Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Η λέξη “Τοξοβόλος” ήταν κάτι σαν trend στα ερυθρόλευκα internetικά στέκια την ημέρα της απόκτησής του (20/7/17) από τον Ολυμπιακό. Όχι τυχαία, αφού έτσι μεταφράζεται το επώνυμό του στα ελληνικά. Αλλά κι έτσι να μην ήταν, με τέτοια ικανότητα στην εκτέλεση ο Γιάνις Στρέλνιεκς σίγουρα θα μπορούσε να το είχε αποκτήσει και σαν παρατσούκλι. Παρόλα αυτά, στην πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό δεν κατάφερε να δείξει ποιος πραγματικά είναι. Τουλάχιστον όχι στο βαθμό που θέλει και μπορεί. Αλλά υπάρχει κι η νέα χρονιά.
Ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού, Ντέιβιντ Μπλατ, εισηγήθηκε την παραμονή του, η διοίκηση συμφώνησε και θα είναι παρών και στο δεύτερο χρόνο του συμβολαίου του (30/6 το deadline για opt in από πλευράς ομάδας).
Το Eurohoops κάνει rewind στην πρώτη του χρονιά…
Οι προσδοκίες
“Η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ανακοινώνει τη συμφωνία της με τον καλαθοσφαιριστή Γιάνις Στρέλνιεκς” ανέφερε μεταξύ άλλων η τότε ανακοίνωση της απόκτησής του κι οι συστάσεις περίσσευαν. Πώς αλλιώς για έναν παίκτη προερχόμενο από δύο πολύ καλές χρονιές στη Μπάμπεργκ και με συνολικό ποσοστό ευστοχίας στις πρώτες του τρεις στην Ευρωλίγκα, συμπεριλαμβανομένης και της μίας στην ουκρανική Μπουντιβέλνικ (2013-14), της τάξεως του 50,1% εντός πεδιάς με 43,6% πίσω από τα 6,75 μέτρα;
Σαν αυτά να μην ήταν αρκετά, οι εμφανίσεις του στο EuroBasket 2017 (7,4π., 3,6ρ., 6,6ασ., 0,7κλ., 1,4λ. σε 28′), το οποίο είχε ολοκληρώσει με τον τρίτο καλύτερο μέσο όρο σε ασίστ, στην πορεία της Λετονίας μέχρι τα προημιτελικά, είχαν προσθέσει στον ενθουσιασμό αρκετών για ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει στον Ολυμπιακό.
Η μισή αλήθεια
Στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της περσινής χρονιάς ο 29χρονος Λετονός πόιντ γκαρντ ήταν ο πρώτος σκόρερ (16π. με 4/4τρίπ.) του Ολυμπιακού στην άνετη νίκη-πρόκριση επί του ΓΣΛ-Φάρου στη Λάρισα στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας και παρά το χαμηλό βαθμό δυσκολίας του συγκεκριμένου παιχνιδιού όλα έδειχναν πως θα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο και στη συνέχεια. Κι έτσι ήταν. Αλλά όχι για πολύ.
Παρότι ερχόταν από τον πάγκο, ο μέσος όρος των 22′ με 9,3 πόντους στο α’ γύρο της κανονικής περιόδου στην Ευρωλίγκα κάθε άλλο παρά μέλος της μέλος της “second unit” μπορούσε να τον χαρακτηρίσει. Μόνο που όσο τυχερός ήταν ο ίδιος (τα περισσότερα παιχνίδια από τον καθένα με 34/34 στην Ευρωλίγκα, 34/36 στη Basket League και 3/3 στο Κύπελλο), άλλα τόσο “άτυχος” αποδείχτηκε έκτοτε.
Με τους τραυματίες να επιστρέφουν, ο χρόνος του άρχισε να μειώνεται κι η απόδοσή του να πέφτει κατ’ επέκταση (17′ με 5,9π. στον β’ γύρο της Ευρωλίγκας), για να φτάσει να παίξει για μόλις 15′ στα playoffs (7π.). Έτσι από σχεδόν δεδομένο οι καλές του εμφανίσεις άρχισαν να αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα.
Ακόμη και στη Basket League, στην οποία μετά από ένα δυνατό comeback στους πρώτους δύο γύρους των playoffs (16π. με 4/4τρίπ. στο Game 2 των προημιτελικών με την Κύμη, 18π. με 5/5τρίπ. στο Game 1 και 22π. με 5/6τρίπ. στο Game 3 των ημιτελικών με τον Προμηθέα) βρέθηκε στους Τελικούς να ολοκληρώνει μακριά από τον καλό του εαυτό (4,6π. σε 16′).