Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Από το 2012 κι έπειτα, κάθε χρόνο η Ρεάλ είναι ανάμεσα στα μεγάλα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Τρεις σερί τελικοί (2013, 2014, 2015), εκ των οποίων ο νικηφόρος ήταν στη Μαδρίτη κόντρα στον Ολυμπιακό το 2015 και πέντε παρουσίες από τα επτά τελευταία Final Four είναι η απόδειξη της σταθερής υψηλής παρουσίας της ομάδας με τα περισσότερα τρόπαια από καταβολής του Κυπέλλου Πρωταθλητριών που έγινε Ευρωλίγκα (9).
Φέτος θέλει να είναι εκ νέου παρούσα στο Final Four του Βελιγραδίου, αλλά για να είναι εκεί, θα πρέπει να περάσει πάνω από το… πτώμα του Παναθηναϊκού και του ΟΑΚΑ, ο οποίος έχει το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs, σε μια σειρά που υπόσχεται πολλές συγκινήσεις, για πρώτη φορά ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Ποτέ με μειονέκτημα, πάντα με απώλειες
Το μείον για την ομάδα του Πάμπλο Λάσο και συν παράλληλα για τους “πράσινους”, είναι πως η προϊστορία δεν τη βοηθά, αφού σε τέσσερις περιπτώσεις όπου δοκιμάστηκε σε σειρά playoffs με μειονέκτημα έδρας, γνώρισε ισάριθμους αποκλεισμούς. Από την Μπαρτσελόνα το 2006 και το 2010, από τον Ολυμπιακό το 2009 και από την Φενέρ το 2016, όπερ σημαίνει πως όλες οι προκρίσεις της προήλθαν μέσω της… Μαδρίτης.
Ενα άλλο μείον, το οποίο έγινε μεγάλο συν κατά τη διάρκεια της σεζόν για τους Μαδριλένους είναι οι πάμπολλοι τραυματισμοί, που της δίνουν τον πικρό τίτλο της πρωταθλήτριας στο “πρωτάθλημα” των απωλειών.
Ολη τη χρονιά παίζει χωρίς τον κορυφαίο παίκτη της, τον Σέρχιο Γιουλ, ο οποίος το τελευταίο διάστημα είναι έτοιμος να επανέλθει, ωστόσο δεν θα είναι στους δύο πρώτους αγώνες στην Αθήνα και πιθανότατα θα φορέσει τη λευκή φανέλα φέτος στη διοργάνωση μόνο εφόσον η Ρεάλ πάρει το εισιτήριο για το Βελιγράδι.
Η είδηση για το χειρουργείο του Φακούντο Καμπάτσο, που θα στερήσει από τον Αργεντινό γκαρντ την παρουσία στη σειρά, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου για τη φετινή Ρεάλ, η οποία δεν έχει καταφέρει να παραταχθεί πλήρης φέτος.
Μάλιστα, στο πρώτο μισό της κανονικής περιόδου δεν είχε μαζί Γιουλ, Κούζμιτς, Αγιόν, Ράντολφ, με τις 30 συμμετοχές, ήτοι σε όλα τα ματς της regular season, από Τζέισι Κάρολ και Φαμπιέν Κοζέρ να αποτελεί την είδηση για τον Λάσο.
Επίθεση και τρίποντα
Ομως, με τόσα προβλήματα κατά τη διάρκεια της χρονιάς και με τον ηγέτη να είναι καθηλωμένος λόγω τραυματισμού, πώς οι “μερένχες” παραμένουν τόσο ανταγωνιστικοί και τελείωσαν τον “μαραθώνιο” με ρεκόρ 19-11 (όσο Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός), χάνοντας το πλεονέκτημα στην πολλαπλή ισοβαθμία;
Πρόκειται για μια ομάδα η οποία όσες απώλειες έχει, τόσο καλό μπάσκετ παίζει, στον συνήθη γρήγορο ρυθμό που αρέσκεται να επιβάλλει ο Πάμπλο Λάσο.
Από αυτό προκύπτει η δεύτερη καλύτερη επίθεση στην Ευρωλίγκα (86,23 πόντοι ανά αγώνα), πίσω μόνο από την ΤΣΣΚΑ (89,5π.), με τα τρίποντα, ακόμα και σε αγαπημένες καταστάσεις τρανζίσιον να αποτελούν πολιορκητικό κριό για την αντίπαλη άμυνα.
