Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Όποιος έχει διαβάσει το άρθρο – ανάλυση πριν το τζάμπολ της σειράς (εδώ), σίγουρα κατάλαβε πως θεωρούσα την σειρά με την Ζαλγκίρις πάρα πολύ δύσκολη και ανησυχούσα γενικά για όλη τη σειρά και ειδικά – και – για τον πρώτο προημιτελικό.
Στους δέκα στόχους τακτικής που είχα αναλύσει, ο Ολυμπιακός έπιασε τους δύο και ο ένας, ο περιορισμός του Γιανκούνας, ίσως είχε να κάνει κιόλας με το γεγονός ότι αστόχησε σε σουτ που συνήθως βάζει.
Η Ζαλγκίρις νίκησε τον Ολυμπιακό για τρίτη φορά φέτος σε τρία ματς. Δύο στο ΣΕΦ, αμφότερα στη παράταση. Ο Μπράντον Ντέιβις έμοιαζε ξανά με τον… Σακίλ, ο Πάνγκος στα κρίσιμα κονιορτοποίησε την άμυνα των ερυθρολεύκων, οι Λιθουανοί έβαλαν πιο πολλά μεγάλα σουτ από τους κόκκινους και δικαίως πήραν το μεγάλο διπλό.
Η Ζαλγκίρις μου θυμίζει πολύ τον Ολυμπιακό της σεζόν 2011-2 κυρίως για ένα λόγο. Δεν σταματάει ποτέ να παίζει το μπάσκετ της, σα να μην κοιτάει σκορ και χρόνο, σαν να μη… καταλαβαίνει τίποτα! Αυτό ακριβώς το στοιχείο είχε αναπτύξει και η ομάδα του Ντούντα τη σεζόν που άλλαξε η σύγχρονη ιστορία του συλλόγου.
Μπράβο της και μαγκιά της, αλλά το θέμα μας εδώ είναι τι θα γίνει με τον Ολυμπιακό!
Ολυμπιακός – Κριτική παικτών: Με ένα κούκο (και 6 ξένους σε μικρούς ρόλους) δύσκολη η άνοιξη
Η σειρά έχει πολύ ψωμί ακόμα, αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα και αν κάτι μπορεί να κρατήσει τον Ολυμπιακό “ζωντανό” και να τον φτάσει ως το Βελιγράδι είναι η εμπειρία, η φανέλα και κάποιες προσωπικότητες.
Δεν είναι σίγουρο, όμως, πως αυτά φτάνουν. Ως τώρα, απέναντι στο συγκεκριμένο αντίπαλο, αποδεικνύονται να μην είναι αρκετά.
Η εξέλιξη του αγώνα
Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παιχνίδι με την λογική να… στείλει μήνυμα στη Ζαλγκίρις, να επιβάλλει από νωρίς τον ρυθμό του και να δώσει το έναυσμα στην εξέδρα, για να “ζεσταθεί” ο κόσμος και να τον σπρώξει ενεργειακά.
Στο πρώτο δεκάλεπτο ό,τι είχε να κάνει με την άμυνα του Ολυμπιακού, δούλευε σε ικανοποιητικό επίπεδο. Οι κόκκινοι είχαν γρήγορες επιστροφές και στο 5-5 προσπαθούσαν να πιέζουν πάνω στη μπάλα και κυρίως να κλείνουν τους διαδρόμους κοντά στο καλάθι.
Με τον Βασίλη Σπανούλη στον καθιερωμένο ρόλο του δημιουργού και… έμπνευστή και με τους Μιλουτίνοφ και Παπαπέτρου να προσφέρουν λύσεις, η ομάδα προηγήθηκε με 23-12 στο 10′, αφού είχε δημιουργήσει διαφορά 15 πόντων (23-8) λίγο νωρίτερα.
