Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Ήταν από τις τελευταίες μετεγγραφές του καλοκαιριού. Αλλά ήταν από τις πιο ηχηρές. Δεν είναι πολλοί όλοι όσοι βρέθηκαν από το ΝΒΑ στην Ευρώπη. Με τέσσερα χρόνια στους Ρόκετς (2014-15), στους Λέικερς (2014-17) και πίσω στους Ρόκετς (2017-18) ο Τάρικ Μπλακ διαφέρει από πολλούς. Με πτυχίο πάνω σε Organizational Leadership σε χρόνο dt, με διάθεση να προσφέρει απλόχερα στο συνάνθρωπο και δικό του ίδρυμα ως απόδειξη και με δίψα για γνώση όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά στη ζωή την ίδια, διαφέρει από ακόμη περισσότερους.
Το Eurohoops είχε τη χαρά να συνομιλήσει μαζί του με το πέρας των υποχρεώσεων της Μακάμπι Τελ Αβίβ στο παρθενικό τουρνουά “Παύλος Γιαννακόπουλος” (3η θέση) και να ακούσει τις θέσεις του πάνω σε όλα αυτά.
-Δεν είσαι πολύ καιρό εδώ. Πώς προσαρμόζεσαι στη Μακάμπι, στην Ευρώπη;
Προσαρμόζομαι καλά. Θέλω να ευχαριστήσω τη Μακάμπι που με προσέχει τόσο πολύ και με βοηθά να έχω μία όσο το δυνατόν πιο εύκολη προσαρμογή. Τους ευχαριστώ. Αλλά νομίζω πως προσαρμόζομαι αρκετά καλά. Βλέπω τα παιχνίδια, βλέπω πώς παίζω, νομίζω προσαρμόζομαι αρκετά καλά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Προσπαθώ όσο το δυνατόν καλύτερα για να μας βοηθήσω να νικάμε. Αυτό πρέπει να κάνω και συνεχίζω.
-Πόσο μεγάλες είναι οι διαφορές ανάμεσα στο παιχνίδι στο ΝΒΑ και στην Ευρώπη;
Στην Ευρώπη το μπάσκετ είναι παιχνίδι δεξιοτήτων. Δεν είναι τόσο αθλητικό, αλλά όλα είναι τόσο επιδέξιο, κάθε κατοχή. Κι αυτό ίσως το δυσκολότερο στυλ για να παίξεις άμυνα. Βλέπεις τον Ντιρκ Νοβίτσκι, τον Λάρι Μπερντ, δύο από τους κορυφαίους όλων των εποχών, τον Τιμ Ντάνκαν, κορυφαίο πάουερ φόργουορντ όλων των εποχών, δεν ήταν οι πιο αθλητικοί, αλλά ήταν τόσο δεξιοτέχνες και για αυτό αυτό ακριβώς ήταν τόσο δύσκολο να τους παίξεις άμυνα. Όντας αθλητικός εγώ, πρέπει να εγκλιματιστώ και να βάλω και δεξιότητα στο παιχνίδι μου.
-Τι κάνει έναν NBAer από τις ΗΠΑ να μπει στο αεροπλάνο και να περάσει τον Ατλαντικό;
Ήθελα να ζήσω μία νέα εμπειρία, να διευρύνω τους ορίζοντές μου, να μη περιοριστώ σε κάτι συγκεκριμένο και δείξω κι άλλες πτυχές του εαυτού μου πάνω στο άθλημα. Στο ΝΒΑ είχα αφήσει διαφορετικό στίγμα. Όταν ήμουν rookie, μου είχε δοθεί η ευκαιρία να συνεχίσω να εξελίσσομαι, αλλά μετά από τη rookie μου χρονιά είχα αρχίσει να περιορίζομαι σε συγκεκριμένα πράγματα, δεν ήταν ανοιχτό πια το παιχνίδι για εμένα. Δεν ήμουν πια μέρος του παιχνιδιού, ούτε ήμουν σε θέση να βοηθώ την ομάδα μου να νικά. Ήρθα εδώ για να είμαι πάλι κομμάτι σε κάτι ξεχωριστό, να βοηθώ την ομάδα μου να νικά, να δείξω πως παραμένω ανταγωνιστικός, πως είμαι καλός σε αυτό που κάνω και μπορώ πραγματικά να βοηθήσω την ομάδα να νικήσει σε υψηλό επίπεδο.
