Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Οι ζέστες αφίχθησαν, οι τελικοί έρχονται και τις τελευταίες ώρες στο προσκήνιο είναι η κόντρα της ΕΟΚ και της ΚΕΔ με τους διαιτητές που χωρίς καμία επίσημη ή ανεπίσημη αιτιολογία συνεχίζουν πεισματικά να αποκλείονται από τα σημαντικότερα παιχνίδια της σεζόν, παρότι υπάρχει τελεσίδικη υπέρ τους απόφαση από το ΑΣΕΑΔ.
Ο περισσότερος κόσμος το βλέπει οπαδικά. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού πανηγυρίζουν που ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και η κουστωδία του φθείρονται και εκτίθενται πλέον δημόσια. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού θεωρούν πως όλο αυτό έχει προκληθεί από τον Ολυμπιακό ως προεόρτιο της σειράς των τελικών και σίγουρα το τάιμινγκ της ανακοίνωσης των κόκκινων για τον Στέλιο Συμεωνίδη και τον γιο του διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο, ώστε πολύς κόσμος να θεωρεί πως όλο αυτό που συμβαίνει έχει να κάνει κυρίως με την κόντρα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκου.
Και, όμως, όσα εκτυλίχθηκαν το μεσημέρι της Τετάρτης στα γραφεία της ΕΟΚ, οι συλλήψεις των μελών της ΚΕΔ και η παρουσία τους στο Αστυνομικό Τμήμα, επί της ουσίας δεν έχουν καμία σχέση με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.
Είναι νομικό προϊόν και μια πρώτη συνέπεια της ασυδοσίας της ΕΟΚ και του Βασιλακόπουλου, απέναντι σε διαιτητές που… τόλμησαν να επιλέξουν την κορυφαία συλλογική διοργάνωση για να σφυρίξουν. Και ως επαγγελματίες, πολύ καλά έπραξαν.
Η κόντρα είναι προσωπική, έχει γίνει πλέον βεντέτα και ενώ αρχικά ξεκίνησε με τους 4 διαιτητές που κινήθηκαν νομικά εναντίον της ΚΕΔ και της ομοσπονδίας (Γκόντας, Φούφης, Παπαπέτρου, Κορομηλάς) αυτή τη στιγμή έχει καταλήξει ως επίδειξη δύναμης, εγωισμού, αλλαζονείας και ανομίας με θύματα τον Γκόντα και τον Φούφη που έχουν βγει μπροστά και το κυνηγούν περισσότερο.
Πουθενά σε όλο το κόσμο!
Ποια είναι η ουσία της υπόθεσης; Όταν άρχισε να κορυφώνεται η κόντρα της ΦΙΜΠΑ με την Ευρωλίγκα με αφορμή τα “παράθυρα” για τα προκριματικά (αφού πρώτα η παγκόσμια ομοσπονδία έχασε τη μάχη να πάρει πίσω το… φιλέτο που είναι η μεγάλη λίγκα των συλλόγων, η Ευρωλίγκα) κυκλοφόρησαν πολλές φήμες για τιμωρίες παικτών και διαιτητών που μετέχουν στην Ευρωλίγκα.
Επειδή οι περισσότεροι αξιωματούχοι της παγκόσμιας ομοσπονδίας είναι σε ηλικία που μπορούν να αντιληφθούν τα δεδομένα, την πραγματικότητα, τι τους συμφέρει και τι όχι, άφησαν εντελώς στην απέξω τους παίκτες (γιατί αν τους τιμωρούσαν, θα τους έχαναν σίγουρα από τις εθνικές για πάντα, άρα θα… πυροβολούσαν τα ίδια τους τα πόδια) και λίγο μετά συνειδητοποίησαν πως το ίδιο πρέπει να κάνουν και με τους διαιτητές.
