Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Είτε σε μορφή best-of-three (2004-08), είτε σε best-of-five (2009-σήμερα), ένα παιχνίδι στα playoffs μπορεί να είναι αρκετό για να χωρέσει τη μαγεία μίας ολόκληρης χρονιάς. Αν μάλιστα κριθεί στο τελευταίο σουτ, τότε θα ξεχειλίζει από αυτή.
Το Eurohoops ξεχώρισε πέντε μαγικές στιγμές ανεξίτηλες στο χρόνο.
Ας αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση… 3″, 2″, 1″…
Πω πω Πέπε!
Το αποτέλεσμα της μεταξύ τους σειράς θα έστελνε σίγουρα μία ισπανική ομάδα στο Final Four το 2007. Αλλά ποια; Ουνικάχα ή Μπαρτσελόνα;
Με τις δύο ομάδες να έχουν μοιραστεί τις νίκες στα πρώτα δύο παιχνίδια των playoffs (91-75, 80-58), η Μάλαγα ήταν ο τελευταίος σταθμός πριν από την Αθήνα. Η μπάλα έμοιαζε πιο βαριά αυτή τη φορά, σε αντίθεση με ό,τι είχε προηγηθεί το σκορ στο Martin Carpena ήταν χαμηλό κι όσο περνούσε ο χρόνος όλα έδειχναν πως νίκη-πρόκριση θα κρινόταν στη λεπτομέρεια, στο ένα σουτ. Διάνα. Όπως ακριβώς ο Πέπε Σάντσεθ.
Το τρίποντo του Αργεντινού γκαρντ από το αριστερό φτερό στα -7,7″ (65-62) δεν είχε αφήσει περιθώρια αντίδρασης στη Μπαρτσελόνα κι η Ουνικάχα μόλις είχε γράψει ιστορία (67-64 και 2-1).
Ήταν η πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα πρόκριση της Ουνικάχα στο Final Four (τρίτη θέση).
Καληνύχτα Μόσχα!
To Universal Sports Hall ανέκαθεν ήταν αφιλόξενο για τους περισσότερους από τους αντίπαλους της ΤΣΣΚΑ Μόσχας κι ούτε η διψήφια διαφορά στα τελευταία λεπτά δεν εγγυάται τη νίκη. Εκτός από τον Ολυμπιακό στην πρεμιέρα των playoffs το 2008.
To 60-72 στο 36′ είχε γίνει 74-74 στα -15,1″ κι η παράταση ήταν ελάχιστα δευτερόλεπτα μακριά, αλλά τα επιπλέον πέντε λεπτά δεν περίσσευαν στον Λιν Γκριρ. Το φάουλ του Νίκου Ζήση στα -7,3″ είχε κόψει στα δύο την τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού, αλλά μετά ούτε ο ίδιος ούτε κανείς άλλος είχε πώς να κόψει τον Αμερικανό γκαρντ από την κορυφή της ρακέτας και μάλιστα στην εκπνοή (74-76 και 0-1).
Ήταν η πρώτη και μοναδική ακόμη και σήμερα εντός έδρας ήττα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στα playoffs.
Πάρ’ γκο βάλ’ το!
Το πλεονέκτημα έδρας είναι πάντα σημαντικό στο δρόμο για το Final Four κι η Κάχα Λαμποράλ το είχε το 2011. Η Μακάμπι Τελ Αβίβ όχι, αλλά δεν ήταν διατεθειμένη να μην ανατρέψει τα δεδομένα στη μεταξύ τους σειρά.
Η εξέλιξη του Game 2 στη Fernando Buesa Arena έμοιαζε ιδανική για να το καταφέρει κι ο Τζέρερι Πάργκο ήταν ο άνθρωπός της. Αμυντικό ριμπάουντ στα 19″, κατέβασμα της μπάλας, σταυρωτή ντρίμπλα, εκτέλεση από το δεξί φτερό και 81-83 στα -1,3″.
Ήταν η πρώτη από τις τρεις νίκες της Μακάμπι Τελ Αβίβ στο δρόμο για το Final Four της Βαρκελώνης.
Θα… χορέψετε!
Οι περισσότερες από τις μονομαχίες τους έχουν μείνει στην ιστορία και το 2013 ήταν ώρα η Μπαρτσελόνα κι ο Παναθηναϊκός να προσθέσουν ακόμη μία στη λίστα.
Ο Παναθηναϊκός είχε χάσει τη μεγάλη ευκαιρία στην πρεμιέρα (72-70 παρ.), αλλά δεν ήταν η μοναδική και δύο ημέρες μετά ήταν η σειρά του να πανηγυρίσει στο Palau Blaugrana. Με το σκορ στο 65-63 και -19,6″ να απομένουν για τη λήξη, ο Δημήτρης Διαμαντίδης είχε πάρει τη μπάλα από την επαναφορά, η αλλαγή είχε φέρει πάνω του τον Νέιτ Τζαγουάι κι η σκηνή ήταν έτοιμη.
Ο χορός τους για το νικητήριο τρίποντο (65-66 και 1-1) στα -8,4″ συγκινεί ακόμα.
“Άγιος” Γεώργιος Πρίντεζης!
Δεν ήταν στον τελικό όπως το 2012 και δεν είχε χαρίσει το τρόπαιο της Ευρωλίγκας, αλλά είχε πανηγυριστεί εξίσου. Πώς αλλιώς για ένα σουτ πρόκρισης (1-3) μπροστά στο κοινό της ομάδας;
Η Μπαρτσελόνα πίεζε η σειρά των playoffs το 2015 να επιστρέψει από το ΣΕΦ στο Palau Blaugrana, αλλά ο Γιώργος Πρίντεζης δεν ήθελε να επιστρέψει στη Βαρκελώνη κι ήταν σαφής.
Με 1/2 ελεύθερες βολές στα -5,2″ (68-68) ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο είχε άθελά του αφαιρέσει για τον Ολυμπιακό το άγχος της πιθανής ήττας στην κανονική διάρκεια κι η αντίστροφη μέτρηση μόλις είχε αρχίσει. Επαναφορά του Βαγγέλη Μάντζαρη στον Βασίλη Σπανούλη, ο Βασίλης Σπανούλης στον Κώστα Σλούκα, ο Κώστας Σλούκας στον Γιώργο Πρίντεζη, ο Γιώργος Πρίντεζης στο καλάθι της Μπαρτσελόνα (71-68).