Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός έχασε κατά κράτος στην Πόλη, η Φενέρ επέκτεινε την τρελή κούρσα της στη φετινή κανονική περίοδο και η ζωή συνεχίζεται! Οι κόκκινοι με ρεκόρ 12-8 πλέον περιμένουν να δουν τι θα κάνει η Μπάρτσα στο Παλάου απέναντι στην ΤΣΣΚΑ και ο αγώνας – ορόσημο είναι αυτός της επόμενης εβδομάδας με την Μπάρτσα!
Είναι πολύ απλό, αν το προσεγγίσουμε βαθμολογικά. Αν ο Ολυμπιακός ζευγαρώσει τις νίκες του κόντρα στους Καταλανούς, στις επόμενες 9 αγωνιστικές ως το τέλος του δρόμου, πολύ δύσκολα θα πέσει κάτω από την 5η θέση.
Για μένα, η 4η με την 5η θέση είναι πραγματικά το ίδιο πράγμα αν αντίπαλος είναι η εξαιρετική φέτος Εφές. Δεν τίθεται ζήτημα έδρας απέναντι στον συγκεκριμένο αντίπαλο.
Αν, όμως, ο Ολυμπιακός ηττηθεί από τη Μπάρτσα και με την επόμενη τριάδα αγώνων να είναι Μακάμπι – Εφές εκτός και ΤΣΣΚΑ εντός, μπορεί εύκολα να βρεθεί στην έκτη θέση και μετά να κοιτάζει προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω.
Μπασκετικά, τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Η Φενέρ έκανε ό,τι ήθελε στο γήπεδο και είναι η πρώτη φορά επί εποχής Ομπράντοβιτς που είδα τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων σε ποιότητα και αποτελεσματικότητα. Ακόμα και στον τελικό του 2017, κι ας άνοιξε η διαφορά πολύ στο τέλος, η εικόνα δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είδαμε τώρα.
Ολυμπιακός κριτική: Μια βραδιά – αιχμαλωσία με ολίγον από… Λετονία
Ο εγκλωβισμός φάνηκε από νωρίς
Η Φενέρ ξεκίνησε το παιχνίδι με Hedge Out άμυνες πάνω στον Σπανούλη, εξαιρετικές περιστροφές και πολύ καλή προστασία της ρακέτας. Η λογική της άμυνας του Ομπράντοβιτς ήταν να μην δώσει καθόλου χώρο στους Μιλουτίνοφ και Πρίντεζη και να εξωθήσει τον Ολυμπιακό σε περιφερειακά σουτ, χωρίς, όμως, δημιουργία από μέσα προς τα έξω και χωρίς καλές αποστάσεις.
Το αμυντικό πλάνο λειτούργησε, ο Ολυμπιακός ξεκίνησε την αναμέτρηση με λάθη, χωρίς ρυθμό και χωρίς την παραμικρή ευκαιρία να τρέξει στο τρανζίσιον. Ο Παπανικολάου με δύο τρίποντα βοήθησε την ομάδα του να… μπει στο “χάρτη του αγώνα” επιθετικά και από το 4-6 μετά το δεύτερο τρίποντο του “Παπ”, οι γηπεδούχοι έτρεξαν ένα σερί 11-0 και προηγήθηκαν με 15-6.
Είναι χαρακτηριστικό πως το πρώτο δίποντό του ο Ολυμπιακός το πέτυχε με εκπληκτικό τελείωμα του Μιλουτίνοφ, το μοναδικό καλάθι του Σέρβου στο πρώτο ημίχρονο.
Μιλουτίνοφ: Το κάρφωμα… Space Jam στον Μέλι! (video)
Μικρό ξέσπασμα και άμεση απάντηση Φενέρ
Το πρώτο δεκάλεπτο ολοκληρώθηκε με το σκορ στο 21-15 και ο Ολυμπιακός με ένα καλό διάστημα τριών λεπτών, κατάφερε να πάει στο 23-23. Με τον Λεντέι στο “4” και τους Τίμα και Παπανικολάου να κάνουν αρκετά καλή δουλειά, οι κόκκινοι βελτίωσαν την άμυνα και κυρίως τις καλύψεις του κοντά στη ρακέτα, έριξαν κάπως τον ρυθμό και κέρδιζαν μαζεμένες προσωπικές μονομαχίες.
Η ομάδα του Ομπράντοβιτς, απάντησε… ακαριαία. Με σερί 9-0 πήγε το σκορ αρχικά στο 32-23 και λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου, δημιούργησε τη μεγαλύτερη διαφορά της σε αυτό το διάστημα, το +13 (40-27), που απλά έγινε 40-28 στο ημίχρονο.
Η Φενέρ ήλεγχε τα ΠΑΝΤΑ! Είχε πάει το ματς στο 5-5, κράτησε τους Σπανούλη, Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ όλους μαζί στους 2(!) μόλις πόντους και το ακόμα πιο εντυπωσιακό; Ο Ολυμπιακός δεν σκόραρε ούτε ένα πόντο στον αιφνιδιασμό στα πρώτα 20 λεπτά!
Την ίδια στιγμή, η καλύτερη άμυνα στη φετινή Ευρωλίγκα και η ομάδα με το κορυφαίο ρεκόρ στη κανονική περίοδο είχε πάρει 13 πόντους από τα 10 λάθη των ερυθρολεύκων. Σούταρε με 70% στο δίποντο, δείγμα της κυριαρχίας της και στην αντίπερα όχθη του παρκέ είχε αναγκάσει τον συνήθως πολύ ποιοτικό και παραγωγικό στο ποστ Ολυμπιακό να σουτάρει μόλις με 37.5%, μόλις με 5 καλάθια μέσα στο ζωγραφιστό.
Πανεύκολα και πολύ μπασκετικά η Φενέρ
Ας είμαστε ειλικρινείς. Στα πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου όλα είχαν κριθεί σε ότι αφορά τον νικητή. Η Φενέρ με την ίδια ακριβώς συνταγή της επιθετικής άμυνας με παγίδες τόσο πάνω στο χειριστή της μπάλας, όσο και στο χαμηλό ποστ όταν έπρεπε, εκεί που έπρεπε, ζόριζε υπερβολικά τον Ολυμπιακό, έβγαζε άμυνα με ευκολίες, έκλεψε μπάλες (9 κλεψίματα), πάνω από όλα αλλοίωνε συστηματικά κάθε προσπάθεια της ομάδας του Μπλατ να “τρέξει” ένα επιθετικό Play της σωστά. Στο 27′ η διαφορά εκτοξεύτηκε δικαίως στους 22 πόντους (64-42) και ένα μόνο πράγμα είχε διαφοροποιηθεί.
Η συχνότητα με την οποία σκόραρε ο Ολυμπιακός. Και ήταν λογικό, από τη στιγμή που η Φενέρ δεν ένιωθε απειλή και είχε τη διαφορά σε διψήφια επίπεδα με ευκολία. Αυτό που δεν είχε αλλάξει είναι ο απόλυτος έλεγχος και η καθολική κυριαρχία των γηπεδούχων στο παιχνίδι.
Ο Ολυμπιακός έκλεισε το τρίτο δεκάλεπτο στο -14 (68-54), με ένα χαμηλό σχήμα κατάφερε να μειώσει μέχρι τους 9 πόντους (72-63), αλλά το σενάριο του αγώνα, όχι μπασκετικά, αλλά από πλευράς υπεροχής και αποτελέσματος, ήταν όπως ακριβώς το είχε παρουσιάσει ο κόουτς Μπλατ στη Μαδρίτη: Είναι κάποια παιχνίδια που καταλαβαίνεις πως ότι κι αν κάνεις, όσο και να παίξεις, θα χάσεις.
Με την ίδια ευκολία που η Φενέρ επέβαλλε την κυριαρχία της σε όλο το ματς, αντέδρασε όταν ο Ολυμπιακός προσπάθησε να πλησιάσει περισσότερο και κλείδωσε τη νίκη με εμφατικό τρόπο. Με παίκτες – βασικούς μοχλούς όπως ο Βέσελι, ο Σλούκας, ο Ντατόμε να κάνουν και συντήρηση και να αγωνίζονται σαφώς λιγότερο από το μέσο όρο τους στην Ευρωλίγκα.
Εντυπωσιακή εκτέλεση και ακρίβεια στο 5-5
Ειλικρινά, μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το μπάσκετ που παρουσίασε η Φενέρ στο μισό γήπεδο. Μηδέν περιττές κινήσεις, τέλειες αποστάσεις σε άμυνα και επίθεση, πολλοί αυτοματισμοί και στις δύο πλευρές του παρκέ, ποιότητα, ταχύτητα, διάβασμα, ακρίβεια στην εκτέλεση.