Το εργασιακό δίκαιο έχει εξελιχθεί παγκοσμίως στα… βασικά, προστατεύεται και στη ΦΙΜΠΑ γνώριζαν πως δεν διαθέτουν κανένα νομικό έρεισμα να απαγορεύσουν στους διαιτητές που υπάγονται στις ομοσπονδίες να δουλέψουν σε μια διεθνή επαγγελματική λίγκα στην οποία αγωνίζονται και ομάδες – μέλη τους, ή να τους απαγορεύσουν να σφυρίζουν στις εγχώριες λίγκες.
Ξέρουν πως αυτό σε βάθος χρόνου μόνο προβλήματα θα δημιουργούσε και θα γύριζε μπούμερανγκ στους ίδιους. Για αυτό το λόγο σε ΚΑΜΙΑ χώρα του κόσμου, ΠΟΥΘΕΝΑ, δεν έχουν αποκλειστεί επαγγελματίες ρέφερι που συμμετέχουν στην Ευρωλίγκα.
Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ χώρα παγκοσμίως που συνέβη αυτό, άρα δεν είναι θέμα ΦΙΜΠΑ, αλλά αποκλειστικά Βασιλακόπουλου, είναι η Ελλάδα. Ούτε στην Ιταλία του σκληροπυρηνικού υπέρ της ΦΙΜΠΑ Πετρούτσι, ούτε στην Ισπανία, ούτε στην Τουρκία, ούτε στη Ρωσία, ούτε ΠΟΥΘΕΝΑ.
Στην Ελλάδα μόνο χωρίς καμία επίσημη αιτιολογία εξαφάνισαν 4 διαιτητές. Αυτοί κινήθηκαν νομικά, εννοείται πως δικαιώθηκαν (από τις πιο εύκολες υποθέσεις που μπορεί να προκύψουν νομικά) και όταν η απόφαση κατέστη τελεσίδικη στο ΑΣΕΑΔ, τότε μόνο η ΚΕΔ αναγκάστηκε να τους συμπεριλάβει ξανά στην εξίσωση.
Γρήγορα, όμως, αποδείχτηκε πως ο εγωισμός και η αλαζονεία κέρδισαν για μια ακόμα φορά την λογική και το δίκαιο. Οι 4 διαιτητές είναι ακόμα σε δυσμένεια, αλλά με… διαβάθμιση.
Οι Παπαπέτρου και Κορομηλάς χρησιμοποιούνται από την ΚΕΔ κατά το δοκούν, ώστε να μπορεί να υπάρχει και η έξωθεν καλή μαρτυρία πως να, τους χρησιμοποιούμε. Οι άλλοι δύο, οι “αυθάδεις” που έχουν βγει μπροστά, οι Γκόντας και Φούφης ουσιαστικά παραμένουν αποκλεισμένοι από τον “Πάπα” του ελληνικού μπάσκετ.
Η μήπως είναι προσωπική απόφαση του Στέλιου Συμεωνίδη αυτή; Εδώ, γελάμε…
Αλήθεια, τι εννοεί ο Κύριος Συμεωνίδης με την έκφραση: “Λόγω ευσυνειδησίας ως προς το ρόλο μου στην Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας”.
Είναι ευσυνειδησία να σου έχει υποδείξει τελεσίδικα η Δικαιοσύνη ότι οφείλεις να συμπεριλάβεις τους διαιτητές στο ροτέσιον των αγώνων και εσύ να τους αφήνεις ξανά εκτός, κάτι που πλέον είναι παράβαση καθήκοντος εκτός από μη ηθικό;
Το να λέμε ναι σε όλα στον πρόεδρο και να εκτελούμε τα θέλω του, γιατί έτσι η καριέρα πάει καλά και στην ενεργό διαιτησία και μετά στην ΚΕΔ, εμένα μου φαίνεται απλά συμφεροντολογική στάση, όχι απαραίτητα ευσυνείδητη.
