Του Στέλιου Τορομανίδη/ info@eurohoops.net
Το Eurohoops με αφορμή την μακροημέρευση του Σέρβου σέντερ στους Πειραιώτες, σας παρουσιάζει και τους υπόλοιπους οκτώ μη γηγενείς καλαθοσφαιριστές με τουλάχιστον τέσσερα χρόνια παρουσίας τους στο Μεγάλο λιμάνι.
Συνολικά 145 μπασκετμπολίστες από το εξωτερικό έχουν φορέσει την “ερυθρόλευκη” φανέλα στην ιστορία του Ολυμπιακού. Κάποιοι “έλαμψαν” στο παρκέ, απέδωσαν τα μέγιστα, παρέμειναν για χρόνια και κατέκτησαν πολλά τρόπαια, άλλοι εντυπωσίασαν αλλά έφυγαν γρήγορα για… άλλες πολιτείες και άλλοι πέρασαν απαρατήρητοι.
Από αυτούς μόνο εννιά (μαζί με τον Μιλουτίνοφ) αγωνίστηκαν για τέσσερα και πάνω χρόνια στους Πειραιώτες. Πέντε Σέρβοι, ένας Αμερικάνος, ένας Κροάτης, ένας Ρώσος και ένας Ισπανός είναι αυτοί που όχι μόνο αγαπήθηκαν από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού αλλά ταυτίστηκαν με τους “ερυθρόλευκους” περισσότερο από τους υπόλοιπους ξένους παίκτες.
Πριν σας παρουσιάσουμε την εννεαμελής λίστα, να τονίσουμε πως οι πέντε εξ’ αυτών είναι κάτοχοι ελληνικού διαβατηρίου, γεγονός που βοήθησε στην περαιτέρω παραμονή τους, καθώς αγωνίζονταν ως… Έλληνες και δεν έπιαναν θέση ξένου σε ένα διάστημα ή και καθ’ όλη την θητεία τους στους Πειραιώτες.
Ωστόσο, στην έρευνα μας λογίζονται ως ξένοι μιας και ποτέ δεν φόρεσαν την φανέλα της Εθνικής μας ομάδας και – παράλληλα – αρκετοί από αυτούς αγωνίστηκαν με τα Εθνικά χρώματα της πατρίδας τους.
1. Μίλαν Τόμιτς
Εθνικότητα: Σερβία (Ελληνικό διαβατήριο)
Θέση: Πόιντ Γκαρντ
Σεζόν στον Ολυμπιακό: 13 (1991-2004)
Τρόπαια με τον Ολυμπιακό: 5 πρωταθλήματα (1993, 1994, 1995, 1996, 1997)
3 κύπελλα (1994, 1997, 2002)
1 Ευρωλίγκα (1997)
1 Τριπλ Κράουν (1997)
Δεν ήταν μόνο άλλος ένας αρχηγός για τον Ολυμπιακό, αλλά ένας παίκτης που “δέθηκε” ίσως όσο κανένας άλλος με το μπασκετικό τμήμα του συλλόγου και χωρίς αμφιβολία ο πιο αγαπητός ξένος της “ερυθρόλευκης” εξέδρας. Έγινε μέλος του Ολυμπιακού σε ηλικία 18 ετών, εκεί ανδρώθηκε ηλικιακά και αγωνιστικά, διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο στην εξαιρετική ομάδα της δεκαετίας του ’90, ενώ αποτέλεσε επί μια δεκαετία (2008-2018) τόσο πρώτος προπονητής, όσο και βοηθός στον Ολυμπιακό πριν αποχωρήσει το καλοκαίρι του 2018 για να αναλάβει χρέη χεντ κόουτς στον Ερυθρό Αστέρα.
2. Ντράγκαν Τάρλατς
Εθνικότητα: Σερβία (Ελληνικό διαβατήριο)
Θέση: Σέντερ
Σεζόν στον Ολυμπιακό: 8 (1992-2000)
Τρόπαια με τον Ολυμπιακό: 5 πρωταθλήματα (1993, 1994, 1995, 1996, 1997)
2 κύπελλα (1994, 1997)
1 Ευρωλίγκα (1997)
1 Τριπλ Κράουν (1997)
Επί μια οκταετία σημείο αναφοράς για την “φροντ λάιν” του Ολυμπιακού. Εξαιρετικός τόσο ως παίκτης, όσο και ως χαρακτήρας, ο Ντράγκαν Τάρλατς θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σέντερ στην ιστορία των “ερυθρολεύκων”. Ίσως αν δεν είχε κάποιους τραυματισμούς, να πραγματοποιούσε μεγαλύτερη καριέρα στο NBA για το οποίο έφυγε από τους Πειραιώτες το 2000.
3. Φράνκο Νάκιτς
Εθνικότητα: Κροατία (Ελληνικό διαβατήριο)
Θέση: Σμολ Φόργουορντ
Σεζόν στον Ολυμπιακό: 7 (1992-1998, 1999-2000)
Τρόπαια με τον Ολυμπιακό: 5 πρωταθλήματα (1993, 1994, 1995, 1996, 1997)
2 κύπελλα (1994, 1997)
1 Ευρωλίγκα (1997)
1 Τριπλ Κράουν (1997)
Σημαντικό “γρανάζι” της εκπληκτικής “αρμάδας” των Γιάννη Ιωαννίδη και Ντούσαν Ίβκοβιτς την δεκαετία του 1990. Μπορεί να μην ήταν στις βασικές επιλογές, όμως αποτελούσε τον παίκτη που έμπαινε στον αγώνα και προσέδιδε τόσο σκορ, όσο και ενέργεια στους “ερυθρολεύκους”. Άλλωστε αλλιώς δεν θα μπορούσε να βρισκόταν στο ρόστερ ενός τόσο καλού συνόλου.