Το πιο δύσκολο πράγμα στο μπάσκετ, όσο πολύπλοκο κι αν είναι σαν άθλημα, είναι να κάνεις σωστά τα βασικά. Η Φενέρ δεν τα έκανε απλά σωστά, τα εκτελούσε κοντά στο… τέλειο.
Δεν έχω δει καμία άλλη ομάδα φέτος να “κλειδώνει” την επίθεση του Ολυμπιακού με τόσο αποτελεσματικό τρόπο. Αιφνιδιασμό όσο υπήρχε ματς δεν έβγαλε ούτε κατά διάνοια ο Ολυμπιακός. Δεν μιλάω μόνο για καθαρές φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά και για Early Plays και επιθέσεις στα 8-13” δευτερόλεπτα που σε αρκετούς αγώνες, ιδίως στον Πειραιά, είναι από τα σημαντικά ατού της ομάδας.
Σε καταστάσεις μισού γηπέδου είδαμε “μπασκετική αιχμαλωσία” που ξεκινούσε από δύο άξονες. Ο πρώτος πως η Φενέρ περιόρισε σε τεράστιο βαθμό τους Μιλουτίνοφ – Πρίντεζη και εξαφάνισε το Inside Game των κόκκινων (κάτι που σημαίνει πως αλλοίωσε και την δημιουργία του από μέσα προς τα έξω) και παράλληλα δεν είχε κανένα πρόβλημα να αναχαιτίσει τα γκαρντ του Ολυμπιακού.
Που ούτε αθλητικότητα διαθέτουν, ούτε κάθετο παιχνίδι προς το καλάθι. Κι έμειναν κάποια σκόρπια τρίποντα για να σώσουν τα προσχήματα. Αν ο Ολυμπιακός δεν σούταρε με 41,4 % στο τρίποντο που το λες και υψηλό ποσοστό για εκτός έδρας παιχνίδι, τότε η διαφορά θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη.
Για το αν μπόρεσε να περιορίσει η άμυνα του Ολυμπιακού, την επίθεση της Φενέρ, τι να πούμε… Οι άνθρωποι είχαν 70%+ στα δίποντα στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης. Όταν έπεσε η αυλαία σούταραν με 68.6% στο δίποντο, 56.3% στο τρίποντο και 100% στις βολές.
Ήταν από εκείνες τις βραδιές που ο αντίπαλος υπερείχε ξεκάθαρα όχι μόνο σε ατομικό ταλέντο, αλλά και σε ομαδική συνοχή και λειτουργία. Να σας πω κάτι; Αν το καλοσκεφτούμε, είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Μιλάμε για μια ομάδα που από το 2014 βρίσκεται συνεχώς στα φάιναλ φορ και έχει παίξει 3 διαδοχικούς τελικούς. Με πολλούς ποιοτικούς παίκτες και ΙΔΙΟ κορμό εδώ και χρόνια, κι ας έχουν αφαιρεθεί κομμάτια τεράστιας αξίας, όχι επειδή ο σύλλογος της Τουρκίας ολιγώρησε, αλλά επειδή παίκτες σαν τον Μπόγκνταν και τον Ούντο, όταν τους καλεί η αγορά του ΝΒΑ, η αντίστοιχη ευρωπαϊκή είναι… καταδικασμένη ακόμα κι αν είσαι η Φενέρ.
Ξεκάθαρα τα πράγματα
Τώρα να αρχίσω να γράφω πάλι μια – μια τις αδυναμίες του νυν ρόστερ, τι λείπει και πως θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι καλύτερα; Το έχω κάνει τουλάχιστον 6-7 φορές από το καλοκαίρι και μετά. Όλοι τα έχουμε εμπεδώσει.
Ένα γκαρντ παραπάνω, γκαρντ με @@δια και όχι της σειράς χρειαζόταν το καλοκαίρι αντί για τρίτο φόργουορντ και τώρα θα έπρεπε απλά να συμπληρώσει ο Ολυμπιακός ένα αθλητικό ψηλό, ικανό για πικ εν ρολ καταστάσεις, προστασία του καλαθιού και ριμπάουντ. Τέτοιοι, υπάρχουν πολλοί και φτηνοί. Ακόμα και ο Οκτάβιους Έλις του Προμηθέα διαθέτει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά.
