Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακόμα μια πληγή στο “λαβωμένο κορμί” του οργανισμού που λέγεται Ολυμπιακός, πέμπτη διαδοχική ήττα στην Ευρωλίγκα κάτι που είχε να συμβεί 11 ολόκληρα χρόνια και πλέον ρεαλιστικά αυτό που πρέπει να κοιτάξει η ομάδα είναι να προκριθεί στα Playoffs και να παλέψει για ό,τι μπορεί να κυνηγήσει, που αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να είναι κάτι περισσότερο από την μπασκετική της αξιοπρέπεια.
Ο Ολυμπιακός έμεινε όρθιος για περίπου 27 λεπτά. Κυρίως, επειδή είχε υψηλά ποσοστά ευστοχίας και κάλυπτε τις τεράστιες αμυντικές του αδυναμίες με παραγωγικότητα στην επίθεση. Για μια ακόμα φορά, όμως, όταν η κατάσταση στράβωσε, βγήκε στο παρκέ μια εικόνα παραίτησης πολύ… ξένη σε ότι είχαμε συνηθίσει όλα τα τελευταία χρόνια από την συγκεκριμένη ομάδα.
Μια εικόνα που έχει αιτίες και μπασκετικές και ψυχολογικές. Αυτό είναι που πονάει και ενοχλεί περισσότερο. Η εικόνα διάλυσης του Ολυμπιακού όταν η ΤΣΣΚΑ άνοιξε την ψαλίδα και επιδόθηκε σε σόου με αιφνιδιασμούς, συνεργασίες και καρφώματα, “ασελγώντας” μπασκετικά με το θύμα, τους κόκκινους να μην βγάζουν την παραμικρή αντίδραση.
Το DNA, η βάση της ομάδας έχει αλλοιωθεί ξεκάθαρα και μάλλον έχει μπει σε λειτουργία ο νόμος του Μέρφι. Έχουν γίνει τόσα λάθη τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και φέτος που κάποια στιγμή θα τα φέρει έτσι ο καιρός και οι συγκυρίες που θα ξεδιπλωθεί… γύμνια.
Ολυμπιακός: Οι διαδοχικές ήττες τον γυρίζουν… 11 χρόνια πίσω!
Η ιστορία του αγώνα
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε δυνατά στην επίθεση με τον Λεντέι να κάνει ζημιά στην άμυνα του Ιτούδη και τους γηπεδούχους να προσπαθούν μετά από καιρό να βάλουν το… εξαφανισμένο τρανζίσιον παιχνίδι στο οπλοστάσιό τους.
Οι κόκκινοι δεν μπόρεσαν να χτίσουν κάτι καλό στο σκορ με το… large τους επιθετικό ξεκίνημα, γιατί ο αντίπαλος είχε ένα παίκτη, τον Σέρχιο, που σε κάθε κατοχή είτε σκόραρε, είτε δημιουργούσε για εύκολα καλάθια συμπαικτών του.
Το πρόβλημα στην περιφερειακή άμυνα “έβγαζε” μάτια, ο Σπανούλης με 3 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο έδωσε τεράστιες ανάσες στην ομάδα του και στη δεύτερη περίοδο είχαμε τις επιθέσεις να… εκθέτουν τις άμυνες. Εκατέρωθεν καλάθια σε διαδοχικές κατοχές των δύο μονομάχων.
Ο Μπλατ άνοιξε το ροτέσιον από νωρίς, χρησιμοποιώντας 10 παίκτες από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο. Το κακό νέο ήταν τα δύο γρήγορα φάουλ του Μιλουτίνοφ, που αναγκασμένος μετά από άμυνες αλλαγών να κυνηγάει τον Ροντρίγκεθ και όχι μόνο, φάνηκε από πολύ νωρίς πως δεν θα έχει ένα καλό βράδυ. Ο Βεζένκοφ για όσο επιστρατεύτηκε έβγαλε ενέργεια, τα ελάχιστα λεπτά του Τουπάν στο πρώτο ημίχρονο έδωσαν δύο συνεχόμενες καλές άμυνες σε μια άμυνα που “αιμορραγούσε” και το ημίχρονο ολοκληρώθηκε με τους αντιπάλους στα ίσια (50-51) και με τα ποσοστά τους πάνω από το 50% σε δίποντα και τρίποντα!
