Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Παρότι με 1 Πρωτάθλημα Ισπανίας (2006), 1 Κύπελλο Ισπανίας (2005), 1 Korac Cup (2001), 1 EuroCup (2017) και μία συμμετοχή σε Final 4 (3η θέση το 2007), η Ουνικάχα δε συγκαταλέγεται στις μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Παρόλα αυτά, τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού μαζί της έχουν δώσει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ορισμένες μεγάλες στιγμές. Δύο για την ακρίβεια. Και προφανώς άκρως Παναθηναϊκές.
Η πρώτη ήταν στις 3 Νοεμβρίου 2004, όταν ο Παναθηναϊκός έβγαινε στο παρκέ του Martin Carpena για την πρεμιέρα της Ευρωλίγκας και μαζί του ξεπρόβαλε από τη φυσούνα κι ο Δημήτρης Διαμαντίδης για το ντεμπούτο του στη διοργάνωση.
Η αρχή αναγνωριστική (5π. με 0/3δίπ., 1/2τρίπ., 2/4β., 6ρ., 1ασ., 4κλ., 1κοψ., 1λ. σε 29:15) και φυσικά μετά νίκης (75-83):
Η συνέχεια άκρως αναγνωρίσιμη:
3x Πρωταθλητής Ευρωλίγκας (2007, 2009, 2011)
1x MVP Ευρωλίγκας (2011)
2x MVP Final 4 Ευρωλίγκας (2007, 2011)
4x Πρώτη Ομάδα Ευρωλίγκας (2007, 2011, 2012, 2013)
6x Καλύτερος Αμυντικός Ευρωλίγκας (2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011)
EuroLeague Basketball Legend
Ο “Μήτσος” έμελλε να είναι κι ο συνδετικός κρίκος στη δεύτερη made in Malaga Παναθηναϊκή στιγμή σχεδόν 7 χρόνια αργότερα (24/11/2011). Κι όχι γιατί είχε ευστοχήσει σε 7 τρίποντα (23π. με 0/2δίπ., 7/11τρίπ., 2/2β., 3ρ., 4ασ., 1κοψ., 2λ. σε 34:32). Όχι ακριβώς δηλαδή.
Ο Παναθηναϊκός είχε απολέσει προβάδισμα 17 πόντων κι η Ουνικάχα τον απειλούσε (76-74 στα -9,6″) με την τρίτη του και μάλιστα διαδοχική ήττα στις πρώτες 6 αγωνιστικές της κανονικής περιόδου. μόνο που ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν είχε σχεδιάσει ακόμα την τελευταία επίθεση.
“High screen…”