Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Αναλυτικά όσα είπε στο ”Sport24 Radio 103,3” ο Γιώργος Μπαρτζώκας:
Για τη γεύση που του έμεινε στο τέλος της χρονιάς: “Μόνο θετικό είναι το πρόσημο, υπό την έννοια ότι στόχος ήταν να μπούμε στα playoffs της Ευρωλίγκα και να επαναλάβουμε την πρόκριση στην EuroLeague την επόμενη χρονιά, κάτι που δεν συμβαίνει ποτέ. Η ομάδα που βγαίνει στην Ευρωλίγκα υποφέρει πολύ. Υπάρχουν πολύ καλές ομάδες και χαώδεις αποστάσεις, μεγάλα ταξίδια, με αποτέλεσμα πάντα την επόμενη χρονιά να παίζει στο EuroCup η ομάδα που παίζει Ευρωλίγκα. Αυτό συνέβη στο παρελθόν με όλες τις προηγούμενες ομάδες. Είχαμε μεγάλη φθορά από την Ευρωλίγκα.
Εδώ δεν μπορείς να παίξεις διπλή αγωνιστική στην Ευρωλίγκα και μετά να κερδίσεις περπατώντας. Θα χάσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τερματίσουμε στην 6η θέση και να πρέπει να κερδίσουμε στα playoffs τρεις φορές την Λοκομότιβ, που είναι πολύ δυνατή ομάδα και μία φορά την Ούνικς, την ομάδα που έκανε την πιο σταθερή πορεία στην κανονική περίοδο, κάνοντας μόνο δύο ήττες από την ΤΣΣΚΑ και ήταν πολύ καλά προετοιμασμένη από τον Δημήτρη Πρίφτη, μία ομάδα συμπαγής, που δεν τα παρατούσε ποτέ. Είμαστε εξοντωμένος από την ταλαιπωρία, αλλά και πάρα πολύ χαρούμενοι.
Παίξαμε σε όλα τα playoffs χωρίς τον Μάρκοβιτς, τον μοναδικό πλέι μέικερ που είχαμε, αλλά και χωρίς τον Ρόμπινσον, που ήταν τραυματίας σε όλη τη σειρά και χωρίς τον Τοντόροβιτς που δεν είχε δικαίωμα να παίξει. Ταυτόχρονα ο Αντερσον και ο Χάνικατ είχαν γυρίσει από τραυματισμούς και ήταν δύο μήνες έξω, οπότε το μέγεθος της δυσκολίας ήταν μεγάλο. Το πανηγύρισα έντονα γιατί κάναμε αυτό που μας είχαν ζητήσει από την αρχή της χρονιάς. Κάναμε γενικά πολύ καλή χρονιά. Και στα playoffs της Ευρωλίγκας ήμασταν ανταγωνιστικοί με την ΤΣΣΚΑ, κάναμε ρεκόρ νικών, ήταν η καλύτερη χρονιά όλων των εποχών στην ιστορία της Χίμκι“.
Για τις δυσκολίες και τους πολλούς νέους παίκτες που είχε η Χίμκι: “Είναι πάρα πολλά άλλα πράγματα που έχουν σημασία. Το πιο σημαντικό είναι ότι πρέπει να έχουν τεχνογνωσία οι πάντες. Εμείς δεν παίζαμε στο γήπεδό μας, αλλά στα προάστια της Μόσχας, που είναι δύο ώρες από το Χίμκι μέσα στην κίνηση. Είναι μία σειρά από πράγματα που δεν ξέρει ο κόσμος. Επίσης, δείτε ποιες ομάδες πηγαίνουν κάθε χρόνο στο Final Four. Είναι ομάδες που έχουν έναν κορμό παικτών. Εμείς είχαμε οκτώ καινούργιους παίκτες. Ακόμα και η Ζαλγκίρις έχει τον ίδιο κορμό για πολλά χρόνια και τον ίδιο προπονητή για τρία χρόνια. Την πρώτη χρονιά είναι πολύ δύσκολο να κατακτήσεις κάτι.
Εύκολο δεν είναι τίποτα. Είναι τόσες οι εντάσεις, οι κρίσεις… Η Ρωσία είναι μία ιδιαίτερη χώρα, στην οποία όμως οι Έλληνες είναι αποδεκτοί. Δεν ξέρω για ποιο λόγο. Ίσως επειδή είμαστε ορθόδοξοι κι εμείς. Μας εκτιμούν ως λαό. Γενικά είναι δύσκολο να δουλέψεις, να καταλάβεις πως σκέφτονται οι άνθρωποι και οι διοικήσεις των ομάδων. Εγώ είχα την τύχη να γίνουν αποδεκτά αυτά που είπα για το προπονητικό σταφ και τους παίκτες που ήθελα, ανεξάρτητα αν σε κάποιους πετύχαμε και σε κάποιους αποτύχαμε. Πάντα συμβαίνει αυτό. Κερδίζοντας και τα παιχνίδια στην Ευρωλίγκα κέρδισα και την εμπιστοσύνη τους, ώστε να υλοποιώ και αυτά που τους έλεγα. Δεν είναι και τόσο εύκολο”.