-Η Μακάμπι περνά δύσκολα τα τελευταία χρόνια. Ξέρω πως έχεις πτυχίο πάνω σε Organizational Leadership. Είσαι έτοιμος να οργανώσεις την κατάσταση και να ηγηθείς της Μακάμπι;
Για να είμαι ειλικρινής, με έχουν ξαναρωτήσει για αυτό, αλλά είναι θέμα με ποιους παίζεις, ποιους έχει τριγύρω σου, ποιος είναι αυτός που σε αποκαλεί ηγέτη. Tι κάνεις για αυτούς κι αν αυτοί θα σε έχουν για ηγέτη. Δεν είναι κάτι που το πουλάω ή μπορώ να το ορίσω εγώ. Οι τριγύρω σου βλέπουν τι δίνεις στην ομάδα κι αναλόγως σε λένε ηγέτη ή όχι. Εγώ θα συνεχίσω να είμαι ο εαυτός μου. Είμαι πολύ φωνακλάς στο παρκέ, όπως θα έχετε ήδη διαπιστώσει, παίζω δυνατά, βγάζω πάθος για τη νίκη, είμαι πολύ κοινωνικός, τα πηγαίνω πολύ καλά με τους συμπαίκτες μου, μιλάω με όλους στη Μακάμπι. Θέλουν να με έχουν ψηλά στη λίστα τους; Με θεωρούν ικανό για αυτό; Είμαι έτοιμος. Θέλουν κάτι άλλο; Είμαι έτοιμος και για αυτό. Ό,τι είναι καλύτερο για την ομάδα.
-Πήρες το πτυχίο σε τρία χρόνια, πολύ γρήγορα. Πόσο σημαντικό ήταν για εσένα να αποκτήσεις ένα πτυχίο και πόσο σημαντικό είναι για όλους τους αθλητές να έχουν τέτοιου είδους εκπαίδευση;
Το πτυχίο είναι σημαντικό αναλόγως τι θα κάνεις. Υπάρχουν άτομα που δεν το έχουν ανάγκη. Όπως ένας μηχανικός. Υπάρχουν αεροναυπηγοί που βγάζουν ένα σωρό λεφτά, αλλά δεν είναι απαραίτητο να πάνε σε πανεπιστήμιο και να χρεωθούν για να πάρουν ένα πτυχίο. Απλώς διδάσκονται μία τέχνη. Ό,τι είναι απαραίτητο για τον καθένα. Για εμένα ήταν, όπως εξίσου σημαντικό ήταν να πάρω και το master μου, αλλά αυτό που θα έλεγα στον καθένα είναι να κάνει τις επιλογές του και να ξεφεύγει από τα όριά του. Υπάρχουν πολλοί χωρίς πτυχίο, πολλοί από αυτούς είναι οι πιο πετυχημένοι στον κόσμο, αλλά δεν έχουν πτυχίο.
-Ξέρω πως σου είναι δύσκολο να είσαι τόσο μακριά από το Μέμφις. Έχεις κι ένα ίδρυμα εκεί. Θες να μας μιλήσει λίγο για αυτό;
Tarik Black Foundation. Μπορώ να μιλάω όλη ημέρα για αυτό. Είναι το πάθος μου. Το λατρεύω. Πρόεδρος είναι η μητέρα μου, Τζούντιθ Μουρ, τρέχει τα πάντα. Κι εγώ μαζί. Μαζί με τα υπόλοιπα άτομα κάνουμε σπουδαία πράγματα. Ασχολούμαστε με νέα παιδιά. Για αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι είναι τόσο σημαντικό στη ζωή μου για να πηγαίνω μπροστά. Προσπαθούμε να κλείσουμε την ψαλίδα στην εισοδηματικής ανισότητας μεταξύ πληθυσμιακών ομάδων. Πρέπει να υπάρχει μία συζήτηση ατόμων με διαφορετικό υπόβαθρο, όταν ο ένας αρχίσει να καταλαβαίνει τον άλλο θα μπορούμε να συνυπάρξουμε καλύτερα. Δουλεύουμε πάνω σε αυτό δύο χρόνια τώρα, να παρέχουμε ένα ασφαλές περιβάλλον για να γίνονται αυτές οι συζητήσεις και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε και να μεγαλώνουμε.
