Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Αναλυτικά τι είπε ο προπονητής της Χίμκι μέσω του ΣΚAΪ:
Για τον Ολυμπιακό: “Είναι μια ευχάριστη ανάμνηση με τα πάνω της και τα κάτω της και έτσι πρέπει να μείνει στο μυαλό μου. Η ζωή προχωράει, έχω τρεις διαφορετικές εμπειρίες με τρεις διαφορετικές ομάδες από τότε”.
Για τον Ναβάρο: “Με τον Ναβάρο είχα τη δυστυχία να τον έχω στα τελευταία του χρόνια. Υπήρξε ένας θρύλος του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, μεγάλος παίκτης. Στην προπόνηση και σε κάποια παιχνίδια έβλεπες το πολύ μεγάλο ταλέντο του αλλά και τον τρόπο που έπαιζε, όμως είχε πολλά προβλήματα τραυματισμών, συχνά έμενε έξω και χρειαζόταν ειδική διαχείριση από την ομάδα”.
Για την απώλεια του Χάνεϊκατ: “Για τρεις μέρες ήμουν άλαλος, δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Ήταν μεγάλο το σοκ και πραγματικά μεγάλη η στεναχώρια αλλά και η έκπληξη γιατί αυτή η εξέλιξη ήταν κάτι που κανείς δεν περίμενε για όσους ήξεραν τον Τάιλερ. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν είχε καμιά σκοτεινή πλευρά στη ζωή του, ήταν ένας εξωστρεφής άνθρωπος που δεν είχε κανένα ίχνος επιθετικότητας ούτε με αντιπάλους ούτε με συμπαίκτες. Έτσι λοιπόν σε όλους μας άφησε εμβρόντητους αυτή η είδηση και πέρα από τη μεγάλη στεναχώρια που υπάρχει, αυτή η σκιά υπάρχει ακόμα για την ομάδα μας. Μας μένει μια στεναχώρια γιατί αν υπήρχε πρόβλημα έπρεπε να το καταλάβουμε και να του δώσουμε ένα χέρι βοήθειας”.
Για τους φετινούς στόχους της Χίμκι: “Το καλοκαίρι που ξεκινάς προσπαθείς να φτιάξεις μια ομάδα που να είναι καλύτερη από τον προηγούμενη. Στη Χίμκι και τη Ρωσία είμαι πολύ ευχαριστημένος, έχω βρει ένα περιβάλλον και μια δομή που μπορώ να δουλέψω με χαρά και να φέρνουμε και αποτελέσματα. Άμα κοιτάξει κανείς τα προηγούμενα χρόνια ποιες ομάδες πάνε στο Final 4 , θα δούμε ποιες είναι οι ομάδες που έχουν τις προδιαγραφές να πάνε καλά. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες εξαιρέσεις και εκπλήξεις. Το να κάνεις προβλέψεις αυτή την περίοδο είναι δύσκολο”.
Για τους Έλληνες προπονητές στο εξωτερικό: “Πολλοί Έλληνες έχουν τολμήσει να φύγουν στο εξωτερικό, μην ξεχνάμε πως το πρωτάθλημα μας δεν είναι τόσο ανταγωνιστικό όπως παλιά. Πριν από 20 χρόνια ήταν το πιο δυνατό πρωτάθλημα στην Ευρώπη και κάποιοι βρήκαν τη δυνατότητα να το κάνουν στο εξωτερικό. Νοιώθω ότι υπάρχει σχολή προπονητών. Δε σημαίνει βέβαια πως όλοι παίζουμε το ίδιο μπάσκετ αλλά ίσως όλοι έχουμε την ίδια αφοσίωση και το ίδιο πάθος για το άθλημα και για επιτυχίες”.
Για το ΝΒΑ: “Δεν είναι τόσο απλό, είναι ένας τελείως διαφορετικός κόσμος. Υπάρχει αξιοκρατία στον αθλητισμό αλλά μαζί με την αξιοκρατία υπάρχουν προσωπικές σχέσεις, δημόσιες σχέσεις. Κάποιος για να πάρει μια δουλεία κάπου πρέπει να καλλιεργήσει ανθρώπινες σχέσεις με πολύ κόσμο και όντας από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού χρειάζεται να κάνεις πολλή δουλεία επί πολλά χρόνια για να φτιάξεις καλές σχέσεις να σε γνωρίσουν και να γνωρίσεις ανθρώπους. Για μένα αυτή τη στιγμή δε φαίνεται πολύ ορατό κάτι τέτοιο να γίνει. Αν γίνει όμως στο μέλλον θα είναι κάτι πολύ σημαντικό και αξιομνημόνευτο”.