Για την απομάκρυνσή του από τον Ολυμπιακό: “Για καλό έγινε. Και για τους δύο. Είναι μοιραίο στην Ελλάδα. Πρέπει να φύγεις έξω για να εκτιμηθείς. Επειδή έχω φύγει από την Ελλάδα εδώ και τρία χρόνια και έχω ζήσει τρεις διαφορετικές ομάδες με διαφορετικές κουλτούρες και περίεργες καταστάσεις, όταν φεύγεις, έχεις μία καλή ανάμνηση για την χώρα. Για τη συγκεκριμένη δουλειά που έχουμε επιλέξει, βέβαια, είναι καλύτερο να φεύγεις στο εξωτερικό και να γυρίζεις τα καλοκαίρια στην Ελλάδα”.
Για την αναμέτρηση με την ΤΣΣΚΑ και την σειρά στα playoffs της Ευρωλίγκας: “Είναι η μόνη διοργάνωση στην Ευρώπη που ο ημιτελικός είναι πιο σημαντικός από τον τελικό. Πάντα πρέπει να έχεις μία ρεαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων. Η ΤΣΣΚΑ είναι καλύτερη ομάδα από εμάς και σε μία σειρά αγώνων είναι πάρα πολύ δύσκολο να την περάσεις. Σε έναν αγώνα μπορείς να το κάνεις, αλλά αυτή τη στιγμή το πιο σημαντικό κομμάτι είναι το πνευματικό κομμάτι. Εμάς δεν μας ζήτησε κανείς από την αρχή της χρονιάς: «πήγαινε πάρε το πρωτάθλημα» αλλά να βγούμε στην Ευρωλίγκα.
Η ΤΣΣΚΑ εάν δεν πάρει το πρωτάθλημα θα είναι τεράστια αποτυχία για αυτήν. Εγώ από τη μεριά μου θα προσπαθήσω να μαζέψω το μυαλό των παικτών και τα κομμάτια της ομάδας επειδή δεν είχαμε καθόλου rotation. Το να παίξουμε έπειτα από δύο ημέρες ένα παιχνίδι μεγάλης έντασης είναι από μόνο του πολύ δύσκολο απέναντι σε μία πάρα πολύ δυνατή ομάδα. Είναι όμως ένα Final Four. Είμαι κι εγώ περίεργος να δω πως θα αντιδράσει η ομάδα”.
Για την επόμενη σεζόν της Χίμκι: “Η πιο ωραία αθλητική κουβέντα το καλοκαίρι είναι να βλέπεις το ρόστερ και να βλέπεις ποιον προσθέτει και ποιον αφαιρεί μία ομάδα. Για όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά, συμπεριλαμβανομένου και μένα. Το μπάσκετ δεν είναι όμως μόνο «αγοράζω αυτόν και τα κατάφερα». Έτσι όπως είναι η EuroLeague και τα τοπικά πρωταθλήματα, πρέπει να έχεις καλό προπονητικό σταφ, καλούς γιατρούς, καλούς γυμναστές, να φροντίζεις τα ταξίδια σου.
Η οργάνωση είναι το νούμερο ένα σε αυτό το επίπεδο. Πολλές φορές δεν είναι τύχη αυτό που καταφέρνεις, αλλά αυτό που αξίζεις να πάρεις. Και αυτό που αξίζεις να πάρεις έχει πάρα πολύ μεγάλη σχέση με την οργάνωση. Το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι ξέρω πάρα πολύ καλά πλέον την δομή της ομάδας. Από τους παίκτες που είχαμε φέτος έχουμε φυσικά την ανάγκη να αλλάξουμε κάποιους αλλά η γνώμη μου είναι ότι μπορούμε να κάνουμε ισχυρότερη ομάδα από αυτήν που είχαμε φέτος”.
Για τη συνολική εμπειρία στη Χίμκι: “Είναι μία από τις πιο δύσκολες προπονητικές δουλειές που έχω κάνει. Και μετά την εμπειρία στη Βαρκελώνη ήθελα πολύ να τα καταφέρω και είμαι ευγνώμων στην Χίμκι που έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω σε υψηλό επίπεδο. Δεν θέλω να πω ότι καθάρισα το όνομά μου. Σε καμία περίπτωση δεν είναι προσωπική υπόθεση η επιτυχία ή αποτυχία σε ένα ομαδικό σπορ, αλλά μου δόθηκε η ευκαιρία να κοουτσάρω πάλι στην EuroLeague, να κάνουμε ό,τι μπορούμε και στο τέλος να τα καταφέρουμε. Πολλές φορές κάνεις ό,τι μπορείς και δεν τα καταφέρνεις. Φέτος το κάναμε και είναι δύο φορές πιο σημαντικό”.