Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο πολυνίκης προπονητής της Ευρωλίγκας (και που δεν προβλέπεται σύντομα να τον φτάσει κανείς, αν ποτέ υπάρξει κάποιος…) μιλάει στον πρώην παίκτη του για την υπέρλαμπρη καριέρα του, για στιγμές που ξεχωρίζει, τη μεγάλη του πετυχημένη θητεία στον Παναθηναϊκό:
“Ο Παναθηναϊκός είναι ένα ξεχωριστό κλαμπ. Μία ξεχωριστή ομάδα αποτελούμενη από σπουδαίους ανθρώπους. Μου συμπεριφέρθηκαν σαν να ήμουν γιος. Απέδειξαν την αγάπη τους και αγαπούσαν τον Παναθηναϊκό σαν τρελοί”, λέει ο Ζοτς για τους αδελφούς Γιαννακόπουλους και τον Παναθηναϊκό και συνεχίζει:
“Αν καταλάβεις την ενέργεια που είχαν ως άνθρωποι ηλικίας 80 ετών. Φυσικά, επίσης και η ενέργεια του κόσμου σε ένα απίστευτο μέρος. Για μένα η Αθήνα είναι σαν την γενέτειρά μου το Τσάτσακ, το μέρος που δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο”.
«Η απόφαση να φύγω ήταν πολύ δύσκολη. Πάντα λέω ότι τα εύκολα πράγματα μπορείς να τα καταλάβεις. Τα δύσκολα πρέπει να μένουν στην οικογένεια. Αυτό ήταν το βασικό πράγμα. Όλοι εκεί ξέρουν γιατί έφυγα. Νομίζω ότι ήταν καλή απόφαση που έφυγα. Εύχομαι πάντα τα καλύτερα στον Παναθηναϊκό, σε όλη τη ζωή μου. Το επαναλαμβάνω αλλά ο κόσμος δεν καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι για μένα να παίζω ενάντια του.
Κανείς δεν το καταλαβαίνει όταν πηγαίνω στο ΟΑΚΑ τι συμβαίνει σε μένα. Είμαι προπονητής της Φενέρ όμως. Την πρώτη χρονιά δεν ήταν απλά δύσκολο αλλά κάτι άλλο. Με τα χρόνια είναι λίγο διαφορετικό. Αν με ρωτήσεις όμως, δεν μου αρέσει να παίζω ενάντια στον Παναθηναϊκό σε κρίσιμο αγώνα, στα πλέι οφ και το Final Four. Τους εύχομαι τα καλύτερα, αλλά για μένα είναι δύσκολο».
Στη συνέχεια μιλάει για τον εαυτό του, τον πατέρα του, το ξεκίνημα της καριέρας του.
“Πάντα έλεγα πως ο πατέρας μου ήταν ο καλύτερος φίλος που είχα στη ζωή μου. Καταλάβαινε τα πάντα από όσα έκανα. Το πιο σημαντικό πράγμα που με έμαθε είναι να σέβομαι τους ανθρώπους αν θέλω να με σέβονται και εκείνοι. Αυτό έχω πάντα στο μυαλό μου”.
Ο Ομπράντοβιτς θυμάται πως προπονούσε παιδιά και κρατούσε σημειώσεις σε κάθε προπόνηση της ενωμένης Εθνικής Γιουγκοσλαβίας οποίας υπήρξε μέλος.
Παρά την προετοιμασία του, ήρθε ως απόλυτη έκπληξη σε πολλούς όταν στα 31 του μετατράπηκε σε μία νύχτα από παίκτης σε προπονητή της Παρτίζαν κατακτώντας στο τέλος αυτής της χρονιάς τον πρώτο (1991) από τους εννιά ευρωπαϊκούς του τίτλους.
“Όταν σε καλούν δύο θρυλικοί παίκτες (Κιτσάνοβιτς, Σλάβνιτς) το κάνεις. Είναι η ευκαιρία μίας ζωής. Κανείς τότε δεν πίστευε πως ήταν μία σωστή απόφαση. Πίστεψε με. Εκτός ίσως εκείνων των ανθρώπων στην Παρτίζαν”.
Η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μη στραφεί και στην τωρινή του ομάδα, Φενέρμπαχτσε, την οποία οδήγησε σε έναν ευρωπαϊκό τίτλο και διαρκή παρουσία στα φάιναλ φορ.
“Αν θες να θεωρείσαι σοβαρός σύλλογος πρέπει όλοι να βρίσκονται στην ίδια σελίδα. Στη Φενέρ ισχύει και δουλεύουμε έτσι ακριβώς. Ένα κλαμπ πρέπει πρωτίστως να είναι υγιές εσωτερικά. Και το δικό μας είναι”…
Photo Credit Euroleague