Την Τετάρτη πήγαν οι δυο τους στα γραφεία, τους ενημέρωσαν πως πάλι είναι εκτός εξίσωσης χωρίς να υπάρχει επίσημη αιτιολογία ή έστω δικαιολογία, παρότι έχουν δικαιωθεί νομικά και έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται, εκείνοι πήγαν στην Αστυνομία, έκαναν τις μηνύσεις και τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
Συμπέρασμα: Ένα ακόμα προσωπικό καπρίτσιο, που αποδεικνύει πως είναι εκτός πραγματικότητας
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι ο λόγος για τον οποίο φτάσαμε στο σημείο όλη η μπασκετική Ελλάδα να ασχολείται τις τελευταίες ώρες με τα σκηνικά στα γραφεία της ΕΟΚ δεν είναι οπαδικός, αλλά ένα ακόμα καπρίτσιο, έπος εγωισμού, ξεροκεφαλιάς και ασυδοσίας – ακόμα και απέναντι στο νόμο, όχι μόνο απέναντι στη λογική και τη δικαιοσύνη – του Γιώργου Βασιλακόπουλου.
Στη λογική, μου πάτε κόντρα; Σφυρίζετε στην Ευρωλίγκα; Θα δείτε τι θα πάθετε. Το πρόβλημα είναι πως εδώ υπάρχει δικαστική απόφαση – εντολή. Άρα, δεν μιλάμε μόνο για απαράδεκτη συμπεριφορά και ρεσιτάλ αλαζονείας, μιλάμε και για παραβίαση καθήκοντος μαζί με παραβίαση και αγνόηση δικαστικής απόφασης.
Πιστεύω πως αν φτάσουμε στο σημείο, που λογικά θα φτάσουμε και σύντομα, να ερωτηθούν οι χαλίφηδες της ΕΟΚ και της ΚΕΔ γιατί οι Γκόντας και Φούφης δεν υπάρχουν πουθενά σε ημιτελικούς και τελικούς, το επιχείρημα θα είναι: Δεν τους κρίνουμε επαρκείς για να σφυρίξουν σε αυτό το επίπεδο.
Ένα – προβλέψιμο – παραμύθι χωρίς Δράκο.
Η διαφορά χειρισμού του ΙΔΙΟΥ ακριβώς θέματος από όλες τις ομοσπονδίες που έχουν άρρηκτες σχέσεις με τη ΦΙΜΠΑ και των προέδρων τους, με αυτή της Ελλάδας και του Βασιλακόπουλου, είναι μια ακόμα απόδειξη του τι ακριβώς συμβαίνει.
Για παράδειγμα, κανένας διαιτητής Ευρωλίγκα δεν συμπεριλήφθηκε για να σφυρίξει τα τουρνουά των “μικρών” εθνικών το καλοκαίρι. Είναι ένα τσαλιμάκι, ένα μήνυμα, αν θέλετε μια άτυπη σιωπηλή τιμωρία για τους “διαιτητές – προδότες” που στηρίζουν την Ευρωλίγκα. Έτσι το βλέπουν στην παγκόσμια ομοσπονδία, βέβαια.
Την καριέρα τους στηρίζουν γιατί οι καλύτεροι επαγγελματίες θέλουν να μετέχουν στις καλύτερες λίγκες, είτε μιλάμε για παίκτες, είτε για προπονητές, είτε για διαιτητές.
Την ώρα, λοιπόν, που όλοι οι άλλοι καλύπτουν τα νώτα τους και φτάνουν μέχρι εκεί που συνειδητοποιούν ότι τους παίρνει, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, υπάρχει ένας άνθρωπος που το πάει στα άκρα λόγω εγωισμού και αυθαίρετης άσκησης εξουσίας και αρνείται πεισματικά ακόμα και να ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ πως αυτό που κάνει θα του γυρίσει μπούμερανγκ και θα του δημιουργήσει πολλά προβλήματα.
