Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Αν κάτι κάνει… ιντριγκαδόρικο το Final Four του Βελιγραδίου είναι η κοινή συνισταμένη των προπονητών των τεσσάρων φιναλίστ, που θα διεκδικήσουν την άνοδο στον ευρωπαϊκό θρόνο. Αυτή δεν είναι άλλη από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος έχει την ιδιαιτερότητα να έχει απέναντί του έναν πρώην άμεσο συνεργάτη (Δημήτρη Ιτούδη) και δύο άλλοτε παίκτες του, που είναι πλέον αντίπαλοι στους πάγκους (Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Πάμπλο Λάσο).
Ο Σάρας με την θαυματουργή φετινή Ζαλγκίρις θα τεθεί αντιμέτωπος της Φενέρ του Ζοτς στον ημιτελικό του Βελιγραδίου (18/5), σε ένα παιχνίδι με μεγάλο διακύβευμα, αλλά και πολλές… ιστορίες, που περιστρέφονται γύρω από τη σχέση των δύο προπονητών.
Ομπράντοβιτς και Γιασικεβίτσιους δεν είναι απλά δύο άνθρωποι που βρέθηκαν κάποια στιγμή στην ίδια ομάδα. Είναι δύο μεγάλες μορφές, που έχουν γράψει ιστορία σε όλη την πορεία και φυσικά και στην κοινή τους, όταν βρέθηκαν αμφότεροι στον Παναθηναϊκό!
Οι δύο άνδρες, πριν από μερικά χρόνια πάλευαν στην ίδια ομάδα, ως προπονητής και παίκτης και πλέον συνεχίζουν να είναι απόλυτα ανταγωνιστικοί, σε άλλες μπασκετικές στέγες και με διαφορετική ιδιότητα για τον Σάρας, αυτή του προπονητή.
Το Eurohoops καταγράφει την κοινή πορεία που κατέγραψαν ως συνοδοιπόροι στο ΟΑΚΑ και τη μοίρα που τους φέρνει πλέον αντίπαλους, για να διεκδικήσουν το εισιτήριο για τον τελικό της Ευρωλίγκας, με τον… μαθητή Σάρας να θέλει να δείξει στον… δάσκαλο πως όσα του δίδαξε, μπορεί να τα χρησιμοποιήσει, ώστε να τον νικήσει!
Κατέκτησαν τα πάντα μαζί
Το 2007 οι δρόμοι τους έμελλε να σμίξουν. Ο Ομπράντοβιτς είχε οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στο πρώτο τριπλ κράουν της ιστορίας του, έπειτα από μια κυριαρχική σεζόν εντός κι εκτός των τειχών. Όμως, επειδή το μότο της οικογένειας Γιαννακόπουλου ήταν “δύναμη στη δύναμη”, η μοναδική επιλογή ήταν η απόκτηση των καλύτερων, με τον Σάρας να υπογράφει ένα απίστευτα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο και να γίνεται κάτοικος ΟΑΚΑ, σε ένα γαλαξία αστέρων, μαζί με Διαμαντίδη, Σπανούλη, Αλβέρτη, Μπατίστ, Τσαρτσαρή, Χατζηβρέττα και πολλούς άλλους, υπό τις οδηγίες του Ζοτς.
“Ο λόγος που ήρθα στον Παναθηναϊκό ήταν ο Ομπράντοβιτς και εκείνη η απόφαση ήταν η καλύτερη που θα μπορούσα να πάρω” έχει πει ο Σάρας για τη μεταγραφή στον Παναθηναϊκό και ποιος τον οδήγησε εκεί, επιστρέφοντας από το ΝΒΑ κι αφού φλέρταρε έντονα με τον Ολυμπιακό…
Η τριετής (πρώτη) θητεία του Γιασικεβίτσιους στα πράσινα συνοδεύτηκε από πολλούς τίτλους (τρία πρωταθλήματα, δύο κύπελλα, μία Ευρωλίγκα), με τη σεζόν 2008/2009 να είναι η πλέον ξεχωριστή, αφού είχε πρωτάθλημα, κύπελλο κι ευρωπαϊκό!
