Του Alex Madrid/ info@eurohoops.net
Κάθε ομάδα είναι αντιμέτωπη με τη δική της πρόκληση. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας να επιστρέψει στη κορυφή μετά το 2016, η Φενέρμπαχτσε να κάνει δύο τις επιτυχίες της στην Ευρώπη, η Εφές να γράψει μοναδική ιστορία με τη πρώτη της κούπα. Kαι είναι και η Ρεάλ. Η ομάδα της Μαδρίτης θέλει να σηκώσει το δεύτερο συνεχόμενο τρόπαιο, κάτι που ελάχιστες ομάδες έχουν καταφέρει στην ευρωπαϊκή ιστορία (Γιουγκοπλάστικα, Μακάμπι, Ολυμπιακός)!
Το ”οπλοστάσιο” του Πάμπλο Λάσο γεμάτο. Η παρουσία του Φακούντο Καμπάτσο όμως ξεχωρίζει. Και αυτό, διότι μιλάμε για έναν από τους καλύτερους γκαρντ της Ευρώπης, ο οποίος δεν… φοβήθηκε να βγει μπροστά, όταν ο Σέρχιο Γιουλ έμεινε εκτός, στο κομβικότερο σημείο της σεζόν!
O Απρίλιος ήταν με διαφορά ο καλύτερος μήνας της χρονιάς για εκείνος και το βραβείο του MVP δεν γινόταν να χαθεί. Αποκορύφωμα, η σειρά με τον Παναθηναϊκό, εκεί όπου ο Αργεντίνος έκανε ΤΑ ΠΑΝΤΑ και οδήγησε τους Μαδριλένους σε ένα ακόμα Final Four! Και μαζί, τους έδωσε την ευκαιρία να διεκδικήσουν το 11ο ευρωπαϊκό τους!
Ο 28χρονος δις πρωταθλητής Ευρώπης (2015, 2018) μίλησε στο Eurohoops για την μεγάλη πρόκληση της Βιτόρια (17-19/5) και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, στην οποία έχει επικεντρωθεί αυτός και η ομάδα του. Επίσης, αναφέρθηκε στην ατομική του εξέλιξη και τον δανεισμό του στην Μούρθια, όπου στο διάστημα αυτό ”έγινε καλύτερος παίκτης”!
Τέλος, κλήθηκε να σχολιάσει το όνειρο του ΝΒΑ και την ελευθερία που έχει από τον Πάμπλο Λάσο να κάνει τα γνωστά του… ζογκλερικά, ενώ σχολίασε και την αλλαγή στην διατροφή του, μυστικό που έμαθε από… την μεγάλη των Αργεντίνων σχολή!
Αναλυτικά οι απαντήσεις του Φακούντο Καμπάτσο στο Eurohoops:
-Μετά από τόσες ατομικές διακρίσεις τον μήνα Απρίλιο, ήρθε η ώρα για το final four. Eίναι η ώρα για το τρίτο τρόπαιο σε τρεις συμμετοχές για εσένα;
”Το ελπίζω! Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να έχω έναν τόσο καλό μήνα. Τον Γενάρη και τον Φλεβάρη, δεν έπαιξα τόσο καλά. Δεν έπαιξα όπως παίζω συνήθως. Τον Απρίλιο ανέβασα την απόδοσή μου, άρχισα να έχω αυτοπεποίθηση και με βοήθησε και η ομάδα πάρα πολύ με όλο αυτό, έπαιξα πολύ πιο… ήσυχα και πάνω από όλα μπορέσαμε να κερδίσουμε και να προκριθούμε στο final four το οποίο είναι το πιο σημαντικό όλα αυτά τα βραβεία. Είναι συνέπεια του τί έγινε αλλά είναι δευτερεύον. Φτάσαμε στο δύσκολο στόχο που έχουμε μετά από μία τόσο δύσκολη σεζόν”.