Σε αυτό το διάστημα ο Ολυμπιακός είχε 10/16 και η Ζαλγκίρις 3/14. Μόνο ο Αμερικανός σέντερ Μπράντον Ντέιβις είχε σκοράρει εντός πεδιάς και οι υπόλοιποι πόντοι της ομάδας του Σάρας ήταν από βολές.
Ανησυχητικά δείγματα… καρμπόν με Ντέιβις και πρόβλημα στις κατοχές
Το προβάδισμα παρέμενε στα χέρια των γηπεδούχων, αλλά όσο περνούσε η ώρα κάποια δεδομένα της αναμέτρησης άλλαζαν. Πρώτα από όλα ο Ντέιβις, όπως είχε συμβεί και στην ήττα του ΣΕΦ στη κανονική περίοδο, έκανε… πάρτι, κρατούσε εκείνος την επίθεση της ομάδας του και όποτε χρειαζόταν έπαιρνε επιθετικά ριμπάουντ και ανανέωνε επιθέσεις.
Επίσης, το αμυντρικό τρανζίσιον όσο περνούσε ο χρόνος δεν είχε την ίδια ταχύτητα και ως εκ τούτου… αποτελεσματικότητα. Το ροτέσιον είχε ξεκινήσει, ο λαβωμένος Πρίντεζης που ήρθε από τον πάγκο έδωσε λύσεις στο ποστ, αλλά το θέμα ήταν πως η Ζαλγκίρις είχε αρχίσει να βρίσκει ρυθμό στην επίθεση.
Στο 15′ το σκορ ήταν 31-26, με όλους τους άλλους παίκτες της Ζαλγκίρις πλην του Ντέιβις να έχουν μόλις 4/18 σουτ. Με τέτοια ποσοστα το +5 μάλλον… ανησυχητικό έμοιαζε, με βάση την εικόνα του αγώνα σε εκείνο το σημείο.
Ένα – δύο εύστοχα σουτ των Λιθουανών έφταναν για να ισοφαρίσουν (32-32) με τον Ολυμπιακό να αντιμετωπίζει πρόβλημα στη σετ επίθεση και την ίδια στιγμή να μη βρίσκει αντίδοτο για τον Ντέιβις.
Το μομέντουμ είχε αλλάξει. Εκεί, το πήρε πάνω του ο αρχηγός. Με δύο τρίποντα του Σπανούλη πάνω στην άμυνα του Ντέιβις μετά από αλλαγές στα σκριν, ο Ολυμπιακός πήγε στα αποδυτήρια με το 38-32 και πήρε πάνω από όλα “ψυχολογική” ανάσα.
Η Ζαλγκίρις είχε +7 κατοχές σε αυτό το δεκάλεπτο, αλλά σούταρε με 10/32 και αυτός ήταν ο λόγος που ο Ολυμπιακός (16/28 σουτ στο ημίχρονο) παρέμενε σε θέση οδηγού. Ήταν ξεκάθαρο, πάντως, πως έπρεπε να δουλέψει πολύ στο δεύτερο ημίχρονο για να πάρει το πρώτο ματς της σειράς.
Έκανε “μπαμ” ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να… καθαρίσει
Ο Ολυμπιακός δεν έβρισκε τρόπο να… απαλλαχθεί από το στοχευμένο μπάσκετ της Ζαλγκίρις που σε κάθε κατοχή, σε άμυνα και επίθεση, σημάδευε τις αδυναμίες του. Με τον Πάνγκος να “ζεσταίνεται” από τη περιφέρεια, τον Μίσιτς να μπαίνει στην εξίσωση και τον Ντέιβις να συνεχίζει την… θραύση, οι φιλοξενούμενοι πέρασαν μπροστά με 45-46 στο 26′.
