Του Γιάννη Ασκούνη/ info@eurohoops.net
Ο 19χρονος Σλοβένος θα συνεχίσει την καριέρα του στο NBA και τους Ντάλας Μάβερικς. Για την ώρα, πάντως, συγκίνησε με το πολύ ωραίο γραπτό του, κυρίως με τις αναφορές για τη Ρεάλ και τους φιλάθλους. Αναλυτικά:
“ΔΥΟ ΟΝΕΙΡΑ
Προς τους παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης:
Το μπάσκετ είναι η ζωή μου. Η μητέρα μου λέει συνέχεια ότι δεν με θυμάται να κάνω κάτι άλλο εκτός από το να παίζω μπάσκετ.
Ούτε εγώ θυμάμαι.
Νιώθω πολύ τυχερός. Όταν ήμουν 13 ετών και ήρθα να ζήσω στη Μαδρίτη, σκεφτόμουν πως θα εκπληρώσω το όνειρό μου, να γίνω ένας καλός παίκτης μπάσκετ. Αυτό που δεν είχα σκεφτεί ήταν πως αυτό το ταξίδι θα ήταν το ξεκίνημα ως προς την εκπλήρωση δύο ονείρων, όχι ενός. Αυτά γίνονται μονάχα στις ταινίες. Ήμουν παίκτης της κορυφαίου συλλόγου του κόσμου και τώρα θα παίξω στην κορυφαία λίγκα του κόσμου.
Η ομορφιά του μπάσκετ είναι πως πρόκειται για ένα από τα αθλήματα, στα οποία στηρίζεσαι περισσότερο στους συμπαίκτες σου. Δεν εννοώ μονάχα τους καταπληκτικούς παίκτες με τους οποίους είχα την τύχη να μοιραστώ το παρκέ, που μου επέτρεψαν να μάθω από εκείνους ως επαγγελματίες αθλητές και ως άνθρωποι. Εννοώ όλη την ομάδα, τον πρόεδρο, τους διευθυντές, τους προπονητές, τους γιατρούς, τους φυσιοθεραπευτές και τους υπαλλήλους. Σας ευχαριστώ όλους, ειδικά τους Αλμπέρτο Ανγκούλο, Πάμπλο Σανιούντο, Ντάνι Σάρτο και Πάκο Ρεντόντο, οι οποίοι υποδέχθηκαν ένα παιδί από τη Σλοβενία που δεν ήξερε ούτε μία ισπανική λέξη και τον πρόσεξαν σαν γιο τους, μέχρι να γίνω άνδρας. Σας αγαπώ.
Αγαπώ επίσης τη Ρεάλ Μαδρίτης, μία ομάδα που μου έδωσε τα πάντα, αθλητικές επιτυχίες και αξίες που θα με συνοδεύσουν σε όλη μου τη ζωή. Μου δίδαξε ότι πρέπει να παλεύεις και να την τα παρατάς ποτέ, ανεξάρτητα από την πρόκληση.
Θέλω να ευχαριστήσω επίσης τους εκπρόσωπους του Τύπου που με αντιμετώπισαν με σεβασμό όταν ήμουν παιδί και μου άσκησαν καλοπροαίρετη κριτική όταν ήμουν πιο μεγάλος σε ηλικία.
Σήμερα γράφω αυτό το γράμμα, για να σας αποχαιρετήσω όλους, ειδικά εσένα, που με υποστήριζες συνεχώς συγχωρώντας τα λάθη μου και απολαμβάνοντας τις επιτυχίες μου. Το κοινό που με ανατρίχιασε με το χειροκρότημα μετά το πρώτο μου τρίποντο σε ματς, στο οποίο έπαιξα όντας μόλις 16 ετών και ένιωσα πολύ κοντά μου στο τελευταίο μου εύστοχο σουτ (ένα ακόμα τρίποντο που έκλεισε κατάλληλα τον κύκλο) 350 χιλιόμετρα μακριά από το μέρος που θα θεωρώ πάντα το σπίτι μου. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, θα είσαι πάντα στην καρδιά μου.
Από εδώ και στο εξής, θα είναι ένας ακόμα Μαδριλένος στο Ντάλας. Ωστόσο, όπως είχε πει ο Terminator: “I’ll be back (θα επιστρέψω)”.
GRACIAS!!! @RMBaloncesto pic.twitter.com/E5l1E2Owax
— Luka Doncic (@luka7doncic) June 29, 2018