Blog Ολυμπιακός: Τόσο απότομη (προσγείωση), που αφήνει… μώλωπες

EUROLEAGUE / ÑÅÁË ÌÁÄÑÉÔÇÓ - ÏÓÖÐ (ÖÙÔÏÃÑÁÖÉÁ: EUROKINISSI)

Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net

Η αλήθεια, όμως, είναι πως το είχε σημαδέψει και η Μπαρτσελόνα που διψούσε για εκδίκηση λόγω της ήττας στο Παλάου. Ο Πέσιτς είχε κάνει πλύση εγκεφάλου στους παίκτες του πως σε αυτό τον αγώνα θα μπουν και θα σκέφτονται πως το σκορ είναι 10-0 υπέρ του Ολυμπιακού. Δεν πίστευε απλά στη νίκη, πίστευε και στην κάλυψη της διαφοράς.

Δικαιώθηκε απόλυτα. Ο Ολυμπιακός έφαγε ένα πολύ δυνατό χαστούκι που τον “πονάει” και προς το παρόν του διαφοροποιεί την οπτική και τον προσανατολισμό μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου. Τώρα, με τέτοια χάλια στο παρκέ και με την Μπάρτσα να τον έχει πιάσει και να υπερτερεί σε ισοβαθμία, η κατάσταση τον υποχρεώνει να σκέφτεται και τους… από κάτω, αφού η πρόκριση ΔΕΝ είναι ακόμα εξασφαλισμένη.

Κριτική Ολυμπιακός: Οι… διασωθέντες, οι κακοί και τα “φαντάσματα”!

Η… μαύρη νύχτα φάνηκε με το “καλημέρα”

Αυτό που συνέβη στο πρώτο δεκάλεπτο είναι σπάνιο, δεν το βλέπουμε συχνά στο τοπ επίπεδο στις αρχές μιας κρίσιμης αναμέτρησης και έμοιαζε με απόλυτη αιχμαλωσία για τον Ολυμπιακό.

Η Μπαρτσελόνα ήταν δύο ταχύτητες πιο γρήγορη και ομαδικά και ατομικά σε επίθεση και άμυνα, φαινόταν σαν να γνώριζε στην άμυνά της κάθε κίνηση που προσπαθούσε να κάνει ο Ολυμπιακός και φτάσαμε στο σημείο όχι απλά να μην μπορεί να απειλήσει η ομάδα, αλλά ούτε καν να είναι σε θέση να κάνει ένα… ξεμαρκάρισμα!

Μηδέν απειλή από το ποστ αφού η μπάλα με τρομερή δυσκολία και σπάνια έφτανε ως εκεί, έλλειψη ταχύτητας και δημιουργικότητας στα γκαρντ, εύκολα λάθη, όλα… λάθος, όλα χάλια!

Στην αντίπερα όχθη η ομάδα του Πέσιτς κέρδισε πολλές μάχες στο ζωγραφιστό με τον Τόμιτς και όχι μόνο, έβγαλε ελεύθερα σουτ, βρήκε πόντους στο τρανζίσιον από τα λάθη του Ολυμπιακού, με λίγα και απλά λόγια έκανε ό,τι ήθελε!

Συνέπεια; Το σοκαριστικό 6-27 υπέρ των Καταλανών στην αυλαία της πρώτης περιόδου με τους ερυθρόλευκους να έχουν άθλια εικόνα και να μοιάζουν εντελώς ανήμποροι να παρουσιάσουν την οποιαδήποτε αντίδραση.’

Σε αυτό το “μαύρο” διάστημα, ο Ολυμπιακός είχε 19 κατοχές και κατόρθωσε να βάλει καλάθι μόλις στις τρεις! Μια μπούκα του Σπανούλη και δύο σουτ του Στρέλνιεκς, τίποτα απολύτως μέσα από τη ρακέτα!

Οι γηπεδούχοι είχαν 3/10 σουτ και 5 λάθη και έβγαλαν την πρώτη ¨καθαρή” άμυνα με κλέψιμο 43΄΄ πριν το τέλος! Πόσα λάθη είχαν οι φιλοξενούμενοι; Μηδέν. Ζερό. Εδώ που τα λέμε δεν τους… ενόχλησε και κανείς.

Ένα… άλλο παιχνίδι στο δεύτερο δεκάλεπτο!

