Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Στην ταινία “Downsizing” (2017) ο Ματ Ντέιμον επιλέγει να γίνει μικροσκοπικός με στόχο μία καλύτερη ζωή. Στο μπάσκετ οι προπονητές έχουν επιλέξει τα τελευταία χρόνια να κοντύνουν τους ψηλούς τους με στόχο ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Οι σέντερ κατεβαίνουν σε εκατοστά, οι φόργουορντ ανεβαίνουν θέσεις κι όλοι είναι κερδισμένοι.
Ο Μάικ Μπατίστ των 2,04μ. έπαιζε ως σμολ φόργουορντ στα πρώτα του χρόνια. Έτσι είχε συστηθεί στην πρώτη του χρονιά στη Σαρλερουά το 2001, η οποία ήταν κι πρώτη του στην Ευρωλίγκα. Αλλά δεν ήταν παρά μόνο όταν πρωτοφόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού το 2003 που έφερε την επανάσταση στους undersized σέντερ. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ξέρει όσο λίγοι πώς να παίρνει το καλύτερο από κάθε του παίκτη και στην περίπτωσή του ήξερε πως για να γίνει αυτό θα έπρεπε να τον ανεβάσει ψηλότερα από το “3”.
Οι αθλητικοί ψηλοί αυτού του είδους δεν έγιναν αμέσως μόδα, αφού ούτε περίσσευαν στην αγορά, ούτε πολλοί προπονητές ήταν διατεθειμένοι να αποχωριστούν το πλάνο με τους παλαιάς κοπής σέντερ και χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια να πειστούν όλοι πως αποτελούν το μέλλον του αθλήματος.
Πώς μία ιδέα που εφαρμόστηκε δοκιμαστικά στο παρελθόν έχει καθιερωθεί πλέον ως δεδομένο στο σύγχρονο μπάσκετ και στην Ευρωλίγκα; Είναι απλό! Όσο το άθλημα πηγαίνει στην αθλητικότητα, την έκρηξη και την δύναμη, ο ορισμός του mismatch δεν έχει σημασία μόνο υψομετρικά, αλλά βρίσκει πολύ αποτελεσματική εφαρμογή και στο κομμάτι της ταχύτητας!
Αν ένας παίκτης είναι πολύ πιο γρήγορος από τον αντίπαλό του, μπορεί να τον νικήσει στις προσωπικές μονομαχίες. Αρκεί να ξέρει πώς θα εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα στη ταχύτητα και πώς θα κρύψει το μειονέκτημα του ύψους, κυρίως κοντά στο καλάθι.
Η άμυνα των αλλαγών στα σκριν κατέστησε σούπερ χρήσιμους τους undersized σέντερ. Με τα γρήγορα πόδια, τις ταχύτατες μετακινήσεις και την κάλυψη του χώρου κόβουν την δημιουργία και το “1vs1” παιχνίδι των πιο χαρισματικών αντίπαλων γκαρντ κι έτσι ελέγχουν πολύ καλύτερα την άμυνα κι αφήνουν λιγότερες εναλλακτικές στην αντίπαλη επίθεση.
Κάτω από το καλάθι, το όπλο των undersized σέντερ που διαθέτουν ταχύτητα κι έκρηξη είναι οι τοποθετήσεις. Να βγαίνουν μπροστά από τους ψηλότερους αντιπάλους τους και να απαγορεύουν την εύκολη γωνία πάσας και την άνεση στις κινήσεις των πίβοτ-σέντερ.
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι σίγουρα Κάιλ Χάινς, που κάνει κάτι ακόμη. Που δεν αναφέρεται ως κανόνας στο “πρωτόκολλο” των underzised σέντερ. Μπορεί μετά το αμυντικό ριμπάουντ να βάλει ο ίδιος την μπάλα στο παρκέ κι είτε να φτάσει ως το καλάθι, είτε να δημιουργήσει ένα έτοιμο καλάθι για συμπαίκτη του. Δηλαδή “σέντερ τσέπης” που μπορεί να λειτουργήσει σαν πόιντ γκαρντ στο transition! Όσο χάνει στο ύψος, τόσα και… περισσότερα κερδίζει με το wingspan του, την φοβερή ταχύτητα που έχει, την έκρηξη και την τρομερή δύναμη στο κορμί του.
Αυτός είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση, μακράν ο πιο πετυχημένος με την μεγαλύτερη διάρκεια κι εκείνος που αποδεικνύει πως ένας παίκτης ύψους 1,98μ. μπορεί να κυριαρχεί για χρόνια στη θέση “5” και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο!
Το Eurohoops παρουσιάζει τις 5+1 πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις: