Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Έχει κατακτήσει οκτώ πρωταθλήματα στην Ισπανία με πιο πρόσφατο αυτό του 2014, επτά κύπελλα (με το φετινό) και δύο φορές την Ευρωλίγκα (2003, 2010), ενώ μετράει δέκα μετάλλια με την Εθνική Ισπανίας! Ναι, δέκα!
Ντεμπούτο στα 17
Ο Ναβάρο ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά σε ηλικία 17 ετών! Οκ, δεν είναι και κάτι σπάνιο για τους Ισπανούς ή άλλων εθνικοτήτων παίκτες που ανήκουν σε ομάδες της ACB (και όχι μόνο…) αλλά σίγουρα μας κάνει εντύπωση ακόμα και τώρα εδώ στην Ελλάδα. Το ταλέντο του ήταν τέτοιο που η Μπαρτσελόνα δεν μπορούσε να αγνοήσει και έτσι αμούστακος ακόμα στα 17 του έπαιξε για πρώτη φορά στην ACB και συγκεκριμένα 23 Νοεμβρίου του 1997.
Δύο χρόνια αργότερα πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα (1999) ενώ από εκείνα τα χρόνια διακρινόταν με τις μικρές εθνικές ομάδες της Ισπανίας κατακτώντας το ευρωπαϊκό (1998) και το παγκόσμιο τίτλο (1999)!
Με την Μπαρτσελόνα κατέκτησε οκτώ πρωταθλήματα στην ACB (MVP το 2006) και τρεις φορές ήταν MVP στους τελικούς.
“Μπομπίτα”: Σουτ με την… υπογραφή του
Είναι τέτοια η παρακαταθήκη που αφήνει αυτός ο παίκτης που ένας τρόπος για να σουτάρεις, το γνωστό και ως floater όπως λέγεται παγκοσμίως, φέρει την υπογραφή και το όνομα του! Η περίφημη “μπομπίτα”, δηλαδή. Όσοι σουτάρουν με αυτόν τον τρόπο στην Ευρώπη λέμε πως κάνουν “μπομπίτα” και όχι floater και αυτό από μόνο του είναι άκρως τιμητικό για τον Ισπανό παίκτη που μετέτρεψε σε τέχνη τη συγκεκριμένη τεχνική.
Στις ένδοξες μέρες του σπάνια κοβόταν και όποτε έπαιρνε τον κεντρικό – συνήθως- διάδρομο προς το αντίπαλος καλάθι, κανείς δεν μπορούσε να τον κόψει αφού έδινε πολύ ύψος στην μπάλα και … ω του θαύματος, σχεδόν πάντα κατέληγε να “ματώνει” το δυχτάκι.
Ένας θρύλος της Ευρωλίγκας
Ο Ναβάρο είναι ένας θρύλος της Ευρωλίγκας και υπάρχουν… 4.152 λόγοι για αυτό! Τόσοι είναι οι πόντοι που μέτρησε στην καριέρα του στην κορυφαία διοργάνωση και φυσικά είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών, με τον Βασίλη Σπανούλη να τον ακολουθεί σε απόσταση 416 πόντων. Μπορεί να τον προσπεράσει από φέτος…
Ο μέσος όρος του είναι 12,2 πόντοι ανά αγώνα, αλλά προφανώς και αδικείται από αυτό αφού τα τελευταία τρία χρόνια έπαιζε και σκόραρε λίγο. Μέτρησε άλλωστε 14 σερί σεζόν με διψήφιο μέσο όρο πόντων και ο μεγαλύτερος ήταν την περίοδο 2006-07 όταν τέλειωσε με 16,9 πόντους.
Έχει παίξει 341 ματς, επίσης τα περισσότερα από κάθε άλλον αλλά τον απειλεί ο Ρέγιες που ακολουθεί με 322. Ο Ναβάρο κατέκτησε δύο φορές την Ευρωλίγκα, το 2003 στη Βαρκελώνη και το 2010 στο Παρίσι με αντίπαλο τον Ολυμπιακό.