Ο Ολυμπιακός έψαχνε εναγωνίως μια σανίδα σωτηρίας ή για να το πω με μεγαλύτερη ακρίβεια μια σανίδα… εκκίνησης. Να βρει κάπου να πατήσει, να ξεκινήσει την προσπάθεια να δείξει πως υπάρχει κι εκείνος στο παρκέ και να αλλάξει το μομέντουμ που ήταν 100-0 υπέρ του αντιπάλου με τον κόσμο στο ΣΕΦ εντελώς… παγωμένο με αυτό που έβλεπε.

Και το βρήκε. Ήταν το πικ εν ρολ με τον Ολυμπιακό να “χτυπάει” την αδύναμη δυάδα στην πικ εν ρολ άμυνα Ερτέλ – Τόμιτς με τους Σπανούλη – Μιλουτίνοφ! Η ομάδα έβαλε 6 σερί πόντους σε λιγότερο από δύο λεπτά, όσους είχε πετύχει στα πρώτα 10! Ήταν το έναυσμα για ένα σερί 15-0, με τον Ολυμπιακό να πλησιάζει στο 21-27 με τρίποντο του Τουπάν.

Μοιάζει απίστευτο, αλλά η Μπαρτσελόνα σε αυτό το διάστημα είχε 0/12 σουτ, πολλά από αυτά με πολύ καλές προϋποθέσεις! Με το που άρχιζε να πιέζει επιτέλους ο Ολυμπιακός με κολώνες στην άμυνά του τους Τουπάν και Μιλουτίνοφ, οι περισσότεροι παίκτες του Πέσιτς φάνηκε να επηρεάστηκαν πνευματικά. Η αλήθεια είναι πως αρκετοί από αυτούς δεν είναι και οι… καλύτεροι του κόσμου στο Physical Game.

Το ρόδι στο δεύτερο δεκάλεπτο έσπασε για τους Καταλανούς με τρίποντο του Μπλάζιτς. Θα μπορούσε να είχε πλησιάσει ακόμα περισσότερο η ομάδα, αφού μετά το 15-0 σερί και με το σκορ στο 21-27 έχασε τρεις διαδοχικές κατοχές. Θα μου πείτε οι άλλοι είχαν 0/12… Ε, δίκιο θα έχετε!

Να δούμε κάποιους αριθμούς στο δεύτερο δεκάλεπτο που έμοιαζε με άλλο παιχνίδι και με… άλλες ομάδες;

Η Μπάρτσα είχε 4/19 σουτ και ο Ολυμπιακός 8/17. Οι κόκκινοι είχαν 6 ασίστ, ενώ στη πρώτη περίοδο μόλις μια…

Οι κόκκινοι έκαναν 6 λάθη στα πρώτα 10 λεπτά και κανένα μέχρι να φτάσουμε στο ημίχρονο! Έτσι, με επί μέρους σκορ 21-11 το σκορ στο ημίχρονο ήταν 28-38. Αν ο Ολυμπιακός δεν είχε χάσει 4 επιθετικά ριμπάουντ μετά το μεγάλο σερί που έτρεξε, η διαφορά θα είχε μειωθεί ακόμα περισσότερο.

Ο γέγονε, γέγονε, όμως.

Ο Ολυμπιακός όφειλε να κοιτάξει μπροστά και είχε μια ζημιά 10 πόντων να διαχειριστεί για το πιο κρίσιμο δεύτερο ημίχρονο που είχε παίξει ως τώρα στη σεζόν! Με το φρικαλέο ξεκίνημα, μάλλον ευχαριστημένος έπρεπε να είναι με αυτή τη… ζημιά!

Προσγείωση στην σκληρή πραγματικότητα…

Αυτό που αποδείχτηκε στο δεύτερο ημίχρονο; Η αντίδραση στο δεύτερο δεκάλεπτο ήταν απλά μια έκλαμψη και τίποτα παραπάνω. Η Μπαρτσελόνα ήταν απόλυτα προετοιμασμένη πνευματικά και αγωνιστικά, ήταν η καλύτερη ομάδα αυτή την βραδιά με πολύ μεγάλη διαφορά και όχι απλά διατήρησε την διαφορά, την αύξησε με χαρακτηριστική ευκολία και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι υπερκάλυψε το -9 του πρώτου αγώνα στο Παλάου πολύ πιο εύκολα από ότι και η ίδια φανταζόταν!