Το έγραψα και το καλοκαίρι, όταν δημοσίευσα αυτό το άρθρο – ανάλυση για την ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, της μη συμμετοχής του στο Ευρωμπάσκετ και της επικίνδυνης και απαράδεκτης αντίδρασης – διαχείρισης της ΕΟΚ. (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ)
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος έχει προσφέρει στο ελληνικό μπάσκετ. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό, αν δει την ιστορία και κοιτάξει – πολύ – πίσω. Εδώ και χρόνια δεν είναι τίποτα παραπάνω από βαρίδι και ανάχωμα για το ελληνικό μπάσκετ και την εξέλιξή του.
Είναι ένας υπερήλικας άνθρωπος, εξαρτημένος παθολογικά από την θέση του και την εξουσία του, επικίνδυνος όχι μόνο για το μπάσκετ, αλλά και για αυτά που προσπαθεί να προστατέψει. Την θέση του, την επιρροή του και την υστεροφημία του.
Και ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι ξεκάθαρος στο δικό μου μυαλό. Ο άνθρωπος πια είναι ΕΚΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ και με αισθητά ΜΕΙΩΜΕΝΗ αντίληψη ως προς όλα.
Δεν μπορεί να αφουγκραστεί καταστάσεις, να κινηθεί σωστά, έξυπνα, δημιουργικά, αποτελεσματικά. Ο εγωισμός του έχει ξεπεράσει πια ακόμα και τα χρόνια που βρίσκεται σε αυτή την καρέκλα και σκεπάζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Την λογική, την αντίληψη, την δικαιοσύνη.
Είναι δεδομένο πως έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Όχι όπως πολλοί νομίζουν, εξαιτίας όσων συνέβησαν το μεσημέρι της Τετάρτης στην ΕΟΚ και στο γειτονικό Αστυνομικό Τμήμα.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει αφενός γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να κερδίσει το χρόνο, αφετέρου επειδή τα χρήματα που δίνονται πλέον από το κράτος ως επιχορήγηση στην ομοσπονδία μπάσκετ είναι τόσο πετσοκομένα, που το στοίχημα της επιρροής σε όλα τα επίπεδα μοιάζει αδύνατο να κερδηθεί.
Τώρα που είπα κράτος. Στο ποδόσφαιρο ο κύριος Βασιλειάδης μοιάζει πολύ ευαισθητοποιημένος και ενεργός. Στο μπάσκετ;
Υπάρχει τελεσίδικη δικαστική απόφαση ότι ΠΑΡΑΝΟΜΑ και χωρίς καμία αιτία διεθνείς διαιτητές εμπειρίας και κλάσης αποκλείονται από τα παιχνίδια και η ελληνική ομοσπονδία μαζί με την κεντρική επιτροπή διαιτησίας συνεχίζουν με τρόπο ωμό και “καθεστωτικό” να τους εξαφανίζουν και να τους έχουν στην απέξω.
Αν δεν είναι λόγος παρέμβασης και τιμωρίας η ασέβεια προς το νόμο και την Ελληνική Δικαιοσύνη από την ίδια την ομοσπονδία που γράφει μια τελεσίδικη απόφαση στα παλιά της τα παπούτσια, ενώ είναι προέκταση του κράτους, τότε τι πρέπει να γίνει για να παρέμβει η Πολιτεία, η κυβέρνηση και να βάλουν στην θέση του το “μάπετ σόου”;
ΥΓ1. Το καλοκαίρι οι γέροντες με τρομερό θράσος, με σοκαριστική έλλειψη αντίληψης και με ακούσια επίδειξη ότι είναι εκτός παγκόσμιας πραγματικότητας και ισορροπιών στο μπάσκετ έλεγαν με στόμφο ότι θα μας αποκαλύψουν το σκάνδαλο και την σκευωρία του Γιάννη με τους Μπακς. Πέρασαν 9 μήνες. Που είναι οι αποκαλύψεις; Που είναι οι ανακοινώσεις;
ΥΓ2. Ξέρετε γιατί επιμένω σε αυτό; Επειδή είναι ένα 100% μη οπαδικό θέμα, αλλά ύψιστης εθνικής μπασκετικής σημασίας και οι αντιδράσεις – χειρισμοί της ΕΟΚ ήταν ό,τι χειρότερο, επικίνδυνο και άδικο έχω δει ποτέ στη ζωή μου από ομοσπονδία. Πέρα από το ότι είναι το μεγαλύτερο αυτό – γκολ που έχει μπει ποτέ.