Είχαμε μπει σε μια πολύ… επικίνδυνη φάση που ξεκάθαρα η μια ομάδα (Ζαλγκίρις) σκόραρε πιο εύκολα από την άλλη (Ολυμπιακός). Μπασκετικά αν το δεις, όμως, ήταν δεδομένο πως η Ζαλγκίρις δεν θα μπορούσε να είναι τόσο άστοχη όσο στο πρώτο ημίχρονο και ο Ολυμπιακός από την άλλη πλευρά, τόσο εύστοχος.
Η αντίδραση ήταν άμεση με τους Μάντζαρη και Σπανούλη να βρίσκουν στόχο από μακριά και με ένα καλάθι του Πρίντεζη στο τρανζίσιον (54-46) που έδωσε στον Ολυμπιακό διαφορά 8 πόντων. Η Ζαλγκίρις, όμως, για μια ακόμα φορά είχε τις λύσεις.
Με 5 σερί πόντους, μείωσε σε 54-51 και ανάγκασε τον Σφαιρόπουλο να καλέσει τάιμ άουτ. Με τη Ζαλγκίρις να κερδίζει και το τρίτο δεκάλεπτο (με επί μέρους σκορ 18-21), το 56-53 στο 30′ άφηνε… ορθάνοιχτους λογαριασμούς, μπαίνοντας στην τελική ευθεία του πρώτου προημιτελικού.
Όλα έδειχναν πως πηγαίναμε για θρίλερ και έτσι έγινε. Η Ζαλγκίρις στο ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου πέρασε μπροστά (56-57), ο Ολυμπιακός αντιδρούσε και έπαιρνε μικρά προβαδίσματα, αλλά η εικόνα ήταν ίδια και απαράλλαχτη από το πρώτο δεκάλεπτο και μετά.
Εβλεπες στο γήπεδο μια ομάδα που ρόλαρε και έβαζε όλο και περισσότερους παίκτες στην εξίσωση και μια ακόμα που… αγκομαχούσε και όσο περνούσε ο χρόνος, γινόταν ολοένα και πιο προβλέψιμη, με τους περισσότερους παίκτες να είναι άτολμοι και να μην συμμετέχουν ενεργά στη μάχη.
Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 65-60, η Ζαλγκίρις με ένα σερί 6-0 (65-66) πέρασε πάλι μπροστά, ο Παπαπέτρου με τρίποντο έκανε το 69-66, η Ζαλγκίρις ισοφάρισε ξανά και με τρίποντο του Μιλάκνις πέρασε μπροστά με 69-72.
Ο Σπανούλης πήρε τρίποντο και το έβαλε, ο Μακλίν έβγαλε – επιτέλους – μια άμυνα πάνω στον Ντέιβις και στην τελευταία κατοχή, οι κόκκινοι δεν κατάφεραν να σκοράρουν.
Δίκαια – ξανά – η Ζαλγκίρις
Στη παράταση, η Ζαλγκίρις ουσιαστικά επικράτησε χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Με επί μέρους σκορ 6-15 και με τους παίκτες της να αποδίδουν καλύτερο, πιο ποιοτικό μπάσκετ με περισσότερες ιδέες και εναλλακτικές στην επίθεσή της.
Αν το δούμε αμιγώς μπασκετικά και χωρίς κανένα συναισθηματισμό, η Ζαλγκίρις νίκησε δίκαια. Όχι μόνο επειδή το να νικάς τον ίδιο αντίπαλο 3 φορές, δύο στην έδρα του μέσα σε λίγες μέρες δεν μπορεί να είναι τυχαίο.
Η ομάδα του Γιασικεβίτσιους αν εξαιρέσουμε το πρώτο δεκάλεπτο, κέρδισε το δεύτερο (18-21), κέρδισε το τρίτο (15-20), κέρδισε το τέταρτο (16-19) και επικράτησε ξεκάθαρα και στη παράταση.