Ένα ευρωπαϊκό που κατακτήθηκε το 2009 στο Final Four του Βερολίνου, όπου οι κορυφαίοι έπαιξαν με τους κορυφαίους και ο Σάρας έκανε τη διαφορά, ειδικά στον αξέχαστο ημιτελικό με τον Ολυμπιακό, που κρίθηκε στο νήμα, υπέρ του Παναθηναϊκού. Αυτά τα παιχνίδια ιντρίγκαραν πάντα το μυαλό του χαρισματικού Λιθουανού, ο οποίος έδειχνε στο παρκέ πόσα σπουδαία μπορούσε να κάνει ως παίκτης κι όσα… υποσχόταν πως μπορεί να κάνει, ως προπονητής και τα οποία τα βλέπουμε τώρα!
Η σχέση με τον Ομπράντοβιτς είχε τα πάνω και τα κάτω της, με τα καλοκαίρια να είναι κάτι παραπάνω από θερμά όσον αφορά την παραμονή του ή μη στην ομάδα, ωστόσο η σταθερά ήταν η κοινή επιθυμία για νίκη, η ακατανίκητη ανταγωνιστικότητα και η σταθερή αλληλοεκτίμηση, που τους συνοδεύει από τότε ως και σήμερα, όπου πλέον είναι ευθέως ανταγωνιστικοί, ως προπονητές που διεκδικούν τους ίδιους στόχους.
Εφυγε, αλλά επέστρεψε
Το 2010, έπειτα από τρία χρόνια συμβίωσης, ο Παναθηναϊκός αποτέλεσε παρελθόν προσωρινά όπως αποδείχθηκε για τον Λιθουανό, ο οποίος αγωνίστηκε σε Λιέτουβος και Φενέρ, πριν επιστρέψει στα πράσινα (2011/2012) για να κατακτήσει άλλο ένα κύπελλο και να αποτελέσει και πάλι το μυαλό του Ζοτς στο παρκέ.
Η παρουσία του Σάρας στην τελευταία σεζόν του Σέρβου τεχνικού στο τριφύλλι δεν ήταν τυχαία και ήταν και η χρονιά που άρχισε να σκέφτεται το μέλλον του στο μπάσκετ ως προπονητής.
Εστω κι αν το καλοκαίρι, μέσα στον τυφώνα των αποχωρήσεων και της αλλαγής σκυτάλης στην ομάδα, είπε όχι στην πρόταση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να γίνει ο… Ομπράντοβιτς της ομάδας, βγάζοντας σε μια νύχτα τη φανέλα για να βάλει το κοστούμι, το μέλλον είχε προδιαγραφεί.
Ο Γιασικεβίτσιους ήταν γραφτό να γίνει προπονητής. Δεν έγινε στον Παναθηναϊκό, αλλά στη Ζαλγκίρις, στην οποία αγωνίστηκε την τελευταία χρονιά της καριέρας του (2013/2014), πριν πάρει το δρόμο για τον πάγκο, όπου κάθε μέρα πετυχαίνει και κάτι ακόμα μεγαλύτερο από την προηγούμενη, βρίσκοντας πάντα νέα κίνητρα, όπως ακριβώς ο μέντοράς του.
Η επιρροή
Κρεμώντας τη φανέλα με το αγαπημένο του Νο13 (ή Νο19 όπως είχε στον Παναθηναϊκό), ο Γιασικεβίτσιους μπήκε άμεσα και με άνεση στο κοστούμι του προπονητή, γιατί και ως παίκτης συμπεριφερόταν ως προπονητής του παρκέ και το μυαλό του προπονητή με φανέλα και σορτσάκι.
Όπως έχει παραδεχθεί πολλάκις ο Σάρας, οι βασικές προπονητικές του επιρροές ήταν δύο: Ο Ομπράντοβιτς και ο Πασκουάλ, ενώ στο αυτοβιογραφικό βιβλίο “Μόνο η νίκη δεν αρκεί” έχει αναφερθεί και σε επιρροές από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, από τον μέγιστο Γκρεγκ Πόποβιτς και τον Ντοκ Ρίβερς.
Οσον αφορά την επιρροή του Ζοτς, είναι ολοφάνερη. Όχι μόνο στο τι μπάσκετ θέλει να παίξει και με ποιες αρχές. Το σήμα κατατεθέν πικ εν ρολ που έβαλε για τα καλά στην μπασκετική ζωή ο Σέρβος προπονητής, χρησιμοποιείται άριστα με παραλλαγές από τον Σάρας, ο οποίος άλλωστε ήταν… άρχοντας στη δημιουργία του.