-Οπότε όλα έχουν να κάνουν με το να δίνεις πίσω στην κοινωνία και σε όλους όσοι έδωσαν και σε εσένα. Μιλώντας για αυτό, το τουρνουά διεξήχθη στη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου, ενός ανθρώπους που έδωσε πολλά στον Παναθηναϊκό και στον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα. Πώς είδες την όλη ατμόσφαιρα; Πώς το έζησες συναισθηματικά;
Ήταν χαρακτηριστικό της λατρείας που έχει ο κόσμος για αυτόν και πως τι αφήνουμε πίσω μας όταν φύγουμε από τη ζωή. Ο θάνατος είναι ένα πολύ σκληρό θέμα για συζήτηση, αλλά συμβαίνει σε όλους μας, αλλά αυτό δείχνει την κληρονομιά του, το σημάδι που άφησε και την προσωπικότητα που είχε. Ακόμη κι εγώ που δεν τον είχα συναντήσει, βλέποντας τα πανό και τα λάβαρα και να τον επαινούν με αυτόν τον τρόπο, κατάλαβα πόσο καλός άνθρωπος ήταν και πως είχε τόσα πολλά για όλους όσοι ήταν στο γήπεδο και στην κοινωνία. Είναι άξιο σεβασμού και θαυμασμού. Εγώ δεν τον είχα συναντήσει, δεν τον ήξερα καν, αφού τώρα ήρθα, αλλά το να συμμετέχω στο τουρνουά στη μνήμη του και να βλέπω την ευλάβεια και την εκτίμηση για το πρόσωπό του, να βλέπω τον γιο του να τον τιμά και να συνεχίζει το έργο του, το ίδιο κι οι φίλοι του, δείχνει πόσο επηρέασε όλους τριγύρω του και την κοινωνία. Το σέβομαι και το επιδοκιμάζω. Ελπίζω κάποτε, όταν φύγω από τη ζωή, όταν έρθει η ώρα μου, να έχω αφήσει κι εγώ το στίγμα και να έχω κάνει κι εγώ τόσα για την κοινωνία και να με σέβονται έτσι. Δε θα είμαι εδώ για να το δω, αλλά θα είναι δεδομένο πως θα έχω κάνει καλή δουλειά, αν μιλούν με τέτοια λόγια για εσένα και τον αντίκτυπο που είχες σε τόσο κόσμο.
-Μιλώντας για μαθήματα ζωής, διάβασα κάπου πως όσο ήσουν με τον Κόμπι Μπράιαντ στην τελευταία του χρονιά τού είχες ζητήσει να τα λέτε για λίγο καθημερινά. Ποιο ήταν το πιο σημαντικό μάθημα ζωής που σου έδωσε;
Ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα ζωής που μου έδωσε; Έμαθα τόσα από αυτόν χωρίς καν μιλά για αυτά, μόνο να τον βλέπω πώς λειτουργεί, πώς προσέχει τον εαυτό του ως επαγγελματίας. Παρότι είναι ο Κόμπι Μπράιαντ, πασίγνωστος ως είναι, είναι τόσο ταπεινός που ο κόσμος δεν το ξέρει καν, δεν το ακούει, γιατί βλέπει τις κόντρες του στο παρκέ και δεν καταλαβαίνει την επιρροή που έχει εκτός, αυτή την ταπεινότητα. Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που έμαθα από αυτόν; Είχαμε μία συζήτηση για την οικογένεια. Όταν αποκτάς υπόσταση, πώς αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους τριγύρω σου. Κάποιοι πέφτουν πάνω σου, κάποιοι στρέφονται εναντίον σου, συμβαίνουν τόσα πολλά όταν βρεθείς σε αυτή την κατάσταση. Πετάγαμε μία φορά, για το Ορλάντο αν θυμάμαι καλά, και μου έλεγε για τη δική του οικογένεια και πώς εξελίχθηκαν κάποια πράγματα με δικά του άτομα κι υπήρχε ένας παραλληλισμός για εμένα γιατί περνούσα κι εγώ τα δικά μου. Με βοήθησε πραγματικά το να ακούω πως ο Κόμπι Μπράιαντ πέρασε κάτι παρόμοιο, αλλά και τη γνώση και τη σοφία που είχε αφότου το πέρασε.
Παρακολουθείστε το video με την αποκλειστική συνέντευξη του Τάρικ Μπλακ στη “Eurohoops TV”:
Photo credit: Getty Images, eurokinissi