Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Το καλοκαίρι είναι καυτό από άποψη θερμοκρασιών και με μεταγραφές όπως αυτή του Σκότι Ουίλμπεκιν, η θερμοκρασία ανεβαίνει ακόμα περισσότερο!
Ο Αμερικανός με τουρκικό διαβατήριο πλέον και… διεθνής με την εθνική της χώρας, είδε τις μετοχές του να κάνουν “τιλτ”, μετά την φοβερή σεζόν στο EuroCup, όπου πήρε από το χέρι την Νταρουσάφακα του Ντέιβιντ Μπλατ και την οδήγησε στον τίτλο και την επιστροφή στην Ευρωλίγκα.
Η Εφές τον διεκδίκησε πολύ έντονα, έφτασε σε συμφωνία μαζί του, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει το ίδιο με την “Νταρού”, με την Μακάμπι που καραδοκούσε, να το εκμεταλλεύεται και να τον κάνει δικό της, ως μια πανάκριβη μεταγραφή, ώστε να την οδηγήσει εκ νέου στα υψηλότερα… πατώματα της Ευρωλίγκας.
Το Eurohoops σκιαγραφεί το προφίλ και ακολουθεί τα βήματα του Ουίλμπεκιν, από το κολέγιο, ως την… Αυστραλία, την ελληνική εμπειρία του στην ΑΕΚ και την Τουρκία, όπου ανέβασε τις μετοχές του τόσο, ώστε να αποτελέσει μήλο της έριδος.
Δημιουργός και σκόρερ
Το μεγάλο πλεονέκτημα του Ουίλμπεκιν είναι πως όσο παίζει σε υψηλό επίπεδο, τόσο βελτιώνεται σε τομείς όπου σε μικρή ηλικία αντιμετώπιζε δυσκολία, όπως η γραμμή των βολών.
Γενικά πρόκειται για έναν γκαρντ που λύνει τα χέρια του προπονητή, αφού μπορεί να δημιουργήσει, αλλά και να σκοράρει, χωρίς να εκβιάσει πολλές προσπάθειες και εις βάρος της γενικότερης ομαδικής λειτουργίας.
Μπορεί να μην είναι πολύ ψηλός (1,88μ.) και με αθλητικά προσόντα, αλλά είναι πάντα μαχητικός, έχει γρήγορη σκέψη και εκτέλεση και γνωρίζει πότε πρέπει να αυξήσει το τέμπο και πότε να…. πατήσει φρένο και να πάει σε πιο αργό ρυθμό, κάτι που εξέλιξε ειδικά στο κολέγιο υπό τις οδηγίες του Μπίλι Ντόνοβαν.
Τα (ταραχώδη) κολεγιακά χρόνια
Ο γεννηθείς στις 5 Απριλίου 1993 το 2010 άρχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Φλόριντα, όντας παράλληλα μέλος των Gators του Μπίλι Ντόνοβαν, όπου είχε περάσει τα κολεγιακά του χρόνια μεταξύ άλλων και ο Νικ Καλάθης.
Ως το 2013 η άνοδος ήταν σταθερή, ωστόσο όσο άνθιζε το ταλέντο του εντός παρκέ, ο αυτοκαταστροφικός του χαρακτήρας δεν τον βοηθούσε, με αποτέλεσμα ο προπονητής του να του επιβάλλει τιμωρίες, είτε με αποκλεισμό από αγώνες, είτε έξτρα πρόγραμμα.
Κατά τη διάρκεια της τρίτης του χρονιά στους Gators, είχε τιμωρηθεί με αποκλεισμό τριών αγώνων, ενώ παραλίγο να του κοστίσει και την καριέρα του στο κολέγιο.
Ετσι, δεν άργησε να του τεθεί “τελεσίγραφο” ώστε να διορθωθεί και να ακούσει τόσο τον Μπίλι Ντόνοβαν, όσο και τον πατέρα του, Σβεντ Ουίλμπεκιν, που ήταν παλιός προπονητής, αλλά και πάστορας.
Η οριακή κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο Ουίλμπεκιν τον βοήθησε να συνειδητοποιήσει πως είχε μονόδρομο μπροστά του για να πετύχει. Και το έκανε, αλλάζοντας πλήρως εντός κι εκτός παρκέ και έγινε ηγέτης της ομάδας του στην τελευταία του χρονιά (2013/2014), την οποία οδήγησε σε ρεκόρ 32-2, με 26 σερί νίκες και στον τίτλο της νοτιοανατολική περιφέρειας και το εισιτήριο για το Final Four, με τον τίτλο MVP για τον εαυτό του στην περιφέρεια SEC, χάρη στους 13,1 πόντους, 3,6 ασίστ, 1,6 κλεψίματα ανά αγώνα.