Τελειώνει ο Γενάρης, γκαρντ που προτιμάει ο Μπλατ δεν έχει έρθει και ο χρόνος μετράει αντίστροφα μέχρι τις 28 Φλεβάρη που εκπνέει η προθεσμία για μεταγραφή στην Ευρωλίγκα.
Με την υποσημείωση πως 7 του μηνός τελειώνει το Trade Deadline στο ΝΒΑ, άρα από τις 8 θα έχει διαμορφωθεί πια 100% και το νυν Free Agency στις ΗΠΑ. Θα πάρει παίκτη από εκεί ο κόουτς; Μήπως τελικά σκάσει μύτη κάποιος που θα βγει από συμβόλαιο στην Ευρώπη;
Εκείνος γνωρίζει, αποφασίζει, έχει τη γνώση, αλλά και την ευθύνη. Κάποια στιγμή πρέπει να έρθει ο παίκτης, να δοκιμάσει πράγματα και να ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ στους ρόλους και το ροτέσιον με το οποίο θα προχωρήσει στο κρίσιμο κομμάτι της σεζόν, όπου όλα θα κριθούν.
Καιρός είναι, πάντως…
Προς τα που κοιτάζει ο Ολυμπιακός;
Στην αρχή της σεζόν έγραφα πως ο ο Ολυμπιακός πρέπει να σημαδέψει μέχρι την 5η θέση, για να έχει τύχη να επιστρέψει στο φάιναλ φορ. Αυτός ο στόχος, ακόμα βρίσκεται στα δικά του χέρια και αυτό είναι μια πρώτη νίκη, για όποιον αντιλαμβάνεται τα δεδομένα και τις δυσκολίες που διέπουν την Ευρωλίγκα.
Τώρα, οδεύουμε προς τα κρίσιμα και το ερώτημα που θέτω είναι το εξής. Ο Ολυμπιακός κοιτάζει προς τα κάτω ή προς τα πάνω στη βαθμολογία της Ευρωλίγκας;
Γιατί ναι μεν έχει ξεχωρίσει μαζί με την Εφές από το γκρουπ των ομάδων που διεκδικούν το 4-8 και είναι τεράστιο φέτος, από την άλλη η απόστασή του από τους τρεις τελευταίους πρωταθλητές Ευρώπης (Φενέρ, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ) που όλα δείχνουν πως και φέτος θα βρεθούν στη Βιτόρια, μοιάζει ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ από ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Αν ο στόχος ή το όνειρο είναι το φάιναλ φορ και μια συγκυρία, μια ευκαιρία, μια ζαριά για να διεκδικήσει τη μεγάλη κούπα, η 4η-5η θέση αρκεί για να του γεννήσει μια ευκαιρία να επιστρέψει στο φάιναλ φορ.
Το μπάσκετ που παίζει ως τώρα ο Ολυμπιακός, οι αδυναμίες που έχει, η εικόνα του απέναντι στους κορυφαίους της λίγκας, χωρίς ενίσχυση, για πολύ μεγάλα όνειρα και αξιώσεις δεν είναι.
Έστω κι αν μιλάμε για ματς της μιας βραδιάς στα F4, έστω και αν στο μπάσκετ τα έχουμε δει όλα.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε μαζί του τις συγκυρίες σε δύο τελικούς που έγιναν σε “εχθρικό έδαφος” και σε άνετο και οικείο περιβάλλον για τους αντιπάλους.
Η τύχη, όμως, συνήθως κλείνει το μάτι σε εκείνους που την κυνηγούν με λύσσα και ο Ολυμπιακός τώρα είναι η στιγμή (αν δεν έχει αργήσει ήδη) να αποφασίσει αν τα όνειρα για ευρωπαϊκούς θριάμβους τα “βλέπει” και τα κάνει ακόμα απλά λόγω… συνήθειας από το πρόσφατο παρελθόν ή αν είναι πρόθυμος και αποφασισμένος να τα εμπλουτίσει με ρεαλισμό και περισσότερη ποιότητα.
ΥΓ1: Ο Γκος ταλέντο έχει στην επίθεση. Μέχρι στιγμής, πάντως, ο rookie στην Ευρωλίγκα όταν βρίσκει απέναντί του ζόρικους αντιπάλους και Physical Game, υποχωρεί. Ένας λόγος, είναι αδύναμος. Ένας ακόμα, θέλει δουλειά ΚΑΙ στο πνευματικό κομμάτι.
