Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Με τέτοια εικόνα, όμως, αναρωτιέται κανείς αν ο Ολυμπιακός που βλέπουμε στον δεύτερο γύρο, με αποκορύφωμα των κακών εμφανίσεων αυτή την εμφάνιση – αίσχος στο Λας Πάλμας, αξίζει να περάσει. Κι αν τελικά προκριθεί, τι ακριβώς μπορεί να κάνει στα Playoffs, με μειονέκτημα έδρας και απέναντι σε πολύ καλύτερο αντίπαλο;
Εντάξει, οι δύο απουσίες στη περιφέρεια και κυρίως του Σπανούλη είναι μεγάλες για μια ομάδα με έλλειμμα ταλέντου, αλλά αυτό που είδαμε στους Κανάριους Νήσους με τον Ολυμπιακό να έχει πάει εκεί για… τελικό πρόκρισης, ειλικρινά δεν περιγράφεται.
Προτιμάω να μην επεκταθώ και να αναλύσω όσα θέλω και αισθάνομαι αύριο στο Blog μου. Η συνολική εικόνα ήταν άθλια, αναξιοπρεπής μπασκετικά και όλοι έχουν ευθύνες για αυτή τη κατάσταση και για αυτή την εμφάνιση. Από την διοίκηση, ως τον Ντέιβιντ Μπλατ που παρουσιάζει τον τελευταίο καιρό μια ομάδα είτε μέτρια, είτε… έκτρωμα και φυσικά τους παίκτες που ΔΕΝ είναι άμοιροι ευθυνών.
Και ίσως για το ναυάγιο στο Λας Πάλμας φταίνε περισσότερο από όλους. Γιατί δεν έβγαλαν αντίδραση, φιλότιμο, θυμό, τίποτα απολύτως.
Μια μπασκετική απελπισία από την αρχή ως το τέλος αυτή η εμφάνιση. Έδωσε ο Ολυμπιακός στη Γκραν Κανάρια το δικαίωμα να “ασελγήσει” πάνω του και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους γηπεδούχους που συνέτριψαν τον Ολυμπιακό και το χάρηκαν με την ψυχή τους.
Μπριαντέ Ουέμπερ
Για μια ακόμα φορά ήταν από τους παίκτες που πάλεψαν περισσότερο και έβγαλαν ενέργεια στο παρκέ. Συνεπής και πεισματάρης στην άμυνα, πιο επιθετικός μπροστά συγκριτικά με άλλους συμπαίκτες του. Στην επανάληψη η άθλια εικόνα του Ολυμπιακού και το γεγονός ότι ο νικητής είχε κριθεί από νωρίς, τον… εξάτμισαν κι αυτόν και χάθηκε μέσα στο γενικό κακό.
Νάιτζελ Ουίλιαμς – Γκος
Στην άμυνα η αδυναμία του “έβγαζε μάτια” για ένα ακόμα βράδυ. Είτε με αντίπαλο τον Στρόμπερι, είτε με τον… οποιονδήποτε έχανε μονομαχίες, δεν αντιδρούσε όταν “έτρωγε” τα σκριν, δεν έμενε μπροστά από τον παίκτη του και ο Μαρτίνεθ είχε σωστά δώσει εντολή στους παίκτες του να τον σημαδεύουν συνεχώς. Η εικόνα του δεν διαφοροποιήθηκε μέχρι το τέλος του αγώνα. “Τρύπα” στην άμυνα, κατάχρηση τρίπλας, ατομικές προσπάθειες σε φάσεις που είχε ξεκάθαρες πάσες στους συμπαίκτες του και συνολικά εντελώς ανεπαρκής τώρα που λόγω περιστάσεων και απουσιών έπρεπε να βγει μπροστά και να δικαιώσει τον Μπλατ. Η ασυλία που απολαμβάνει όλη τη σεζόν από τον προπονητή του, ως διαχείριση, δεν αποδεικνύεται εποικοδομητική ούτε για τον παίκτη, ούτε για τον Ολυμπιακό. Το αντίθετο συμβαίνει ως τώρα.
Πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής και είχε καλές και κακές στιγμές. Χρησιμοποιήθηκε και μαζί με τον Παπανικολάου στο ίδιο σχήμα, κάτι που είναι σπάνιο το τελευταίο τρίμηνο στο ροτέσιον του Μπλατ. Στην αρχή της επανάληψης πήρε πρωτοβουλίες, είχε κάποιες καλές εκτελέσεις σε σουτ μετά από τρίπλα και προσπαθούσε και στην άμυνα. Δεν αποδείχτηκε ικανός να αλλάξει τον ρυθμό ενός αγώνα που εξελίχθηκε σε “εφιάλτη” με την άμυνά του και με τη πάροδο του χρόνου έκανε και κάποια αψυχολόγητα λάθη σε τρανζίσιον καταστάσεις.
Ξεκίνησε τον αγώνα με δύο άστοχα λει απ από απόσταση αναπνοής, ενώ και στην άμυνα έχασε αρκετές φάσεις. Μακριά από τον καλό του εαυτό στο πρώτο ημίχρονο, κάτι που στοίχισε συνολικά στον Ολυμπιακό, που όπως είναι δομημένος φέτος στηρίζεται υπερβολικά πάνω στον Σέρβο. Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, η “κολόνα” του τη φετινή σεζόν δεν… ξύπνησε ποτέ. Παρέμεινε κάτω από τα στάνταρ του, οι μάχες που κέρδισε ήταν λιγοστές σε σχέση με αυτές που έχασε και φαίνεται πέρα από κούραση, πως είναι κι αυτός επηρεασμένος ψυχολογικά. Εχουμε γράψει πολλάκις την περίοδο που “μεσουρανούσε” πως ο ρόλος του φέτος για έναν 7footer είναι υπερβολικός και κάποια στιγμή μοιραία θα έρθει είτε η πτώση της απόδοσής του, είτε η αστάθεια.
Στο κομμάτι που χρησιμοποιήθηκε στο πρώτο ημίχρονο δεν κατάφερε να βοηθήσει ούτε στην επίθεση, ούτε στην άμυνα. Πέρασε λίγο στο παρκέ και στην επανάληψη με τον Ολυμπιακό να είναι συνολικά εκτός τόπου και χρόνου και φυσιολογικά δεν μπόρεσε να δείξει ή να προσφέρει κάτι.
Με την περιφέρεια του Ολυμπιακού να είναι στατική και να μην απειλεί, οι χώροι ήταν λίγοι για τον Πρίντεζη, κάτι που ισχύει και για τον Μιλουτίνοφ. Όποτε έπαιρνε την μπάλα, οι γηπεδούχοι αμέσως έστηναν παγίδα και τον εξωθούσαν να πασάρει. Πάλεψε, κέρδισε κάποιες μάχες, αλλά με τόσο μεγάλο επιθετικό πρόβλημα, ο Ολυμπιακός χρειαζόταν πολλά περισσότερα από τον υπαρχηγό του στην επίθεση. Ήταν πιο εύστοχος από άλλες φορές, αλλά δεν πήρε περισσότερες προσπάθειες, γιατί όταν έπαιρνε τη μπάλα ιδίως στο δεύτερο ημίχρονο αντιμετώπιζε ακόμα και triple – team, με συνέπεια να ασφυκτιά. Η ουσία είναι πως ούτε ο Πρίντεζης μπόρεσε να διασωθεί ή να… περισώσει κάτι από το “ναυάγιο” στα Γκραν Κανάρια.
Κακή εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο. Δεν μπόρεσε να κάνει την διαφορά στα πολλά… μικρά πράγματα που γνωρίζει καλά να κάνει στο παρκέ και είχε 0/4 σουτ σε αυτό το διάστημα με κάποιες άσχημες εκτελέσεις. Δυστυχώς, μια από τα ίδια και στο δεύτερο ημίχρονο. Μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του Κώστα Παπανικολάου σε όλα τα επίπεδα, στη φετινή σεζόν.
Για μια ακόμα βραδιά είχε χρόνο και ρόλο λόγω των απουσιών του Σπανούλη και του Στρέλνιεκς, χωρίς να μπορέσει να προσφέρει λύσεις που τις είχε ανάγκη η ομάδα. Δεν μπόρεσε καν να κάνει αισθητή την παρουσία του.
Στο πρώτο ημίχρονο έπαιξε ελάχιστα και δεν προσέφερε κάτι.
Κακός στη διάρκεια της συμμετοχής του στο πρώτο ημίχρονο. Στην επίθεση για μια ακόμα φορά είχε το μυαλό του αποκλειστικά στο πως θα σκοράρει, με συνέπεια να γίνεται προβλέψιμος και στην άμυνα ηττήθηκε σχεδόν σε όλες τις φάσεις στις οποίες ενεπλάκη. Την ίσια προσέγγιση είχε και στην επανάληψη, είτε ο Ολυμπιακός έχανε 15, είτε 25. Στην άμυνα “έτρωγε” τα μπακ – ντορ καρφώματα το ένα πίσω από το άλλο και στην επίθεση όποτε η μπάλα ακουμπούσε σε αυτόν είχε το μυαλό του στο καλάθι και στο πως θα γράψει κάποιους πόντους.