Στο τρίτο δεκάλεπτο την ζημιά την έκανε ο Σίνγκλετον (με 3/3 τρίποντα) που σούταρε σχεδόν μόνος του όλο το βράδυ και η δυστοκία του Ολυμπιακού στην επίθεση, που είχε ξεκάθαρα αίτια και έφερε ξανά σωρεία λαθών. Η Μπαρτσελόνα επανέφερε την διαφορά σε επίπεδα μεγαλύτερα των 15 πόντων και δεν κοίταξε ποτέ πίσω.

Ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά, τουλάχιστον μέσα στο ΣΕΦ, έχασε με τόσο εμφατικό τρόπο τις μάχες κάτω από τα καλάθια. Έδωσε το δικαίωμα στον αντίπαλο να πάρει 14 επιθετικά ριμπάουντ, υπέπεσε σε 12 λάθη και έτσι η Μπαρτσελόνα πήγε σε +12 κατοχές! Πολύ σημαντικό και… καταδικαστικό για αυτό τον Ολυμπιακό που εμφανίστηκε στο παρκέ.

Η ομάδα του Μπλατ είχε μόλις 9 εύστοχα σουτ από το ζωγραφιστό (9/12). Βλέπετε πως το ποσοστό ήταν εξαιρετικό. Το θέμα είναι πως ο Ολυμπιακός ΔΕΝ μπορούσε να βάλει τη μπάλα μέσα με σωστές προϋποθέσεις, τον είχε “στραγγαλίσει” η άμυνα της Μπάρτσα και η δική του ανεπάρκεια. Την ίδια στιγμή ο Πέσιτς είδε τους ψηλούς του να έχουν 12/21 μέσα από τη ρακέτα και 9 ακόμα σουτ που εκτελέστηκαν… οριακά έξω από το ζωγραφιστό.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ο Ολυμπιακός υπέστη συντριβή στη μάχη των κατοχών (-12), έχασε 14 αμυντικά ριμπάουντ, δεν είχε πρόσβαση στο σκορ, ούτε στη δημιουργία κοντά στο καλάθι και συνάμα σούταρε 4/23 τρίποντο, ποσοστό… 17%. Ο λόγος που η ομάδα είχε 27 προσπάθειες για δίποντο και 23 για τρίποντο (συνήθως τα δίποντα είναι πολλά περισσότερα από τα τρίποντα) είναι ακριβώς αυτός. Πως οι κόκκινοι δεν μπορούσαν να παίξουν όπως συνηθίζουν, δεν είχαν επιρροή κοντά στο καλάθι και αναγκάστηκαν να επιχειρούν πιο συχνά από την περιφέρεια.

Από την άλλη η Μπάρτσα όχι μόνο κυριάρχησε κάτω από τα δύο καλάθια, σε ριμπάουντ και κατοχές, σούταρε και με 42% στο τρίποντο, έχοντας 21 προσπάθειες έξω από τα 6μ.75 και… 47 για δίποντο!

Όλα αυτά τα στοιχεία καταδεικνύουν την ξεκάθαρη και καθολική μπασκετική ανωτερότητα της Μπαρτσελόνα σε αυτή την παρτίδα. Ο Ολυμπιακός έχασε τη νίκη, την διαφορά κι εκεί που η 5η θέση – SOS σημαντικότητας ήταν στα χέρια του, τώρα… άλλαξε αγκαλιά και πήγε προς Καταλονία μεριά.

Το τεράστιο πρόβλημα ήταν η επίθεση, χωρίς να λέω πως η άμυνα ήταν… σπουδαία.

Ολυμπιακός: Η χειρότερη επίθεσή του στο ΣΕΦ!

Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα σε αυτό το κομβικής σημασίας ματς και με τον Ολυμπιακό μέχρι τώρα σωστά να έχει σημαδέψει ως θέση ορόσημο την 5η (γιατί φαινομενικά σε γλιτώνει από σειρά Playoffs με τις Φενέρ, Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ), καλό θα είναι πρώτα να κλειδώσει την πρόκριση.