Ουσιαστικά, ο Βασιλακόπουλος, ο Τσαγκρώνης και σια με τον τρόπο που λειτούργησαν έπληξαν πολύ άσχημα το συμφέρον του ελληνικού μπάσκετ και πήγαν να βάλουν “βόμβα” στη σχέση της εθνικής με ένα παιδί 23 ετών που είναι ήδη μέσα στους 10 καλύτερους εν ενεργεία παίκτες του κόσμου. Είναι τυχεροί που ο Γιάννης είναι στο δικό του κόσμο…
ΥΓ3. Όταν ο “Πάπας του ελληνικού μπάσκετ” συμπεριφέρεται έτσι στο θέμα του Γιάννη, περιμένετε να κάνει κάτι διαφορετικό με τον Γκόντα και τον Φούφη που… τόλμησαν να διεκδικήσουν και να κερδίσουν το προσωπικό τους επαγγελματικό δίκαιο; Εγώ λέω, καμία ελπίδα.
ΥΓ4. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται στη πορεία. Αναφέρω κάποια ονόματα. Για τα περισσότερα ο πιο πολύς κόσμος ξέρει, για κάποια άλλα, ευτυχώς για τον αιώνιο πρόεδρο δεν έχει μάθει ακόμα. Γκάλης, Γιαννάκης, Παπαλουκάς, Σπανούλης. Παίκτες που έχουν γράψει ιστορία με την επίσημη αγαπημένη και έχουν προσφέρει νίκες, μετάλλια και εθνικές συγκινήσεις. Πως τους έχει φερθεί η ελληνική ομοσπονδία; Ποιον από αυτούς έχει τιμήσει όπως τους πρέπει;
ΥΓ5. Πείτε μου ένα πολύ ικανό άνθρωπο που την τελευταία δεκαετία βρίσκεται στο πλευρό του προέδρου και μπορεί να αποτελέσει τη συνέχειά του. Όχι έναν, μισό πείτε μου. Είναι τυχαίο πως κανείς εκεί μέσα δεν θέλει νέους ανθρώπους με φρέσκες ιδέες και πως όταν κάποιος κάνει το “έγκλημα” να έχει αντίθετη άποψη εξαφανίζεται από τους κόλπους της ομοσπονδίας;
ΥΓ6. Το θέμα δεν είναι αν θα πέσει ο Βασιλακόπουλος. Αυτό είναι το μοναδικό σίγουρο λόγω χρόνου και επειδή έχει φανεί με χίλιους δύο τρόπους ότι δεν έχει τίποτα άλλο να προσφέρει στο ελληνικό μπάσκετ και απλά μένει μαγκωμένος στη καρέκλα, τρέφοντας το “τέρας” του εγωισμού του. Για μένα το μείζον ζήτημα είναι η επόμενη μέρα του ελληνικού μπάσκετ. Στην ΕΟΚ έχουν “θανατωθεί” συνειδητά οι φυσικοί νόμοι της ζωής και της εξέλιξης. Η πτώση είναι δεδομένη, αλλά το μόνο που θα έχει μείνει είναι καμμένη γη. Ελπίζω μόνο άνθρωποι με βαρύτητα, ειδικό βάρος στο μπάσκετ και καλά μυαλά που εδώ και χρόνια δεν περνούν ούτε για πλάκα έξω από τα γραφεία της ΕΟΚ, να εμφανιστούν όταν πρέπει. Για να “ποτίσουν” τη καμμένη γη της πιο γερασμένης και αρτηριοσκληρωτικής διοίκησης ομοσπονδίας μπάσκετ παγκοσμίως, εν έτει 2018.