ΥΓ2. Το πιο σοβαρό πλεονέκτημα του Λεντέι που δουλεύεται συστηματικά από τον Ολυμπιακό με ατομικές προπονήσεις για το “4”, είναι η επιθετικότητά του και το επιθετικό του ρεπερτόριο. Να το διατηρήσει και να το επεκτείνει. Ας βάλει, όμως και τη πάσα πρώτα στη σκέψη του και έπειτα στο παιχνίδι του. Κατεβάζει το κεφάλι κάτω, σκέφτεται μόνο το καλάθι και σε αυτό το επίπεδο, αρκετές φορές αυτό είναι “βούτυρο στο ψωμί” της άμυνας. Δεν θα παίζει, άλλωστε, στον Ολυμπιακό σε όλη την καριέρα του. Πάνω από όλα το δικό του παιχνίδι και το ταβάνι του θα αλλάξει επίπεδο αν… συμφιλιωθεί με την πάσα.
ΥΓ3. Μην ψάχνετε να βρείτε λόγους γιατί εξαφανίζονται ή εμφανίζονται ελάχιστα στο ροτέσιον ο Τουπάν και ο Βεζένκοφ. Δεν υπάρχουν. Μόνο στην περίπτωση του Τίμα υφίστανται λόγοι για να φτάσει στο σημείο ένας προπονητής να τον παρκάρει.
ΥΓ4. Περαστικά στον Νίκο Παππά, σκληρό αυτό που του συμβαίνει. Εύχομαι να βρει την υπομονή και την δύναμη να επιστρέψει ξανά, ακόμα πιο δυνατός.
ΥΓ5. Αν ο Ολυμπιακός έκανε την πορεία που διαγράφει ως τώρα ο Παναθηναϊκός στην Ευρωλίγκα, το αποκλείω να παρέμενε τόσο ελεγχόμενη και… ήρεμη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Διαφορετικοί οργανισμοί, διαφορετικό περιβάλλον. Επίσης, όσες φορές και να δούμε γραμμένο το 13/2 που το έχουμε εμπεδώσει, δεν παύει να αφορά ένα παιχνίδι ενός πλήρως απαξιωμένου και παρηκμασμένου θεσμού, του κυπέλλου Ελλάδας. Κατανοώ πως όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά στην μεγάλη, στη κορυφαία λίγκα, επικοινωνία μια καλή κίνηση είναι να στραφεί η κοινή γνώμη αλλού, αλλά ειλικρινά, ποιος ασχολείται με το κύπελλο; Όπως το έχει καταντήσει η ΕΟΚ απλά υπάρχει ώστε κάποιος σύλλογος να γράφει ένα τίτλο στα βιβλία της ιστορίας του.
ΥΓ6. Greek Freak Team σε all star game του ΝΒΑ. Α, ρε Γιάννη! Όσο θυμάμαι πως στα 15 σου βασανιζόσουν για το αν έπρεπε να κάνεις Focus στο μπάσκετ, γιατί με τις προπονήσεις έχανες τον “αγώνα επιβίωσης στο δρόμο” και δεν αισθανόσουν καλά με αυτό, γελάω και συγκινούμαι μαζί. Με ενθουσιασμό επέλεγες στο Play Station για να παίξεις τύπους σαν τον Durant. Τώρα, λίγα χρόνια μετά, τους… διαλέγεις ως αρχηγός ομάδας στο All Star. Πόση απόσταση έχεις καλύψει ρε μάγκα; Από την γη στο Φεγγάρι! Ο προορισμός σου, όμως, το ταβάνι σου, είναι σε κάποιον άλλο… Πλανήτη, πιο μακρινό και “αχαρτογράφητο”.
ΥΓ7. Ευχαριστούμε για την μεγάλη ανταπόκριση στο Eurohoops Live Show μετά από κάθε αγωνιστική στην Ευρωλίγκα. Μια προσπάθεια που συνεχώς θα βελτιώνεται. Το 90% για αυτό που βγαίνει στον αέρα ανήκει στους τρεις Κωστήδες (Τερζής, Ασημακόπουλος, Δημητρίου) και το 10% σε μας τους δημοσιογράφους που κάνουμε το “καφενείο” μας!
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ!