά στους 17 αρχικά και πριν καταλάβει ο Ολυμπιακός τι τον… βρήκε, η ομάδα του Πέσιτς χωρίς να δείξει κανένα έλεος τον έβαλε κάτω και τον “χτυπούσε”!
Η διαφορά πήγε μέχρι τους 33 πόντους! Με τον Ολυμπιακό να πια να τα έχει παρατήσει και να μην μπορεί να κάνει υποφερτά, ούτε τα εντελώς βασικά. Το τελικό 63-90 σήμανε μια από τις πιο μεγάλες εντός έδρας ήττες στην ευρωπαϊκή ιστορία του συλλόγου και ήρθε σε μια στιγμή και απέναντι σε ένα αντίπαλο, που λίγοι το περίμεναν.
Η επικράτηση των Καταλανών ήταν εντυπωσιακή, κατά κράτος και πέρα ως πέρα ολοκληρωτική. Ο Ολυμπιακός δεν σεβάστηκε τον εαυτό του, δεν σεβάστηκε τον αντίπαλό του και τιμωρήθηκε όπως του άξιζε στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Με ένα τρόπο, που το πιο πιθανό είναι να του κάνει καλό στο άμεσο μέλλον ως το τέλος της σεζόν, παρά κακό! Και το λέω αυτό γιατί γνωρίζω τον τρόπο που λειτουργεί αυτή η ομάδα και οι παίκτες που κάνουν κουμάντο στα αποδυτήρια.
Τι πρέπει να θυμάται, τι πρέπει να διορθώσει και να μη ξανακάνει στο μέλλον
Η Μπαρτσελόνα πήρε 50 ριμπάουντ! Αυτό λέει πάρα πολλά. Ο Ολυμπιακός ευστόχησε μόλις σε 14 δίποντα, είχε 20% στα τρίποντα – αν και στη πραγματικότητα σούταρε ακόμα χειρότερα από αυτό που δείχνει το ποσοστό που είχε στο τέλος – και έχασε όλα τα δεκάλεπτα, εκτός από το δεύτερο.
Η αλήθεια είναι πως στο τελευταίο δεν έχασε απλά, διασύρθηκε. Πολλοί μπορούν να σοκάρονται από την έκταση του σκορ και την εικόνα της αναμέτρησης στο δεύτερο ημίχρονο.
Η Ευρωλίγκα, όμως, είναι δίκαιη και αμείλικτη όταν μπεις σε ένα παιχνίδι της ανέτοιμος, κυρίως στο πνευματικό κομμάτι. Ναι, η Μπαρτσελόνα, μια ομάδα αποκλεισμένη και αποτυχημένη για δεύτερη διαδοχική σεζόν στη κορυφαία λίγκα, αν σε βρει μπόσικο, σε “αιχμαλωτίσει” και βρει την ευκαιρία, θα σε “χτυπήσει αλύπητα” και δεν θα σταματήσει.
Προσωπικά, δεν προβληματίζομαι ούτε από την ήττα, ούτε από την διαφορά, που ήταν απόρροια πολλών παραμέτρων που λειτούργησαν παράλληλα. Αυτό που ουσιαστικά έγινε, είναι πως ο Ολυμπιακός δεν ήταν έτοιμος για μάχη και όταν η διαφορά “άνοιξε” αντέδρασε εντελώς λάθος και πολύ γρήγορα πέταξε λευκή πετσέτα.
Αυτό που ΔΕΝ πρέπει να ξεχάσει ο Ολυμπιακός, είναι πως πολλές φορές φέτος, όταν βρίσκεται πίσω με διψήφια διαφορά δεν αντιδράει. Κάτι που δεν ίσχυε στο πρόσφατο παρελθόν.
Αυτό που δεν πρέπει να κάνει ξανά ο Ολυμπιακός, είναι να πέσει σαν το ποντίκι μέσα στη φάκα. Ο Πέσιτς εμπιστεύτηκε το ένστικτό του και την ροή του αγώνα, στο δεύτερο ημίχρονο έδωσε προκλητικά το σουτ στους κόκκινους κι αυτοί μετά τα πρώτα 2-3 άστοχα σουτ έχασαν εντελώς το μυαλό τους.
Αντί να ηρεμήσουν, να “διαβάσουν” και να δημιουργήσουν καταστάσεις, να προσπαθήσουν να βρουν σκορ από τη ρακέτα και από συνεργασίες με περισσότερες πάσες και κίνηση χωρίς τη μπάλα, επέλεξαν με αφέλεια να σουτάρουν ξανά και ξανά.
Με αυτό τον τρόπο προσέφεραν στο πιάτο της Μπάρτσα μια εμφανή αμυντική ανισορροπία και αυτός ήταν ο ΒΑΣΙΚΟΣ λόγος που αντί να γίνει μάχη, η διαφορά άνοιξε εν ριπή οφθαλμού και ο Ολυμπιακός εκτέθηκε μπασκετικά.