Τώρα έχει Εφές και Μακάμπι εκτός και μετά τη διακοπή, 1η του Μάρτη την ΤΣΣΚΑ στο ΣΕΦ. Όπως παίζει αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός, καμία νίκη δεν μοιάζει σίγουρη, πόσο μάλλον με αυτούς τους αντιπάλους και ενώ η Μπαρτσελόνα έχει πιο βατό πρόγραμμα στη συνέχεια.

Ας φυλάξει ο Ολυμπιακός τα ρούχα του για να έχει τα… μισά και βλέπουμε. Στο τελευταίο μου Blog είχα αναλύσει την ερώτησή μου “που κοιτάζει ο Ολυμπιακός προς τα πάνω ή προς τα κάτω”;

Τα χρόνια περνούν οι παίκτες – πρωταγωνιστές στο Back2back έχουν μεγαλώσει, δημιουργοί ανάλογοι της εποχής εκείνης (Λο, Σλούκας) δεν υπάρχουν και είναι καλό Timing να συνειδητοποιήσουν όλοι σιγά – σιγά εντός και εκτός ομάδας πως τα πάντα εξελίσσονται και το ίδιο οφείλει να κάνει και ο μπασκετικός Ολυμπιακός.

Αν οι συνθήκες δεν το ευνοούν, τουλάχιστον ας είναι μικρό το… καλάθι των προσδοκιών, γιατί ο ρεαλισμός δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.

Αυτή η προσγείωση ήταν πραγματικά πολύ απότομη και ας είχε διαφανεί πως ο Ολυμπιακός δεν είναι σε καλή κατάσταση τον τελευταίο καιρό. Τόσο απότομη που αφήνει “μώλωπες” ψυχολογικούς και βαθμολογικούς.

Αυτή η ομάδα, πάντως, όταν πέφτει έχει μάθει να σηκώνεται. Το ίδιο πρέπει να κάνει και τώρα!

Στην τελική, με τέτοια μεγαθήρια και τόσες ομάδες με εμφανώς μεγαλύτερο ταλέντο, ένα στόχο πρέπει να έχει ο Ολυμπιακός: Να γίνει πολύ σκληρός με τον ίδιο του τον εαυτό και αποφασισμένος να τα δώσει όλα για να… γρατζουνίσει το φετινό του ταβάνι.

Όποιο κι αν είναι αυτό…

ΥΓ1. Τώρα φαίνεται πως ο Ολυμπιακός έπρεπε να έχει ως στόχο να υπογράψει ΚΑΛΟ παίκτη από όταν ξεκίνησε τη διαδικασία. Για να προσαρμοστεί, να δουλέψει, να μπει στο ροτέσιον, να γίνει αναδιανομή των ρόλων και όταν φτάσουμε στην τελική ευθεία της κανονικής περιόδου να είναι πανέτοιμος. Ο κόουτς Μπλατ επέλεξε άλλο δρόμο. Ας ελπίσουμε να δικαιωθεί.

ΥΓ2. Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός έχει δύο παίκτες (Μάντζαρης, Βεζένκοφ) που παίζουν ελάχιστα και ας μη γελιόμαστε, ΔΕΝ έχουν ρόλο. Επαναλαμβάνω, αυτή τη στιγμή. Με τον Μπλατ ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Επίσης έχει δύο Rookies στην Ευρωλίγκα (Γκος, Λεντέι) που ο ένας έχει ταλέντο, αλλά ταλανίζεται από την αναμενόμενη αστάθεια λόγω απειρίας στο τοπ επίπεδο και ο άλλος αποκτήθηκε για σέντερ, είναι φόργουορντ και ενδιαφέρεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για τους πόντους που σκοράρει. Αυτό δεν είναι… αμαρτία, η ουσία του σπορ είναι το καλάθι. Απλά προσπαθώ να καταλάβω όταν δεν σκοράρει, τι μπορεί να κάνει καλά στο παρκέ ο Λεντέι.

ΥΓ3. Ο Ολυμπιακός επίσης διαθέτει ένα ποιοτικό σέντερ τον Μιλουτίνοφ, κανένα back up με αθλητικότητα και γενικά ελάχιστους αθλητικούς παίκτες στο ρόστερ του.

ΥΓ4. Για τον Τίμα, τι να πεις; Είναι δύσκολο. Εμένα δεν με απελπίζει και δεν με θλίβει τόσο η απόδοσή του, όσο η “γλώσσα του σώματός του”.

Related Post