Οι Μαδριλένοι στην κανονική περίοδο είχαν το 7ο καλύτερο ποσοστό στα σουτ από τα 6,75μ. (37,68%), ωστόσο είναι στην κορυφή όσον αφορά τα εύστοχα (295 συνολικά, 9,83 ανά αγώνα), ενώ πολλά αρχίζουν από την άμυνα και την αποτελεσματικότητα στο ζωγραφιστό, αφού τελείωσαν δεύτεροι από τις 16 ομάδες και πρώτη εκ των οκτώ που συνεχίζουν με τα περισσότερα κοψίματα (3,37 ανά αγώνα).
Ντόντσιτς και όχι μόνο
Μπορεί να είναι 19 ετών, αλλά την ηγεσία την έχει στο αίμα του. Ο λόγος για τον Λούκα Ντόντσιτς (16,9π., 4,6ασ., 22,7rank), ο οποίος είναι το μεγαλύτερο “πυρηνικό όπλο” της Ρεάλ.
Ο 19χρονος Σλοβένος σταρ παίζει για πολύ παραπάνω από την ηλικία του, δείχνοντας απίστευτη ωριμότητα, ώστε να δικαιολογεί κάθε μέρα και περισσότερο τον χαρακτηρισμό wonderkid, αλλά και γιατί φλερτάρει με το Νο1 του επερχόμενου draft στο ΝΒΑ.
Ομως για να πάει μια ομάδα μακριά, δεν στηρίζεται μόνο σε έναν παίκτη και για να φτάσει ως εδώ η ομάδα του Λάσο και με καλό μπάσκετ μάλιστα, υπάρχουν κι άλλες λύσεις, όσοι κι αν λείπουν.
Ετερος με διψήφιο μέσο όρο πλην του Ντόντσιτς δεν υπάρχει, αλλά η επίθεση παίρνει πολλά από τον Κάρολ (9,1π.) όταν μπαίνει και “μπουμπουνάει” τα τρίποντα, με τον Αγιόν (9,6π.) να είναι πάντα μεγάλη δύναμη στη ρακέτα, ενώ εξαιτίας των απωλειών, ο Τρέι Τόμπκινς είναι εξ αυτών που έχουν βγει μπροστά (9,4π., 5,1ριμπ.).
Πολύ ουσιαστική σεζόν κάνει λόγω της κλάσης του ο πάντα επικίνδυνος Ρούντι (7,6π.), με τον Ράντολφ να έχει ανεβάσει στροφές μετά την επιστροφή του, έχοντας 9,4π.., 4,4ριμπ. και πολλά να δώσει σε κάθε παιχνίδι, κοντά και μακριά από το καλάθι.
Ο Κοζέρ (7,2π., 1,9ασ.) βοηθά στην αυξομείωση του ρυθμού και ενίοτε (όπως στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό στη Μαδρίτη) σκοράρει κιόλας, ενώ κοντά στο καλάθι δεσπόζει η εμπειρία του αρχηγού και κορυφαίου ριμπάουντερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας, Φελίπε Ρέγιες (8,5π., 4,7ριμπ.), αλλά και του “βουνού” που λέγεται Ουόλτερ Ταβάρες (7,1π., 5,9ριμπ., 1,7κοψ.).
Λύσεις υπάρχουν για τον Πάμπλο Λάσο, ο οποίος παρά την απουσία και του Καμπάτσο θα τη βρει την άκρη και το ζητούμενο όμως είναι σε ποιο βαθμό, με τον Τσάβι Πασκουάλ να έχει επισημάνει την επιθετική ποιότητα των Μαδριλένων και την ικανότητα να χτίζουν σερί μέσα στα παιχνίδια, που… καταρρακώνουν ψυχολογικά κάθε αντίπαλο.
Η σειρά με τον Παναθηναϊκού αναμένεται συγκλονιστική, όπως και όλη η ιστορία των αγώνων τους (13-17 για τη Ρεάλ σε 30 αγώνες και 9-9 από το 2000), με την έδρα να κυριαρχεί εσχάτως, με έξι νίκες των γηπεδούχων σε ΟΑΚΑ και Μαδρίτη από το 2014.
Αν ισχύσει αυτό και σε αυτή τη σειρά, δηλαδή η δύναμη της έδρας, τόσο το καλύτερο για τους εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης, που όμως έχουν απέναντί τους μια πάντα… πεινασμένη “βασίλισσα” για τίτλους και κορυφές.