Το μοναδικό απαράδεκτο της βραδιάς
Επιτρέπεται να χάσεις. Ακόμα και έτσι. Δεν επιτρέπεται, όμως, σε μια ομάδα με την εμπειρία και το μπασκετικό IQ του Ολυμπιακού να λειτουργεί όπως μια αγέλη από βουβάλια, όταν το δάσος τους έχει πιάσει φωτιά και τρέχουν ενστικτωδώς για να σωθούν.
Ο Ολυμπιακός έπεσε με τα… μούτρα στο τρίποντο, έχασε το μυαλό του, έχασε την αμυντική ανισορροπία του και μοιραία έχασε την επαφή με το σκορ και ένα κομμάτι από το πρεστίζ που έχει χτίσει – και – φέτος στην Ευρωλίγκα.
Ας είναι. Ο ρεαλισμός υπαγορεύει πως όπως στη ζωή, στη δουλειά, έτσι και στον αθλητισμό υπάρχουν οι κακές μέρες. Αυτή ήταν μια πολύ κακή βραδιά.
Οι πιο βαριές ήττες στην Ευρωλίγκα
Ο Ολυμπιακός είχε την πολυτέλεια να την υποστεί, πιθανότατα χωρίς βαθμολογικό κόστος και χωρίς αυτή η συντριβή μέσα στο σπίτι του να επηρεάσει σε τίποτα τους ορίζοντες της διαδρομής του προς τα πλέι οφ – με πλεονέκτημα έδρας – και το φάιναλ φορ.
Κάποια πράγματα δεν ελέγχονται, όσο και να θέλει ο ανθρώπινος νους. Ο Ολυμπιακός απόψε δεν μπήκε να παλέψει. Πάτησε παρκέ με τα μάτια και το μυαλό στη βαθμολογία. Το που βρίσκεται εκείνος και που η Μπαρτσελόνα. Και την πάτησε.
Αυτή η χαλαρότητα που κυριεύει το μυαλό, μεταφέρεται στο κορμί και αν προκύψει έκτακτη… ανάγκη και κατάσταση, η αντίδραση είναι μια πολύ δύσκολη πρόκληση.
Μετά τις πέντε διαδοχικές νίκες και με το πλεονέκτημα έδρας να είναι ακόμα σφιχτά μέσα στα χέρια του Ολυμπιακού, αυτή η σβουρηχτή σφαλιάρα από τη Μπαρτσελόνα, μπορεί να αποδειχτεί και σαν το τράβηγμα του αυτιού σε ένα παιδί, όταν… ξεφεύγει!
Πόδια στη γη, το μυαλό στο κεφάλι και αύριο είναι μια νέα μέρα πάλι! Έτσι χτίστηκε η ομάδα που άλλαξε την ιστορία του 2012 και ποτέ αυτός, ο σύγχρονος, κουρσάρος στην Ευρώπη Ολυμπιακός, δεν έκανε θαύματα όταν ένιωθε άνετος ή ήταν υπό “καθεστώς” αποθέωσης.
Αντίθετα, έσπρωξε βουνά και βρήκε ξημερώματα μέσα στο… σκοτάδι, όταν κανείς δεν τον περίμενε, όταν κανείς δεν είχε την απαίτηση!
Η Μπαρτσελόνα τον αναγκάζει να κάνει μια νέα αρχή, με τη – μπασκετική – μύτη χαμηλά.
ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ
Ο κόσμος που έφυγε νωρίς – νωρίς από το γήπεδο (χωρίς να ακουστεί πάντως η παραμικρή αποδοκιμασία) θυμίζει στην ομάδα πως πολλοί έχουν στο επίκεντρο τη νίκη. Προσωπικά, δεν το κατηγορώ, ούτε το θεωρώ μεμπτό, από τη στιγμή που δεν δημιούργησαν αρνητική αύρα στο γήπεδο. Είναι δικαίωμά τους.
Ο κόσμος που έμεινε και αποθέωσε τη στιγμή της απόλυτης κατάρρευσης, δείχνει στον Ολυμπιακό πως υπάρχουν πολλοί που αγαπούν πραγματικά αυτή την ομάδα, την θεωρούν “οικογένειά” τους και έτσι της φέρονται.
Για αυτούς, μαζί με αυτούς θα προχωρήσει και το ένστικτό μου λέει πως τον Μάη για το Βελιγράδι θα κινήσει.
Ολυμπιακός: Το πρόγραμμα ως το τέλος, πως εξασφαλίζει πλεονέκτημα!
