Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Κάτι παραπάνω από δυναμικά συνεχίζει η Φενέρ τις μεταγραφικές της κινήσεις, αφού μετά τον Τζόφρι Λοβέρν, έπεισε άλλον έναν παίκτη να αφήσει τον “μαγικό κόσμο” και να κάνει το ταξίδι από την άλλη όχθη του Ατλαντικού για να γνωρίσει την Ευρωλίγκα.
Αυτός δεν είναι άλλος από τον Τάιλερ Ένις, ο οποίος αποτελεί το νέο σπουδαίο απόκτημα των φιναλίστ του Final Four του Βελιγραδίου, που θέλουν έτσι να καλύψουν ιδανικό το κενό που άφησε η αποχώρηση του Μπραντ Ουοναμέικερ, που έκανε το αντίθετο δρομολόγιο, προς το ΝΒΑ.
Το Eurohoops σκιαγραφεί το προφίλ του 24χρονου Καναδού πόιντ γκαρντ, ο οποίος από τον “μαγικό κόσμο” και τους Λέικερς πέρυσι, θα γνωρίσει για πρώτη φορά την Ευρώπη, ακολουθώντας τα χνάρια του μεγαλύτερου αδελφού του.
Ο Τάιλερ δεν είναι ο πρώτος της οικογένειας Ένις που κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι. Πέρυσι, το ευρύ κοινό γνώρισε τον μεγαλύτερο αδελφό του, Ντίλαν, ο οποίος πέρυσι εμφανίστηκε στην Ευρωλίγκα με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα σε 18 αγώνες (6,5π.), έχοντας θητεία επίσης στην Μέγκα Λεκς και τις ισπανικές Σαραγόσα και Ανδόρα στο δεύτερο μισό της σεζόν.
Γιατί τον διάλεξε ο Ζοτς
Αναζητώντας τον παίκτη που θα κάλυπτε το κενό του Ουοναμέικερ, ο Ομπράντοβιτς σίγουρα ήθελε κάποιον που θα μπορεί να ανταποκριθεί στα “θέλω” του. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την αξία του αυτή καθ’ εαυτή, αλλά τη δυνατότητα και τη θέληση ο εκάστοτε παίκτης του να… αλλάζει και να ανταποκρίνεται σε αυτά που θέλει ο Ζοτς, κάθε μέρα, σε κάθε προπόνηση, σε κάθε αγώνα.
Ο Τάιλερ Ένις μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό, έχοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα πως αλλάζει πρόσωπο όταν απαιτείται και όπως απαιτείται από την ομάδα του. “Εξαρτάται τι χρειάζεται η ομάδα από μένα” έχει πει από τα κολεγιακά του χρόνια και το εννοεί, αφού οι ειδικοί στις ΗΠΑ, με πρώτον τον Jonathan Givony του DraftExpress έχουν πει χαρακτηριστικά πως είχαν σαν “χαμαιλέων”, που κάθε χρόνο είναι και διαφορετικός παίκτης.
Αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι η ηγετικότητα στο παρκέ, καθώς έχει σαφώς τη δυνατότητα να σκοράρει ακατάπαυστα, ωστόσο θεωρείται μη εγωιστής στο παρκέ και ομαδικός, δηλαδή ό,τι χρειάζεται για να… προκόψεις σε ομάδες του Ομπράντοβιτς.
Από την άλλη βέβαια, ως μειονέκτημα σημειώνεται από την αρχή της καριέρας του, ή όχι και τόσο μεγάλη ταχύτητα με την μπάλα και η αθλητικότητα, κάτι που καλύπτει πάντως με τη συγκέντρωση και το υψηλό μπασκετικό IQ.