Δεν είναι όμως μόνο οι μπασκετικές αρχές, αλλά και η γλώσσα του σώματος, οι έντονες αντιδράσεις, η προσοχή στη λεπτομέρεια, αλλά και η αναγκαιότητα κάτι να γίνει σωστά, ακόμα κι αν γίνει λάθος, παρά να γίνει λάθος, έστω κι αν στο τέλος γίνει σωστά.
Καλύτερο παράδειγμα από τις φωνές στον Αρτούρας Μιλάκνις για το τρίποντο που σφράγισε τον θρίαμβο της Ζαλγκίρις στην Πόλη επί της Φενέρ του… Ομπράντοβιτς, δεν υπάρχει, αφού ενώ όλοι πανηγυρίζουν, ο κόουτς των Λιθουανών “ψάλλει” τον παίκτη του για την επιπολαιότητά του να σουτάρει, παρά να κρατήσει την μπάλα και να ροκανίσει κι άλλο τα λίγα δευτερόλεπτα που απέμεναν για να μη μείνει χρόνος στη Φενέρ για σουτ.
Αυτές οι φωνές δεν είναι (μόνο) της στιγμής αλλά έχουν στόχο το μάθημα για τη συνέχεια, ώστε να γίνει αυτό που θέλει, όπως το θέλει, πάντα με κίνητρο, το οποίο τον οδηγεί σταθερά, όπως τον πολυνίκη Σέρβο. “Όταν ένα πρωί σταματήσω να έχω κίνητρο, τότε θα σταματήσω” επαναλαμβάνει ο Ζοτς και αντίστοιχη είναι η φιλοσοφία του Σάρας.
Γι’ αυτό δεν σταματά να δημιουργεί κίνητρο στους παίκτες του. Αντιδράσεις όπως οι οδηγίες στους παγκίτες εν ώρα αγώνα, κυρίως για παραδείγματα προς αποφυγή την ίδια ώρα στο παρκέ, ή αλλαγή χρώματος από την υπερένταση ή ακόμα και διαμαρτυρίες στα όρια της τεχνικής ποινής, για να ξυπνήσει η ομάδα του, όλα έχουν άρωμα Ζοτς!
Η χαρά και η αναμέτρηση
Ενας Ζοτς που χαίρεται αφάνταστα από τη στιγμή που θα αντιμετωπίσει στο Βελιγράδι έναν καλό του φίλο. Και πιστέψτε μας, δεν είναι εύκολο για κάποιον να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ομπράντοβιτς ώστε να τον αποκαλεί φίλο.
Χαρακτηριστικές ήταν οι ατάκες του Σέρβου όταν έμαθε για την πρόκριση της Ζαλγκίρις στο Final Four: “Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στην Ζαλγκίρις. Ο Σάρας είναι ένας πολύ καλός μου φίλος και κάνει καταπληκτική δουλειά. Κανείς δεν περίμενε να βρίσκεται η ομάδα του σε αυτό το σημείο αλλά όταν αποκτάς χημεία με τους παίκτες σου και είσαι άψογος στη δουλειά, τότε μπορείς να πετύχεις πράγματα”.
Χαρούμενος είναι και ο Γιασικεβίτσιους, ο οποίος μετά τη συγκίνηση που είδε όλη η μπασκετική Ευρώπη μετά την πρόκριση επί του Ολυμπιακού, έκανε ένα χαρακτηριστικό ποστάρισμα στο instagram, με μια φωτογραφία του μαζί με Ομπράντοβιτς και Ιτούδη από την κοινή τους θητεία στον Παναθηναϊκό, σχολιάζοντας από κάτω πως “έμαθα από τους καλύτερους. Θα είναι εκπληκτικό να είμαστε και πάλι στο υψηλότερο επίπεδο”.
Στην κανονική περίοδο της φετινής Ευρωλίγκας, η… πίτα των νικών ήταν μοιρασμένη και μάλιστα με δύο “διπλά”! Η Ζαλγκίρις άλωσε την Πόλη (89-90) και η Φενέρ απάντησε με το ίδιο νόμισμα στο Κάουνας (78-85), με δύο παιχνίδια ντέρμπι, τα οποία προαναγγέλλουν έναν σπουδαίο ημιτελικό.
Οποιος κάνει το άτυπο 2-1, θα είναι στον τελικό για να διεκδικήσει τον τίτλο. Θα τα καταφέρει ο δάσκαλος (Ομπράντοβιτς) ή ο μαθητής (Γιασικεβίτσιους); Όπως και να έχει, πάντα θα έχουν τον… Παναθηναϊκό και την φιλία από τότε να τους συνοδεύει.