Του Στέλιου Τορομανίδη / info@eurohoops.net
Ένα τριήμερο του Final Four, ένας αγώνας, μια διάκριση, μια εντυπωσιακή επίδοση, μια πρωτιά, μια φάση, ένα σουτ. Το κάθετι μπορεί να κάνει την διαφορά και να χαρίσει σε μια ομάδα το τρόπαιο του θεσμού.
Στις 16 τελικές τετράδες που προηγήθηκαν, επτά είναι οι διαφορετικοί πρωταθλητές Ευρώπης. Τέσσερις φορές πανηγύρισε ο Παναθηναϊκός (2002, 2007, 2009, 2011), από τρεις ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2006, 2008, 2016) και Μακάμπι Τελ Αβίβ (2004, 2005, 2014), δυο Ολυμπιακός (2012, 2013) και Μπαρτσελόνα (2003, 2010), την ώρα που από έναν τίτλο μετράνε Φενερμπαχτσέ (2017) και Ρεάλ Μαδρίτης (2015).
Κάποιες από αυτές τις επιτυχίες συνοδεύτηκαν από επιτεύγματα που έχουν μείνει στην ιστορία. Άλλωστε η αναρρίχηση στην κορυφή της Ευρώπης αποτελεί έναν άθλο, ο οποίος έχει ως “γαρνιτούρα” τα ρεκόρ που “έσπασαν” για να συμβεί.
10 Ολυμπιακός–Βασίλης Σπανούλης (Final Four 2013)
Γήπεδο: O2 Arena (Λονδίνο)
Επιτεύγματα: 1.) Ολυμπιακός: Έφτασε σε “back to back” τρόπαια Ευρωλίγκας.
2.) Βασίλης Σπανούλης: Τρίτο τρόπαιο Ευρωλίγκας και το τρίτο βραβείο MVP σε Final Four σε τρεις συμμετοχές.
Ήταν ο εν δυνάμει πρωταθλητής Ευρώπης, όμως για άλλη μια φορά αποτελούσε το αουτσάιντερ του Final Four απέναντι σε Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ρεάλ Μαδρίτης. Ο συγκεκριμένος ρόλος του ταιριάζει απόλυτα και αυτό φάνηκε ξανά. Ο Ολυμπιακός υπερασπίστηκε τον τίτλο του και μάλιστα παίζοντας ολοκληρωτικό μπάσκετ, με το οποίο επικράτησε κατά κράτος της “ρωσικής αρκούδας” στον ημιτελικό (69-52) και της “βασίλισσας” στον τελικό (100-88).
Την ίδια στιγμή ο αρχηγός των Πειραιωτών, Βασίλης Σπανούλης ισοφάρισε ένα τρομερό ρεκόρ που διατηρούσε ο Τόνι Κούκοτς από την τριετία 1989-1991. Στην τρίτη συμμετοχή του σε τελική τετράδα, κατέκτησε το τρίτο βραβείο του MVP μαζί με ισάριθμα τρόπαια Ευρωλίγκας. Κοντά σε αυτά προσθέστε και την ανάδειξη σε πολυτιμότερο παίκτη εκείνης της αγωνιστικής περιόδου, με αποτέλεσμα να συμπληρώσει μια θρυλική σεζόν.