Ολυμπιακός κριτική: Συνολική κατάρρευση
Κακοί οιωνοί με το “καλημέρα”
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Τον Σπανούλη που είχε “γαζώσει” την άμυνα της ΤΣΣΚΑ στα πρώτα 20 λεπτά να κάνει δύο σερί φάουλ και να φτάνει τα 4 μόλις στο πρώτο λεπτό της επανάληψης.
Λίγο μετά το ίδιο συνέβη με τον Ουέμπερ και σιγά – σιγά η ψαλίδα άρχισε να ανοίγει με την “αρκούδα” να δημιουργεί διαφορά 8 πόντων (64-72) στο 30′.
Μετά επήλθε το…. σκοτάδι.
Η ΤΣΣΚΑ μπήκε με εγρήγορση στο τελευταίο δεκάλεπτο και είδε τον αγώνα να εξελίσσεται πολύ πιο εύκολα από ότι ένα δικό της προπονητικό διπλό. Η περιφερειακή άμυνα του Ολυμπιακού προκαλούσε θλίψη, από πίσω δεν υπήρχε ουδείς να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και από τη μια στιγμή στην άλλη η διαφορά πήγε στους 15 (70-85) με τους γηπεδούχους όχι απλά να μην αντιδρούν, αλλά να αποσυντίθενται.
Βεβιασμένες επιλογές στην επίθεση, ανύπαρκτες επιστροφές στην άμυνα, πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ, καμία πίεση πάνω στη μπάλα, μια ομάδα που πάλευε για κάτι λιγότερο από 30 λεπτά, να μοιάζει πια (και δεν είναι η πρώτη φορά) με συνονθύλευμα χωρίς σταθερές και αρχές, χωρίς κάποιο στοιχείο του παιχνιδιού της ή έστω η χημεία της να μπορεί να την κρατήσει όρθια.
Η ΤΣΣΚΑ δεν έδειξε οίκτο. Έτρεχε στο ανοιχτό γήπεδο, επιδόθηκε σε διαγωνισμό καρφωμάτων ΟΧΙ μόνο στο τρανζίσιον, αλλά και στο 5-5(!) και έκλεισε την αναμέτρηση με απόλυτη κυριαρχία απέναντι σε μια ομάδα που έμοιαζε πια και ήταν δύο, ου μην τρεις κλάσεις κατώτερη.
Οι νικητές είχαν 12 παραπάνω κατοχές, υπέπεσαν σε μόλις 4(!) λάθη, τρανή απόδειξη της ανύπαρκτης πίεσης του Ολυμπιακού πάνω στη μπάλα, είδαν 6 παίκτες να φτάνουν χαλαρά και εύκολα σε διψήφιο αριθμό πόντων και μιλάμε για μια ομάδα που φέτος έχει αστάθεια και αρκετά προβλήματα μακριά από την έδρα της.
Μα, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΛΕΨΙΜΟ ρε παιδιά σε αγώνα που η ομάδα καιγόταν για τη νίκη, μετά από τέσσερις διαδοχικές ήττες;
Ολυμπιακός: 451 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, δεύτερο χωρίς κλέψιμο!
Δεν υπάρχουν πολλά παραπάνω να πούμε. Κέρδισε η καλύτερη ομάδα και η πιο ποιοτική, εκείνη με τις περισσότερες λύσεις, την περισσότερη ενέργεια, την καλύτερη χημεία και την μεγαλύτερη συνοχή.
Ο Ολυμπιακός; Μπήκαμε στο Μάρτη και ακόμα ψάχνεται. Τη μια παίζει άμυνα και τα θαλασσώνει στην επίθεση, τώρα έπαιξε επίθεση και ήταν τρεις λαλούν και δύο χορεύουν στην άμυνα, συνεχίζουμε να βλέπουμε παίκτες χωρίς ρόλο και σχήματα που δεν έχουν την παραμικρή συνοχή και επικοινωνία στο παρκέ.