ΥΓ1: Το να φεύγει ο μπαμπάς σου από τη ζωή, πάντα πονάει. Ανεξαρτήτως ηλικιών, και συνθηκών. Ο πόνος γίνεται πιο “γλυκός” όταν μπεις στη διαδικασία να σκέφτεσαι πως από εδώ και στο εξής θα ζεις – και – για τον πατέρα σου, θα τον έχεις για πάντα δίπλα σου, στο μυαλό σου και θα τον πάρεις μαζί σου όταν έρθει και η δική σου ώρα να “φύγεις”. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, όπως και ο αδελφός του Γιώργος που είναι επαγγελματίας στο χώρο του μπάσκετ, είναι άνθρωποι με αξιοπρέπεια, με περηφάνια, με καλοσύνη και από αυτούς που δεν θα σε “μαχαιρώσουν” πισώπλατα. Τέλειος κανείς δεν είναι, αλλά αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι από καλή, ανθρώπινη πάστα και σίγουρα για αυτό έχει δουλέψει πολύ ο Σάββας Σφαιρόπουλος.
ΥΓ2: Ο κόσμος δεν μπορεί να φανταστεί πόσο σημαντικό είναι να κάνει μια ομάδα προπόνηση με πληρότητα παικτών και την ώρα του καθημερινού διπλού να υπάρχουν πάντα αλλαγές και χρόνος για ξεκούραση. Ενεργειακά και ποιοτικά, το επίπεδο ανεβαίνει αυτόματα και αν καταφέρει ο Ολυμπιακός από τώρα ως το τέλος της διαδρομής να παραμείνει υγιής, τότε ειλικρινά πιστεύω πως είναι επικίνδυνος και ικανός για όλα στην Ευρωλίγκα. Όχι φαβορί, μα το “τσιμπούρι” και η… ανησυχία των φαβορί! Και προτιμάω να το γράψω μετά το 63-90 μέσα στο ΣΕΦ, από τη Μπαρτσελόνα.
ΥΓ3. Σε αυτό το παιχνίδι φάνηκε κάτι που οι μυημένοι στο μπάσκετ, σίγουρα το έχουν καταλάβει εδώ και πολύ καιρό. Αν η σπονδυλική στήλη είναι εκείνη που κρατάει όρθιο και ευθυτενές ένα κορμί, ο Παπανικολάου στον φετινό Ολυμπιακό είναι ακριβώς στη μέση της ραχοκοκαλιάς, σαν συνεκτικός ιστός που ενώνει τα… πάντα και τα κάνει πιο συμπαγή! Εννοείται πως και με τον Κώστα στις επάλξεις θα μπορούσε να συμβεί το αποψινό. Ο τύπος, όμως, με την ενέργεια και την κινητικότητά του, με τα όσα κάνει μέσα στο παρκέ, αυτά που φαίνονται κι εκείνα που τα βλέπουν λίγοι, αποτελεί τεράστιο και καταλυτικό κομμάτι της συνολικής λειτουργίας.
ΥΓ4. Παγιώνονται τα κοντά σχήματα και οι 3 κοντοί. Πιστεύω θα το βλέπουμε πολύ συχνά από εδώ και πέρα, αλλά στα… απόλυτα κρίσιμα ματς τα σχήματα με δύο γκαρντ, δύο φόργουορντ και ένα σέντερ θα επικρατήσουν και θα έχουν τον περισσότερο χρόνο μέσα στο παρκέ! Φυσικά, σε ειδικές συνθήκες και καταστάσεις, σε Plays που θα κρίνουν πολλά, θα συναντήσουμε και σχήματα με τρεις κοντούς…
ΥΓ5. Τις τελευταίες αγωνιστικές θα έχει γούστο στην Ευρωλίγκα! Σασπένς, αλλαγή συναισθημάτων και… ζευγαριών ανά πέντε λεπτά, θεωρίες συνωμοσίας, αλήθεια και ψέματα. Πιστεύω πως η Ρεάλ θα τερματίσει τέταρτη και πως βάσει προγράμματος, η Ζαλγκίρις κινδυνεύει και δεν έχει ακόμα εξασφαλισμένη θέση στην οκτάδα, με τέτοιο πρόγραμμα…
ΥΓ6. Στα πλέι οφ, μετράει πάρα πολύ το μομέντουμ των ομάδων και η αγωνιστική κατάσταση με την οποία μπαίνουν στις σειρές. Όχι τόσο πολύ ο αντίπαλος. Εκτός κι αν είναι η ΤΣΣΚΑ, άντε και η… εμπειρία του Ομπράντοβιτς.
ΥΓ7. Προσωπικά, δεν θέλω ελληνικό ζευγάρωμα. Για ένα απλό λόγο. Θα προτιμούσα να εξαντληθούν οι πιθανότητες να βρεθούν και οι δύο στο Βελιγράδι. Θα δείξει, αρχές Απρίλη θα μάθουμε! Στην τελική, στην Ευρωλίγκα όλοι παίρνουν στο τέλος ακριβώς αυτό που τους αξίζει, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.
ΥΓ: Μιλάμε για τη μέγιστη ντροπή… Ας μαζέψει κάποιος τα λαμόγια: ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ καταγγελία για το ελληνικό μπάσκετ!