Ήταν ο MVP του 2009 – τότε που στον ημιτελικό του Βερολίνου τον φόρτωσαν με τρία φάουλ νωρίς νωρίς και η ΤΣΣΚΑ πήρε τη νίκη για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό– και πέντε φορές μέλος της πρώτης πεντάδας.
Το πέρασμα από το ΝΒΑ και τους Γκρίζλις
Ο Ναβάρο επιλέχθηκε στο Νο40 του ντραφτ 2002 από τους Ουίζαρντς αλλά ουδέποτε έπαιξε για αυτούς. Για την ακρίβεια, αποφάσισε να παίξει στο ΝΒΑ στα 27 του και δη στους Μέμφις Γκρίζλις που πήραν τα δικαιώματα σε ανταλλαγή για ένα ντραφτ πικ πρώτου γύρου. Έχοντας ήδη καταξιωθεί στην Ευρώπη ως μεγάλος σκόρερ, ο Ναβάρο δοκίμασε την τύχη του στο ΝΒΑ όπως άλλωστε έχουν κάνει πάρα πολλοί συμπατριώτες και φίλοι του.
Εκεί συνάντησε έναν από αυτούς (σεζόν 2007-08), τον Πάου Γκασόλ που είχε δημιουργήσει τεράστιο όνομα στο Μέμφις. Η συνεργασία τους όμως δεν κράτησε ολόκληρη τη χρονιά αφού ο Γκασόλ δόθηκε με ανταλλαγή στους Λέικερς (μεταξύ των ανταλλαγμάτων ήταν και τα δικαιώματα του αδελφού του Μαρκ που έπαιξε αργότερα στο Μέμφις) και οι Γκρίζλις έκαναν μία από τις χειρότερες σεζόν της ιστορίας τους (22-60).
Ο Ναβάρο έπαιξε και στα 82 παιχνίδια, τα 30 ως βασικός και μέτρησε 10,9 πόντους σε 25,8 λεπτά μέσο όρο συμμετοχής. Όχι και άσχημα, δεν νομίζετε;
Μία καριέρα όνειρο και στην Εθνική ομάδα
Η Εθνική Ισπανίας είναι εδώ και πολλά χρόνια κυρίαρχη στον ευρωπαϊκό χώρο και παράλληλα πρωταγωνιστεί παγκοσμίως. Δυστυχώς το νιώσαμε ως Έλληνες αυτό στον τελικό της Ιαπωνίας το 2006 όταν μας νίκησαν στον τελικό με άνεση, παρότι προερχόμασταν από το θρίαμβο κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, στην τελευταία τους ήττα από τότε.
Η επιτυχία αυτή των “φούριας ρόχας” στηρίχθηκε εν πολλοίς και στο ταλέντο του “Λα Μπόμπα” Ναβάρο.
Μέλος των μικρών εθνικών ομάδων από το 1997 πήρε κυριολεκτικά τα πάντα με την Εθνική ομάδα της χώρας του. Το παλμαρέ του σε… τρομάζει, λες δεν μπορεί ένας παίκτης να έχει τόσους πολλούς τίτλους και μετάλλια.
Με χρονολογική σειρά έχει κατακτήσει το χάλκινο του 2001 στο Ευρωμπάσκετ (Πόλη), το ασημένιο του 2003 (Σουηδία), το χρυσό στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας (2006), το ασημένιο στην Ισπανία το 2007 στο Ευρωμπάσκετ (με το σουτ του Χόλντεν), το ασημένιο στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 2009 (Πολωνία) και 2011 (Λιθουανία), ακόμα ένα ασημένιο στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου (2012), το χάλκινο στους επόμενους Ολυμπιακούς στο Ρίο και τέλος το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 2017.
1997-2018, la evolución de Juan Carlos Navarro
20 temporadas de una leyenda de la #LigaEndesa pic.twitter.com/gACwi2tyz8
— Liga Endesa (@ACBCOM) August 17, 2018