Δεν είναι αυτό αρκετό για να κατανοήσουμε πως το μπρέικ δεν ήταν σύμπτωση, αλλά… μοιραίο – μπασκετικό – επακόλουθο;
Αυτή τη στιγμή, αυτές τις ώρες που μιλάμε, με τα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετωπίζει ο Ολυμπιακός, με το ροτέσιον που έχει παγιώσει ο κόουτς Σφαιρόπουλος και με το μπάσκετ και τον ρυθμό που διαθέτει ο αντίπαλος, η Ζαλγκίρις είναι η πιο φρέσκια, η καλύτερη ομάδα.
Αυτό δεν σημαίνει πως έχει κριθεί κάτι. Η σειρά τώρα ξεκίνησε, έχει ακόμα δρόμο και ο Ολυμπιακός δεν φοβάται τον αντίπαλο, ούτε την έδρα του. Πιο πολύ πρέπει να ανησυχεί για τον δικό του… εαυτό και για το γεγονός ότι μπήκαμε στα Playoffs και αδυναμίες που βλέπαμε σε όλη τη διάρκεια της σεζόν όχι απλά δεν βελτιώθηκαν, αλλά μάλλον… επεκτάθηκαν.
Εννοείται πως πλέον ο αγώνας της Παρασκευής είναι “τελικός”. Η δική μου αίσθηση, πάντως, είναι πως είτε γίνει 1-1, είτε 0-2 στη συγκεκριμένη σειρά όλα μπορούν να συμβούν.
Με όποιο σκορ και αν ταξιδέψουν οι δύο μονομάχοι στο Κάουνας, δεν θα έχει τελειώσει απολύτως τίποτα.
Προς το παρόν, σεβασμός στο επίτευγμα του αντίπαλου και στο μπάσκετ που παίζει και προβληματισμός για ένα Ολυμπιακό που έφτασε πάλι Απρίλης μήνας για να τα περιμένει – σχεδόν – όλα στην επίθεση από τον Σπανούλη.
Αυτό δεν είναι ευθύνη του παίκτη, αλλά του Γιάννη Σφαιρόπουλου που πρέπει να βρει τρόπο να βάλει νέα πράγματα στο παιχνίδι της ομάδας του, να ανεβάσει ψυχολογικά παίκτες που ο ίδιος έχει επιλέξει και συνολικά να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό.
Το ερώτημα είναι πότε θα γίνει αυτό, αφού δεν έχει γίνει ακόμη με τον Ολυμπιακό να έχει εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας από την 25η αγωνιστική;
ΥΓ1. Τα έχω γράψει και αρκετά πριν τα Playoffs και ειλικρινά συνεχίζω να μην καταλαβαίνω κάποια πράγματα. Πως γίνεται ταυτόχρονα Ρόμπερτς, Μπράουν και Στρέλνιεκς να μοιάζουν “καμμένοι” ψυχολογικά, σκιές του εαυτού τους και να μην μπορούν να προσφέρουν; Για ποιο λόγο η ομάδα πήρε τον Μπράουν στα τέλη του Φλεβάρη; Για να παίζει τρίλεπτα; Αφού ο κόουτς δεν εμπιστεύεται – ξεκάθαρα – τον παίκτη που έφερε μέσα στη σεζόν, γιατί ο Ρόμπερτς που αποφασίστηκε να μείνει παίζει 13 λεπτά σε ματς Playoffs που διαρκεί 45; Ο ρόλος του Στρέλνιεκς ποιος ακριβώς είναι; Λέμε τόσο καιρό ότι πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για τους ρόλους στα γκαρντ, γιατί αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να “χαθούν” περισσότεροι από ένας παίκτης και αυτό δυστυχώς φαίνεται να συμβαίνει τώρα.