-Πριν τα playoffs, ήταν δύσκολη περίοδος για την ομάδα σου. Ο Γιουλ τραυματίστηκε και ήσουν ο μοναδικός διαθέσιμος πόιντ γκαρντ, ενω ο Παναθηναϊκός ερχόταν από ένα καλό σερί και όλοι έλεγαν για την τρομερή απόδοση του Νικ Καλάθη. Το πήρες προσωπικά;
‘Όχι. Αν το έπαιρνα προσωπικά, θα χάναμε. Παρόλο που ο Καλάθης ήταν ο παίκτης που έπρεπε να αντιμετωπίσω, ξέραμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι παραπάνω από ότι ο Καλάθης. Όταν παίζει καλά, παίζει και η ομάδα του καλά, αλλά έχουν επικίνδυνο ρόστερ και πολύ επικίνδυνους παίκτες που έπρεπε να λάβουμε υπόψιν. Κάναμε την έρευνά μας με τον καλύτερο τρόπο και νομίζω ότι καταλάβαμε το μήνυμα που πήραμε από τον προπονητή μας. Το καταλάβαμε το εφαρμόσαμε πολύ καλά”
-Αυτή η σειρά με τον Παναθηναϊκό σε καθιέρωσε ως έναν από τους καλύτερους γκαρντ της Ευρώπης, αλλά το 2014 όταν ήρθες στη Ρεάλ, έπαιζες ελάχιστα. Ένιωθες ότι θα φτάσεις μία μέρα σε αυτό το επίπεδο;
Όχι αλλά δεν το σκέφτομαι. Σκεφτόμουν μόνο το μπάσκετ και πώς θα είμαι χαρούμενος μέσα στο γήπεδο. Θεωρώ ότι ένας παίκτης εξελίσσεται, όταν παίρνει χρόνο συμμετοχής. Τον πρώτο χρόνο, είχα πολύ χαμηλό μέσο όρο και δεν ήταν αυτό που είχα συνηθίσει στην Αργεντινή, ήθελα να παίξω. Ήθελα να αισθανθώ υπεύθυνος, να έχω πίεση. Στα δύο χρόνια στη Μούρθια στα οποία κέρδισα αυτοπεποίθηση, έδειξα ότι μπορώ να είμαι στο επίπεδο του πρωταθλήματος. Επίσης έμαθα την Ευρώπη, μέσω του EuroCup. Επέστρεψα στη Μαδρίτη όντας ένας καλύτερος παίκτης”
-Σην πρώτη σου συμμετοχή σε final four (2015), δεν έπαιξες. Πέρυσι στο Βελιγράδι, ήσουν μετά από τραυματισμό και έπαιξες σχεδόν 15 λεπτά έχοντας κυρίως αμυντικό ρόλο. Πιστεύεις ότι το final four σου οφείλει κάτι;
”Από την στιγμή που κερδίσαμε δεν μου χρωστάει απολύτως τίποτα! Όταν παίζεις έναν τελικό, η προσωπική υπόθεση του καθενός πάει σε δεύτερη μοίρα, κάνεις αυτό που χρειάζεται η ομάδα σου πραγματικά. Την πρώτη χρονιά, δεν έπαιξα, ήταν η πρώτη χρονιά και είχα τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ και τον Σέρχιο Γιουλ μπροστά μου, οπότε κατάλαβα τον ρόλο που έχω, αλλά το πανηγύρισα σαν να είχα παίξει 40 λεπτά.