Brainstorming
* Δεν έχω… χειρότερο από το να γράφω ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια. Ειλικρινά. Αλλά τι να κάνεις όταν τα ίδια βλέπεις; Ο Ολυμπιακός δεν δείχνει να έχει Μάρτη μήνα ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα και φιλοσοφία στο παρκέ. ΔΕΝ πιστεύω ότι αυτό ισχύει επειδή πράγματι δεν έχει. Απλά, ο Μπλατ δεν διαθέτει τα εργαλεία που χρειάζεται για να παρουσιάσει το μπάσκετ που έχει στο μυαλό του, έχει κάνει λάθος επιλογές στον σχεδιασμό και το πιο επώδυνο, συνεχίζει να επιδίδεται σε μια διαχείριση ανεξήγητη και πλέον ξεκάθαρα ζημιογόνα.
* Ας αφήσουμε στην άκρη το μπασκετικό “έγκλημα” να μην πάρει αθλητικό ψηλό δίπλα στον Μιλουτίνοφ και το μυστήριο να επιλέξει τον Τίμα αντί για γκαρντ, έχοντας ήδη τον Παπανικολάου και τον Τουπάν. Να δούμε την διαχείριση. Νιώθω πως δεν παίρνει όχι το μάξιμουμ, αλλά ούτε το 50% από αρκετούς παίκτες και με το υπάρχον ρόστερ ΔΕΝ υπάρχει περιθώριο για τέτοια λάθη και δη παρατεταμένα και επαναλαμβανόμενα.
* Ο Τουπάν, ο Βεζένκοφ, ο Μάντζαρης, ακόμα και ο Τίμα ΔΕΝ γίνεται με τον τρόπο που τους διαχειρίζεται να παίξουν σύμφωνα με τις όποιες δυνατότητές τους, ακόμα και ρομπότ να είναι.
* Όταν βλέπεις το πόσο απόλυτος, αυστηρός και “αγύριστο κεφάλι” είναι με τους συγκεκριμένους σε ένα ρόστερ που δεν έχει την πολυτέλεια να “χάνει” παίκτες και κανείς δεν περισσεύει, αλήθειες να λέμε, προκαλεί αλγεινή εντύπωση το πόσο ευνοεί και πόσο… καλομαθημένο έχει τον Γκος.
* Ο μόνος που δεν ευθύνεται για αυτό είναι ο ίδιος ο παίκτης. Ποιος δεν θέλει να παίζει 25+ βρέξει χιονίσει, ακόμα και όταν στις όποιες καλές του μέρες επιθετικά τρώει περισσότερους από όσους βάζει; Εδώ χθες ήταν κακός στην επίθεση και ανύπαρκτος στην άμυνα και έπαιξε 15 λεπτά σερί από το ξεκίνημα της επανάληψης μέχρι να πάει η διαφορά στο -20!
* Πάμε στη περιφερειακή άμυνα, για την οποία είχε γίνει εκτενής ανάλυση ΠΡΙΝ το τζάμπολ της σεζόν και δυστυχώς βγαίνει αληθινή. Η ανυπαρξία της περιφερειακής άμυνας του Ολυμπιακού, το μέγεθος της οποίας υφίσταται λόγω της καταφανέστατης έλλειψης αθλητικότητας σπάει… κόκαλα. Όχι των αντιπάλων, πληγώνει την ραχοκοκαλιά της ίδιας της ομάδας. Με την ΤΣΣΚΑ έγινε το εξής.
* Δεν διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο καμία αμυντική τακτική από όσες δοκιμάστηκαν. Τι αλλαγές στα σκριν, τι προσπάθεια για man to man, τι Hedge out, ότι κι αν έπαιζε ο Ολυμπιακός η κατάσταση στην άμυνα ήταν απελπιστική.
* Γιατί, είναι τόσο χαμηλό το επίπεδο της αθλητικότητας και της σωματικής δύναμης στα γκαρντ, αλλά ΚΑΙ του ύψους, του μεγέθους, που απέναντι σε πραγματικά καλές ομάδες και αντιπάλους, απλά δεν κρύβεται, δεν… συμμαζεύεται.