ΥΓ2. Ήρθε η άνοιξη, ήρθαν τα κρίσιμα. Έχουμε και λέμε, με τους ξένους: Ο Γουίλτζερ – με τον Πρίντεζη εντελώς ανέτοιμο – δεν έπαιξε ούτε δευτερόλεπτο. Ο Μπράουν το κλασικό, τέσσερα λεπτά στο πρώτο ημίχρονο. Ο Ρόμπερτς, 13! Ο Στρέλνιεκς 12. Ο Τιλί 18 για να πάρει ένα σουτ όλο κι όλο. Ο Χόλις Τόμπσον, έκανε μια βόλτα από το παρκέ για 4 λεπτά και μετά πάλι χαλαρά στο πάγκο. Χωρίς να υπάρχει Παπανικολάου στην εξίσωση. Και έμεινε ο Μακλίν να χάνει τις πιο πολλές μάχες από τον Ντέιβις και τον Μιλουτίνοφ σε ένα ματς που το περιμένει όλη τη σεζόν ο Ολυμπιακός, να παίρνει μια προσπάθεια σε δεύτερο ημίχρονο και παράταση! Βέβαια, ο Σέρβος χτύπησε πάλι στο γόνατο και έπαιξε με ένεση από εκεί και πέρα, ίσως έτσι εξηγείται.
ΥΓ3. Όπως και να έχει, αναφορικά με τους ξένους, συγγνώμη κύριοι, αλλά εδώ κάτι δεν πάει καλά. Είτε η διαχείριση στους ξένους είναι τέτοια που δεν προσφέρουν όσα μπορούν πραγματικά, είτε οι επιλογές στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι λανθασμένες. Όποια και από τις δύο περιπτώσεις κι αν ισχύει, υπάρχει πρόβλημα.
ΥΓ4. Σε αυτό το επίπεδο και από ομάδα με την εμπειρία του Ολυμπιακού δεν επιτρέπεται στο πιο κρίσιμο σημείο να τρως δύο απανωτά τρίποντα, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Τις μπούκες του Πάνγκος από τη Base Line, τα back screen και τα τρίποντα από τη γωνία. Πέρα από όλα τα άλλα, αυτό δείχνει και έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης.
ΥΓ5. Ο Ντέιβις σμπαράλιασε πάλι όλη τη φροντ λάιν του Ολυμπιακού και ο Πάνγκος ήταν ο παίκτης – κλειδί γιατί από την αρχή του 2ου ημιχρόνου κι έπειτα λειτουργούσε σαν κομπιούτερ και δεν υπήρχε ένας Χριστιανός να τον παίξει πιεστική άμυνα, να τον κουράσει, να “παίξει” με το μυαλό του.
ΥΓ6. Η Ζαλγκίρις έκανε 8 τάπες, έκλεψε 8 φορές τη μπάλα και παρότι είναι η ομάδα με τα περισσότερα λάθη στη λίγκα, υπέπεσε μόλις σε 7, σε 45 λεπτά αγώνα. Τόσο την… πίεσε ο Ολυμπιακός. Η έλλειψη αθλητικότητας, επίσης κοστίζει και σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς, δημιουργεί ελλείψεις και αδυναμίες που κανείς δεν ξέρει αν μπορεί και αν… προλαβαίνει πια να τις καλύψει η ομάδα.
ΥΓ7. Ο Πρίντεζης δεν ήταν έτοιμος να παίξει 27 λεπτά και σε τέτοια ματς δεν έχουν σημασία τα ονόματα. Πρέπει να παίζει μόνο όποιος είναι έτοιμος. Ο χρόνος αποκατάστασης μετά τη μικρό – επέμβαση που έκανε αποδείχτηκε πως ήταν πολύ μεγαλύτερους του αρχικά αναμενομένου. Ο Παπανικολάου οστικό οίδημα στο ένα πόδι, τώρα και στο άλλο. Ο Στρέλνιεκς μέση. Ο Τιλί υγρό στο γόνατο και νιώθει συνεχώς ενοχλήσεις. Ο Μιλουτίνοφ τραυματίστηκε ξανά στο γόνατο και δεν είναι καν σίγουρο ότι θα παίξει τη Παρασκευή. Τι να πεις πια;