Τη δεύτερη χρονιά, έπαιζα μετά από επιστροφή από τραυματισμό και δεν μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω, η δουλειά μου ήταν να αμυνθώ και να περιορίσω τα αντίπαλα γκαρντ και ένιωσα πολύ καλά, ένιωσα σημαντικός ένιωσα ότι είχα κάποια καλά λεπτά και κερδίσαμε. Έχουμε πολύ καλή δυναμική και ξέρουμε τους ρόλους μέσα στην ομάδα, οπότε όλα μπορούν να γίνουν, όλοι πάμε προς την ίδια κατεύθυνση προσπαθώντας να πάρουμε τον τίτλο”
-Ξέρω ότι αν σε ρωτήσω για έναν υποθετικό τελικό απέναντι στη Φενέρ, δεν θα απαντήσεις. Πηγαίνοντας στη Βιτόρια, έχετε εξετάσει και τις τρεις ομάδες; Ή μόνο τη ΤΣΣΚΑ Μόσχας;
”Επικεντρωνόμαστε μόνο στη ΤΣΣΚΑ, όπως και πέρυσι έτσι και φέτος, σκεφτόμαστε μόνο αυτόν τον αγώνα. Δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει Κυριακή, είναι απλά Παρασκευή. Εκείνη τη στιγμή αντιμετωπίσουμε κάποιους άλλους παίκτες και κοιτάμε πώς θα αμυνθούμε και πώς θα επιτεθούμε. Δεν υπάρχει αύριο. Αν κερδίσουμε, θα υπάρχει χρόνος να σκεφτούμε το μετά. Επίσης, ξέρουμε και τους δύο άλλους αντιπάλους, Φενέρ και Εφές. Τους έχουμε αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια της χρονιάς και ξέρουμε τους παίκτες και πώς παίζουν. Στο κεφάλι μας όμως υπάρχει 100% μόνο η ΤΣΣΚΑ”
-Καταλαβαίνεις πώς μπορείς να εμπνεύσεις χιλιάδες παιδιά να γίνουν επαγγελματίες; Σε ρωτάω λόγω του ύψους σου.
”Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι τέτοιο, γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω τί πραγματικά με ρωτάς. Ξέρω πως υπάρχουν κοντά παιδιά που αγαπούν το μπάσκετ και ίσως με βλέπουν να παίζω, να παλεύω και να κερδίζω και τελικά να αποτελεώ έμπνευση για αυτά. Αυτό όμως μου δίνει το κίνητρο να συνεχίσω, δείχνοντάς τους ότι μπορούν να παίξουν, ότι όλοι μπορούν να παίξουν, παρόλο που έχουν συνηθίσει να βλέπουν παίκτες 2 μέτρα. Υπάρχει και το πιο ”κοντό”, το οποίο μπορεί να παίξει και να είναι ανταγωνιστικό σε κάθε επίπεδο”
-Θυμάμαι τον Γκουστάβο Αγιόν να λέει μετά από ένα εκπληκτικό παιχνίδι ότι ένα από τα κλειδιά της αλλαγής του ήταν οι νέες διατροφικές του συνήθειες και ότι αυτό το οφείλει σένα. Πολλοί στην ομάδα άλλαξαν τις συνήθειές τους στην διατροφή, ακολουθώντας το δικό σου παράδειγμα. Πόσο σημαντική ήταν αυτή η αλλαγή;
”Δεν μπορώ να πω ότι άλλαξε τα πάντα, γιατί έτσι θα υποτιμούσα το ταλέντο μου. Αλλά με βοήθησε πολύ να καταλάβω ότι αυτός είναι ο τρόπος για να είσαι ανταγωνιστικός, με βοήθησε πολύ να βελτιωθώ και να δείξω ότι μπορώ να κάνω το κάτι παραπάνω. Συνέβη όταν δεν είχα ακόμα αυτές τις συνήθειες, είδα τους Τζινόμπιλι, Σκόλα, Νοτσιόνι να κοιμούνται καλά να προπονούνται καλά να κοιμούνται καλά και ήταν σαν… μηχανές, ήταν σαν άλογα κούρσας σε όλη τη διάρκεια της προπόνησης, του αγώνα και ήταν πάντα στον καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Και είπα ότι αν το κάνουν αυτοί, σημαίνει ότι κάτι γίνεται καλά, οπότε το άρχισα και εγώ. Προσωπικά, με βοήθησε πάρα πολύ στο σωματικό κομμάτι, στο ψυχολογικό κομμάτι και στην αυτοπεποίθηση, ήταν ένας κύκλος που έφτασε να βελτιώσει όλο μου το παιχνίδι”
-Οι φίλοι της ομάδας είναι πολύ χαρούμενοι για αυτές τις στιγμές της καριέρας σου, αλλά ταυτόχρονα ανησυχούν και για τους πολλούς σκάουτερς του NBA που σε περιμένουν.