4. Αλεξέι Ζεβροσένκο
Εθνικότητα: Ρωσία (Ελληνικό διαβατήριο)
Θέση: Σέντερ
Σεζόν στον Ολυμπιακό: 6 (1995-2000, 2001-2002)
Τρόπαια με τον Ολυμπιακό: 2 πρωταθλήματα (1996, 1997)
2 Κύπελλα (1997, 2002)
1 Ευρωλίγκα (1997)
1 Τριπλ Κράουν (1997)
Γνωστός και ως Αμανατίδης που ήταν το επίθετο, το οποίο του δόθηκε έπειτα από την ελληνοποίηση. Ο Αλεξέι Ζεβροσένκο αποκτήθηκε από τους “ερυθρολεύκους” σε ηλικία 16 ετών, παρέμεινε έξι χρόνια και ο ρόλος του αναβαθμιζόταν με το πέρας των σεζόν. Ήταν το “σκιάχτρο” κάτω από την μπασκέτα των Πειραιωτών, ενώ ορισμένες φορές βοηθούσε και επιθετικά.
5. Ντούσαν Βούκσεβιτς
Εθνικότητα: Σερβία (Ελληνικό διαβατήριο)
Θέση: Σμολ Φόργουορντ
Σεζόν στον Ολυμπιακό: 5 (1997-2001, 2004)
Τρόπαια με τον Ολυμπιακό: –
Αποτελεί τον πιο “άτυχο” παίκτη της λίστας μας, καθώς δεν πήρε κάποιον τίτλο με τον Ολυμπιακό, στον οποίο έφτασε έπειτα από το “Τριπλ Κράουν” του 1997, αποχώρησε το 2001 και επανήλθε το 2004. Ένας πολύ καλός σουτέρ και αθλητικός καλαθοσφαιριστής. Μένει μόνιμα στην Ελλάδα, έχει παντρευτεί Ελληνίδα, ενώ ο γιος του, Τριστάν θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και αγωνίζεται στην Ρεάλ Μαδρίτης.
6. Μίλος Τεόντοσιτς
Εθνικότητα: Σερβία
Θέση: Κόμπο Γκαρντ
Σεζόν στον Ολυμπιακό: 4 (2007-2011)
Τρόπαια με τον Ολυμπιακό: 2 Κύπελλα (2010, 2011)
Ένας από τους κορυφαίους “αρτίστες” όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ήταν μια από τις πετυχημένες επενδύσεις των “ερυθρολεύκων” που τον απέκτησαν από την Ζελέζνικ το 2007. Γρήγορα εξελίχθηκε σε πρωταγωνιστή στο ρόστερ των Πειραιωτών, με την εκτελεστική και δημιουργική του ικανότητα να φαίνεται σαν την… μύγα μες το γάλα. Μπορεί να μην πήρε Ευρωλίγκα στον Ολυμπιακό, όμως έφτασε σε δυο Final Four και έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ πριν μετακομίσει αρχικά στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και μετέπειτα στο NBA!
7. Ματ Λοτζέσκι
Εθνικότητα: ΗΠΑ (Βελγικό διαβατήριο)
Θέση: Σμολ Φόργουορντ
Σεζόν στον Ολυμπιακό: 4 (2013-2017)
Τρόπαια με τον Ολυμπιακό: 2 πρωταθλήματα (2015, 2016)
Ήταν ένας από τους αγαπημένους παίκτες της “ερυθρόλευκης” εξέδρας και όχι άδικα, καθώς αποτελεί εκπληκτικό σουτέρ και καλαθοσφαιριστή που προσδίδει ενέργεια και στις δυο μεριές του παρκέ. Βοήθησε τους “ερυθρόλευκους” να κατακτήσουν δυο πρωταθλήματα και να φτιάξουν μια πολύ καλή ομάδα, όμως έφυγε λόγω των πολλών τραυματισμών. Πλέον αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν.
8. Ινάκι Ντε Μιγκέλ
Εθνικότητα: Ισπανία
Θέση: Πάουερ Φόργουορντ/Σέντερ
Σεζόν στον Ολυμπιακό: 4 (1999-2003)
Τρόπαια με τον Ολυμπιακό: 1 Κύπελλο (2002)
Ένας από τους λίγους Ισπανούς παίκτες που έχουν αγωνιστεί στον Ολυμπιακό και χωρίς καμιά αμφιβολία αυτός που βοήθησε περισσότερο τους “ερυθρόλευκους” κατά την παραμονή του. Με τους Πειραιώτες κατέκτησε ένα τρόπαιο, ενώ η δυνατότητα του να παίζει και στις δυο θέσεις των “ψηλών” ήταν σημαντικό τόσο για τον Ολυμπιακό, όσο και για την καριέρα του.