* Όταν ο κάθε αντίπαλος περνάει για πλάκα τον κάθε δικό σου γκαρντ στην άμυνα, χωρίς να χρειάζεται καν σκριν, τότε ακόμα και ένα θεριό ανήμερο να είχες από πίσω στους ψηλούς, πάλι δουλειά δεν θα γινόταν. Ε, ο Ολυμπιακός έχτισε ομάδα με αποκαρδιωτική πρώτη γραμμή άμυνας και την ίδια σεζόν πήγε κόντρα στην δική του πρόσφατη ιστορία και ΔΕΝ υπέγραψε κανένα αθλητικό ψηλό για να προστατευτεί λίγο και να… προστατεύσει και τον Μιλουτίνοφ.
* Όσο δε ο Μπλατ καταφεύγει αναγκαστικά στις άμυνες αλλαγών, η ανύπαρκτη περιφερειακή άμυνα, ΡΟΥΦΑΕΙ την ενέργεια και το “αίμα” του Σέρβου. Και κάπως έτσι διαφαίνεται και το δικό του ΑΠΟΛΥΤΑ αναμενόμενο ντεφορμάρισμα.
* Το καλοκαίρι προσπαθούσα να βγάλω τα κουκιά στην άμυνα και δεν μπορούσα. Οπότε είχα γράψει μια ανάλυση πως ο κόουτς Μπλατ θα πάει σε αλχημείες στην άμυνα για να καλύψει τις ξεκάθαρες δομικές αδυναμίες λόγω σχεδιασμού και ρόστερ, με ΟΠΛΟ τα φόργουορντ. Δεν φανταζόμουν, όμως, πως η διαχείριση θα είναι τέτοια που ακόμα και η υπερφόρτωση στο “3” είναι πια πρόβλημα και αδυναμία και ΟΧΙ δυνατότητα και ικανότητα.
* Τον σχεδιασμό τον πληρώνει ο αδικημένος κατ΄εμέ ο Τουπάν, ο Τίμα είναι… μια κατηγορία μόνος του, αλλά κι αυτός με 4 λεπτά μέσο όρο μπες – βγες βρίσκει δικαιολογία και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, βρίσκεται σε πτώση και ο Παπανικολάου μετά τον τραυματισμό του. Που όσο ήταν καλά “μπάλωνε” χίλιες και δύο τρύπες.
* Στην επίθεση, αυτή την εποχή ΔΕΝ βλέπουμε κάποια καλά στοιχεία που τα ευχαριστιόμασταν τον… Οκτώβρη! Που πήγε η κίνηση μακριά από την μπάλα; Τα καλά σκριν; Η προσπάθεια για τρανζίσιον; Οι συνεργασίες και τα τριγωνάκια;
* Το μεγάλο ερώτημα που αφορά την φετινή σεζόν, είναι τι μπορεί να περισώσει και να διεκδικήσει ο Ολυμπιακός. Που αν δεν αλλάξει στάση στο #MexriTelous και με τα μυαλά που κυκλοφορούν σε ΕΟΚ και ΚΕΔ, είναι πιθανό ούτε το πρωτάθλημα να κατέβει να διεκδικήσει, ούτε στο πρωτάθλημα να υφίσταται την επόμενη σεζόν!
* Επιμένω και το ανέλυσα στο προηγούμενο άρθρο μου πως η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ είναι 100 φορές πιο σημαντική από τη πορεία στην Ευρωλίγκα φέτος που μεταξύ μας χρειάζεται πια ΤΕΡΑΣΤΙΑ υπέρβαση. Μια υπέρβαση που στη παρούσα φάση δεν μοιάζει δυνατή ούτε αγωνιστικά, ούτε ψυχολογικά. Από την άλλη, όσο ζεις ελπίζεις και το μπάσκετ έχει αποδείξει πως καμία φορά το μομέντουμ υπερέχει ακόμα και της ποιότητας.