”Για την ακρίβεια, δεν το σκέφτομαι τόσο πολύ. Τα προηγούμενα χρόνια ίσως είχα εμμονή με το NBA, πίεζα τον εαυτό μου, είχα πραγματικά εμμονή. Αλλά τώρα, είμαι πιο χαλαρός και πιο ήρεμος και γι’ αυτό ανανέωσα και το συμβόλαιό μου για τρία χρόνια. Νιώθω πολύ άνετα, πολύ σημαντικός εδώ και υπεύθυνος, κάτω από πίεση που όλοι μας όμως ζητάμε. Έχω γύρω μου τρομερούς συμπαίκτες, ένα εξαιρετικό γκρουπ ανθρώπων. Δεν αλλάζεις την άνεση για τίποτα. Αν έρθει αύριο, καλώς να έρθει. Αλλά αυτή τη στιγμή, με ενδιαφέρει μόνο το ταβάνι μου με τη Ρεάλ”
-Ήταν στη Ρεάλ για τρία χρόνια ο Αντρές Νοτσιόνι, πρόλαβε όμως να γίνει είδωλο. Τί έχουν οι Αργεντίνοι παίκτες και τραβούν τόσο πολύ τους φιλάθλους;
”Ίσως η αφοσίωση που έχουμε, το πάθος που δείχνουμε σε κάθε παιχνίδι. Όταν πέφτεις στο παρκέ για κάθε κατοχή, αυτό το βλέπει ο κόσμος και του αρέσει, τους κάνει να σηκώνονται από τις θέσεις τους. Αν δεις τον Νοτσιόνι, ήταν ένα παράδειγμα όλων αυτών που είπα. Σε σημαντικά παιχνίδια κοιτούσες τα μάτια του και ήξερες ότι θα είναι ανταγωνιστικός, ότι θα πάρει την μπάλα και θα κάνει το καλύτερο για να κερδίσει. Η αλήθεια είναι ότι πάντα θέλεις να έχεις τέτοιους παίκτες στην ομάδα”
-Κατά τη γνώμη μου, είσαι ένας από τους πιο ”fun to watch” παίκτες στην Ευρωλίγκα, αξίζει να πληρώσεις ένα εισιτήριο για να σε δει κάποιος να παίζεις. Πόσο σημαντική είναι η ελευθερία που σου έχει δώσει ο Πάμπλο Λάσο, προκειμένου να εξελίξεις αυτού του είδους το παιχνίδι;
”Το να έχεις έναν προπονητή όπως ο Λάσο, είναι πολύ σημαντικό. Κάποιος που σου δίνει την αυτοπεποίθηση και σε αφήνει να είσαι ελεύθερος, αλλά ταυτόχρονα σου θυμίζει και τους κανόνες που υπάρχουν μέσα στο παρκέ σε κάθε παιχνίδι. Δεν σου λέει πώς να επιτεθείς, ίσως σου δώσει κάποιες συμβουλές, αλλά ποτέ δεν σε δεσμεύει σαν παίκτη.
Ποτέ δεν σε περιορίζει, αυτό κάνει τον παίκτη χαρούμενο κάθε μέρα σε μία σεζόν που είναι τόσο μεγάλη και κουραστική. Ο παίκτης είναι χαρούμενος, όταν παίζει καλύτερα. Πρέπει να αποθεώσω τον προπονητή μου, μου δίνει αυτοπεποίθηση και ταυτόχρονα τη χαρά να είσαι παίκτης του μέσα στο γήπεδο”.